Drukuj

 

 

1 090 800 zł – tyle wyniesie kwota dofinansowania z Narodowego Centrum Nauki w ramach konkursu OPUS dla projektu pn. „Mobilność współdzielona w czasach pandemii. Modelowanie i kontrola rozprzestrzeniania się wirusów w sieciach mobilności przejazdów wspólnych”. Kierownikiem przedsięwzięcia jest dr inż. Rafał Kucharski z Wydziału Inżynierii Lądowej Politechniki Krakowskiej.

 

 

logo poziom 

 
OPUS to konkurs adresowany do wszystkich naukowców, bez względu na posiadany staż badawczy i stopień naukowy, w którym można ubiegać się o finansowanie projektu badawczego, w tym również zakładającego zakup lub wytworzenie aparatury naukowo-badawczej. Dodatkowo, formuła 19. edycji konkursu OPUS została poszerzona o elementy konkursu HARMONIA, co dało możliwość ubiegania się o finansowanie projektów prowadzonych we współpracy międzynarodowej dwustronnej lub wielostronnej, a także przedsięwzięć realizowanych przy wykorzystaniu przez polskie zespoły badawcze wielkich, międzynarodowych urządzeń badawczych.
 
Rozstrzygnięta edycja konkursu OPUS cieszyła się rekordowym zainteresowaniem, w wyniku którego do Narodowego Centrum Nauki wpłynęły aż 2424 wnioski na łączną kwotę ponad 2,5 mld zł. Na podstawie przeprowadzonej oceny eksperckiej finansowanie w łącznej wysokości prawie 451 mln zł przyznano 352 projektom. Jest wśród nich projekt dr. inż. Rafała Kucharskiego, pracownika Katedry Systemów Transportowych na Wydziale Inżynierii Lądowej PK.
 
Przedsięwzięcie (1 090 800 zł dofinansowania) pn. „Mobilność współdzielona w czasach pandemii. Modelowanie i kontrola rozprzestrzeniania się wirusów w sieciach mobilności przejazdów wspólnych” wpisuje się w zainteresowania badawcze dr. inż. Rafała Kucharskiego, które naukowiec rozwija obecnie w największej i najstarszej uczelni technicznej w Holandii – Uniwersytecie Technicznym w Delfcie. Pracuje tam jako Postdoctoral researcher, realizując prestiżowy grant Europejskiej Rady ds. Badań Naukowych – European Research Council (ERC). – Modeluję i symuluję platformy mobilnościowe takie jak Uber. Badam ich wpływ na miejskie sieci transportowe i możliwości ich integracji np. z transportem publicznym. Pracujemy na dużych zbiorach danych z wykorzystaniem symulacji wieloagentowych i weryfikujemy jak sprawić, żeby platformy mobilnościowe były atrakcyjne nie tylko dla nich samych i ich klientów, ale też dla miasta, środowiska i otoczenia – wyjaśnia Rafał Kucharski. Projekt w ramach konkursu OPUS naukowiec będzie realizował na Politechnice Krakowskiej.
 
Badania będą dotyczyły środków nowej mobilności miejskiej, tzw. wspólnej mobilności (ang. shared-mobility), dostępnej na platformach takich jak Uber i Lyft. – Podróżni, unikając ryzyka związanego z możliwością zarażenia się, zaczną odpływać ze zrównoważonych środków transportu zbiorowego, co może mieć druzgocące konsekwencje dla wydajności układu drogowego (zatory i opóźnienia w ruchu) i jego efektów zewnętrznych (emisje, hałas, presja na przestrzeń publiczną itp.), którym należy przeciwdziałać – tłumaczy dr inż. Rafał Kucharski. – Nowe możliwości w mobilności miejskiej, głównie tzw. mobilność dzielona, okazały się atrakcyjną alternatywą.
 
Podróżującym za pomocą platformy mobilnościowej, oferuje się wspólny przejazd, gdzie jeden pojazd przewozi więcej niż jedną osobę na swojej (teraz bardziej złożonej) trasie. Zarówno czas przyjazdu, jak i czas podróży mogą różnić się od minimalnego, ponieważ pojazd musi odebrać i dowieźć wszystkich wspólnie podróżujących. – Takie współdzielenie podróży prowadzi do powstania złożonych sieci, które podobnie jak sieci społecznościowe nie są ani optymalnie, ani centralnie zaplanowane, ale wynikają z indywidualnych decyzji, co czyni to wymagającym i intrygującym zagadnieniem naukowym. Czy takie wspólne przejazdy, mogą służyć jako alternatywa dla mobilności w czasach pandemii? To m.in. będzie przedmiotem badań w projekcie – mówi Rafał Kucharski.
 
Do głównych celów naukowego przedsięwzięcia należy: prognoza popytu na mobilność współdzieloną po pandemii (m.in. stworzenie modeli zachowań podróżnych, seria eksperymentów na grupach fokusowych dla estymacji parametrów i struktury modeli wyboru dyskretnego, opisujących nowe zachowania podróżnych w czasach pandemii), opracowanie modelu rozprzestrzeniania wirusów w sieciach przejazdów wspólnych (m.in. symulacje modeli epidemiologicznych na dynamicznych, stochastycznych sieciach kontaktów, stworzenie modelu i opisu struktur sieci dla lepszego zrozumienia i przewidywania faktycznych zagrożeń dla pasażerów i społeczeństw), wskazanie metod zarządzania popytem i podażą przejazdów wspólnych do kontroli i wygaszania ognisk epidemii (m.in. aktywne zarządzanie popytem i podażą tak, aby system po adaptacji do wyzwań pandemii pozostał atrakcyjny i opłacalny).
 
(bk)