Janusz Majewski zmarł w wieku 92 lat. Był jednym z najbardziej znanych polskich reżyserów filmowych, scenarzystą, wykładowcą, pisarzem i wieloletnim prezesem Stowarzyszenia Filmowców Polskich, rektorem Warszawskiej Szkoły Filmowej, a także Członkiem Polskiej Akademii Filmowej. Jako wybitny absolwent Politechniki Krakowskiej został odznaczony wpisem do Złotej Księgi Wychowanków PK.
Janusz Marian Majewski (pseud. Patrick G. Clark) urodził się 5 sierpnia 1931 r. we Lwowie. W 1955 r. ukończył Wydział Architektury Politechniki Krakowskiej. Tematem jego pracy dyplomowej był projekt wytwórni filmów fabularnych, konsultowany przez wykładowcę Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej i Teatralnej oraz znanego operatora Stanisława Wohla. Kolejne studia podjął na Wydziale Reżyserii łódzkiej „Filmówki”, które ukończył w 1960 r.
Janusz Majewski karierę rozpoczynał jako autor scenografii filmowych. W 1961 r. zrealizował swój pierwszy zawodowy film dokumentalny „Zabawa”, zaś fabularnie zadebiutował „Sublokatorem”. Wyreżyserował ponad 50 filmów fabularnych (także autor scenariuszy), m.in.: „Album Fleischera”, „Pojedynek”, „Czarna suknia”, „Lokis. Rękopis profesora Wittembacha”, „Zazdrość i medycyna”, „Zaklęte rewiry”, „Sprawa Gorgonowej”, „Lekcja martwego języka”, „C.K. Dezerterzy”, „Złoto dezerterów”, „Mała matura 1947”, „Ekscentrycy, czyli po słonecznej stronie ulicy”, „Czarny mercedes”. Wiele filmów Majewskiego zostało nagrodzonych na międzynarodowych festiwalach filmowych.
Osobnym rozdziałem w reżyserskim dorobku Janusza Majewskiego był teatr telewizji. Przygotował ponad 40 premier – przeniósł na scenę m.in. utwory Moliera, Mikołaja Gogola, Alberta Camusa, Agathy Christie, Zofii Nałkowskiej, Jerzego Szaniawskiego i własne. W 2001 r. ukazała się autobiograficzna książka „Retrospektywa”, zaś w 2006 r. „Ostatni klaps”. Od 2011 r. Majewski publikował w wydawnictwie „Marginesy”, którego nakładem ukazały się jego książki „Mała matura”, „Fotografia smaku” (książka jest wspólnym dziełem J. Majewskiego i jego żony Zofii Nasierowskiej), „Siedlisko”, „Zima w Siedlisku”, tom opowiadań „Ekshibicjonista”, „Glacier Express 9.15”, „Czarny Mercedes”, „Ryk kamiennego lwa” i zbiór „Maleńka”.
Janusz Majewski w latach 1969-1991 był wykładowcą w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej w Łodzi, a także gościnnie m.in. w Stanach Zjednoczonych. W latach 1983-1990 przez dwie kadencje pełnił funkcję prezesa Zarządu Głównego Stowarzyszenia Filmowców Polskich, a w latach 1987-1991 był członkiem Komitetu Kinematografii. Członek Polskiej Akademii Filmowej. Od roku 2012 rektor Warszawskiej Szkoły Filmowej. Janusz Majewski otrzymał wiele nagród i odznaczeń: Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla rozwoju polskiej kinematografii (2001), nagroda „Orzeł” w kategorii „Za Osiągnięcia Życia” (2012), Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla kultury narodowej, za osiągnięcia w twórczości artystycznej i działalności dydaktycznej (2013).
Fot. Jan Zych