Listy kondolencyjne nadesłali:

• w piątek (24.03) – do godz. 16.00

• w poniedziałek (27.03) – w godz. 7.00-16.00

• we wtorek (28.03) – w godz. 7.00-16.00

• w środę (29.03) – w godz. 7.00-10.00

 

 

 

 

Bohdan Paczowski (1930-2017) był uznanym na świecie architektem oraz publicystą i fotografem, mieszkającym przez wiele lat w Luksemburgu. Studiował na Politechnice Krakowskiej i Politechnice Mediolańskiej. Swoje pracownie architektoniczne prowadził w Mediolanie, Paryżu i Luksemburgu. Jego najważniejsze projekty architektoniczne to: powiększenie siedziby Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, nowy terminal lotniska Findel oraz dworzec TGV, a także pawilon Luksemburga na Expo 1992 w Sewilli. W grudniu 2009 r. wygrał konkurs na projekt Muzeum Historii Polski w Warszawie. Bohdan Paczowski był autorem kilku monografii oraz wielu artykułów i esejów. Architekt i jego żona Maria Paczowska (1932-2019; pisarka i eseistka, autorka powieści „Sentymenty” oraz lektorka wydawnictwa Mondadori w Mediolanie), związani byli ze środowiskiem paryskiej „Kultury”. Utrzymywali kontakty z najważniejszymi osobami z kręgów artystycznych i literackich. Przyjaźnili się m.in. z Witoldem Gombrowiczem i jego żoną Ritą.

 

Po śmierci Bohdana Paczowskiego, jego żona podjęła starania, by ich księgozbiór w całości trafił do odpowiedniej instytucji. Ze względu na związki Bohdana Paczowskiego z PK, wybór padł na Bibliotekę Politechniki Krakowskiej. W 2017 r. pracownicy z BPK otrzymali zaproszenie do rodzinnego domu Paczowskich w Luksemburgu. W czasie pobytu dokonali szczegółowego przeglądu księgozbioru i sporządzili raport. Na jego podstawie zdecydowano o przyjęciu darowizny. W roku 2018 podjęto czynności prawne, natomiast po śmierci Marii Paczowskiej w 2019 r. przeprowadzono działania organizacyjno-logistyczne, w wyniku których księgozbiór został przewieziony do Krakowa. Kolekcja liczy 12 950 woluminów (z wyłączeniem czasopism i map).

 

Największy dział tematyczny księgozbioru dotyczy sztuki, w tym głównie architektury, urbanistyki, malarstwa i fotografii. Uzupełniają go równie bogate zbiory z zakresu literatury obcej, literatury polskiej, filozofii i religii oraz historii. Znaczącą grupę stanowią słowniki (językowe i tematyczne) i encyklopedie. Dopełnieniem całości są książki z dziedziny polityki i socjologii. Swoje miejsce w księgozbiorze – z racji zamiłowania Bohdana Paczowskiego do muzyki klasycznej – znalazły druki muzyczne i zbiory nutowe. Zbiór zawiera też materiały tworzące spuściznę Paczowskich, a więc artykuły i książki autorstwa Bohdana Paczowskiego, materiały dotyczące jego działalności architektonicznej, eseistycznej i wydawniczej, korespondencję, materiały warsztatowe (wycinki prasowe). Są tutaj również materiały związane z Witoldem Gombrowiczem. 

 

– Zbiór Paczowskich stanowi nieocenione źródło wiedzy i inspiracji głównie dla studentów kierunków architektonicznych oraz dla kadry naukowej, architektów, urbanistów, projektantów oraz osób zainteresowanych sztuką klasyczną i nowoczesną – mówi mgr Agnieszka Górska z Biblioteki Politechniki Krakowskiej. – Osoby korzystające z księgozbioru może zainteresować fakt, że na wielu egzemplarzach znajdują się dedykacje znanych i cenionych osób. Jest to dodatkowy element podnoszący wartość kolekcji i wpływający na jej unikatowość. Dedykacje te ukazują odbiorcy, jak szerokie kontakty, nie tylko zawodowe, ale i prywatne posiadali właściciele księgozbioru. W książkach można znaleźć wpisy m.in. od: Kazimierza Brandysa, Józefa Czapskiego, Rity Gombrowicz, Julii Hartwig, Zbigniewa Herberta, Gustawa Herlinga-Grudzińskiego, Wojciecha Karpińskiego, Sławomira Mrożka, Wisławy Szymborskiej, Andrzeja Wajdy czy Adama Zagajewskiego – dodaje Agnieszka Górska. 

 

 

 

 

Obecnie księgozbiór Bohdana i Marii Paczowskich jest sukcesywnie katalogowany. W pierwszej kolejności opracowano i przygotowano do udostępnienia publikacje z zakresu sztuki, architektury i urbanistyki oraz fotografii. Jest to zbiór liczący ponad 3,5 tys. pozycji. Ta część księgozbioru jest niezwykle okazała i różnorodna, przedstawia bowiem wszechstronny warsztat pracy architekta, odzwierciedla zainteresowania jego właścicieli. Znaleźć tu można bogato ilustrowane albumy przedstawiające dzieła najwybitniejszych artystów klasycznych, np. Rembrandta, Leonarda da Vinci, Claude’a Moneta, Paula Cézanne’a. Spośród współczesnych malarzy i fotografików warto wymienić Leonor Fini, Francisa Bacona, Lee Lozano, Davida Hockney’a, Pabla Picassa, Marka Rothko, Jerzego Nowosielskiego, Augusta Sandera czy Nobuyoshi Araki’ego. W zbiorze tym znajdują się również liczne katalogi wystaw organizowanych w renomowanych, światowych galeriach sztuki oraz muzeach, albumy architektury zabytkowej i nowoczesnej oraz wartościowe opracowania teoretyczne. 

 

Dyrektor Marek Górski zachęca do korzystania z kolekcji: – Książki z kolekcji Paczowskich można w prosty sposób wyszukać w katalogu komputerowym, ponieważ każdy egzemplarz jest opatrzony uwagą: „Kolekcja Bohdana i Marii Paczowskich. Dar dla Biblioteki Politechniki Krakowskiej”. Dodatkowo, na każdej książce pochodzącej z omawianej kolekcji umieszczono dedykowaną pieczątkę.

 

Wystawa „Bohdan Paczowski. Księgozbiór architekta” w Bibliotece Politechniki Krakowskiej wpisuje się w obchody setnej rocznicy nawiązania stosunków dyplomatycznych między Polską a Luksemburgiem. 

 

 

Na zdjęciach, wernisaż wystawy „Bohdan Paczowski. Księgozbiór architekta” w Bibliotece Politechniki Krakowskiej  / fot. Jan Zych

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Złota Księga Wychowanków Politechniki Krakowskiej powstała z inicjatywy Stowarzyszenia Wychowanków PK. Wpis do niej jest szczególnym uhonorowaniem absolwentów uczelni, którzy osiągnęli znaczącą pozycję w życiu zawodowym, społecznym lub publicznym i odczuwają emocjonalną więź z Alma Mater. Stowarzyszenie Wychowanków PK wyłania kandydatów spełniających wszystkie formalne kryteria do wpisu, zwołuje Kapitułę Złotej Księgi, która podejmuje ostateczną decyzję o wyborze laureatów oraz organizuje uroczystości wręczenia tytułu osobom nagrodzonym.

 

2 października, po inauguracji nowego roku akademickiego na Politechnice Krakowskiej, wpisu do Złotej Księgi Wychowanków dokonali:

 

 

(absolwent Wydziału Architektury)

 

Studiował na Politechnice Krakowskiej w latach 1987-1994. Uzyskał również dyplom Usability Engineering in Software Development (Politechnika Gdańska), Institut für Hygiene und Arbeitsphysiologie ETH Zürich oraz dyplom Polish-American Business School przy Krakowskim Towarzystwie Przemysłowym.

 

Bohdan Biś Lisowski jest znanym i cenionym wykładowcą. Swoją wiedzę przekazywał studentom m.in. swojej Alma Mater, Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, czy też Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego. Obecnie sprawuje funkcję prezesa Stowarzyszenia Architektów Polskich (SARP) w kadencji 2019-2023. Stanowisko to objął w wieku 50 lat, dzięki czemu został najmłodszym prezesem w historii Stowarzyszenia. Za swoje główne zadania w SARP obrał m.in. przyciąganie młodych architektów do pracy na rzecz Stowarzyszenia, wydawanie publikacji (w tym m.in. o architekturze modernistycznej Krakowa), współorganizowanie wystaw dotyczących architektury Małopolski, organizacji konkursów architektonicznych oraz ogólnokrajowych i międzynarodowych wydarzeń, np. Międzynarodowe Biennale Architektury Kraków w 2015, 2017 i 2019 r. Za swoją działalność społeczną na rzecz SARP został wyróżniony Złotą, Srebrną i Brązową Odznaką SARP. 

 

Bohdan Biś Lisowski aranżował wspólne inicjatywy SARP i Wydziału Architektury PK. Koordynował wyjazdy naukowo-badawcze z cyklu „Śladami Architektury” po europejskich miastach i obiektach architektonicznych, zapraszał przedstawicieli WA do współpracy przy organizacji Międzynarodowego Biennale Architektury w Krakowie oraz innych branżowych wydarzeń lub wystaw, angażował się w międzynarodowe warsztaty studenckie, a także wspierał przyszłych architektów w ramach Konkursu o Stypendium Twórcze SARP Kraków im. Prof. Bohdana Lisowskiego.

 

Bohdan Biś Lisowski jest członkiem Stowarzyszenia Historyków Sztuki, Polskiego Towarzystwa Informatycznego, Komitetu BIM przy PZITB, Sygnatariuszem Deklaracji BIM Standard PL, Członkiem Rady Muzeum Narodowego w Warszawie oraz Rady Muzeum Narodowego w Krakowie, Członkiem Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa, a w lipcu 2021 r. został wybrany do Rady Międzynarodowej Unii Architektów (UIA).

 

 

 

(absolwent Wydziału Mechanicznego)

 

Politechnikę Krakowską ukończył w 2006 r. Decydując się na zaoczny tryb studiowania, postanowił połączyć proces edukacji z pracą zawodową w firmie rodzinnej Hydrosprzęt Kukla Spółka, a także bezpośrednie konfrontowanie teorii z praktyką w przedsiębiorstwie, którego działalność koncentruje się na naprawach, remontach oraz odbudowie maszyn budowlanych. Otworzył serwis samochodowy, znacząco wzbogacając ofertę Hydrosprzętu. Obecnie, założony i prowadzony przez niego Dział Serwisu stanowi flotę 25 zabudowanych samochodów serwisowych oraz serwisantów, którzy swoje wsparcie oferują wyłącznie w terenie. 

 

Równolegle, Daniel Kukla prowadził zapoczątkowaną jeszcze podczas swoich studiów – współpracę naukowo-badawczą z Politechniką Krakowską. Do efektów tych wspólnych działań należy m.in. wykonanie prototypu innowacyjnego rozwiązania 3-komorowego siłownika hydraulicznego do realizacji badań odzysku energii w układzie napędowym minikoparki, udział w cyklicznych spotkaniach panelowych dotyczących opracowania programu studiów podyplomowych, utworzenie w swojej firmie specjalistycznego stanowiska diagnostycznego w ramach współpracy z Akademickim Inkubatorem Przedsiębiorczości PK i organizowanie wizyt oraz praktyk studenckich dla studentów Wydziału Mechanicznego. Wchodząca w struktury Hydrosprzętu profesjonalna chromownia do przeprowadzania procesu chromowania technicznego i profesjonalne stanowisko kontrolne do sprawdzania oraz diagnostyki silników spalinowych powstały przy ścisłej współpracy z Politechniką Krakowską.

 

 

 

(absolwent Wydziału Inżynierii Elektrycznej, obecnie: Wydział Inżynierii Elektrycznej i Komputerowej)

 

Na Politechnice Krakowskiej studiował w latach 1987-1992. Już w trakcie zdobywania wiedzy na uczelni, zaproponowano mu pracę w jej strukturach w ramach studenckiego stażu. Od 1992 r. pracował jako asystent. Po zdobyciu stopnia doktora nauk technicznych w 2001 r., rozpoczął pracę w Katedrze Inżynierii Systemów (obecnie: Katedra Informatyki Biznesowej i Inżynierii Zarządzania) na Wydziale Zarządzania Akademii Górniczo-Hutniczej.

 

Naukowe zainteresowania Jerzego Feliksa koncentrowały się wokół możliwości wykorzystania metod sztucznej inteligencji, jako narzędzia wspomagającego podejmowanie decyzji oraz modelowania i symulacji procesów i systemów logistycznych. Swoją wiedzę prezentował w licznych publikacjach, a jedna z nich stała się podstawą wniosku o nadanie mu tytułu doktora habilitowanego złożonego na Uniwersytecie Technicznym w Ostrawie, gdzie następnie został mianowany docentem w dziedzinie zarządzania systemami przemysłowymi. W swoim naukowym dorobku, Jerzy Feliks ma również szerokie portfolio międzynarodowych projektów. Do kluczowych zagranicznych ośrodków akademickich czy przedsiębiorstw przemysłowych, z którymi Jerzy Feliks miał okazję współpracować, należy wymienić przede wszystkim Uniwersytet Techniczny w Clausthal-Zellerfeld (Niemcy), Uniwersytet Technicznych w Ostrawie (Czechy), firma Atlantec AG z Villich (Niemcy), Uniwersytet Techniczny w Koszycach (Słowacja) oraz Colorado State University, Fort Collins (Stany Zjednoczone). Uczestniczył też w licznych projektach i pracach badawczych, wykonywanych na zlecenie podmiotów przemysłowych lub instytucji finansujących działalność naukowo-badawczą. 

 

Obecnie dr hab. inż. Jerzy Feliks, prof. AGH sprawuje funkcję prodziekana ds. kształcenia Wydziału Zarządzania AGH. 

 

 

 

(absolwent Wydziału Inżynierii Sanitarnej i Wodnej, obecnie: Wydział Inżynierii Środowiska i Energetyki)

 

Studiował na Politechnice Krakowskiej w latach 1978-1983. Zaraz po zakończeniu studiów podjął pracę w Miejskim Przedsiębiorstwie Energetyki Cieplnej S.A. w Krakowie. Pracuje w MPEC do dziś – obecnie pełni funkcję członka zarządu ds. eksploatacji. Dorobek zawodowy Marka Mazurka obejmuje przede wszystkim realizację infrastrukturalnych projektów. Do tych najważniejszych należą: współudział w przeprowadzaniu transformacji technicznej i organizacyjnej MPEC, kierowanie projektem modernizacji systemu ciepłowniczego Krakowa, realizacja czterech projektów w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko, przygotowanie i realizacja europejskich programów operacyjnych modernizacji i automatyzacji systemu ciepłowniczego Krakowa czy też współpraca z Krakowskim Holdingiem Komunalnym przy realizacji Zakładu Termicznego Przekształcania Odpadów.

 

Marek Mazurek był pomysłodawcą nowego kierunku – odnawialne źródła energii i infrastruktura komunalna. W 2018 r. został wyróżniony Nagrodą Rektora PK. 

 

 

 

 

(absolwent Wydziału Mechanicznego)

 

Na Politechnice Krakowskiej studiował w latach 1975-1979. W ciągu swojej 40-letniej kariery w zawodzie konstruktora i projektanta urządzeń mechanicznych zrealizował i współpracował przy szeregu zaawansowanych technicznie projektów. Pracując w WSK PZL Krosno zajmował się oprzyrządowaniem technologicznym i specjalnymi narzędziami do produkcji podwozi lotniczych oraz innych części dla sprzętu wojskowego. Podczas współpracy z OBR-ERG Jasło koncentrował się na projektowaniu i konstrukcji maszyn oraz urządzeń do przetwórstwa materiałów wybuchowych i tworzyw sztucznych. Dla Nowego Stylu Krosno przygotowywał dokumentację wykonawczą, m.in. krzeseł obrotowych, odpowiadał też za organizację działu prototypowni i stacji badań. 

 

Współpracując z Total Walther Warszawa, zajmował się stałymi instalacjami gaśniczymi oraz wykonał wiele projektów instalacji gaśniczych gazowych na CO2. W strukturach Delphi Centrum Techniczne Kraków pełnił funkcję product engineera, a do jego obowiązków należało projektowanie, walidacja oraz wdrożenie do produkcji amortyzatorów do samochodów osobowych.

 

Włodzimierz Kołtowski z powodzeniem łączy nauki techniczne z literackimi pasjami. W swoim dorobku ma kilka wydawnictw, m.in.: „Niejeden marzy – fraszki i inne wierszyki”, „Pracowałem… - krótka historia pracy zawodowej”, „Rowerem przez Drzewicz – limeryki i inne wierszyki”.

 

 

 

Fot. Jan Zych

 

 

 

 

 

Jest rok 2091. Życie na Marsie stało się nieuniknioną rzeczywistością, bowiem na Ziemi nie da się już mieszkać. Wszystkie agencje kosmiczne połączyły siły, żeby założyć osadę na Czerwonej Planecie. Mars stawia im jednak pewne wyzwania. Potrzeba architektów, którzy sobie z nimi poradzą. Gdzie takich znaleźć? Na Politechnice Krakowskiej!

 

Domy na Marsie były tematem przewodnim tegorocznej, trzeciej już edycji konkursu z serii „Alternate Realities” zorganizowanego przez platformę The Charette. Jak sama nazwa wskazuje, konkurs odbywał się w alternatywnej rzeczywistości. Miał on charakter koncepcyjny. Zadaniem uczestników konkursu było zaprojektowanie struktury, w której mogłoby zamieszkać od 4 do 6 osób na Marsie. Dom ten miałby stanowić podstawę pierwszej ludzkiej kolonii na Czerwonej Planecie.

 

 

Projektanci musieli uwzględnić wyzwania fizyczne i psychiczne jakie niosłoby ze sobą życie na obcej planecie. Dom musi zapewniać nie tylko wygodną do życia przestrzeń, ale też chronić mieszkańców przed trudnymi warunkami. Atmosfera Czerwonej Planety składa się głównie z dwutlenku węgla. Jest ona niezwykle cienka, a ciśnienie atmosferyczne wynosi tylko ok. 1 proc. ziemskiego. Planeta nie ma pola magnetycznego, przez co jej powierzchnia jest wystawiona na promieniowanie kosmiczne. Temperatura powierzchni Marsa waha się, spadając do ponad −100 st. Celsjusza, a w ciepłe dni dochodząc do ok. 20 st. Celsjusza. To tylko niektóre z wyzwań jakie przed ewentualnymi mieszkańcami stawiałaby Czerwona Planeta. Projektanci musieli też zastanowić się nad tym, w jaki sposób mieszkańcy będą poruszać się między pomieszczeniami czy wychodzić na zewnątrz.

 

 

Z tym niełatwym zadaniem postanowili zmierzyć się studenci Politechniki Krakowskiej – Anna Kordaszewska i Jakub Knapek. Zdaniem jury ich projekt pn. „FF-Flora Frontier” zasługuje na wyróżnienie. Praca studentów PK znalazła się w gronie 30 najlepszych pomysłów zakwalifikowanych do finałowej rundy konkursu.

 

Zaprojektowany przez Annę Kordaszewską i Jakuba Knapka dom przeznaczony jest dla czterech osób. Każdy z lokatorów ma własną sypialnię, która pozwala na moment prywatności. Jak czytamy w opisie projektu*: „symetryczny kształt obiektu ilustruje równowagę między fizycznymi i psychicznymi potrzebami ludzi”. W zaprojektowanym domu znajduje się zarówno siłownia, jak i pokój gier oraz biblioteka. Jest on samowystarczalny i odpowiada na różne potrzeby. Struktura wyposażona jest choćby w placówkę medyczną i pokój kwarantanny.
 

W centrum domu studenci zaprojektowali szklaną rurkę, w której umieszczone jest drzewo jako symbol zakorzenienia się na nowej planecie, a jednocześnie jako element przypominający o Ziemi. Konstrukcja domu nie jest skomplikowana. Proste ściany podzielone są na segmenty, które pozwalają na sprawne budowanie etapami.

 

Całość zaprojektowanego domu zdominowana jest przez wielofunkcyjną siatkę, która m.in. osłania obiekt przed promieniowaniem, zacienia oraz odciąża konstrukcję. Studenci zaprojektowali aerodynamiczny dach budynku. Każdy pojedynczy obiekt miałby mieć kształt liścia, tak by po połączeniu go z innymi tego typu budynkami, na powierzchni planety utworzył się kwiatowy wzór.

 

 

 

Organizatorzy stawiali przed uczestnikami także wymagania związane z materiałami i technikami budowlanymi. Z uwagi na odległość między Marsem a Ziemią, do budowy powinny być wykorzystane materiały dostępne na Czerwonej Planecie. Z kolei ze względu na surowe środowisko, niemożliwe byłoby wykorzystanie tradycyjnych technik budowlanych. Projektanci musieli więc wymyślić nowe sposoby na budowę marsjańskich domów. – Bazując na badaniach naukowców, między innymi z NASA, postanowiliśmy skorzystać z technologii druku 3D, która na ten moment wydaje się najbardziej efektywna, ponieważ pozwala ona na wykorzystanie naturalnych surowców pokrywających Czerwoną Plantę, takich jak regolit – wyjaśnia Anna Kordaszewska.

 

Jak wiadomo, życie na Marsie wymagałoby użycia generatorów tlenu, znalezienia sposobów na wytwarzanie energii czy produkcję żywności. Jednak na potrzeby konkursu nie było wymagane zaprojektowanie tego typu usług. – Cały proces budowy powinien być maksymalnie zautomatyzowany, aby w jak najmniejszym stopniu narażać kolonizatorów na niekorzystne warunki klimatyczne. Obiekt powstał w oparciu o aktualnie posiadaną wiedzę, ale mamy nadzieję, że w roku 2091 technologie budowy na innych planetach będą już rozwinięte w znacznym stopniu – mówi Jakub Knapek.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Skitouring, astrofotografia, żeglarstwo, rzeźbiarstwo… to tylko kilka przykładów aktywności, którym oddają się pracownicy i studenci Politechniki Krakowskiej w czasie wolnym. Dział Promocji PK zaprasza na nowy cykl – #PoznajmySię – dzięki któremu członkowie naszej uczelnianej społeczności będą mieli okazję na lepsze poznanie siebie nawzajem.

 

Na początek trochę faktów. Na Politechnice Krakowskiej studiuje obecnie 12 201 studentów – w tym 479 osób z zagranicy. Pracownicy także stanowią niemałą grupę. Uczelnia zatrudnia 1978 osób, a 56 proc. tej liczby to pracownicy badawczo-dydaktyczni.

 

 

---

Społeczność PK tworzą niezwykli ludzie, posiadający często ciekawe pasje.

---

 

– Oczywiście, w tak dużej społeczności nie ma możliwości, by każdego poznać osobiście. Niektórych spotykamy tylko raz, przy okazji załatwiania jakiejś sprawy, innych kojarzymy wyłącznie z rozmów telefonicznych lub – zazwyczaj w przypadku naszych naukowców – z osiągnieć badawczych, o których piszemy – mówi Joanna Skowrońska z Działu Promocji PK. – Z większością osób po prostu mijamy się codziennie na kampusach. Tymczasem, społeczność PK tworzą niezwykli ludzie, posiadający często ciekawe pasje. Nasz zespół z Działu Promocji wraz z rzecznik prasową Małgorzatą Syrdą-Śliwą, zaczął zastanawiać się, w jaki sposób przełamać różne bariery i pozwolić lepiej się poznać, pokazać ludzi z ciekawymi pasjami, także studentów i pracowników administracyjnych, którzy – mam wrażenie – są bardziej anonimowi. I tak narodził się pomysł na nasz cykl.

 

Jedną z pierwszych bohaterek cyklu jest prof. Izabela Hager, kierownik Katedry Inżynierii Materiałów Budowlanych na Wydziale Inżynierii Lądowej, prywatnie pasjonatka wędrówek górskich i skitouringu. – Pani prof. Izabela Hager była nam doskonale znana, zarówno z jej działalności naukowej, jak i zaangażowania w prace koła naukowego Footprint i w projekt #PKanoe – mówi Bartłomiej Krystyński z Działu Promocji. – Gdy zaczęliśmy planować nowy cykl i zastanawiać się nad jego „bohaterami”, prof. Izabela Hager była jedną z pierwszych osób do której zwróciliśmy się z propozycją wywiadu.  

 

Cykl #PoznajmySię to nie tylko sekcja w serwisie głównym Politechniki Krakowskiej, ale także media społecznościowe uczelni, gdzie w każdy czwartek będą pojawiać się wywiady z przedstawicielami społeczności PK. W najbliższym czasie internautów czekają spotkania m.in. z ratowniczką wodną, utalentowanym rzeźbiarzem i sportowcem w jednym, miłośnikami fotografii i pasjonatką sportów wodnych oraz gier planszowych. Zapraszamy do śledzenia strony #PoznajmySię oraz naszych kont na Instagramie oraz Facebooku.

 

– Jeśli ktoś z pracowników lub studentów ma ciekawe zainteresowania i chciałby podzielić się nimi ze społecznością uczelni lub zna taką osobę, zachęcamy do współpracy – mówi Joanna Skowrońska. – Można się z nami kontaktować zarówno drogą mailową na adres Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. albo przez Messengera. Mamy nadzieję, że cykl okaże się sukcesem i pozwoli nam na lepsze poznanie się.

 

(J. S.)

 

 

 

 

 

– Świat nauki podczas pandemii stanął na wysokości zadania. Nauce można i należy ufać, bo opiera się na sprawdzonych dowodach. Naszym obowiązkiem jest stać na straży naukowej wiedzy, odważnie bronić jej osiągnięć – mówił rektor PK, apelując do studentów o udział w akcji szczepień: – To m.in. od tego zależy w jakim stopniu uda się w tym roku zachować akademicką normalność – kształcić w salach wykładowych i laboratoriach, a nie przed ekranami komputerów. Wprawdzie pandemia pozwoliła nam docenić osiągnięcia techniki. Mocno przyśpieszyliśmy inwestycje w informatyzację uczelni i narzędzia do kształcenia na odległość, sprawnie z nich korzystamy. Ale po roku zdalnej nauki i pracy mamy jeszcze więcej dowodów na to, że dla naszego zdrowia i pełnego rozkwitu talentów naszych wychowanków i naukowców potrzebujemy żywych akademickich relacji, wspólnej pracy nad projektami. Bariera elektronicznego kontaktu może studzić żar pracy twórczej i dydaktycznej – podkreślał prof. Andrzej Białkiewicz. 

 

 

 

 

Jako najważniejsze cele stojące przed Politechniką w bieżącym roku i następnych latach, prof. Andrzej Białkiewicz wymienił te wskazane w nowej strategii rozwoju uczelni (przyjętej przez Senat PK w czerwcu br.). Podnoszenie jakości badań naukowych oraz wysokie oceny dorobku PK w ewaluacji dyscyplin naukowych, kształcenie oparte na wizjonerskich programach i dostosowane do zmieniających się trendów gospodarki, tworzenie optymalnych warunków do działań innowacyjnych, m.in. przez rozwijanie współpracy z otoczeniem gospodarczym, samorządowym, akademickim oraz inwestycje w strategiczną infrastrukturę badawczą i dydaktyczną – m.in. o takich priorytetowych celach i ich rozpoczętej już realizacji mówił rektor PK. Jak podkreślał, pandemia nie zahamowała rozwoju uczelni w tych obszarach. – Według raportu Urzędu Patentowego RP w 2020 r. byliśmy w czołowej ósemce instytucji w Polsce, jeśli chodzi o liczbę uzyskanych patentów. W ostatnim roku – mimo pandemii – bardzo dbaliśmy o poszerzanie pól współpracy, włączyliśmy się w liczne nowe inicjatywy międzynarodowe, krajowe i regionalne – mówił rektor. Przypominał  m.in. o nowych partnerstwach z Województwem Małopolskim, samorządem Krakowa, firmą Fakro, uczelniami technicznymi i PAN (na rzecz przeciwdziałania zmianom klimatycznym) i szkołami wyższymi Krakowa (dla zagranicznej promocji miasta), zaangażowaniu ekspertów PK w działalność  SKOZK, Komitetu Ewaluacji Nauki, Europejskiej Rady Doktorantów i Młodych Naukowców, Rady ds. Środowiska, Energii i Zasobów Naturalnych przy Prezydencie RP.

 

 

Wśród strategicznych inwestycji rektor PK wskazał trwającą budowę Laboratorium Aerodynamiki Środowiskowej, projekty Regionalnego Zespołu Akredytowanych Laboratoriów Badawczych i Wzorcujących Wydziału Mechanicznego Politechniki Krakowskiej oraz Narodowej Sieci Metrologii Współrzędnościowej oraz przygotowania do budowy – dofinansowanego ze środków unijnych – Centrum Proekologicznych Technologii Energetycznych o wartości ponad 60 mln zł. – Umowę z NCBR na jego realizację podpisaliśmy w kwietniu tego roku. Celem projektu jest utworzenie wyspecjalizowanej infrastruktury badawczej w dziedzinie energetyki i odnawialnych źródeł energii – poinformował rektor PK. 

 

Przedstawił też plany dotyczące rewitalizacji wszystkich kampusów uczelni w ramach „Zielonego planu dla Politechniki”: – Wracamy do tematu „Ogrodów Łobzów” i zagospodarowania otoczenia zabytkowego Pałacu w Łobzowie w formie ogólnodostępnego parku. Zmieni się także nasz główny kampus przy ul. Warszawskiej. Powstaje właśnie kompleksowy projekt rewitalizacji zieleni wraz z nowym systemem jej nawadniania z wykorzystaniem deszczówki. Wszystko to wpisuje się w stworzony już program szerszych działań proekologicznych, koordynowany przez nowy na PK Zespół do spraw eko-innowacji.

 

Jak poinformował prof. Andrzej Białkiewicz, na PK powstała też w ostatnim roku całościowa koncepcja zagospodarowania terenów uczelni w krakowskich Czyżynach, obejmująca już istniejący kampus przy Wydziale Mechanicznym oraz tereny obecnie niezagospodarowane. – Plan dla Czyżyn opatrzyliśmy nazwą „Politechnika Krakowska 2100”, bo jest długoterminową koncepcją rozwoju Kampusu Politechniki w Czyżynach w perspektywie 20, 50, a może i 100 lat, swoistą mapą drogową dla przyszłych władz uczelni. Dzielimy z naszymi czyżyńskimi sąsiadami – mieszkańcami, instytucjami kultury, nauki i biznesu – troskę o to, by w jak największym stopniu zachować unikatowość tego miejsca, przez szacunek dla jego bogactwa historycznego i przyrodniczego. Widzimy nasze Czyżyny zielone i otwarte dla studentów i pracowników PK oraz mieszkańców Krakowa. Proponujemy tu koncepcję Parku Kulturowego, z ogólnodostępnym ogrodem-parkiem w centralnej części naszego kampusu, z miejscami do rekreacji, uprawiania aktywności kulturalnej, edukacyjnej i sportowej – powiedział rektor PK.

 

Trwają też prace nad dokumentacją i pozyskaniem środków na budowę nowych siedzib dla Wydziału Inżynierii Materiałowej i Fizyki oraz Wydziału Informatyki i Telekomunikacji.

 

 

 

Zwracając się do studentów I roku rektor PK zapowiedział kontynuację programów prostudenckich: – W ubiegłym roku Politechnika Krakowska rozszerzyła pakiet pomocy finansowej dla swoich studentów. W tym roku jeszcze zwiększymy budżet na ten cel. Z własnego funduszu uczelnia będzie fundować stypendia dla aktywnych naukowo studentów i doktorantów. Na specjalne nagrody finansowe mogą też liczyć na Politechnice studenci I roku. Uczelnia chce utrzymać najwyższą w Polsce wysokość stypendium rektora dla najlepszych studentów oraz znacząco zwiększyć świadczenia dla osób z niepełnosprawnościami. 

 

Nowy rok akademicki rozpoczęło na PK blisko 13,8 tys. studentów i doktorantów, w tym 4,4 tys. na I roku. Podczas inauguracji immatrykulowano uroczyście najlepszych kandydatów w letniej rekrutacji na studia. Oferta PK cieszyła się w tym roku bardzo dużym zainteresowaniem kandydatów, było ich blisko 15,5 tys., o ponad 2 tys. więcej niż w ubiegłym roku. Na kierunkach z grupy IT (informatyka, informatyka stosowana, informatyka w inżynierii komputerowej) o miejsce walczyło nawet 10-12 osób. W czołówce zainteresowania kandydatów były też budownictwo, architektura, automatyka i robotyka, transport, mechanika i budowa maszyn, odnawialne źródła energii i infrastruktura komunalna. Kształcenie w nowym roku będzie prowadzone w formule mieszanej – stacjonarnie z elementami kształcenia zdalnego. Obowiązywać będą wzmożone środki bezpieczeństwa w budynkach dydaktycznych i akademikach uczelni. 

 

 

 

Podczas inauguracji zastępca szefa Kancelarii Prezydenta RP minister Piotr Ćwik odczytał list do społeczności PK od Prezydenta RP Andrzeja Dudy oraz wręczył odznaczenia państwowe zasłużonym pracownikom PK. Wyróżnienia resortowe wręczyła małopolska wicekurator oświaty Halina Cimer.  W uroczystości  uczestniczył też wojewoda Małopolski Łukasz Kmita, który odczytał list od premiera Mateusza Morawieckiego i dziękował społeczności PK za zaangażowanie w walkę z pandemią.

 

Za osiągnięcia naukowe uhonorowano młodych naukowców. Nagrodę I stopnia Imienia Profesora Zbigniewa Engela otrzymała dr inż. Agnieszka Kumorkiewicz-Jamro z Wydziału Inżynierii i Technologii Chemicznej Politechniki Krakowskiej za pracę doktorską pt. „Chromatograficzne i spektroskopowe badania utleniania 5-O- i 6-O-glukozydów betanidyny wyizolowanych z surowców roślinnych”. Nagrodami Fundacji Wspierania Młodych Talentów Profesora Janusza Magiery przy Politechnice Krakowskiej wyróżnieni zostali: inż. arch. Szymon Tomczyk z Wydziału Architektury, mgr inż. Magdalena Jankowska z Wydziału Inżynierii i Technologii Chemicznej oraz mgr inż. Miłosz Worwa (Wydział Inżynierii Elektrycznej i Komputerowej). 

 

Wykład pt. „Pojazdy autonomiczne – przyszłość komunikacji” wygłosił dr Rafał Świerczyński, prezes MPK S.A. w Krakowie, przewodniczący Rady Uczelni na PK. Pełnomocnik Komendanta Wojewódzkiego Policji w Krakowie, młodszy inspektor Robert Górka wręczył certyfikat „Uczelnia Wyższa Promująca Bezpieczeństwo”, przyznany Politechnice Krakowskiej na lata 2021-2025 w ramach projektu Zintegrowanej Polityki Bezpieczeństwa. Wystąpienia wygłosili także prezes Stowarzyszenia Wychowanków Politechniki Krakowskiej mgr Izabela Paluch, przewodniczący Parlamentu Samorządu Studenckiego PK mgr inż. Krzysztof Pszczółka i Angelika Kopeć, przewodnicząca Zrzeszenia Studentów z Niepełnosprawnościami PK.

 

 

 

Fot. Jan Zych

 

 

 

 

 

 

 

Za nami druga edycja Demo Day Innowacji 4.0. W Auditorium Maximum UJ zostało zaprezentowanych ponad 60 innowacyjnych technologii z pięciu krakowskich uczelni. Najwięcej, bo aż 18 rozwiązań przedstawili naukowcy z Politechniki Krakowskiej.

 

Demo Day Innowacji 4.0 odbył się już po raz drugi. W otwarciu tegorocznej edycji udział wzięli przedstawiciele pięciu krakowskich uczelni: prof. dr hab. Piotr Kuśtrowski; dr hab. dr h.c. Piotr Buła, prof. UEK; prof. dr hab. inż. Rafał Wiśniowski; prof. dr hab. inż. Dariusz Bogdał oraz prof. dr hab. inż. Agnieszka Filipiak-Florkiewicz. Podczas otwarcia wydarzenia wykład inauguracyjny zatytułowany „Świat w roku 2023. Trzy magiczne słowa (wiedza, ludzie, innowacje)” wygłosił prof. dr hab. Witold Orłowski. Otwarcie wydarzenia poprowadził mgr inż. Piotr Szuster.

 

Prezentowane podczas wydarzenia wynalazki i technologie, mogą w przyszłości wpłynąć na wiele dziedzin życia. Krakowskie uczelnie postanowiły się zjednoczyć i wspólnie przedstawić innowacyjne rozwiązania inwestorom. Na rolę współpracy uwagę zwrócił w swoim przemówieniu podczas otwarcia wydarzenia prof. dr hab. inż. Dariusz Bogdał. Prorektor ds. nauki podkreślił także znaczenie projektu Inkubator Innowacyjności 4.0 i wspomniał o korzyściach jakie niesie on zwłaszcza dla młodych twórców.

 

 

Zakres zaprezentowanych podczas Demo Day technologii był bardzo szeroki. Od nowych urządzeń poprzez materiały, żywność funkcjonalną oraz ochronę środowiska naturalnego, aż po nowe terapie i leki. Wszystkie technologie mogą w przyszłości stać się dostępnymi na rynku produktami czy usługami o dużym znaczeniu dla społeczeństwa, bowiem odpowiadają one na istniejące potrzeby. Demo Day stwarza okazję do tego, by wynalazcy mogli poznać inwestorów, którzy umożliwią im zarówno kontynuację badań, jak i wprowadzenie innowacji na rynek.

 

Demo Day Innowacji to wydarzenie współorganizowane przez Centra Transferu Technologii z pięciu uczeni: Politechniki Krakowskiej, Akademii Górniczo-Hutniczej, Uniwersytetu Ekonomicznego, Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Uniwersytetu Rolniczego. Służy ono prezentacji rozwiązań, opracowanych w ramach projektu współfinansowanego przez Ministerstwo Edukacji i Nauki z programu Inkubator Innowacyjności 4.0. Uczelnie te zaprezentowały 64 innowacyjne rozwiązania. Naukowcy z Politechniki Krakowskiej przedstawili aż 18 innowacji z obszarów inżynierii biomedycznej, energetyki odnawialnej, inżynierii materiałowej, automatyki i robotyki, bezpieczeństwa, kosmetologii.

 

 

Na Politechnice opracowano m.in. materiały dla stomatologii i implantologii o zaawansowanych właściwościach biologicznych, związki chemiczne o przeciwwirusowym potencjale (w kierunku SARS-CoV-2), fotoutwardzalne systemy polimerowe do nowej generacji wypełnień stomatologicznych, nowy typ cienkowarstwowych ogniw fotowoltaicznych, polimerowy łańcuch kompozytowy, maszynę indukcyjną z cewką pomiarową do monitoringu i diagnostyki stanu silnika, antywłamaniowe bramy segmentowe i uchylne o budowie hybrydowej i wielowarstwowej, technologię otrzymywania serii preparatów kosmetycznych typu „Anti-pollution czy luminescencyjne powłoki do precyzyjnych pomiarów w tunelach aerodynamicznych.

 

Podczas Demo Day można było nie tylko porozmawiać z twórcami wynalazków. Wydarzenie stanowiło również okazję do skorzystania z konsultacji z rzecznikami patentowymi z Okręgu Małopolskiego Polskiej Izby Rzeczników Patentowych czy z doradcami podatkowymi z Krajowej Izby Doradców Podatkowych. Przedstawiciele firm, które poszukują funduszy na dofinansowanie innowacyjnych rozwiązań mogli również porozmawiać z ekspertami sieci Enterprise Europe Network oraz Horyzontalnego Punktu Kontaktowego Polska Południowo-Wschodnia.

 

 

 

 

Dziś w „Strefie Kwadrat” występy stand-uperów, w piątek 1 października wieczór kinowy. W sobotę (2 października) od rana będzie można włączyć się w juwenaliową zbiórkę krwi – krwiobus obok klubu Kwadrat będzie czekał w godz. 9.00-13.00. Po południu odbędzie się otwarty trening zumby i pokazy ognia. W niedzielę (3 października) w południe rozpocznie się Piknik Juwenaliowy z atrakcjami dla dzieci, strefą młodego naukowca i z koncertem m.in. Majki Jeżowskiej. 

 

Sportowym akcentem na start nowego roku akademickiego będzie też Mityng Lekkoatletyczny na stadionie WKS Wawel w Krakowie, który zaplanowano w następną sobotę, 9 października w godz. 9.00-13.00. 

 

 

 

„Projekt i budowa hybrydowego pojazdu podwodnego” – taki tytuł nosi praca, na którą zwróciło uwagę jury konkursu „Młodzi innowacyjni 2023”. Jej autorem jest mgr inż. Tomasz Talarczyk, absolwent automatyki i robotyki na Wydziale Mechanicznym Politechniki Krakowskiej. W kategorii prac dyplomowych magisterskich zdobył on II nagrodę za projekt, którego celem jest zwiększenie bezpieczeństwa obszarów infrastruktury portowej oraz statków.

 

 

Za nami kolejna edycja konkursu „Młodzi innowacyjni” organizowanego przez Sieć Badawczą Łukasiewicz – Przemysłowy Instytut Automatyki i Pomiarów PIAP. Po raz kolejny w gronie nagrodzonych osób znalazł się absolwent Politechniki Krakowskiej. Za najlepszą pracę dyplomową z dziedziny automatyki, robotyki i pomiarów II nagrodę otrzymał mgr inż. Tomasz Talarczyk. Jest on absolwentem Wydziału Mechanicznego PK, a obecnie doktorantem i pracownikiem tego wydziału.

 

 

Nagrodzona praca „Projekt i budowa hybrydowego pojazdu podwodnego” stanowi kontynuację badań dotyczących biomimetycznych pojazdów podwodnych, realizowanych z sukcesami od wielu lat w Katedrze Inżynierii i Automatyzacji Produkcji WM PK. Warto przypomnieć choćby rok 2010, kiedy to w konkursie „Młodzi innowacyjni” I nagrodę w kategorii prac magisterskich zdobyła „CyberRyba – podwodny robot mobilny”. Jej współautorem był dr inż. Marcin Malec, który obecnie jako promotor sprawował pieczę nad pracą dyplomową mgr. inż. Tomasza Talarczyka. To właśnie dr inż. Marcin Malec, a także dr inż. Marcin Morawski od ponad 10 lat specjalizują się w temacie podwodnych robotów mobilnych i intensywnie rozwijają ten obszar badawczy.

 

Praca dyplomowa mgr. inż. Tomasza Talarczyka jest jedną z trzech powstałych w ramach projektu „Ławica hybrydowych pojazdów podwodnych z dwutorowym systemem komunikacji”. Przedsięwzięcie finansowane jest z FutureLab PK i stanowi kontynuację działań związanych z „CyberRybą”. Pod opieką dr. inż. Marcina Malca i dr. inż. Marcina Morawskiego realizowało go trzech studentów z kierunku automatyka i robotyka. Projekt uzyskał zgłoszenia patentowe, zwyciężył w Wydziałowej Sesji Studenckich Kół Naukowych, a także zaowocował powstaniem trzech prac magisterskich. Oprócz pracy mgr. inż. Tomasza Talarczyka w ramach projektu „Ławica hybrydowych pojazdów podwodnych z dwutorowym systemem komunikacji” powstała również praca mgr. inż. Marcina Sroki zatytułowana „Wykonanie systemu sterowania podwodnego pojazdu hybrydowego”, a także praca mgr. inż. Krystiana Zapotocznego pt. „Moduł do bezprzewodowego ładowania akumulatorów pojazdu podwodnego”.

 

W pracy mgr. inż. Tomasza Talarczyka zostały zaproponowane rozwiązania związane z rozwojem technologii pojazdów biomimetycznych opartych m.in. na konstrukcji „CyberRyby”. Wg autora nagrodzonej pracy system monitorowania linii brzegowej akwenów mógłby odbywać się z wykorzystaniem ławicy podwodnych pojazdów hybrydowych. Projekt mgr. inż. Tomasza Talarczyka ma na celu stworzenie i przetestowanie prototypów rozwiązań, które pozwolą zwiększyć bezpieczeństwo obszarów infrastruktury portowej. – Ławica współpracujących pojazdów podwodnych będzie wspierać realizację zadań związanych z monitoringiem linii brzegowej – tłumaczy Tomasz Talarczyk.

 

Hybrydowy system napędowy pojazdu podwodnego realizuje dwa tryby ruchu. Jeden z nich wykorzystuje pędniki śrubowe. Jest on szybki, ale i głośny. Drugi, czyli biomimetyczny system napędowy oparty na oscylacyjnym ruchu dwóch niezależnie działających płetw bocznych i zbiorniku balastowym jest znacznie wolniejszy, ale i zdecydowanie cichszy. Warto zauważyć, że pojazdy cechuje system bezprzewodowego ładowania.

 

 

Między pojazdami następuje wymiana informacji z wykorzystaniem sygnałów świetlnych i radiowych. Komunikacja pojazdów pozwala monitorować większy obszar. – Dwutorowy system komunikacji pojazdu pływającego ma za zadanie połączyć ze sobą zalety układu komunikacji radiowej i optycznej. Rozwiązanie umożliwi wymianę danych pomiędzy elementami ławicy pojazdów pływających pod wodą oraz na powierzchni w obszarze wykrywania źródła sygnału radiowego – tłumaczy mgr inż. Tomasz Talarczyk.

 

Za pomocą tego systemu można przypisywać role, definiować zadania główne i poboczne wykorzystując np. kolory masztów. Użycie różnych barw ułatwia poruszanie się pojazdów w określonym szyku np. ptasiego klucza. Jak dodaje autor nagrodzonej pracy: – Wykorzystanie obrotowej kamery i programowalnych diod RGB pozwala na realizację komunikacji optycznej w oparciu o np. kod Morse'a. Natomiast niezależna konfiguracja kolorów poszczególnych diod LED przy współpracy z kolorową kamerą o dużej rozdzielczości pozwala na realizację kanału transmisji świetlnej z wyższą przepustowością w porównaniu do kodu Morse'a.

 

Projekt jest niezwykle rozbudowany. Pierwszy etap związany jest z przetestowaniem trzech głównych elementów pojazdu, takich jak: napęd hybrydowy, komunikacja świetlna oraz system bezprzewodowego ładowania. Warto podkreślić, że rozwiązania wykorzystane w pojazdach doczekały się czterech zgłoszeń patentowych w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej.

 

 

Projekt mgr. inż. Tomasza Talarczyka, czy wspomniana wcześniej „CyberRyba” to nie jedyne prace studentów PK, które zostały nagrodzone w konkursie „Młodzi innowacyjni”. W 2011 roku I nagrodę w kategorii prac inżynierskich zdobył bowiem „Gąsiennicowy robot inspekcyjny R-Bot” autorstwa Jakuba Hajkusia.

 

 

Kurs rozpocznie się 15 października i potrwa do 4 lutego 2022 r. Wszystkie szczegóły dostępne są na stronie internetowej: foto.pk.edu.pl.

 

Wykłady i zajęcia praktyczne w ramach Otwartego Studium Fotografii Politechniki Krakowskiej trwają jeden semestr. Prowadzą je uznani wykładowcy z Politechniki Krakowskiej, Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz członkowie Związku Polskich Artystów Fotografików i pracownicy Muzeum Historii Fotografii w Krakowie. Kurs kończy wystawa fotografii uczestników. 

 

Odwiedź stronę na Facebooku: www.facebook.com/studiumfoto 

 

 

 {fastsocialshare}

Za nami pierwsza edycja programu MEiN „Perły nauki” na projekty grantowe, w których kierownikami są studenci. Finansowanie uzyskało niemal 100 projektów. W gronie laureatów są także dwie absolwentki Politechniki Krakowskiej – mgr inż. Agnieszka Bąk oraz mgr inż. Dominika Krok. Na prowadzenie badań naukowych otrzymają one w sumie ponad 479 tys. złotych.

Ministerstwo Edukacji i Nauki rozstrzygnęło pierwszą edycję konkursu w ramach programu „Perły nauki”. Jego celem jest wsparcie wybitnie uzdolnionych absolwentów studiów pierwszego stopnia lub studentów po ukończeniu trzeciego albo czwartego roku jednolitych studiów magisterskich. Laureaci będą realizować różne projekty badawcze, a także artystyczne.

 

Warunkiem udziału w programie było m.in. przedstawienie projektu, którego okres realizacji nie przekracza 48 miesięcy, a koszt nie przekracza 240 tys. zł dla projektu z dziedziny nauk ścisłych i przyrodniczych, dziedziny nauk inżynieryjno-technicznych, dziedziny nauk medycznych i nauk o zdrowiu albo z dziedziny nauk rolniczych lub 200 tys. zł dla projektu z dziedziny nauk humanistycznych, z dziedziny nauk społecznych, z dziedziny nauk teologicznych albo z dziedziny sztuki. Kierownik projektu w ramach konkursu też otrzyma wynagrodzenie, które nie przekracza 3 tys. zł.

 

 

 
W pierwszej edycji programu „Perły nauki” wpłynęło aż 335 wniosków, z których wyłoniono 98 zwycięskich projektów. W gronie nagrodzonych znalazły się dwie studentki Politechniki Krakowskiej – mgr inż. Agnieszka Bąk i mgr inż. Dominika Krok.

Doktorantka w Szkole Doktorskiej PK w dyscyplinie inżynieria chemiczna, mgr inż. Dominika Krok pracuje nad systemami inicjującymi do druku 3D hydrożeli o regulowanym przewodnictwie i właściwościach mechanicznych. Celem jej badań jest otrzymanie trójwymiarowych struktur hydrożelowych do zastosowań biomedycznych. Mgr inż. Dominika Krok uzyskała dofinansowanie w wysokości 239 580 zł.

 

---

Mgr inż. Agnieszka Bąk i mgr inż. Dominika Krok laureatkami pierwszej edycji programu MEiN „Perły nauki”.

---

Laureatką „Pereł nauki” jest także mgr inż. Agnieszka Bąk. W swojej pracy naukowej skupia się ona na badaniach funkcjonalnych lekkich struktur porowatych na bazie glinokrzemianów aktywowanych alkalicznie. W realizacji projektu pomoże jej dofinansowanie w wysokości 239 970 zł. Mgr inż. Agnieszka Bąk jest doktorantką w Szkole Doktorskiej PK w dyscyplinie inżynieria materiałowa, a także jednym z opiekunów sekcji "BudMat" działającej w ramach Koła Naukowego Smart Mat.

Program „Perły nauki” został ogłoszony przez MEiN w 2021 r. Pierwszy nabór wniosków trwał od 4 stycznia do 18 lutego 2022 r. Program jest następcą „Diamentowego grantu”, w którym przyznawano pieniądze od 2012 do 2019 roku. Różni się m.in. tym, że poza prowadzeniem badań naukowych, uwzględnia także prowadzenie działalności artystycznej. Pełna lista laureatów pierwszej edycji „Pereł nauki” znajduje się na stronie internetowej Ministerstwa Edukacji i Nauki.

 

 

 

Uczestnicy konkursu nie mieli ograniczeń co do lokalizacji tworzonego projektu, jego wielkości, czy zawartych funkcji. Pierwszą z wytycznych było opisanie i zdefiniowane znaczenia domu, a kolejną odzwierciedlenie tej definicji w postaci projektu. Spośród prac nadesłanych z całego świata jury wybrało jedenastu laureatów i przyznało dwie nagrody główne, dziewięć wyróżnień i nagrodę publiczności. 

 

Zdobywcą drugiej nagrody został Patryk Włodarczyk z PK. Jury doceniło projekt pn. „INvisible house”, inspirowany Kopcem Kościuszki w Krakowie. Autor zdecydował się w jego pobliżu „osadzić” ceglany dom, który – dzięki materiałowi budowlanemu – wpisuje się w okolicę. Wnętrze budynku jest otwarte na naturę. Młody architekt zaproponował wiele małych ogrodów sensorycznych, dostępnych bezpośrednio z pokoi. Ogrody zostały podzielone na sekcje: dotyk, słuch i węch, a tym samym wpisały się w terapię pobudzającą zmysły osób z niepełnosprawnościami. Dzięki ażurowym, ceglanym ścianom każde pomieszczenie posiada indywidualnie zaprojektowane rozproszone oświetlenie, ułatwiające orientację we wnętrzu. Także cegły na elewacji frontowej ułożone są w charakterystyczny sposób, by prowadzić mieszkańców prosto do wnętrza domu. Specjalne reliefy w podłodze (stykające się z ceglanymi ścianami) ułatwią dotarcie do odpowiednich pomieszczeń tym osobom, które nie dostrzegają światła.

 

Więcej na temat nagrodzonego projektu studenta PK na stronie: www.architekturaibiznes.pl 

 

 

 

Grafika użyta w tekście – wizualizacja projektu autorstwa Patryka Włodarczyka / materiały: www.architekturaibiznes.pl

 

 

 

 

 

Warsztaty, szkolenia, a może zakup sprzętu ułatwiającego naukowy rozwój? Rozpoczął się nabór wniosków do Budżetu Studenckiego dla studentów i doktorantów Politechniki Krakowskiej. To pierwsza edycja przedsięwzięcia, które na pewno pozwoli jeszcze bardziej zintegrować społeczność uczelni. Pula środków do rozdysponowania wynosi 20 tys. zł. Termin naboru wniosków został przedłużony do 10 marca br.

 

 

 

 

Organizatorem Budżetu Studenckiego jest Fundacja Politechniki Krakowskiej, która realizuje przedsięwzięcie w ramach jubileuszu 30-lecia Studenckiego Centrum Kultury Politechniki Krakowskiej „Kwadrat”.

 

– Nasz projekt, inspirowany Budżetem Obywatelskim, ma na celu zaangażowanie studentów Politechniki Krakowskiej do działań na rzecz swoich rówieśników, a także służy zbadaniu aktualnych potrzeb studentów. Liczymy, że pomoże to Fundacji zaplanować nowe działania adekwatnie do studenckich potrzeb, które w okresie pandemii i zdalnej nauki uległy znacznej zmianie – mówi Paweł Domino, prezes Zarządu Fundacji Politechniki Krakowskiej. Jak dodaje, planowane jest również zaangażowanie studentów w realizację poszczególnych projektów.

 

Projekty zgłaszane w ramach Budżetu Studenckiego mogą być zróżnicowane. Pod uwagę brane będą propozycje warsztatów, szkoleń, eventów artystycznych czy zakupu jakiegoś sprzętu.

---

Najważniejsze, by proponowane przedsięwzięcia miały charakter ogólnouczelniany, a z ich efektów mogło skorzystać szerokie grono studentów i doktorantów Politechniki.

---

Warto pamiętać, że zgłaszane projekty nie mogą dotyczyć prac remontowych i budowlanych.

 

Fundacja PK służy pomocą w napisaniu wniosku – przewidziano konsultacje, podczas których jej pracownik pomoże w odpowiednim sprecyzowaniu pomysłu i podpowie jak uzupełnić wniosek. Studenci i doktoranci PK mają do zagospodarowania kwotę 20 tys. zł. Projekty należy zgłaszać z wykorzystaniem specjalnego formularza, który udostępniono na stronie Fundacji. Tam również znajduje się Regulamin Budżetu Studenckiego PK. Skan wypełnionego wniosku wraz z podpisem trzeba przesłać na adres e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. z tytułem wiadomości „Budżet Studencki – wniosek”

 

Termin składania wniosków upływa 10 marca. Następnie odbędzie się głosowanie, w którym będą mogli wziąć udział wszyscy studenci i pracownicy PK. Każdy z nich będzie mógł drogą elektroniczną (przez aplikację Microsoft Forms) oddać jeden głos. Projekty cieszące się największym poparciem społeczności, zostaną wpisane do Budżetu Studenckiego Politechniki Krakowskiej.

(jg, bk) 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1. Dr hab. inż. arch. Magdalena Czałczyńska-Podolska

Osiągnięcie naukowe: „Architektura miejsca zabawy. Zabawa jako czynnik integracji (w) przestrzeni miejskiej”

2. Dr hab. inż. arch. Katarzyna Hodor, prof. PK

Osiągnięcie naukowe: „Reformaci w miejscowościach prowincji małopolskiej od XVII do XVIII wieku i ich wpływ na kształtowanie krajobrazów kulturowych”

3. Dr hab. Waldemar Komorowski 

Osiągnięcie naukowe: cykl publikacji nt. „Studia nad architekturą mieszkalną Krakowa czasów staropolskich (XIII-XVIII w.)”

4. Dr hab. inż. arch. Anna Kulig 

Osiągnięcie naukowe: Problem dokumentowania, modelowania i rekonstrukcji sklepień gotyckich

5. Dr hab. inż. arch. Paweł Ozimek, prof. PK

Osiągnięcie naukowe: Metody analiz krajobrazowych wykonywanych przy użyciu modeli cyfrowych

6. Dr hab. inż. arch. Dominika Pazder, prof. PP

Osiągnięcie naukowe: „Obszary kreatywności – creative syntax jako czynnik ożywiania śródmieść. Wybrane zagadnienia”

7. Dr hab. inż. arch. Marcin Petelenz, prof. PK

Osiągnięcie naukowe: „Wizualne aspekty zrównoważonego rozwoju miasta w strefie obrzeżnej. Wybrane zagadnienia”

8. Dr hab. inż. arch. Piotr Winskowski, prof. PK

Osiągnięcie naukowe: „Rozpoznanie i analiza złożoności architektury na tle pluralizmu świata II połowy XX i początku XXI wieku”

9. Dr hab. Józef Wroński

Osiągnięcie naukowe: Kraków w drodze ku nowoczesnej architekturze sakralnej w I połowie XX wieku. Kościoły zbudowane w latach 1903-1939/45 w Krakowie i miejscowościach podkrakowskich należących obecnie do miasta w kontekście rozwoju architektury w Polsce i na świecie

 

 

1. Dr hab. inż. Krzysztof  Chudyba, prof. PK

Osiągnięcie naukowe: monografia nt. „Analiza konstrukcji z betonu w warunkach pożarowych”

2. Dr hab. inż. Mariusz Kieć, prof. PK

Osiągnięcie naukowe: cykl powiązanych tematycznie publikacji nt. „Rozwój metod oceny infrastruktury drogowej pod względem bezpieczeństwa ruchu drogowego z wykorzystaniem miar bezpośrednich i pośrednich”

3. Dr hab. inż. Rafał Szydłowski, prof. PK

Osiągnięcie naukowe: monografia nt. „Stropy płytowe sprężone cięgnami bez przyczepności”

 

 

1. Dr hab. Paweł Hachaj 

Osiągnięcie naukowe: Opracowanie autorskiej metodyki budowania opartego na stanach obiektu modelu hydrodynamiki przepływów w zbiornikach zaporowych oraz zastosowanie tego modelu dla potrzeb gospodarki wodnej dla dwóch obiektów pilotażowych

2. Dr hab. inż. Katarzyna Paździor

Osiągnięcie naukowe: Analiza możliwości zastosowania procesów biologicznych w kompleksowych systemach oczyszczania ścieków włókienniczych

3. Dr hab. inż. Sylwester Żelazny

Osiągnięcie naukowe: Zagospodarowanie odpadów z górnictwa i energetyki w celu ograniczenia ich negatywnego wpływu na środowisko naturalne

 

 

1. Dr hab. inż. Marek Piątkowski, prof. PK

Osiągnięcie naukowe: Biodegradowalne rusztowania oparte na chitozanie do zastosowań w inżynierii tkankowej skóry

2. Dr hab. inż. Elżbieta Sikora, prof. PK

Osiągnięcie naukowe: Surowce pochodzenia naturalnego w nowoczesnych formulacjach kosmetycznych

 

 

1. Dr hab. inż. Michał Bembenek, prof. AGH

Osiągnięcie naukowe: Innowacje w konstrukcji i zastosowaniu pras walcowych

2. Dr hab. inż. Dorota Klimecka-Tatar 

Osiągnięcie naukowe: Projektowanie i planowanie kierunków rozwoju innowacji procesowych i produktowych w procesie wytwarzania wybranej grupy kompozytów magnetycznych

3. Dr hab. inż. Magdalena Rybaczewska-Błażejowska, prof. PŚk

Osiągnięcie naukowe: Metoda oceny cyklu życia technologii w ujęciu środowiskowym

 

 

 

 

 

 

1. Dr inż. arch. Manezha Dost

Tytuł pracy doktorskiej: „Krytyczny regionalizm Kennetha Framptona jako odpowiedź na potrzebę tożsamości kulturowej architektury XXI wieku”

Promotor: dr hab. inż. arch. Wojciech Chmielewski

 

2. Dr inż. arch. Katarzyna Elwart-Karczewska

Tytuł pracy doktorskiej: „Dziedzictwo przestrzenne wybranych osiedli przemysłowych zachodniej Małopolski. Historia i perspektywy”

Promotor: dr hab. inż. arch. Agata Zachariasz, prof. PK

 

3. Dr inż. arch. Aleksandra Głuchowska

Tytuł pracy doktorskiej: „Energia wiatrowa w architekturze”

Promotor: prof. dr hab. inż. arch. Wacław Celadyn

 

4. Dr inż. arch. Joanna Kuchta-Wilczek

Tytuł pracy doktorskiej: „Systemy smart city, a nowa jakość życia we współczesnym mieście europejskim”

Promotor: prof. dr hab. inż. arch. Jacek Gyurkovich

 

5. Dr inż. arch. Bożena Łebzuch

Tytuł pracy doktorskiej: „Zespoły rezydencjonalno-parkowe rodziny Henckel von Donnersmarcków na Górnym Śląsku”

Promotor: dr hab. inż. arch. Katarzyna Łakomy, prof. PK

 

6. Dr inż. arch. Michał Nessel

Tytuł pracy doktorskiej: „O zastosowaniu cyfrowych technik algorytmicznych w projektowaniu w zakresie kształtowania formy architektonicznej”

Promotorzy: dr hab. Krystyna Romaniak, prof. PK; dr hab. inż. arch. Tomasz Kapecki, prof. PK

 

7. Dr inż. arch. Aneta Synowiec

Tytuł pracy doktorskiej: „Mosty piesze w kontekście rewitalizacji śródmieść. Przykład Krakowa”

Promotor: prof. dr hab. inż. arch. Zbigniew Zuziak

 

8. Dr inż. arch. Lidia Tobiasz

Tytuł pracy doktorskiej: „Synagogi – żydowskie dziedzictwo kulturowe na Podkarpaciu”

Promotor: prof. dr hab. inż. arch. Dominika Kuśnierz-Krupa

 

9. Dr inż. arch. Andrzej Truszczyński

Tytuł pracy doktorskiej: „Grywalizacja architektury w projektowaniu obiektów użyteczności publicznej na przykładzie wybranych parków wodnych”

Promotor: prof. dr hab. inż. arch. Justyna Kobylarczyk

 

10. Dr inż. arch. Maria Węgrzyniak

Tytuł pracy doktorskiej: „Systemy roślinne jako elementy strukturalne przegród zewnętrznych w obiektach architektonicznych”

Promotor: prof. dr hab. inż. arch. Wacław Celadyn

 

11. Dr inż. arch. Karolina Wieja

Tytuł pracy doktorskiej: „Wpływ procesu transformacji ustrojowej na przemiany struktury funkcjonalno-przestrzennej zespołów mieszkaniowych wielorodzinnych zrealizowanych w latach 1945-2017 na przykładzie dzielnicy Grzegórzki w Krakowie”

Promotor: dr hab. inż. arch. Krystyna Paprzyca, prof. PK

 

12. Dr inż. arch. Małgorzata Wijas

Tytuł pracy doktorskiej: „Kontekst w polskiej architekturze XXI wieku. Wybrane przykłady”

Promotor: prof. dr hab. inż. arch. Wacław Seruga

 

13. Dr inż. arch. Magdalena Wiśniewska

Tytuł pracy doktorskiej: „Eksperymenty z przestrzenią miejską inspirowane procesami kulturowymi, społecznymi i technologicznymi – trendy europejskie”

Promotor: prof. dr hab. inż. arch. Jacek Gyurkovich

 

 

 

1. Dr inż. Paweł Boroń

Tytuł pracy doktorskiej: „Analiza odpowiedzi dynamicznej budowli wielopodporowych na wstrząsy parasejsmiczne pochodzenia górniczego z zastosowaniem Metody Wielopodporowego Spektrum Odpowiedzi”

Promotor: prof. dr hab. inż. Joanna Dulińska

Promotor pomocniczy: dr hab. inż. Dorota Jasińska, prof. PK  

 

2. Dr inż. Anna Dudzińska

Tytuł pracy doktorskiej: „Sposoby kształtowania i eksploatacji pasywnych budynków użyteczności publicznej uwzględniające wymagania komfortu cieplnego”

Promotor: dr hab. inż. Tomasz Kisilewicz, prof. PK

 

3. Dr inż. Agnieszka Kocoń

Tytuł pracy doktorskiej: „Modelowanie zjawiska wywracania się wagonów towarowych przy wietrze bocznym”

Promotor: prof. dr hab. inż. Andrzej Flaga

 

4. Dr inż. Katarzyna Mróz

Tytuł pracy doktorskiej: „Assessment of spalling risk in concrete subjected to fire”

Promotor: dr hab. inż. Izabela Hager, prof. PK

 

 

 

1. Dr inż. Monika Szlapa

Tytuł pracy doktorskiej: „Warunki tworzenia i zmian morfo-dynamiki cofkowej strefy zbiornika wodnego, na przykładzie zbiornika Dobczyce na rzece Rabie”

Promotor w przewodzie doktorskim: prof. dr hab. inż. Elżbieta Nachlik

Promotor pomocniczy: dr hab. Paweł Hachaj  

 

2. Dr inż. Iwona Wiewiórska 

Tytuł pracy doktorskiej: „Wpływ wybranych czynników technologicznych koagulacji na minimalizację stężenia glinu w wodzie uzdatnionej”

Promotor: dr hab. inż. Stanisław Rybicki, prof. PK  

 

 

 

1. Dr inż. Karolina Śliwa

Tytuł pracy doktorskiej: „Roślinne ekstrakty micelarne jako składniki aktywne preparatów do pielęgnacji skóry atopowej”

Promotor w przewodzie doktorskim: prof. dr hab. inż. Jan Ogonowski

Promotor pomocniczy: dr hab. inż. Elżbieta Sikora, prof. PK 

 

 

1. Dr inż. Małgorzata Kuźnar

Tytuł pracy doktorskiej: „Metoda trójwartościowej oceny stanu technicznego nakładki ślizgowej odbieraka prądu pojazdu szynowego”

Promotor: dr hab. inż. Andrzej Sowa

Promotor pomocniczy: dr inż. Maciej Michnej  

 

2. Dr inż. Piotr Pająk

Tytuł pracy doktorskiej: „Analiza propagacji fal sprężystych jako metoda wykrywania uszkodzeń w strukturach kompozytowych”

Promotor: dr hab. inż. Marek Barski, prof. PK

 

3. Dr inż. Izabela Pliszka

Tytuł pracy doktorskiej: „Wpływ modyfikacji laserowej na strukturę i właściwości wybranych powłok węglikowych nanoszonych elektroiskrowo”

Promotor: dr hab. inż. Norbert Radek, prof. PŚk

Promotor pomocniczy: dr hab. inż. Aneta Gądek-Moszczak, prof. PK

 

4. Dr inż. Piotr Sarna

Tytuł pracy doktorskiej: „Metoda pomiaru strumienia przepływu płynu w kanałach prostokątnych z wykorzystaniem łuków kolan”

Promotor: prof. dr hab. inż. Kazimierz Rup

 

5. Dr inż. Krzysztof Weigel-Milleret

Tytuł pracy doktorskiej: „Wpływ regulacji sił napędowych na stabilność ruchu wąskich pojazdów czterokołowych”

Promotor: prof. dr hab. inż. Witold Grzegożek

Promotor pomocniczy: dr inż. Robert Janczur  

 

 

Powyższa lista nie uwzględnia osób promowanych z datą 23 grudnia 2020 r., które odebrały lub dopiero odbiorą dyplomy i w związku z tym nie uczestniczyły w uroczystości w „Działowni”.  

 

 

 

 

Pierwsza edycja „Kościuszkonu” czyli hackathonu, organizowanego przez Wydział Informatyki i Telekomunikacji Politechniki Krakowskiej, odbędzie się w niedzielę i poniedziałek (5-6 marca) w Krakowie . Podczas trwającego bez przerwy 2-dniowego turnieju programistycznego studenci będą projektować aplikacje, które mają pomóc rozprawić się z popandemicznymi problemami społecznymi. Wydarzenie urozmaicą targi pracy, warsztaty, prelekcje ekspertów branży IT i inne atrakcje,  przygotowane przez przedstawicieli firm IT i sektora bankowego oraz wykładowców krakowskich uczelni. 

 

 

Do rywalizacji w pierwszym „Kościuszkonie” zgłosili się m.in. studenci Politechniki Krakowskiej, Uniwersytetu Jagiellońskiego, Akademii Górniczo-Hutniczej, Politechniki Rzeszowskiej, Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie, Wyższej Szkoły Zarządzania i Bankowości w Krakowie, Wyższej Szkoły Ekonomii i Informatyki w Krakowie. Głównym punktem hackatonu będzie maraton kodowania czyli tworzenia aplikacji na wskazany przez organizatorów temat. Jakie zadanie stanie przed uczestnikami?

 

– Szczegóły wyzwania uczestnicy poznają przed samym startem rywalizacji, ale już możemy zdradzić, że studenci będą tworzyć aplikację lub projekt, dotyczący ważnych obszarów naszego życia, które szczególnie ucierpiały podczas pandemii COVID-19 oraz związanych z nią obostrzeń – mówi Jakub Kubica z Samorządu Studentów Wydziału Informatyki i Telekomunikacji, jeden z organizatorów wydarzenia.

 

  

– Efekty pandemii możemy dostrzec do dziś, nawet w postaci zmian w naszym zachowaniu i samopoczuciu. Może nasze pewne nawyki straciły na znaczeniu? Może zmieniło się podejście do spędzania wolnego czas? Na turnieju przedstawimy 3 tematy projektów do wyboru, która są powiązane z tymi problemami. Mamy nadzieję, że zaproponowane przez studentów pomysły przyczynią się do rozwiązania popandemicznych wyzwań.

 

Na trzy najlepsze zespoły czekają nagrody finansowe (3 tys., 2 tys. i 1 tys. zł).  Rywalizacji w programowaniu towarzyszyć będą minitargi pracy, warsztaty, prelekcje i inne atrakcje. Wydarzenie rozpocznie się w niedzielę 5 marca o godzinie 11 w Klubie Kwadrat (ul. Skarżyńskiego 1), organizatorzy przygotowali tam miejsca do pracy i odpoczynku, zapewniają też posiłki. „Kościuszkon” zakończy się 6 marca w godzinach popołudniowych, około godz. 15 prezentacje projektów, a po nich ogłoszenie zwycięzców.

 

---

Kościuszkon odbywa się w Klubie Studenckim „Kwadrat” (ul. Skarżyńskiego 1), początek w niedzielę 5 marca o godz. 11.00, prezentacje rozwiązań i ogłoszenie zwycięzców w poniedziałkowe popołudnie. Na najlepsze zespoły czekają nagrody finansowe.

---

 

Organizatorami wydarzenia są:  Samorząd Studencki Wydziału Informatyki i Telekomunikacji Politechniki Krakowskiej, Koło Naukowe COSMO PK oraz Fundacja Politechniki Krakowskiej.

 

Patronat honorowy nad wydarzeniem sprawuje rektor Politechniki Krakowskiej prof. Andrzej Białkiewicz oraz dziekan Wydziału Informatyki i Telekomunikacji PK dr hab. inż. Paweł Pławiak, prof. PK, a także Forum Uczelni Technicznych.

 

Partnerami wydarzenia są firmy: Sabre (partner złoty), Hitachi, SoftServe, Onwelo (partnerzy srebrni),  iTechArt, IBM,  Ericsson; Makarun, Da Grasso.

Więcej informacji na stronie Kościuszkonu i profilu wydarzenia na FB.

 

(ms)

 

 

 

 

 

Tegoroczny Dzień Wynalazków jest organizowany przez spółkę celową Politechniki Krakowskiej INTECH PK i Dział Promocji. Na wydarzenie złoży się osiem filmów – każdy poświęcony jednemu wydziałowi Politechniki Krakowskiej. W sumie widzowie zobaczą 23 rozwiązania. Materiały będą publikowane w październiku na stronie wydarzenia, zgodnie z harmonogramem:

 

 

Uczestnicy politechnicznego wydarzenia będą mogli m.in. poznać zalety implantu wspomagającego regenerację tkanki kostnej, a także sposób wytwarzania ekologicznych kosmetyków, dowiedzą się jak druk 3D może wspomóc budownictwo jednorodzinne, zobaczą wynalazek ułatwiający produkcję miodu oraz elektroniczną protezę dłoni, nad którą pracuje studentka PK. A to nie wszystko! 

 

 

 Zapraszamy na Dzień Wynalazków

 

 

 

 

Wyobraźmy sobie, że chcemy zakupić dom i w tym celu udajemy się do specjalnego „salonu”, w którym dokonujemy wyboru konstrukcji spełniającej nasze oczekiwania. Następnie elementy domu zostają przywiezione przez producenta na naszą działkę, a po maksymalnie dwóch dniach możemy wejść do gotowego obiektu. Niemożliwe? A jednak! Nad takim rozwiązaniem pracuje zespół z Wydziału Inżynierii Materiałowej i Fizyki Politechniki Krakowskiej, realizując – wspólnie z firmą z branży budowlanej – projekt pn. „Opracowanie technologii druku 3D konstrukcyjnych i elewacyjnych elementów prefabrykowanych wykonanych z kompozytów betonowych i geopolimerów”. Celem tego przedsięwzięcia jest stworzenie uniwersalnego domu, który będzie łatwy w transporcie, szybki w montażu oraz możliwy do rozbudowy w zależności od zmieniających się potrzeb użytkownika. 

 

– Elementy modułów są jednakowe, a dzięki temu tanie w produkcji. Przy takich rozwiązaniach nie ma praktycznie ograniczeń co do wykończenia ścian zewnętrznych i istnieje możliwość personalizacji każdego produktu. Zakup pierwszego modułu nie ogranicza klienta, ponieważ wraz ze wzrostem zapotrzebowania, dom można w dowolny sposób rozbudować, jak przy użyciu klocków – tłumaczy mgr inż. Szymon Gądek z Wydziału Inżynierii Materiałowej i Fizyki, uczestnik projektu. Jednym z celów przedsięwzięcia jest opracowanie wielkoformatowej drukarki wykorzystującej kompozyty na osnowie betonu lub hybryd betonowo-geopolimerowych charakteryzujących się podwyższonymi właściwościami wytrzymałości na zginanie i ściskanie. Innowacyjność rozwiązania polega również na zastosowaniu materiału geopolimerowego, odpornego na niekorzystne warunki atmosferyczne oraz cechującego się wysoką ogniowytrzymałością i żaroodpornością.

 

 

 

Współczesne telefony komórkowe pełne są różnych funkcji, mniej lub bardziej przydatnych dla ich użytkowników. Mogą też stać się profesjonalnymi narzędziami do badania kosmosu. Jest to możliwe dzięki międzynarodowemu projektowi CREDO (Cosmic-Ray Extremely Distributed Observatory), w którym biorą udział m.in. Instytut Fizyki Jądrowej Polskiej Akademii Nauk, Politechnika Krakowska, Akademia Górniczo-Hutnicza. Skrajnie Rozproszone Obserwatorium Promieniowania Kosmicznego umożliwia każdemu właścicielowi smartfona z aparatem fotograficznym zostanie badaczem odkrywającym największe zagadki wszechświata. Pracownicy PK opracowali aplikację na urządzenia mobilne, która umożliwia wykrywanie śladów promieniowania kosmicznego. 

 

Zalety nowego rozwiązania wyjaśnia mgr inż. Michał Niedźwiecki z Wydziału Informatyki i Telekomunikacji: – W każdej sekundzie do naszej planety dociera strumień cząstek pochodzących z odległego kosmosu, powstałych podczas najbardziej tajemniczych i spektakularnych zjawisk. Badanie promieniowania kosmicznego to jedno z trzech – obok obserwacji teleskopowych i obserwacji fal grawitacyjnych – źródeł poznania natury kosmosu. Na świecie jest mnóstwo detektorów promieniowania kosmicznego, ale z powodu ograniczeń finansowych mogą one pokryć tylko niewielką powierzchnię. Ponieważ promieniowanie kosmiczne ma wpływ na działanie elektroniki, za detektor może posłużyć zwykły smartfon. Mając tak rozproszone laboratorium, naukowcy otrzymują bardzo cenne informacje. 

 

Smartfon może też posłużyć do dokonywania analiz diagnostycznych, np. silnika naszego samochodu. Temu zagadnieniu poświęcił swoją pracę dyplomową inż. Jakub Zielonka, absolwent Wydziału Inżynierii Elektrycznej i Komputerowej. – Za pomocą telefonicznych czujników dokonujemy pomiaru wielkości fizycznych takich jak: przyspieszenie, indukcja magnetyczna, lokalizacja (GPS), prędkość (np. pojazdu). Zebrane w ten sposób dane możemy następnie wizualizować, analizować i przetwarzać na komputerze. System korzysta z programu Matlab na urządzenia mobilne – mówi absolwent Politechniki Krakowskiej.

 

 

 

Któż z nas nie lubi miodu? Pracownicy Wydziału Mechanicznego, dr inż. Marcin Morawski i dr inż. Marcin Malec, opracowali urządzenie do osuszania miodu. Proces osuszania, a więc czynność niezbędna do tego, by miód został dopuszczony do sprzedaży, może trwać nawet dwa dni. Wynalazek z Politechniki pozwala skrócić czas produkcji o połowę oraz zminimalizować koszty niezbędne przy wytwarzaniu miodu. O połowę zmniejsza też zużycie energii, co z kolei przynosi realne oszczędności dla właścicieli pasiek. Jak zaznaczają twórcy, rozwiązanie skierowane jest głównie dla małych pasiek, których liczebność w Polsce szacuje się na około 20 tys.

 

 

 

Rozwiązania pracowników i studentów Politechniki Krakowskiej mają duży potencjał komercyjny. Niektóre rozwijane są poprzez zakładane przez nich firmy o charakterze technologicznym. W 2016 r. powstała spółka technologiczna z udziałem Politechniki Krakowskiej o nazwie FlexAndRobust Systems Sp. z o.o., której prezesem jest prof. dr hab. inż. Arkadiusz Kwiecień. Firma oferuje  opracowane przez naukowców z Wydziału Inżynierii Lądowej polimerowe złącza podatne. Nowatorska metoda pozwala na wzmocnienie konstrukcji remontowanych budynków, które uległy zniszczeniu np. wskutek trzęsienia ziemi. Urządzenie ułatwiające produkcję miodu również zostało skomercjalizowane i obecnie oferowane jest pszczelarzom przez powstałą w 2020 r. firmę technologiczną AquaBeeTech Sp. z o.o. Kilka miesięcy temu firma Photo4Chem Sp. z o.o. – założona przez dr hab. inż. Joannę Ortyl, prof. PK z Wydziału Inżynierii i Technologii Chemicznej – została doceniona w konkursie „Lider Innowacji”. Start-up prowadzi działania prowadzące do komercjalizacji projektów konstruktorskich z zakresu inżynierii chemicznej i inżynierii mechanicznej, dotyczących rozwiązań technologicznych nowej aparatury i urządzeń dedykowanych do druku 3D. Świadczy też innowacyjne usługi badawcze z zakresu analiz foto-utwardzalnych materiałów polimerowych. 

 

Wszystkie informacje i aktualności związane z Dniem Wynalazków na Politechnice Krakowskiej można znaleźć na Facebooku.

 

 

 

Na zdjęciach, studenci i pracownicy PK – bohaterowie części filmów przygotowanych na Dzień Wynalazków / fot. Jan Zych, Izabela Paluch 

 

 

 

 

 

 

Tegoroczna edycja konkursu „O Złoty Indeks PK” jest już rozstrzygnięta. Dodatkowe punkty w rekrutacji na uczelnię zdobyły 103 osoby. 25 lutego br. odbył się finał konkursu, w którym tegoroczni maturzyści rywalizowali w zakresie czterech przedmiotów: matematyki, chemii, informatyki i – po raz pierwszy – predyspozycji architektonicznych.

 

Konkurs „O Złoty Indeks PK” odbył się już po raz ósmy. Tegoroczna edycja cieszyła się sporym zainteresowaniem ze strony maturzystów. Rekordowa była zarówno frekwencja (do II etapu konkursu zakwalifikowało się 130 osób, a nieobecne były zaledwie dwie), jak również liczba laureatów (w tym roku były to 103 osoby, podczas gdy w zeszłym roku tytuł ten uzyskało tylko 57 osób).

Za organizację i przeprowadzenie przedsięwzięcia odpowiedzialna była Komisja Konkursowa, której przewodniczył prorektor ds. studenckich dr inż. Marek Bauer. Nowością w zakończonej właśnie edycji była możliwość wyboru nowego przedmiotu – predyspozycje architektoniczne. Wcześniej rywalizacja toczyła się tylko w trzech dyscyplinach – matematyce, chemii i informatyce.

 

 

 

Stawką w konkursie były dodatkowe punkty w postępowaniu rekrutacyjnym na wybrany kierunek studiów I stopnia na PK (za wyjątkiem inżynierii wzornictwa przemysłowego na Wydziale Mechanicznym). Warto jednak zaznaczyć, że punkty uzyskane z matematyki, chemii czy informatyki nie przysługują w postępowaniu rekrutacyjnym na kierunki architektura i architektura krajobrazu. Z kolei punkty zdobyte z przedmiotu predyspozycje architektoniczne, są brane pod uwagę wyłącznie w rekrutacji na architekturę oraz architekturę krajobrazu.

 

Na laureatów czekało 200 (laureaci I stopnia), 100 (laureaci II stopnia) lub 60 (laureaci III stopnia) punktów. Laureatami I stopnia zostali uczestnicy, którzy uzyskali wyniki w przedziale od 81 do 100 proc. maksymalnej liczby punktów. Tytuł laureata II stopnia otrzymali uczniowie, których wyniki mieściły się w przedziale 61-80 proc. maksymalnej liczby punktów. Laureaci III stopnia to uczestnicy, których rezultaty mieszczą się w puli od 40 do 60 proc. maksymalnej liczby punktów.

 

„Złote Indeksy PK” zdobyło w tym roku 103 uczniów: 50 osób mierzących się z zadaniami matematycznymi (laureaci I stopnia – 9 osób; laureaci II stopnia – 20 osób; laureaci III stopnia – 21 osób), 27 uczestników, którzy zajmowali się zagadnieniami z chemii (laureaci I stopnia – 3 osoby; laureaci II stopnia – 8 osób; laureaci III stopnia – 16 osób), 16 z informatyki (w tym jeden laureat I stopnia, 9 laureatów II stopnia i 6 laureatów III stopnia), a także 10 osób sprawdzających swoje predyspozycje architektoniczne (jeden laureat I stopnia, czterej laureaci II stopnia i pięciu laureatów III stopnia).

 

---

8. edycja konkursu „O Złoty Indeks PK” miała rekordową frekwencję (98,46%), a także rekordową liczbę laureatów tj. 103 osoby (w minionym roku 57).

---

 

W finale konkursu „O Złoty Indeks PK” spotkali się maturzyści z takich województw jak: małopolskie, podkarpackie, śląskie, lubelskie, łódzkie i mazowieckie. Finalistki i finaliści reprezentowali w sumie 56 szkół. Niektóre placówki mogą pochwalić się wieloma laureatami. Przykładem może być I Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika w Żywcu. W tej szkole uczy się aż 12 laureatów tegorocznej edycji. W dziedzinie matematyki zostało wyróżnionych 9 z nich (jeden laureat I stopnia, dwóch II stopnia i sześciu III stopnia). Maturzystami z tej szkoły jest także dwoje laureatów z chemii (laureaci III stopnia) i  jeden z informatyki (laureat II stopnia).

 

Największą liczbą laureatów I stopnia mogą poszczycić się dwie szkoły. Jedną z nich jest II Liceum Ogólnokształcące im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie. Tytuł laureata I stopnia w dziedzinie chemii zdobyło dwóch uczniów tej placówki. Warto zaznaczyć, że z tej szkoły w tejże dyscyplinie jest także trzech laureatów II stopnia i dwóch III stopnia. Również dwoma laureatami I stopnia, ale z matematyki, może pochwalić się Liceum Ogólnokształcące Zakonu Pijarów im. ks. Stanisława Konarskiego w Krakowie. Z tej szkoły jest także dwóch laureatów III stopnia, którzy mierzyli się z zadaniami matematycznymi, jeden laureat II stopnia z chemii i jeden III stopnia z informatyki. Nazwiska laureatów konkursu i dokładny ranking szkół pod względem osiągnięć ich uczniów zostanie ogłoszony podczas uroczystości rozdania dyplomów.

 

Rejestracja do konkursu prowadzona była elektronicznie między 5 grudnia 2022 r. a 9 stycznia 2023 r. I etap został zorganizowany za pomocą platformy e-learningowej. Finał konkursu odbył się 25 lutego br. w dwóch lokalizacjach: w salach komputerowych na terenie kampusu przy ul. Warszawskiej oraz w Sali P1 przy ul. Podchorążych. Uroczystość rozdania dyplomów dla laureatów 8. edycji konkursu „O Złoty Indeks PK” została zaplanowana na 21 kwietnia br., o godz. 11.00 w sali konferencyjnej „Kotłownia”.

 

 

 

 

 

 

 

 

Wielką Lekcję Ekologii organizują Urząd Miasta Krakowa i Arena Kraków S.A. Przy Tauron Arenie Kraków (od strony Parku Lotników Polskich) pojawią się stanowiska przygotowane przez miejskie spółki, Straż Miejską, uczelnie oraz stowarzyszenia i fundacje ekologiczne. W namiotach tematycznych uczestnicy zapoznają się z projektami, programami i inicjatywami, które są korzystne dla mieszkańców Krakowa i środowiska naturalnego. Podczas Wielkiej Lekcji Ekologii nie zabranie również atrakcji dla dzieci i młodzieży – quizów, konkursów i specjalnie przygotowanych paszportów, dzięki którym (po zebraniu co najmniej pięciu) będzie można otrzymać sadzonki roślin.

 

Przedstawiciele Politechniki Krakowskiej zaprezentują projekt zeroemisyjnego i autonomicznego systemu energetycznego (RESHeat), opartego tylko na instalacjach wykorzystujących OZE. Przedsięwzięcie realizuje międzynarodowe konsorcjum z udziałem: PK (lider), Uniwersytetu Sapienza w Rzymie, Uniwersytetu Technicznego w Brnie, a także przedsiębiorstw i firm sektora MŚP. Osobą odpowiedzialną za projekt jest dr hab. inż. Paweł Ocłoń, prof. PK z Katedry Energetyki Wydziału Inżynierii Środowiska i Energetyki PK, dyrektor Centrum Doskonalenia Badań Naukowych PK. Na stoisku Politechniki będzie można m.in. otrzymać informacje, w jaki sposób zwiększyć efektywność energetyczną, zmniejszyć opłaty za energię elektryczną i cieplną, a równocześnie zadbać o środowisko oraz uzyskać porady techniczne dotyczące montażu instalacji OZE i korzyści ich zastosowania. 

 

O godz. 13.00 w foyer Tauron Areny rozpocznie się panel dyskusyjny dotyczący innowacyjnych projektów proklimatycznych, który poprowadzą dr hab. inż. Agnieszka Generowicz, prof. PK z Katedry Technologii Środowiskowych Wydziału Inżynierii Środowiska i Energetyki i Andrzej Łazęcki, dyrektor Wydziału Gospodarki Komunalnej Urzędu Miasta Krakowa. W dyskusji wezmą udział m.in. przedstawiciele jednostek miejskich i uczelni. O godz. 13.20 ideę i działanie Systemu Energii Odnawialnej do Ogrzewania Budynków Mieszkalnych i Produkcji Energii Elektrycznej przedstawi prof. Paweł Ocłoń. Wielką Lekcję Ekologii zakończy projekcja filmu „Use Less” poruszającego temat konsumpcjonizmu i fast fashion. 

 

We wtorek, 21 września odbyła się konferencja prasowa dotycząca niedzielnego wydarzenia. Wzięła w niej udział prof. Agnieszka Generowicz. 

 

Szczegółowe informacje o Wielkiej Lekcji Ekologii są dostępne na stronie www.tauronarenakrakow.pl i Facebooku. 

 

 

 

Na zdjęciu, konferencja prasowa dotycząca Wielkiej Lekcji Ekologii; z mikrofonem prof. Agnieszka Generowicz / fot. Jan Zych

 

 

 

 

 

 

Za nami pierwsza edycja „Kościuszkonu”, czyli hackathonu, organizowanego przez studentów Wydziału Informatyki i Telekomunikacji Politechniki Krakowskiej. Ponad 50 uczestników tego wydarzenia przez dwa dni projektowało aplikacje, które mają pomóc w zwalczaniu popandemicznych problemów społecznych. Zwycięzcą turnieju programistycznego został zespół „Kantyna Laser”, który przygotował aplikację „Emotions - pozwól o siebie zadbać”.

 

 

I miejsce w tegorocznym „Kościuszkonie” zajął zespół „Kantyna Laser” w składzie: Jakub Klimek, Jakub Wiechniak, Michał Proć i Jakub Bajer. Przygotowali oni aplikację o nazwie „Emotions – pozwól o siebie zadbać”, której celem jest dbanie o dobrostan psychiczny użytkownika. Aplikacja to tzw. mood tracker, czyli narzędzie do monitorowania swojego samopoczucia. Na podstawie wysłanego zdjęcia rozpoznaje ona emocje. Posiada także funkcję czatu oraz śledzenia samopoczucia użytkownika na przestrzeni określonego czasu, tzw. „wykres wdzięczności”. Dodatkowo, dzięki możliwości kontaktu ze specjalistami i zapisu na badania oraz szkolenia, aplikacja może być wykorzystywana przez terapeutów oraz ośrodki zdrowia psychicznego.

 

 

 

Na II miejscy znalazł się zespół „BSOD” w składzie: Krzysztof Jarończyk, Michał Mierzwa, Maciej Kałucki i Damian Skorupa. Zespół przygotował aplikację GeoHust, która pozwala na lepsze poznanie okolicy. Chociaż lockdown już minął to jednak wciąż bywają odczuwalne jego skutki choćby w turystyce. Aplikacja GeoHust skierowana jest nie tylko do turystów, lecz także do mieszkańców, którzy czasem nie znają nawet najbliższej okolicy. Urozmaica ona zwiedzanie i wspiera lokalne biznesy. Użytkownik po zeskanowaniu kodu QR otrzymuje trasę, która prowadzi go po różnych miejscach. Co więcej, w aplikacji pojawia się także element rywalizacji między użytkownikami.

 

III miejsce zajął zespół "Did it all for the pizza and carrotz" w składzie: Mateusz Jamróz, Tomasz Kisiel, Adrian Cygan oraz Weronika Florek. Przygotowali oni aplikację HelpMe, która stanowi anonimowy czat dla osób szukających pomocy. Gdy użytkownik chce już zakończyć rozmowę to czat jest usuwany bez śladu. Aplikacja nie wymaga logowania się. Kiedy użytkownik chce zgłosić rozmówcę, to wówczas czat zostaje tymczasowo zapisany do momentu przeanalizowania. Jeśli ktoś oczekuje pomocy, a w danym momencie nie ma dostępnej osoby, która mogłaby pomóc to wówczas rozmowę prowadzi bot.

 

---

Ponad 50 uczestników podjęło wyzwanie i stanęło do rywalizacji w „Kościuszkonie”. Podzieleni na grupy przez 2 dni bez przerwy tworzyli aplikacje, które mogą pomóc rozprawić się z popandemicznymi problemami społecznymi.

---

 

Pierwsza edycja „Kościuszkonu” odbyła się w dniach 5-6 marca w Krakowie. Wydarzenie cieszyło się sporym zainteresowaniem mediów. Do rywalizacji w turnieju programistycznym zgłosili się m.in. studenci Politechniki Krakowskiej, Uniwersytetu Jagiellońskiego, Akademii Górniczo-Hutniczej, Politechniki Rzeszowskiej, Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie, Wyższej Szkoły Zarządzania i Bankowości w Krakowie, Wyższej Szkoły Ekonomii i Informatyki w Krakowie.

 

Trzy najlepsze zespoły otrzymały nagrody finansowe (3 tys., 2 tys. i 1 tys. zł). Rywalizacji w programowaniu towarzyszyły minitargi pracy, warsztaty, prelekcje i inne atrakcje. Organizatorami wydarzenia byli: Samorząd Studencki Wydziału Informatyki i Telekomunikacji Politechniki Krakowskiej, Koło Naukowe COSMO PK oraz Fundacja Politechniki Krakowskiej.

 

Patronatem honorowym wydarzeniem objął rektor Politechniki Krakowskiej prof. Andrzej Białkiewicz oraz dziekan Wydziału Informatyki i Telekomunikacji PK dr hab. inż. Paweł Pławiak, prof. PK, a także Forum Uczelni Technicznych. Partnerami wydarzenia były firmy: Sabre (partner złoty), Hitachi, SoftServe, Onwelo (partnerzy srebrni), iTechArt, IBM, Ericsson; Makarun, Da Grasso.

 

 

 

 

 

 

Obecnie chorym z poważną niewydolnością nerek można pomóc jedynie poprzez przeszczep nerek albo dializy. – Urządzenia do dializ bazują w procesie oczyszczania toksyn na membranach celulozowych lub zmodyfikowanych polimerach. Celem naszych badań było opracowanie metod modyfikacji i charakterystyka materiałów opartych o sieci metaloorganiczne, które można zastosować w opracowaniu – wszczepianej pacjentowi – sztucznej nerki. Inspiracją były dla nas prowadzone w Stanach Zjednoczonych prace nad takim właśnie niewielkim urządzeniem, które może uwolnić chorych od uciążliwych dializ w dzisiejszej formie – mówi prof. Przemysław Jodłowski (na zdjęciu / fot. Jan Zych) z Politechniki Krakowskiej, koordynator prac zespołu badaczy PK, Uniwersytetu Medycznego w Lublinie, Akademii Górniczo-Hutniczej, Małopolskiego Centrum Biotechnologii UJ, Instytutu Mechaniki Górotworu PAN oraz Instytutu Katalizy i Fizykochemii Powierzchni PAN.

 

Polski zespół jako skuteczny pochłaniacz toksyn mocznicowych zaproponował autorsko zmodyfikowany materiał, oparty o sieci metaloorganiczne. – Zaproponowaliśmy modyfikację materiału o nazwie UiO-66, tak zmieniając jego strukturę, aby miała zwiększoną liczbę defektów strukturalnych oraz posiadała w szkielecie odpowiednie grupy funkcyjne, które chętnie wiązałyby toksyny mocznicowe. Optymalizacja tych dwóch parametrów okazała się strzałem w dziesiątkę – podkreśla prof. Jodłowski. 

 

 

 

Innowacyjny  materiał powstał w laboratoriach Wydziału Inżynierii i Technologii Chemicznej Politechniki Krakowskiej. Wyniki badań nad nim, opublikowane w amerykańskim czasopiśmie naukowym „Applied Materials & Interfaces”, są częścią pracy doktorskiej mgr inż. Klaudii Dymek (realizowanej w Szkole Doktorskiej  PK pod kierunkiem prof. Jodłowskiego). Na PK powstała też charakterystyka materiału pod względem kinetyki adsorpcji toksyn mocznicowych. Badania in vitro i in vivo były prowadzone na Uniwersytecie Medycznym w Lublinie, kluczowe była w nich m.in. odpowiedź na pytanie czy takie materiały będą bezpieczne dla pacjentów. – Badania cytotoksyczności oraz hemotoksyczności wykazały, że opracowane materiały są bezpieczne m.in. dla komórek nerek czy krwi – zdradza dr n.med. Anna Boguszewska-Czubara, kierująca badaniami na lubelskiej uczelni. W pozostałych ośrodkach naukowych prowadzona była charakterystyka otrzymanych materiałów. Naukowcy wykorzystali tu szereg metod, począwszy od technik dyfraktometrycznych, spektroskopii oscylacyjnych i elektronowych, spektroskopii magnetycznego rezonansu jądrowego, mikroskopii elektronowej, technik sorpcyjnych czy symulacji molekularnych. Badania in vivo obejmowały testy na całej gamie komórek, m.in. nerek oraz badania nad hemotoksycznością otrzymanych materiałów.

 

Jak zapowiadają jego twórcy, rozwiązanie może być krokiem do opracowania sztucznej nerki polskiej produkcji. – W dalszych pracach chcemy skupić się na ustrukturyzowaniu opracowanych materiałów, a następnie opracowaniu urządzenia. Będziemy musieli zaangażować w te badania specjalistów z innych dziedzin, m.in mechaniki płynów – zapowiada prof. Przemysław Jodłowski z PK. 

 

 

 

W zespole badawczym nad nowym rozwiązaniem pracowali: mgr inż. Klaudia Dymek, dr inż. Grzegorz Kurowski, dr hab. inż. Przemysław J. Jodłowski, prof. PK  (Wydział Inżynierii i Technologii Chemicznej Politechniki Krakowskiej), dr inż. Łukasz Kuterasiński  (Instytut Katalizy i Fizykochemii Powierzchni PAN), dr inż. Roman Jędrzejczyk (Małopolskie Centrum Biotechnologii UJ), dr hab. inż. Magdalena Szumera, prof. AGH, prof. dr hab. inż. Maciej Sitarz (Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki AGH), dr inż. Anna Pajdak (Instytut  Mechaniki Górotworu PAN), dr n. med. Anna Boguszewska-Czubara, prof. UML, mgr Łukasz Kurach (Uniwersytet Medyczny w Lublinie). 

 

Co ciekawe, naukowcy w obecnych pracach wykorzystali doświadczenia z wcześniejszych eksperymentów nad stosowaniem chlorochiny w leczeniu i zapobieganiu ciężkiemu przebiegowi zakażenia koronawirusem (w opublikowanych w styczniu br. badaniach Polacy zaproponowali nieznany dotąd sposób podawania chlorochiny stosując jako nośnik leku właśnie sieci metaloorganiczne). Układy, które okazały się skuteczne w transporcie chlorochiny, tym razem miały działać odwrotnie – usuwać toksyny mocznicowe. A to – jak oceniają naukowcy – było o wiele bardziej skomplikowanym wyzwaniem badawczym ze względu na zróżnicowaną budowę chemiczną toksyn i ich preferencyjne wiązanie się z białkami zawartymi w moczu. 

 

Pełny artykuł „In Search of Effective UiO-66 Metal–Organic Frameworks for Artificial Kidney Application” jest dostępny na platformie „ACS Applied Materials & Interfaces” 

 

 

 

 

Wynalazki i innowacyjne technologie z całego świata zostały zaprezentowane podczas Targów IPITEx 2023 w Bangkoku. Międzynarodowe jury doceniło rozwiązanie opracowane przez dr. hab. inż. Marka Piątkowskiego, prof. PK i mgr. inż. Krzysztofa Stafina. Wynalazek pn. Innowacyjne drukowane 3D nanokompozyty chitozanowe został nagrodzony złotym medalem.

 

 

Międzynarodowa wystawa, setki wynalazków, a wśród nich Innowacyjne drukowane 3D nanokompozyty chitozanowe. Właśnie to rozwiązanie jury postanowiło nagrodzić złotym medalem. Jego autorzy - dr hab. inż. Marek Piątkowski, prof. PK oraz mgr inż. Krzysztof Stafin – opracowali bowiem innowacyjny materiał kościozastępczy. Nagrodzone rozwiązanie związane jest z opracowaniem wysokospecjalistycznych nanokompozytów, które mogą być przetwarzane za pomocą technologii druku 3D oraz zawierają związki wspomagające regenerację tkanki kostnej.

 

Możemy przygotować rusztowania do odbudowy tkanki, które będą dostosowane do unikalnych potrzeb pacjenta, a więc dedykowanych spersonalizowanej medycynie regeneracyjnej. Dzięki zastosowaniu druku 3D możliwe jest przygotowanie modelu ubytku przeznaczonego do regeneracji wykonanego w oparciu o mikrotomografię komputerową, a zatem o ściśle określonych wymiarach bez konieczności dopasowywania w trakcie operacji – tłumaczy dr hab. inż. Marek Piątkowski, prof. PK.

 

 

Na takie rozwiązanie czekają pacjenci mający defekty tkanki kostnej wywołane przez urazy czy choroby. Zaimplementowany w miejsce ubytku biomateriał umożliwia bowiem odbudowę tkanki dzięki wspomaganiu naturalnych procesów regeneracyjnych, a jednocześnie działa antybakteryjnie i przeciwzapalnie. Co więcej, materiał ten ulega stopniowej biodegradacji i z biegiem czasu po prostu zastępowany jest on zdrową tkanką. Warto zaznaczyć, że produkty jego rozkładu są nietoksyczne i usuwane naturalnie z organizmu. Dzięki takim właściwościom nie trzeba wykonywać ponownego zabiegu, by usunąć biomateriał po zakończonym procesie regeneracji.

 

W nagrodzonym wynalazku jednym z głównych składników aktywnych jest chitozan. Jest to biopolimer otrzymywany z pancerzy krabów, krewetek czy homarów. Można go także pozyskać z grzybów, co jest istotne jeśli u danego pacjenta zachodzi konieczność zastosowania materiału nieodzwierzęcego (np. w przypadku alergii czy ze względu na obiekcje natury religijnej lub etycznej). Chitozan jest zatem materiałem pochodzenia naturalnego. Otrzymuje się go wręcz z odpadów przemysłu spożywczego. Ma to duże znaczenie w procesie produkcyjnym, bowiem w porównaniu do polimerów uzyskiwanych syntetycznie, w przypadku chitozanu generowana jest mniejsza ilość odpadów, a jego cena jest niższa.

 

 

  

---

Rozwiązanie obejmuje opracowanie wysokospecjalistycznych nanokompozytów, które mogą być przetwarzane technologią druku 3D oraz zawierają związki wspomagające regenerację tkanki kostnej, dzięki czemu stanowią innowacyjny materiał kościozastępczy.

---

 

Chitozan już od dłuższego czasu pasjonuje dr. hab. inż. Marka Piątkowskiego, prof. PK. Jego modyfikacją chemiczną i fizyczną zajmuje się on już od ponad 15 lat. Opracowywanie nowych biomateriałów przeznaczonych do spersonalizowanej medycyny regeneracyjnej bazujących głównie na biopolimerach to jednak nie jedyne zainteresowanie naukowe prof. Marka Piątkowskiego. Należą do nich także: mikrofalowa synteza organiczna, druk 3D w medycynie, ekstrakcja wspomagana mikrofalami i ultradźwiękami, synteza nanomateriałów zgodnie z zasadami Zielonej Chemii i Zrównoważonego Rozwoju oraz przetwarzanie biomasy odpadowej do wysokowartościowych produktów chemii specjalistycznej.

 

Innowacyjne drukowane 3D nanokompozyty chitozanowe to rozwiązanie opracowane również przez mgr. inż. Krzysztofa Stafina. Jest on absolwentem Wydziału Inżynierii i Technologii Chemicznej Politechniki Krakowskiej na kierunku Technologia chemiczna. Wynalazek jest jednym z efektów projektu ”Osteochit3D - personalizowane bioaktywne skafoldy drukowane 3D do zaawansowanej regeneracji tkanki kostnej w stomatologii” finansowanego przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju w ramach programu Lider IX (umowa nr LIDER/42/0149/L-9/17/NCBR/2018).

 

 

Wynalazek prof. Marka Piątkowskiego i mgr. inż. Krzysztofa Stafina był jednym z 12 polskich wynalazków prezentowanych przez Eurobusiness-Haller na Targach IPITEx 2023. Spośród nich 5 zostało nagrodzonych złotym medalem. Targi odbywały się na początku lutego br. w Bangkoku. Są one organizowane co roku podczas Thailand Inventors’ Day i stanowią międzynarodową wystawę prezentującą wynalazki i innowacyjne technologie. Wystawcami są instytuty badawcze, wyższe uczelnie, przedsiębiorstwa innowacyjne oraz młodzież szkół średnich i wyższych. Targi są prestiżowym wydarzeniem, które umożliwia nawiązanie kontaktów biznesowych z producentami, inwestorami oraz innymi podmiotami zainteresowanymi współpracą.

 

 

(jg)

 

 

 

Politechnika Krakowska ma znaczący udział w tym prestiżowym projekcie, poczynając od roku 1991, kiedy Polska przystąpiła oficjalnie do CERN-u. Naukowcy z PK byli obecni w wielu pracach związanych z budową tego niezwykle złożonego instrumentu fizyki wysokich energii. Pierwsze kontakty obu ośrodków miały miejsce już w październiku 1990 r., a w roku 1997 została podpisana pierwsza umowa o współpracy pomiędzy Politechniką Krakowską i CERN-em. Warto zauważyć, że pracownicy i absolwenci uczelni pełnili w CERN-ie funkcje kierowników jednostek organizacyjnych (sekcji oraz grup), a także funkcję doradcy dyrektora CERN ds. państw nie będących członkami CERN-u (Dr T. Kurtyka).

 

 W służbie Wielkiego Zderzarza Hadrónów

Główne prace badaczy z PK we współpracy z CERN-em obejmowały projektowanie akceleratorów cząstek elementarnych, systemów transportu wiązki, magnesów nadprzewodzących, układów sterowania magnesami korekcyjnymi, systemów kompensacji termomechanicznej, systemów wysokiej próżni, a także opracowanie nadprzewodników i ich połączeń, układów kriogenicznych, nadprzewodzących linii zasilających magnesy, kriostatów, systemów chłodzenia detektorów cząstek, struktur nośnych detektorów, soczewek magnetycznych etc. Zaangażowani w nie byli specjaliści z zakresu: mechaniki i fizyki ciała stałego, mechaniki materiałów i konstrukcji, inżynierii materiałowej, fizyki pól magnetycznych, termodynamiki, kriogeniki, teorii stateczności i optymalizacji konstrukcji, a także fizyki i technologii wysokiej próżni. Przy okazji prac koncepcyjnych nad Wielkim Zderzaczem Hadronów powstało wiele obszarów interdyscyplinarnych, w których różne specjalności spotykają się we wspólnym programie badań. Typowym przykładem są np. zjawiska zachodzące w materiałach stosowanych w ekstremalnie niskich temperaturach.

 

Przy tworzeniu koncepcji LHC szczególnie ważne były prace nad zjawiskiem przejścia fazowego oraz strukturą nadprzewodnikowych magnesów dipolowych, wykonywane w latach 1992-1996. Duża grupa zadań projektowych realizowanych w latach 1994-1998 przy współudziale pracowników PK dotyczyła urządzeń znajdujących się w naczyniu próżniowym akceleratora, takich jak aktywnie chłodzone ekrany termiczne czy specjalna linia nadprzewodząca, służąca do zasilania i sterowania magnesami korekcyjnymi. Inne prace dotyczyły unikalnego systemu kompensacji termo-mechanicznej akceleratora pracującego w ekstremalnie niskich temperaturach (temperaturze nadciekłego helu). System ten, złożony z około 20 tys. kompensatorów, został opracowany w latach 1995-2000, a następnie wdrożony w prototypie akceleratora w latach 2000-2003. Warto nadmienić, iż po raz pierwszy w historii projektowania i budowy akceleratorów cząstek elementarnych, urządzenia kompensacyjne pracują masowo w zakresie niesprężystym.

 

Bardzo ważny i doceniany wkład naukowców z Politechniki Krakowskiej polegał na zaprojektowaniu i skonstruowaniu urządzeń znajdujących się w przestrzeniach pomiędzy magnesami głównymi akceleratora LHC. Z uwagi na postulat minimalizacji całkowitej długości tzw. stref niemagnetycznych akceleratora, wykonano ich optymalizację, co pozwoliło zredukować strefy do rekordowo niskiej frakcji całkowitej długości magnetycznej zderzacza, wynoszącej około 3,7%.

 

Projektowanie akceleratorów a teoria niezawodności 

Kolejnym osiągnięciem naukowców z PK było wprowadzenie do projektowania akceleratorów cząstek elementarnych analizy opartej na teorii niezawodności. Koncepcja rachunku niezawodnościowego nie była do tej pory stosowana na szerszą skalę w tej dziedzinie, za wyjątkiem nielicznych prac opublikowanych w USA. Współczesne akceleratory są niezwykle skomplikowanymi instrumentami, w których wiele składowych (np. wiązki o wysokiej energii, ultrawysoka próżnia, kriogenika, nadprzewodnictwo etc.) jest silnie ze sobą powiązanych. Ponadto są to instrumenty złożone z milionów podzespołów i elementów o różnym stopniu skomplikowania i różnym poziomie niezawodności. Analiza niezawodności jest więc kluczowym elementem służącym zapewnieniu właściwego poziomu dostępności akceleratora dla fizyki. Niezawodność podzespołów została zweryfikowana w czasie programu eksperymentalnego, przeprowadzonego z wykorzystaniem prototypu akceleratora, zbudowanego także przy współudziale naukowców z Politechniki Krakowskiej.

 

W ciągu wieloletniej współpracy pomiędzy CERN-em i Politechniką Krakowską przeprowadzono szereg prac dotyczących zarówno samego akceleratora, jak i detektorów cząstek (Atlas, Alice, LHC-b). Prace poświęcone strefom eksperymentalnym LHC dotyczyły m.in. analizy stateczności doświadczalnych komór próżniowych, optymalnego projektowania wybranych struktur nośnych detektorów cząstek, projektowania kolimatorów wiązki i soczewek magnetycznych, analizy wymuszeń dynamicznych i ich skutków. Przeprowadzono optymalizację konstrukcji doświadczalnych komór próżniowych w strefach interakcji wiązek protonów. Zaproponowano i rozwinięto metody projektowania kolimatorów wiązki oraz tzw. soczewek magnetycznych opartych na skomplikowanych technologiach i wymagających dużej precyzji wykonawczej. Zastosowanie wyników badań naukowych pozwoliło zaprojektować i zbudować jeden z największych współczesnych instrumentów fizyki, o którym można śmiało powiedzieć, iż wytycza aktualne ścieżki rozwoju techniki w Europie i na świecie.

 

Warto także odnotować wspólny z CERN-em udział badaczy z PK w takich międzynarodowych projektach, jak: FAIR/ GSI, Facility for Antiproton and Ion Research, projekt kompleksu akceleratorów cząstek elementarnych SIS100, SIS300 (2006-2016), EUROnu, High Intensity Neutrino Oscillations Facility in Europe, projekt finansowany w ramach programu ramowego EU FP7 (2008-2012) czy TIARA, Test Infrastructure and Accelerator Research Area, EU FP7 (2011-2013, we współpracy z IFJ PAN).

 

W roku 2007 powstało Centrum Projektowania Akceleratorów Cząstek Elementarnych Politechniki Krakowskiej. W roku 2011 podpisano drugą umowę o współpracy z CERN, a kolejną – na czas nieokreślony – w roku 2015. W roku 2013 odbyła się w CERN-ie konferencja Advanced Mechanics in Accelerator Technology (AMAT), zorganizowana przez Politechnikę Krakowską z udziałem Komitetu Mechaniki PAN. Obrady poświęcono wymianie doświadczeń i ustaleniu tematów współpracy pomiędzy CERN-em i polskimi instytucjami naukowymi. W roku 2014 Politechnika Krakowska przyczyniła się do podpisania umowy o współpracy pomiędzy CERN-em i Polską Akademią Nauk.

 

Osiągnięcia naukowe wynikające ze współpracy z CERN-em obejmują, m.in. dwie monografie naukowe wydane przez oficynę wydawniczą CERN oraz wydawnictwo Springer, jedną monografię habilitacyjną, sześć prac doktorskich, około dwudziestu prac magisterskich, ponad 100 raportów CERN i artykułów w recenzowanych czasopismach naukowych. We współpracę z CERN-em zaangażowało się ponad 20 pracowników PK oraz około 100 studentów i doktorantów delegowanych do CERN w ramach programów: internship, summer student, technical student, PhD student, a także fellow. Trzy osoby z Politechniki Krakowskiej były długoterminowo zatrudnione w CERN-ie na etatach. W wyniku wieloletniej współpracy z CERN-em powstało na Politechnice Krakowskiej Laboratorium Ekstremalnie Niskich Temperatur, którego celem jest prowadzenie badań podstawowych w zakresie zachowania się materiałów w ekstremalnie niskich temperaturach oraz wspieranie projektów genewskiego ośrodka.

 

Wykorzystując doświadczenie w zakresie projektowania i optymalizacji akceleratorów cząstek elementarnych, Politechnika Krakowska kieruje się obecnie w stronę kolejnego flagowego projektu rozwijanego przez CERN, tj. Przyszłego Zderzacza Kołowego (FCC, Future Circular Collider), którego rozmach wykracza daleko poza projekt LHC. Warto podkreślić, że partnerem PK od chwili nawiązania współpracy z CERN-em jest Instytut Fizyki Jądrowej im. H. Niewodniczańskiego PAN, dzięki któremu uczelnia wkroczyła do świata akceleratorów cząstek elementarnych i rozwinęła w tym zakresie działalność badawczą.

 

 

 

 

 

 

Na zdjęciach, 1) delegacja Politechniki Krakowskiej z wizytą w Europejskiej Organizacji Badań Jądrowych w Genewie (2017 r.) / fot. Łukasz Zwaliński; 2) podpisanie przez przedstawicieli CERN i PK porozumienia o dalszej współpracy (Sala Senacka, 2015 r.) / fot. Jan Zych

 

To już tradycja. Politechnika Krakowska po raz XI organizuje ogólnopolski konkurs „Tadeusz Kościuszko – inżynier i żołnierz”. Swoją wiedzą o życiu i działalności patrona PK mogą wykazać się uczniowie szkół ponadpodstawowych i studenci. Podzielona na dwa etapy rywalizacja jest świetną przygodą, a na najlepszych czekają atrakcyjne nagrody rzeczowe i finansowe. Ponadto, troje najlepszych uczniów może liczyć na dodatkowe punkty w rekrutacji na Politechnikę Krakowską. Co zrobić, by wziąć udział w konkursie? Wystarczy dokonać elektronicznej rejestracji. Formularz oraz wszystkie potrzebne informacje znajdują się na stronie kosciuszko.pk.edu.pl.

 

Elektroniczna rejestracja do udziału w konkursie „Tadeusz Kościuszko – inżynier i żołnierz” rozpoczęła się 13 lutego i potrwa do 10 marca br. Zgodnie z regulaminem, osoby, które w momencie zgłoszenia do konkursu nie są pełnoletnie, zobowiązane są do dostarczenia organizatorom (osobiście lub w formie przesyłki) podpisanej przez rodziców lub opiekunów prawnych zgody na udział w konkursie. Formularz zgody można pobrać w zakładce Zasady na stronie konkursu. Szczegóły związane z dostarczeniem zgody opisano szczegółowo regulaminie konkursu.

Wszystkie pytania i zagadnienia, z którymi uczestnicy spotykają się w ramach kolejnych etapów rywalizacji, opracowywane są w oparciu o wykaz odpowiednio dobranej literatury. Konkurs ma formułę dwuetapową. I etap został zaplanowany na 24 marca, w rocznicę przysięgi Tadeusza Kościuszki na rynku głównym w Krakowie. Będzie to test wiedzy on-line złożony z 30 pytań zamkniętych. Do finału, który odbędzie się 14 kwietnia, zakwalifikuje się dziesięcioro najlepszych uczestników: pięcioro uczniów i pięcioro studentów.

---

Na laureatów konkursu czekają atrakcyjne nagrody, a troje najlepszych uczniów może też liczyć na dodatkowe punkty w postępowaniu rekrutacyjnym na studia I stopnia.

---

 

Na laureatów konkursu czekają atrakcyjne nagrody pieniężne i rzeczowe. Zdobywca I miejsca otrzyma laptop i 2000 zł. Uczestnik, który zajmie II miejsce, zdobędzie czytnik e-booków i 1500 złotych. Za III miejsce przewidziano słuchawki bezprzewodowe i 500 zł. Troje najlepszych uczniów może też liczyć na dodatkowe punkty w postępowaniu rekrutacyjnym na studia I stopnia na Politechnice Krakowskiej – nawet 100 punktów na wszystkie kierunki z wyjątkiem architektury krajobrazu i inżynierii wzornictwa przemysłowego.

 

Patronat honorowy nad wydarzeniem sprawuje rektor Politechniki Krakowskiej prof. dr hab. inż. arch. Andrzej Białkiewicz. Nad warstwą merytoryczną konkursu czuwa Komisja w składzie: prof. dr hab. Michał Baczkowski (Uniwersytet Jagielloński, Wydział Historyczny), dr hab. Krzysztof Ślusarek (Uniwersytet Jagielloński, Wydział Historyczny), dr inż. arch. Krzysztof Wielgus (Politechnika Krakowska, Wydział Architektury), mgr Piotr Kapusta (Muzeum Krakowa), mgr Robert Springwald (wiceprezes Fundacji imienia Tadeusza Kościuszki w Krakowie). Przewodniczącym tego gremium jest prorektor ds. studenckich PK dr inż. Marek Bauer.

 

Zachęcamy do odwiedzenia strony internetowej konkursu „Tadeusz Kościuszko – inżynier i żołnierz”, dostępnej pod adresem: kosciuszko.pk.edu.pl, a także dokładnego zapoznania się z regulaminem XI edycji konkursu, wykazem wymaganej literatury i harmonogramem.

 

(bk)

 

 

 

VII posiedzenie Rady Studentów Parlamentu Studentów Rzeczypospolitej Polskiej odbyło się w sobotę 18 września. Oprócz przewodniczącego Samorządu Studenckiego Politechniki Krakowskiej, o członkostwo w Radzie ubiegali się również Karol Komar (przewodniczący Samorządu Studenckiego Politechniki Wrocławskiej) i Oliwia Regent (przewodnicząca Samorządu Studenckiego Akademii Sztuki Wojennej). Krzysztof Pszczółka został wybrany jednogłośnie. 

 

Do kompetencji Rady Studentów PSRP należy m.in. opiniowanie projektów aktów prawnych, tworzenie (na wniosek przewodniczącego PSRP) komisji Parlamentu oraz ustalanie zakresu ich zadań, wybór przedstawicieli studentów w Radzie Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego, uchwalenie regulaminu Rady Studentów PSRP, uchwalenie regulaminu dyscypliny finansowej PSRP. 

 

Mgr inż. Krzysztof Pszczółka (na zdjęciu / fot. Jan Zych) jest absolwentem technologii chemicznej na Wydziale Inżynierii i Technologii Chemicznej Politechniki Krakowskiej, a także studentem studiów II stopnia na kierunku biotechnologia (WIiTCh). Od 1 grudnia 2019 r. pełni funkcję przewodniczącego Parlamentu Samorządu Studentów Politechniki Krakowskiej XVI kadencji (w XV kadencji był wiceprzewodniczącym Parlamentu SSPK). W kadencji 2020 władz Forum Uczelni Technicznych, Krzysztof Pszczółka pełnił funkcję przewodniczącego. Od 2014 r. związany z Klubem Uczelnianym Akademickiego Związku Sportowego Politechniki Krakowskiej. Od kwietnia 2016 r. pełnił obowiązki prezesa AZS PK, a od czerwca 2017 r. do czerwca 2019 r. prezesa KU AZS PK. Obecnie jest wiceprezesem ds. marketingu AZS PK. Zdobywca nagrody Studencki Nobel, przyznawanej przez Niezależne Zrzeszenie Studentów.

 

 

 

 

Poznaliśmy wyniki XIII Ogólnopolskiego Konkursu „Student-Wynalazca”. W gronie 5 laureatów – zdobywców równorzędnych nagród głównych – znalazła się doktorantka z Politechniki Krakowskiej, mgr inż. Dagmara Słota. Zwycięzców wyłoniono spośród 123 zgłoszeń nadesłanych z 23 uczelni i instytutów badawczych. Wynalazki opracowane przez Dagmarę Słotę i zespół z PK związane są z chirurgią i medycyną regeneracyjną tkanki kostnej, a co za tym idzie – w perspektywie wpłyną na poprawę komfortu leczenia pacjentów. Zwycięzcy konkursu „Student-Wynalazca” zaprezentują swoje osiągnięcia podczas Międzynarodowej Wystawy Wynalazków w Genewie – Geneva Inventions 2023 oraz na Międzynarodowej Warszawskiej Wystawie Wynalazków IWIS 2023.

 

Ogólnopolski Konkurs „Student-Wynalazca” jest adresowany do studentów, doktorantów i absolwentów szkół wyższych, którzy w trakcie studiów zostali twórcami lub współtwórcami wynalazku lub wzoru użytkowego albo przemysłowego chronionego prawem wyłącznym lub zgłoszonego do ochrony w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej lub urzędzie ds. własności przemysłowej za granicą. Zgłoszone rozwiązania obejmują wszystkie obszary techniki, w tym dotyczące maszyn i urządzeń, inżynierii materiałowej, chemicznej i medycznej oraz inżynierii rolniczej i ochrony środowiska.

 

Mgr inż. Dagmara Słota (na zdjęciu) została nagrodzona za dwa osiągnięcia naukowe: „Sposób otrzymywania kompozytu o osnowie polimerowej zawierającej hydroksyapatyt i kompozyt o osnowie polimerowej zawierającej hydroksyapaty” oraz „Sposób otrzymywania dwuwarstwowej bioaktywnej powłoki kompozytowej i dwuwarstwowa bioaktywna powłoka kompozytowa”.

 

 

Wsparcie dla chirurgii i medycyny regeneracyjnej

 

Celem pierwszego rozwiązania było opracowanie sposobu otrzymywania biozgodnych materiałów kompozytowych polimerowo-ceramicznych, zawierających fosforany wapnia oraz polimery pochodzenia naturalnego i syntetycznego, mających potencjał aplikacyjny w implantologii – przede wszystkim w chirurgii i medycynie regeneracyjnej tkanki kostnej. – Spodziewanym efektem naszych prac będzie wykorzystanie materiału kompozytowego do przygotowania spersonalizowanego, biomimetycznego implantu. Opracowana technologia pozwala na otrzymanie kompozytu o dowolnym kształcie, dostosowanym do indywidualnych potrzeb konkretnego pacjenta, a ponadto nie generuje produktów ubocznych i jest bezpieczna dla środowiska – tłumaczy Dagmara Słota, laureatka konkursu „Student-Wynalazca”. – Zaaplikowany pacjentowi implant wypełni ubytek kości, przejmie funkcję, a z czasem ulegnie resorpcji do organizmu i zostanie zastąpiony nową, naturalną tkanką, której szybszy rozrost będzie możliwy dzięki obecności bioaktywnego hydroksyapatytu – dodaje naukowczyni z Politechniki Krakowskiej.

---

Opracowana technologia pozwala na otrzymanie kompozytu o dowolnym kształcie, dostosowanym do indywidualnych potrzeb konkretnego pacjenta, a ponadto nie generuje produktów ubocznych.

---

 

Drugi doceniony wynalazek z PK dotyczył opracowania technologii otrzymywania dwuwarstwowej, bioaktywnej powłoki kompozytowej, zawierającej fosforany wapnia oraz polimery pochodzenia naturalnego i syntetycznego, wykazującej właściwości nośnika substancji aktywnych – białkowych czynników wzrostu. Podobnie jak w przypadku pierwszego rozwiązania, metoda dedykowana jest implantologii. Bioaktywna powłoka może zostać wykorzystana do pokrywania implantów polimerowych i metalicznych, np. endoprotezy.

 

– Biomimetyczna powłoka zapewni lepsze łączenie się, czyli adhezję implantu do otaczających tkanek, wyeliminuje ryzyko obluzowania i przemieszczenia implantu, a dzięki bioaktywności będzie wpływać na indukowanie procesu powstawania kości. Dodatkowa wartość biologiczna została osiągnięta poprzez modyfikację powłoki białkowym czynnikiem wzrostu śródbłonka naczyniowego, który odpowiada za proces rozrostu naczyń krwionośnych i (lub) transformującym czynnikiem wzrostu β (TGF-β) o właściwościach przeciwzapalnych – mówi mgr inż. Dagmara Słota.

 

Docenione w konkursie „Student-Wynalazca” rozwiązania z Politechniki Krakowskiej zostały opracowane w ramach projektu realizowanego z programu TEAM-NET, finansowanego przez Fundację na Rzecz Nauki Polskiej. W przedsięwzięcie zaangażowanych jest kilka instytucji naukowych, które stworzyły konsorcjum. W jego skład wchodzą: Politechnika Krakowska, Uniwersytet Łódzki, Politechnika Warszawska oraz Łukasiewicz – Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych. Kierownikiem zespołu z Politechniki Krakowskiej jest prof. dr hab. inż. Agnieszka Sobczak-Kupiec z Katedry Inżynierii Materiałowej Wydziału Inżynierii Materiałowej i Fizyki, zaś technologie, za które nagrodzono mgr inż. Dagmarę Słotę, opracowały także: dr hab. inż. Bożena Tyliszczak, prof. PK, dr inż. Agnieszka Tomala, dr inż. Anna Drabczyk, dr inż. Sonia Kudłacik-Kramarczyk, mgr inż. Magdalena Bańkosz, mgr inż. Wioletta Florkiewicz.

 

Politechnika Krakowska na dłużej 

 

Mgr inż. Dagmara Słota, laureatka konkursu „Student-Wynalazca” jest absolwentką biotechnologii na Wydziale Inżynierii i Technologii Chemicznej, zaś obecnie doktorantką na Wydziale Inżynierii Materiałowej i Fizyki. Przez rok studiowała także na Technische Universität Hamburg. Jest opiekunem naukowym sekcji BioMat Koła Naukowego Materiałów Funkcjonalnych SMART-MAT. Studencki projekt pn. „Biomateriały kompozytowe do zastosowań medycznych” uzyskał dofinansowane w ostatniej edycji konkursu organizowanego przez FutureLab PK. Ponadto studenckie działania („Biomateriały polimerowe o charakterze nośnika substancji aktywnej do zastosowań w medycynie”), które wspiera mgr inż. Dagmara Słota, uzyskały dofinansowanie z programu MEiN „Studenckie koła naukowe tworzą innowacje”.

 

Więcej o konkursie „Student-Wynalazca” na stronie internetowej przedsięwzięcia.

 

(bk)

 

 

 

Jak wyjaśniają organizatorzy konkursu: – Doceniamy kobiety, które swoim zaangażowanym działaniem, wybitnymi osiągnięciami naukowymi i niezwykłą przedsiębiorczością kształtują lepszą przyszłość. Wyróżniamy odważne kobiece inicjatywy, które działają na rzecz środowiska. Dr inż. Maria Kurańska (na zdjęciu / fot. archiwum prywatne M.K.), pracująca na co dzień w Katedrze Chemii i Technologii Polimerów WIiTCh PK, została nominowana za projekt EKO2IZOPUR, który polega na zagospodarowaniu olejów posmażalniczych (po smażeniu frytek, kotletów, ryb i innych potraw) stanowiących uciążliwy odpad dla środowiska, jak również oczyszczalni ścieków. Dzięki innowacyjnej technologii, na drodze reakcji chemicznych możliwe jest ponowne wykorzystanie oleju odpadowego do otrzymywania wysokoefektywnych materiałów termoizolacyjnych stosowanych w budownictwie. Cały projekt wpisuje się także w założenia gospodarki o obiegu zamkniętym.

 

Dr inż. Maria Kurańska wielokrotnie była doceniana za swoje prace, m.in. w 2018 r. otrzymała wyróżnienie specjalne w 9. edycji konkursu „Innowacja jest Kobietą”. Została również wyróżniona przez tygodnik „Wysokie obcasy” i znalazła się na liście pięćdziesięciu kobiet, które swoją działalnością zmieniają świat na lepsze. 

 

Zachęcamy społeczność PK do głosowania internetowego na dr inż. Marię Kurańską za pośrednictwem strony kameny.lirene.pl. Wystarczy wybrać swoją kandydatkę, oddać głos, a następnie sprawdzić skrzynkę e-mail, gdzie będzie można potwierdzić wybór. Głosowanie on-line potrwa do 8 października br. Wyniki plebiscytu poznamy 19 października. 

 

 

 

 

 

Zmarł Profesor Witold Cęckiewicz (1924-2023) – wybitny architekt, urbanista, naukowiec, wykładowca akademicki Politechniki Krakowskiej i innych uczelni, twórca i projektant licznych dzieł architektonicznych i pomnikowych (hotel „Cracovia”, kino „Kijów”, biurowiec PKP w Krakowie, ambasada RP w Nowym Delhi, Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach, Wydział Mechaniczny Politechniki Krakowskiej, pomniki Zwycięstwa Grunwaldzkiego, Ofiar Faszyzmu w Krakowie), żołnierz AK (m.in. uczestnik akcji „Burza”). Był Członkiem Rzeczywistym PAN i Członkiem Czynnym PAU, honorowym przewodniczącym Komitetu Architektury i Urbanistyki PAN, doktorem honoris causa Politechniki Krakowskiej, wychowankiem i wieloletnim wykładowcą uczelni, wychowawcą wielu pokoleń architektów i pracowników nauki, związanym z PK od 1945 r. (od czasu studiów na Wydziale Architektury). 

 

 

Prof. Witold Cęckiewicz urodził się 24 kwietnia 1924 r. w Nowym Brzesku, zmarł 18 lutego 2023 r. w Krakowie. Ukończył z wyróżnieniem studia na WA PK. W latach 1955-1960 był głównym architektem Krakowa, a od 1970 do 1994 r. twórcą i dyrektorem Instytutu Urbanistyki i Planowania Przestrzennego Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej, przekształconego w Instytut Projektowania Urbanistycznego i kierownikiem Katedry Kompozycji Urbanistycznej na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej. Wychował ponad 600 architektów, był także mistrzem i wychowawcą dla wielu pracowników nauki – doktorów, doktorów habilitowanych i profesorów. Wykładał nie tylko w Polsce (na PK czy w Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie), ale też w Iowa State University w Ames (USA) oraz Städtebauliches Institut w Stuttgarcie (Niemcy). Od 1989 do 1999 r. pełnił funkcję przewodniczącego Komitetu Architektury i Urbanistyki PAN. Był inicjatorem powołania i dyrektorem Wydziału Twórczości Artystycznej PAU (1996-2008), wieloletnim członkiem Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów Naukowych oraz Rady Głównej przy Ministrze Nauki i Szkolnictwa Wyższego. W 1979 r. został profesorem zwyczajnym na Politechnice Krakowskiej. 18 października 1995 r. uczelnia nadała prof. Witoldowi Cęckiewiczowi tytuł doktora honoris causa.

 

Ogromny dorobek projektowy i realizacyjny prof. Cęckiewicza obejmuje zespoły urbanistyczne, obiekty architektoniczne i rzeźbiarskie, m.in. hotel „Cracovia” i kino „Kijów”, biurowiec PKP w Krakowie, współautorstwo zespołów osiedlowych w Krakowie (Mistrzejowice, os. Podwawelskie) projektów na trzech wyższych uczelniach (Politechnika Krakowska, Akademia Rolnicza w Lublinie i Politechnika Rzeszowska) oraz założeń pomnikowych na polach Grunwaldu (wspólnie z Jerzym Bandurą) i na terenie nazistowskiego obozu straceń w Płaszowie. Szczególne miejsce w twórczości zajmują obiekty ambasady polskiej w New Delhi (projekt wspólny ze Stanisławem Deńko), zespół obiektów bazyliki Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach, a także wiele budowli i założeń sakralnych m.in. w Krakowie, Rzeszowie, Zakopanem.

 

Za swoją działalność naukową, dydaktyczną i architektoniczną prof. Witold Cęckiewicz był wielokrotnie odznaczany i nagradzany. Otrzymał m.in.: Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, nagrodę rządu Indii (Bulding of the Year, za projekt i realizację ambasady RP w New Delhi), Honorową Nagrodę SARP, Medal Komisji Edukacji Narodowej, nagrodę m. Krakowa w dziedzinie nauki i techniki, Komandorium Orderu Grzegorza Wielkiego przyznane przez Ojca Św. Jana Pawła II (za osiągnięcia w zakresie architektury sakralnej), Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski z Gwiazdą, nagrodę m. Krakowa w dziedzinie kultury i sztuki, Nagrodę I stopnia Prezesa Rady Ministrów, Krzyż z Mieczami Orderu Krzyża Niepodległości „za wybitne zasługi poniesione w walce z bronią w ręku o suwerenność i niepodległość Państwa Polskiego w latach 1939-1956”, doroczną Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

 

---

Prof. Witold Cęckiewicz był człowiekiem niezwykłej erudycji i wielu talentów. W jednym ze swoich wierszy o relacji z macierzystą uczelnią napisał: „Warszawska dwadzieścia cztery – mój drugi dom, moja mała ojczyzna”

---

 

Społeczność i władze Politechniki Krakowskiej z największym żalem żegnają Profesora Witolda Cęckiewicza, wybitnego Twórcę, Wychowawcę wielu architektonicznych i naukowych pokoleń, wspaniałego Ambasadora PK, do końca oddanego uczelni, jej wychowankom i sprawom.  

 

*** 

 

Uroczystości pogrzebowe odbyły się w piątek 24 lutego 2023 r. o godz. 12 na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie. Msza pogrzebowa odprawiona została w kaplicy, którą Profesor zaprojektował. W ostatniej drodze towarzyszyli Mu rodzina, przyjaciele, liczni wychowankowie, współpracownicy m.in. z Politechniki Krakowskiej, władze samorządowe i kościelne. Władze Politechniki Krakowskiej i Wydziału Architektury reprezentowali prorektor Jerzy Zając oraz dziekan WA Magdalena Kozień-Woźniak. W ostatniej drodze towarzyszył też Profesorowi poczet ze sztandarem Politechniki Krakowskiej.

 

Portret prof. Witolda Cęckiewicza – „Nasza Politechnika”, maj 2014 r.

 

(m)

 

 

 

Europejski Tydzień Zrównoważonego Transportu rozpoczął się 16 września. Kampania, która została zainicjowana przez Komisję Europejską w 2002 r. służy zachęceniu mieszkańców miast do zmiany niekorzystnych dla zdrowia przyzwyczajeń i wybrania alternatywnych, ekologicznych sposobów przemieszczania się, a więc: pieszo, jazdę na rowerze, korzystanie z komunikacji miejskiej czy car-pooling. Punktem kulminacyjnym obchodów ETZT jest Europejski Dzień bez Samochodu, przypadający 22 września. 

 

Politechnika Krakowska włącza się w europejską inicjatywą i już w piątek, 17 września zaprasza wszystkich zainteresowanych na kampus Wydziału Mechanicznego przy al. Jana Pawła II 37, gdzie będzie można wczuć się w rolę motorniczego i „poprowadzić” politechniczny symulator tramwaju. Warsztaty „Bezpieczny tramwaj” odbędą się w godz. 14.00-17.00. Organizatorzy przypominają, że wizyta w symulatorze będzie możliwa tylko w maseczce zakrywającej usta i nos oraz z zachowaniem przez uczestników dystansu. 

 

Budowa pierwszego w Polsce symulatora tramwaju Bombardier Flexity Classic (NGT6) rozpoczęła się w kwietniu 2006 r. W skład urządzenia wchodzi – wykonana od podstaw na wzór oryginalnej – kabina tramwaju, układ projekcji scenerii jazdy oraz specjalistyczne oprogramowanie komputerowe. W trakcie wirtualnej przejażdżki można zapoznać się z zasadami prowadzenia tramwaju i zwrócić szczególną uwagę na obowiązujące przepisy, a także zasymulować sytuacje zdarzające się w czasie realnej jazdy, m.in. śliskie tory, wtargnięcie pieszego lub samochodu na drogę, awarię tramwaju.

 

Od 2013 r. symulator z PK wykorzystywany jest w kształceniu studentów podczas zajęć dydaktycznych z takich przedmiotów, jak: teoria i inżynieria ruchu pojazdów szynowych, projektowanie środków transportu szynowego, budowa i eksploatacja pojazdów szynowych czy ergonomia i wzornictwo w transporcie. Projekt jest stale rozwijany, dodawane są nowe funkcje i elementy oprogramowania. Od sierpnia br. symulator pomaga w szkoleniu kandydatów na motorniczych – kursanci poznają w bezpiecznych warunkach praktyczne działanie poszczególnych funkcji, o których słyszeli na szkoleniu teoretycznym.

 

Zobacz stronę wydarzenia „Bezpieczny tramwaj” na Facebooku. 

 

 

 

Na zdjęciu, symulator tramwaju / fot. Katedra Pojazdów Szynowych i Transportu

 

 

 

 

W styczniowym numerze czasopisma „Nasza Politechnika”, redaktor Lesław Peters pisze o niezwykłym odkryciu dokonanym w archiwum założyciela i pierwszego rektora Politechniki Krakowskiej – prof. Izydora Stella-Sawickiego. Dokumenty, które ujrzały niedawno światło dzienne, skłaniają do zupełnie nowego spojrzenia na genezę uczelni. Dowodzą, że projekt wyższej szkoły technicznej z siedzibą w Krakowie powstał znacznie wcześniej, niż do tej pory sądzono.

 

Narracja opisująca początki naszej uczelni głosiła dotąd, że Politechnika Krakowska powstała z powodu konieczności zapewnienia Polsce po II wojnie światowej kadr specjalistów niezbędnych do odbudowy zniszczonego kraju. To prawda, że w 1945 roku Polska pilnie potrzebowała inżynierów, ale zrealizowany wówczas projekt uczelni kształcącej wysoko kwalifikowane kadry inżynierskie — jak się teraz okazuje — powstał o wiele wcześniej. Narodził się jeszcze w czasach II Rzeczypospolitej. Świadczą o tym odnalezione w ostatnich miesiącach dokumenty.

 

Dokumentem o kluczowym znaczeniu jest pochodzący z 1929 roku referat Izydora Stella-Sawickiego, wówczas już profesora krakowskiej Akademii Górniczej, w sprawie założenia politechniki w Krakowie. To 15-stronicowy rękopis formatu A4, w którym autor przedstawił własną wizję przyszłej uczelni. W poniższym omówieniu tego dokumentu oparto się na transkrypcji manuskryptu dokonanej przez Ewę i Tomasza Stella-Sawickich (wnuka profesora i jego żonę), z zachowaniem oryginalnego słownictwa i stylu, przy wprowadzeniu drobnych poprawek uwspółcześniających pisownię, w celu ułatwienia lektury.

 

Za mało politechnik!

 

Pełny tytuł dokumentu brzmi: „Referat Inż. I. Stella-Sawickiego, profesora Akademii Górniczej, w sprawie założenia Politechniki w Krakowie”. Tekst nie jest wprawdzie datowany, ale na czas jego powstania wskazuje zawarte w nim odwołanie do momentu powstania Akademii Górniczej w Krakowie. Profesor Izydor Stella-Sawicki na s. 12 pisze: „(…) Akademia Górnicza, jak i przemysł górniczo-hutniczy, nie może mieć nic przeciwko temu, by do czasu stworzenia swych własnych laboratoriów, Politechnika korzystała z laboratoriów Akademii Górniczej, podobnie jak Akademia w swych zaczątkach przed dziesięciu laty korzystała z laboratoriów uniwersyteckich”.

 

„Przed dziesięciu laty” — pisze autor. A owe „zaczątki” działalności Akademii Górniczej to rok 1919. Stąd dowiadujemy się, że referat musiał zostać napisany w 1929 roku.

 

 

W pierwszych zdaniach dokumentu autor nawiązuje do trwającego głębokiego kryzysu gospodarczego i finansowego. Zauważa: „Kryzys obecny, to proces upadku tego, co w obecnych stosunkach powojennych przestarzałe i nieaktualne, i tworzenie się nowych pojęć, zapatrywań i zmian zasadniczych w podstawach, na których dotychczasowe życie gospodarcze jest oparte”.

 

Pierwszą część tekstu wypełnia opis konsekwencji wojny światowej („o której śnili nasi ojcowie i my jej pragnęliśmy, wierząc, że z nią przyjdzie nasza wolność […]” — zauważa autor) oraz trudnej sytuacji gospodarczej Polski. Przechodząc do zasadniczej części referatu, podkreśla, że setki młodych ludzi co roku nie mogą podjąć studiów na politechnikach w Warszawie i we Lwowie — z braku miejsc na tych uczelniach.

 

Izydor Stella-Sawicki pisze: „W Polsce bowiem, która ma bardzo dużo szkół średnich ogólnokształcących, przygotowujących do studiów uniwersyteckich i politechnicznych, są tylko dwie politechniki. Jedna politechnika wypada zatem na 15 milionów ludności, co jest stanowczo za mało. Jeśli się zwróci uwagę, że b. Austria na 50 milionów ludności miała politechnik ośm, w Niemczech jest ich na 60 milionów mieszkańców dziesięć, a mała Czechosłowacja ma ich cztery, to Polska przy 30 milionach ludności faktycznie powinna ich mieć co najmniej pięć”. Autor zwraca uwagę, że brak możliwości osiągnięcia lepszych warunków życia z powodu niemożności zdobycia wyższego wykształcenia prowadzi do powstawania kasty niezadowolonych z losu urzędników niższej kategorii, dla państwa niepożądanych.

 

Autor referatu zauważa ponadto, że liczba politechnik w Polsce jest także zbyt mała w stosunku do liczby uniwersytetów. „Gdy więc dziś mamy sześć uniwersytetów w naszym kraju, pracujących dla wzbogacenia wiedzy czystej, należy utworzyć chociażby jeszcze jedną politechnikę, która by była z rzędu trzecią w Polsce, by praca ta naszych uczonych mogła zwiększać bogactwa narodowe. Założenie tej uczelni jest tym konieczniejsze, że w Polsce mamy za mało producentów, za mało ludzi wykształconych technicznie, umiejących stworzyć sobie nowe warunki życia, swoje własne warsztaty pracy, dążących tymczasem do uprzemysłowienia naszego kraju i żyjących nie tylko bez obciążenia sobą Skarbu Państwa, lecz płacących wysokie podatki, z których Państwo się utrzymuje”. Dalej następują argumenty na rzecz korzyści płynących dla państwa i społeczeństwa z kształcenia osób z gruntownym przygotowaniem technicznym i ekonomicznym, także w kontekście rywalizacji z innymi narodami.

 

Uzasadniając lokalizację proponowanej nowej polskiej politechniki, Izydor Stella-Sawicki pisze: „Jako najlepsze miejsce tej nowej uczelni, odpowiadające powyższym warunkom, uważam Kraków jako na wskroś miasto polskie, od wieków uniwersyteckie, siedzibę władz, bibliotek, muzeów i szeregu wyższych uczelni, z którymi w symbiozie nowa uczelnia pozostawać może. Każdy musi przyznać, że Kraków jako miasto posiadające wielką ilość pięknych budowli i zabytków architektury i pamiątek naszej przeszłości jest jedynym i wymarzonym miejscem dla trzeciego Wydziału Architektury w Polsce. Studiując w Krakowie, student każdy przez cztery lata patrzyć będzie na rzeczy piękne i kształcić swoje oko i poczucie piękna na budowlach stylowych naszego grodu”.

 

Dalej autor tekstu wskazuje korzyści, które wydziały mechaniki i chemii technicznej odnoszą z lokalizacji uczelni w Krakowie jako ośrodka przemysłowego, stwarzającego możliwości praktykowania w rozsianych wokół miasta licznych fabrykach. Jednocześnie Kraków, oddalony od Lwowa i Warszawy, nie stworzy konkurencji działającym tam politechnikom, natomiast będzie przyciągał młode pokolenie z województw zachodnich, szczególnie „ludność bliskiego ziemi krakowskiej Śląska”.

 

Komitet rozpoczyna działalność

 

O ile w cytowanym referacie przedstawione dotąd były same argumenty przemawiające za powołaniem nowej uczelni technicznej, o tyle w kolejnych akapitach znalazły się informacje na temat podjętych już konkretnych działań na rzecz wcielenia projektu w życie. Izydor Stella-Sawicki pisze: „Kierując się powyższymi względami, dobrem Państwa i miasta Krakowa, na skutek mej inicjatywy, zebrało się grono profesorów Wyższych Uczelni Krakowa i postanowiło ukonstytuować się w tymczasowy komitet celem podjęcia myśli Rządu, lansowanej przez ostatnie lata założenia Politechniki w Krakowie”.

 

W dalszej części dokumentu przedstawiona została struktura tymczasowego komitetu założycielskiego uczelni. Do pełnienia roli przewodniczącego zaproszono profesora inż. Tadeusza Sikorskiego z Uniwersytetu Jagiellońskiego, specjalistę w zakresie budownictwa wodnego i techniki melioracyjnej, współprojektanta kanału Wisła–Dunaj. Do spraw poszczególnych wydziałów oraz studiów na dwu pierwszych latach przydzielono po dwóch przedstawicieli. Zostali nimi w przeważającej mierze znani, wybitni profesorowie krakowscy. Byli to:

• do spraw studiów ogólnych na pierwszych dwu latach wszystkich wydziałów — Antoni Hoborski i Walery Goetel,
• do spraw Wydziału Architektury i Budownictwa — Józef Gałęzowski i Adolf Szyszko-Bohusz,
• do spraw Wydziału Mechaniki Energetycznej — Edmund Chromiński i Jan Krauze,
• do spraw Wydziału Inżynierii Lądowej i Wodnej — Adam Różański i Izydor Stella-Sawicki,
• do spraw Wydziału Chemii Technicznej — Arnold Bolland i Karol Dziewoński.

Funkcję sprawozdawcy powierzono Izydorowi Stella-Sawickiemu.

 

Wykładowcy, siedziba, laboratoria, finanse…

 

Jako warunki niezbędne do zrealizowania idei politechniki w Krakowie cytowany dokument wymienia: kadrę profesorów z habilitacjami; budynek z salami wykładowymi, rysunkowymi i gabinetami; laboratoria; finanse potrzebne do uruchomienia i prowadzenia uczelni. Każdy z tych problemów Izydor Stella-Sawicki omawia dość szczegółowo.

 

Jeśli chodzi o wykładowców, wskazuje, że na uczelniach krakowskich — Uniwersytecie Jagiellońskim, Akademii Górniczej i Akademii Sztuk Pięknych — jest co najmniej trzydzieści sześć katedr obsadzonych przez prawie sześćdziesięciu profesorów zwyczajnych i nadzwyczajnych oraz sześć katedr obsadzonych przez innych wykładowców dyscyplin wykładanych w szkołach politechnicznych. Autor referatu pisze: „Profesorowie ci mogą stanowić zatem trzon, naokół którego Politechnika Krakowska będzie mogła się rozbudować”.

 

---

„Jako najlepsze miejsce tej nowej uczelni, odpowiadające powyższym warunkom, uważam Kraków jako na wskroś miasto polskie, od wieków uniwersyteckie, siedzibę władz, bibliotek, muzeów i szeregu wyższych uczelni, z którymi w symbiozie nowa uczelnia pozostawać może. ”

---

 

Zauważmy, że w tym fragmencie tekstu nazwa projektowanej szkoły pojawia się w dzisiejszym brzmieniu — Politechnika Krakowska. Pamiętajmy: jest 1929 rok. Do powstania uczelni brakuje szesnastu lat, a do nadania jej obecnej nazwy – ćwierci wieku!

 

W kwestii budynku potrzebnego politechnice Izydor Stella-Sawicki stwierdza, że z kilku możliwości najbardziej nadaje się nieukończony obiekt przy ulicy gen. Skrzyneckie- go w Podgórzu, „(…) tuż obok końcowego przystanku tramwaju elektrycznego linii Kraków–Podgórze” — precyzuje autor referatu. Wyjaśnia, że budynek zaczęto wznosić z przeznaczeniem dla Szkoły Rzemiosł. Gdy jednak okazało się, że nie można jej oddzielić od Szkoły Przemysłowej, a propozycję przejęcia obiektu odrzucił dyrektor Szkoły Przemysłu Artystycznego, budowę przed ukończeniem wstrzymano. W rozmowie z dyrektorem Departamentu Szkół Zawodowych w Warszawie inż. G. Stenzlem Izydor Stella-Sawicki otrzymał zapewnienie, że bezużyteczny budynek chętnie zostałby odstąpiony Departamentowi Szkół Wyższych. „Budynek ten może być pięknym zaczątkiem nowej uczelni, która w nim może znaleźć obszerne miejsce dla swego jak najlepszego rozwoju” — czytamy w referacie. O innych, branych pod uwagę lokalizacjach dla politechniki w Krakowie autor nie wspomina.

 

Od kilku profesorów i przedstawicieli przemysłu górniczego Izydor Stella-Sawicki otrzymał też nieoficjalnie zapewnienia, że do czasu stworzenia własnych laboratoriów politechnika będzie mogła korzystać z laboratoriów Akademii Górniczej, podobnie jak AG w początkowym okresie swego istnienia korzystała z laboratoriów Uniwersytetu Jagiellońskiego.

 

 

Co się tyczy sfinansowania całego przedsięwzięcia, autor prezentowanego dokumentu jest pełen optymizmu. Pisze: „(…) piękną tę placówkę dla miasta naszego i kraju możemy założyć bez jakiejkolwiek pomocy ze strony Skarbu Państwa, lecz tylko naszą energią, silną wolą, wysiłkiem członków społeczeństwa, których synowie kształcić się będą w naszej uczelni”. Następnie przytacza szacunkowe dane na temat spodziewanej liczby studentów przyszłej politechniki w Krakowie oraz przewidywanej wysokości opłat za studia, z uwzględnieniem zwalniania od tego obciążenia studentów z biednych rodzin.

 

Problem form i zasad finansowania uczelni jest opisany dość szczegółowo. Podsumowując tę część wywodów, autor stwierdza: „W ten sposób mógłby Kraków i Państwo nasze przy poparciu Władz i posłów, a dzięki inicjatywie społeczeństwa, otrzymać piękną placówkę pracy narodowej bez żadnego wydatku na ten cel przez Skarb Państwa, a budynek, dla którego od kilku lat poszukuje się przeznaczenia, mógłby być na tak piękny cel w najbliższym czasie użyty. Mam tą wiarę, że przedsięwzięcie to Rząd poprze i to co dziś obmyślamy wspólnie stanie się niebawem faktem”.

 

Optymizm wizjonera

 

W sprawie powołania do życia Politechniki Krakowskiej prof. Tadeusz Sikorski i prof. Izydor Stella-Sawicki, jako przedstawiciele komitetu założycielskiego, złożyli wizytę wojewodzie, zaś prof. Józef Gałęzowski, były rektor ASP w Krakowie oraz Izydor Stella-Sawicki — „pod patronatem” prof. Stanisława Skoczylasa, byłego rektora AG — byli na audiencji u ministra oświaty Sławomira Czerwieńskiego. Ten ostatni, odnosząc się do inicjatywy bardzo życzliwie, stwierdził nawet, że rząd nosi się z myślą utworzenia trzeciej politechniki, a „(…) sprawę tą kilkakrotnie ponaglał b. minister handlu i przemysłu Pan inż. Kwiatkowski” — notuje profesor Stella-Sawicki.

 

Zawarte w cytowanym tu dokumencie informacje wskazują, że tekst ten został napisany latem 1929 roku, w okresie trwających jeszcze urlopów. Izydor Stella-Sawicki najwyraźniej w tym czasie sprawę założenia politechniki w Krakowie uważał za tak dalece zaawansowaną, iż jako realną perspektywę uznał rozpoczęcie zajęć jeszcze w tym samym roku. Warto przytoczyć większy fragment dotyczący tego tematu.

 

„Na skutek rozmaitych trudności, jak i urlopów letnich, sprawa utworzenia Politechniki została nieco opóźniona, lecz mimo to w razie zgody Ministerstwa i poparcia naszych władz miejscowych, mogłyby być zupełnie łatwo z dniem 15 października br. wykłady na I-szym roku uruchomione. Zwrócić bowiem muszę uwagę, że nauka na dwu pierwszych latach będzie polegała właściwie na zdublowaniu wykładów niektórych profesorów Akademii Górniczej wzgl. Uniwersytetu z dodatkiem paru wykładów specjalnych dla każdego z wydziałów. Trudniejsza sprawa jest ze względu na krótkość czasu z samym zatwierdzeniem uczelni, gdy jednak Komitet Organizacyjny składa się z samych profesorów wyższych uczelni i przyjdzie z wnioskiem szczegółowo opracowanym, popartym przez pana wojewodę, pana prezydenta miasta, władze wojskowe i cywilne, senatorów i posłów naszego województwa, to przypuszczalnie Ministerstwo trudności robić nie będzie i sprawę załatwi szybko, a to tym bardziej że wniosek nasz zdąża do uprzemysłowienia kraju naszego, zwiększenia obronności jego, poza tem sama sprawa jest nadzwyczaj żywotną dla miasta Krakowa i stwarza jednostkę gospodarczą samoistną, bez żadnego wydatku na ten cel Skarbu Państwa”.

 

Powracająca idea

 

Przedstawiony wyżej referat powstał w 1929 roku. Przytoczone fragmenty wskazują, że już wtedy nie tylko gotowa była szczegółowo opracowana koncepcja nowej uczelni, ale poczyniono też konkretne kroki formalne na rzecz zrealizowania idei. Dr Marek Stella-Sawicki, który bada zasoby archiwum prof. Izydora Stella-Sawickiego, podkreśla, że opisane w referacie założenia projektowanej politechniki były już gotowe w 1927 roku. Uprawnione wydaje się więc twierdzenie, że pomysł tej szkoły wyższej zaświtał w głowie jej twórcy znacznie wcześniej. Kiedy? Może kiedyś dowiemy się i tego.

 

Znalezione w archiwum Izydora Stella-Sawickiego dokumenty dowodzą, że sprawa utworzenia politechniki w Krakowie była w następnych latach przedmiotem dyskusji w środowisku akademickim i w kręgach przemysłowych. Tematowi temu zostało m.in. poświęcone posiedzenie profesorów Uniwersytetu Jagiellońskiego, Akademii Górniczej i Akademii Sztuk Pięknych; posiedzenie, po którym pozostał sporządzony przez Izydora Stella-Sawickiego odpis protokołu (2 strony maszynopisu formatu A4), z datą 18 lipca 1931 r. Datę 18 czerwca 1938 roku nosi wyciąg z protokołu Rady Wydziału Górniczego Akademii Górniczej. W dokumencie pojawia się kwestia powołania komisji mającej zająć się utworzeniem politechniki w Krakowie. W styczniu i lutym 1939 roku cztery listy do prof. Stella-Sawickiego skierował Antoni Götz-Okocimski, prezes Izby Przemysłowo-Handlowej w Krakowie w sprawie utworzenia „pewnych wydziałów technicznych” przy Akademii Górniczej.

 

O tym, że debata na temat powołania politechniki w Krakowie przed wybuchem II wojny światowej nie toczyła się wyłącznie w zamkniętym kręgu akademickim i sferach związanych z gospodarką, świadczą wycinki prasowe znajdujące się w archiwum Izydora Stella-Sawickiego. W publikacjach na łamach ówczesnych gazet poruszany był problem ograniczonych możliwości kształcenia młodzieży i zbyt małej liczby inżynierów w Polsce.

 

Zachęcamy do lektury całego artykułu w najnowszym wydaniu „Naszej Politechniki”.

 

 

Lesław Peters

 

 

Na zdjęciu, prof. Izydor Stella-Sawicki – pierwszy rektor Politechniki Krakowskiej; jej ideę sformułował już w latach dwudziestych XX wieku

 

Zreprodukowany materiał archiwalny – pierwsza strona rękopisu referatu Izydora Stella-Sawickiego z 1929 roku na temat projektu założenia politechniki w Krakowie; widoczne u góry dokumentu przekreślenia mogą wskazywać, że autor traktował nadany tekstowi tytuł jako tymczasowy 

 

 

 

Dezynfekcja inteligentnego krzesła odbywałaby się za każdym razem, gdy użytkownik z niego wstanie, a przypominała nieco mechanizm działania… drukarki. Materiał krzesła, podobnie jak papier w drukarce, przemieszczałby się na rolkach i przechodził przez jednostkę dezynfekującą. Jak dokładnie działa samoczyszczące się krzesło, wyjaśnia Angelika Kopcińska (na zdjęciu / fot. Jan Zych): – Na siedzisku krzesła znajduje się czujnik nacisku, który służy do detekcji użytkownika na krześle. Po 10 sekundach od wstania z krzesła następuje automatyczne uruchomienie silników i diody UV-C. Silniki prądu stałego uruchamiają specjalne rolki, które przesuwają materiał krzesła. Ten przechodzi przez jednostkę dezynfekującą, wewnątrz której ukryte są diody UV. 

 

Jak podkreśla dyplomantka PK, w jej rozwiązaniu niezwykle ważne było, aby dezynfekcja była skuteczna i przebiegała bezpiecznie. – W swojej pracy magisterskiej analizowałam – przy pomocy zjawiska fluorescencji – które części krzesła są najczęściej dotykane, przeanalizowałam też i porównałam dostępne metody dezynfekcji. Analiza ich mocnych i słabych stron pozwoliła autorce rozwiązania na wybór technologii światła UV-C. – W badaniach udowodniono, że światło ultrafioletowe UV-C skutecznie usuwa wirusy, jest powszechnie stosowane w szpitalach do sterylizacji przyrządów chirurgicznych. Ale ten rodzaj światła ultrafioletowego jest niebezpieczny w kontakcie ze skórą i wzrokiem człowieka, dlatego może być stosowane do dezynfekcji przy zachowaniu odpowiednich środków bezpieczeństwa – wyjaśnia Angelika Kopcińska. 

 

W prototypie jej krzesła diody UV zostały ukryte w jednostce dezynfekującej, dzięki czemu skóra i wzrok człowieka nie są narażone na działanie promieni UV-C. W projekcje użyto również wyświetlacza OLED, na którym pojawiają się komunikaty o przebiegu dezynfekcji. Jednostką logiczną krzesła jest mikrokontroler Atmega328P, odpowiednio zaprogramowany. Autorka rozwiązania zaprojektowała dla niego także układ zasilania bezprzewodowego. W swojej pracy magisterskiej, przygotowanej na Wydziale Mechanicznym Politechniki Krakowskiej, pod kierunkiem dr. hab. inż. Józefa Tutaja, prof. PK, studentka nie tylko stworzyła prototyp rozwiązania i automatyczny system dezynfekujący. Zaproponowala również zróżnicowanie krzeseł w zależności od miejsc ich przeznaczenia, takich jak: transport publiczny, restauracje czy szpitale. 

 

Krzesło, które dezynfekowałoby się za każdym razem, gdy użytkownik przestanie z niego korzystać, to pomysł nie tylko na czas pandemii. – W placówkach medycznych, takich jak przychodnie czy szpitale, w których pojawia się wielu chorych następuje wymiana bakterii i wirusów, nie tylko przez kontakt z osobą zarażoną, ale również przez kontakt ze skażoną powierzchnią jest stałym problemem. W takich miejscach krzesła powinny być dezynfekowane po każdej osobie. Z oczywistych przyczyn, nie jest to możliwe. Użycie krzeseł z mechanizmem automatycznie dezynfekującym w tego typu placówkach byłoby idealnym rozwiązaniem, zwiększającym bezpieczeństwo ludzi i zmniejszającym koszty dezynfekcji – mówi Angelika Kopcińska.

 

Inspiracją do podjęcia prac nad samodezynfekującym się krzesłem był dla studentki Politechniki Krakowskiej udział w wymianie studenckiej w ramach programu Erasmus. – Na Politechnice w Walencji uczestniczyłam w programie EPS (European Project Semester), w ramach którego wraz z międzynarodową grupą studentów konstruowałam prototyp krzesła, które dezynfekowałoby się za pomocą płynu dezynfekcyjnego. Moim zadaniem było zaprogramowanie mikrokontrolera, układu elektrycznego, dobór komponentów elektrycznych i wizualizacja prototypu. Te doświadczenia zainspirowały mnie do podjęcia tematu bardziej zaawansowanej konstrukcji w swojej pracy magisterskiej – zdradza dyplomantka krakowskiej politechniki. Od października absolwentka automatyki i robotyki będzie pracować jako konstruktor w Barcelonie. Podczas rozmowy rekrutacyjnej zaprezentowała m.in. swoją pracę dyplomową z Politechniki Krakowskiej i prototyp oryginalnego krzesła, które stworzyła.

 

 

 

 

Na zdjęciach, samodezynfekujące się krzesło – wynalazek autorstwa Angeliki Kopcińskiej / fot. Angelika Kopcińska

 

 

 

 

 

Naukowcy Politechniki Krakowskiej pracują nad nowymi związkami chemicznymi, które mogą pomóc w walce z potrójnie negatywnym rakiem piersi. To jeden z najbardziej złośliwych kobiecych nowotworów (nierzadko dotykający też mężczyzn). Budząca nadzieje substancja, którą opracowują badacze z Krakowa, może wejść w skład celowanego leku, wykorzystywanego w chemioterapii do precyzyjnego uderzenia w receptory komórek nowotworowych i blokowania ich namnażania. – Taka celowana terapia będzie skuteczniejsza i bezpieczniejsza dla pacjenta niż obecnie stosowane chemioterapeutyki  – zapowiada Damian Kułaga z Wydziału Inżynierii i Technologii Chemicznej PK. Na projekt, którym kieruje (realizowany we współpracy z Instytutami Farmakologii PAN w Krakowie oraz Immunologii i Terapii Doświadczalnej PAN we Wrocławiu) otrzymał blisko 1,5 mln zł w ramach programu „Lider” Narodowego Centrum Badań i Rozwoju.

 

Przeciwnik bez słabych punktów

Rak piersi jest najczęściej diagnozowanym typem nowotworu złośliwego wśród kobiet. Jego potrójnie negatywny podtyp TNBC (Triple-Negative Breast Cancer) to niezwykle podstępna odmiana choroby. Wykrywana u ok. 10-15 procent pacjentów charakteryzuje się wysokim wskaźnikiem nawrotów i częstszym ryzykiem przerzutów odległych. Obecnie terapia przeciw TNBC opiera się głównie na chirurgicznym usunięciu guza i uzupełniającym podawaniu chemioterapeutyków, które jednak cechuje duża toksyczność nie tylko wobec komórek nowotworowych, ale także wobec zdrowych tkanek. – Dla lekarzy i pacjentów rak potrójnie negatywny to szczególnie trudny przeciwnik, bo na powierzchni jego komórek nie ma słabych punktów, takich jak receptory estrogenowe, progesteronowe czy HER2, które wykazują wrażliwość na chemio- czy hormonoterapię i są wykorzystywane w leczeniu innych podtypów raka. Komórki potrójnie negatywnego raka piersi nie mają tak dobrze rozpoznanych pięt achillesowych jak inne odmiany raka sutka – wskazuje mgr inż. Damian Kułaga.

 

 

Dlatego naukowcy z Wydziału Inżynierii i Technologii Chemicznej Politechniki Krakowskiej (w składzie zespołu także mgr inż. Anna Karolina Drabczyk i dr Przemysław Zaręba) oraz instytutów PAN kierują poszukiwania w nieoczywistym kierunku. – Wiele grup badawczych, opracowując nowe cząsteczki skupia się na typowych, znanych celach molekularnych, my postanowiliśmy celować w białko, które dotąd nie kojarzyło się z onkologią, a raczej z chorobami centralnego układu nerwowego – mówi Damian Kułaga.

Klucz serotoninowy

W ramach projektu pt. „Innowacyjne związki first-in-class, jako ligandy receptora 5-HT₇ w leczeniu potrójnie negatywnego raka piersi TNBC” (finansowanego z XII edycji programu Lider NCBiR) badacze z Krakowa i Wrocławia proponują użyć – jako klucza, za pomocą którego dostaną się do komórek nowotworowych - receptora serotoninowego 5-HT_7.  Jego nadekspresję zidentyfikowano w wielu liniach komórkowych należących do TNBC.  – Wiadomo z wcześniejszych badań, że serotonina – jako naturalny ligand receptora 5-HT₇ – sama w sobie ma działanie zwiększające namnażanie się komórek nowotworowych TNBC. Z kolei blokując chemicznie receptor serotoninowy można znaczne obniżyć rozwój komórek w badaniach in vitro oraz ex-vivo. My postanowiliśmy sprawdzić, czy opracowane przez nas związki chemiczne – pochodne aminotriazyn, będące antagonistami receptora 5-HT_7, również mogą powodować efekt blokujący rozwój komórek nowotworowych. I rzeczywiście uzyskaliśmy taki efekt w naszych wstępnych badaniach. Skłoniło nas to do podjęcia dalszych prac, już w ramach bardziej zaawansowanego projektu badawczego - mówi naukowiec PK. 

 

Jego ważnym etapem było najpierw opracowanie metod syntez nowych związków - wydajnych, tanich i bezpiecznych dla środowiska. Badacze zaproponowali tu wykorzystanie mikrofal lub ultradźwięków. Obie metody skróciły czas syntezy związków z kilkunastu godzin do 5-60 minut, pozwoliły też na prowadzanie reakcji chemicznych bez użycia szkodliwych rozpuszczalników, w ich miejsce można zastosować zwykłą wodę.

 

---

Wiele grup badawczych, opracowując nowe cząsteczki skupia się na typowych, znanych celach molekularnych, my postanowiliśmy celować w białko, które dotąd nie kojarzyło się z onkologią, a raczej z chorobami centralnego układu nerwowego

---

Na tropie celowanego leku

Obecnie trwa synteza nowych związków i badanie ich przeciwnowotworowego potencjału. – Mamy już zsyntezowanych 100 związków, docelowo opracujemy ich drugie tyle. Każda otrzymana cząsteczka będzie przebadana – w testach radioizotopowych - pod kątem powinowactwa z receptorem 5-HT₇, czyli tego czy i jak się z nim wiąże. Mamy już wyłonioną szczególnie obiecującą pulę takich związków, które wykazują aktywność i są selektywne tylko do tego receptora – zdradza kierownik projektu. To ważne, bo nowe związki mają stać się składowymi leków celowanych, które uderzą w konkretne receptory komórek nowotworowych i zablokują szlaki komunikacyjne w nich.  – Nowe związki projektujemy tak, by wykazywały powinowactwo tylko z konkretnym celem molekularnym i łączyły się wyłącznie z receptorem 5-HT₇.  Dzięki temu lek rzeczywiście będzie neutralizował guz nowotworowy, a nie uszkodzi zdrowych komórek – wyjaśnia Damian Kułaga.

Z laboratoriów chemicznych Politechniki Krakowskie cząsteczki trafią na dalsze testy do ośrodków badawczych partnerów projektu - Instytutu Farmakologii im. Jerzego Maja Polskiej Akademii Nauk w Krakowie (grupa prof. Andrzeja Bojarskiego) oraz Instytutu Immunologii i Terapii Doświadczalnej PAN we Wrocławiu (dr Martyna Stachowicz-Suhs z zespołu prof. Joanny Wietrzyk). 

Trzy cele i większe ambicje

 Naukowcy liczą na zrealizowanie w projekcie trzech głównych celów:

– opracowanie cząsteczki o działaniu przeciw TNBC, której skuteczność będzie udowodniona na modelu zwierzęcym;

– stworzenie biblioteki związków o celowanym działaniu – zarówno na receptor 5-HT₇, którego stymulowanie lub blokowanie ma istotne znaczenie w kontekście leczenia np. depresji i innych chorób centralnego układu nerwowego, jak i związków o działaniu cytotoksycznym na nowotworowych liniach komórkowych. Taka biblioteka zawiera bazę związków o wstępnej bioaktywności i może być dalej rozwijana w określonym kierunku.

–­ opracowanie wydajnej, taniej i bezpiecznej dla środowiska metody syntezy, która może być wykorzystana do syntezy leków lub biblioteki związków.

Takie efekty projektu mogą zostać skomercjalizowane, ale nie wyczerpują ambicji badaczy. – Nawet w pełni zrealizowany projekt nie będzie w stanie odpowiedzieć na wiele jeszcze istotnych kwestii, chociażby związanych z toksycznością cząstek lub tym, jaki będzie efekt przeciwnowotworowy na innych organizmach niż myszy, na których prowadzimy nasze badania. Od etapu, na którym jesteśmy – badań przedklinicznych – do wprowadzenia leku opartego na naszym związku do terapii jest długa droga, ale  podejmujemy taki szlak jako pierwsi w świecie wierząc, że przyśpieszy prace nad skutecznym leczeniem raka TNBC – podkreśla Damian Kułaga z Politechniki Krakowskiej.

 

Program LIDER, w ramach którego realizowany jest projekt PK, NCBiR kieruje do młodych naukowców. W jego ramach młodzi liderzy naukowi otrzymują środki na samodzielnie planowanie prac badawczych oraz zarządzanie własnym zespołem badawczym podczas realizacji projektów, których wyniki mogą mieć zastosowanie praktyczne i posiadają potencjał wdrożeniowy.

 

Więcej informacji na stronie projektu www.tnbc.pk.edu.pl

 

(mas)

 

 

 

 

 

 

Naukowe eksperymenty, pokazy i demonstracje oraz najciekawsze naukowe odkrycia będą prezentowane przez naukowców i pasjonatów nauki z Krakowa, Tarnowa, Nowego Sącza, Oświęcimia, Chrzanowa, Skawiny i Niepołomic – przez szkoły wyższe, instytuty naukowe, firmy i instytucje popularyzujące naukę. Program tegorocznej edycji został opracowany przez ponad 37 jednostek edukacyjnych. Ze względu na bezpieczeństwo uczestników oraz możliwość dotarcia do większej liczby zainteresowanych osób, wydarzenie odbędzie się w formie hybrydowej. 

 

W tym roku atrakcje na Małopolską Noc Naukowców przygotowują pracownicy trzech wydziałów Politechniki Krakowskiej: Inżynierii i Technologii Chemicznej, Mechanicznego, Inżynierii Materiałowej i Fizyki. Już jutro o godz. 18.00 na kanale Wydziału Mechanicznego na YouTube będzie można śledzić różne pokazy, np. związane z zagęszczaniem materiałów, spawaniem, odlewnictwem, a także prezentacje dotyczące m.in. osiągnięć studentów i pracowników PK, takich jak: bioniczna ręka, pojazdy skonstruowane w ramach prac dyplomowych, symulator tramwaju, prace studentów kierunku inżynieria wzornictwa przemysłowego. Noc Naukowców na WM to także okazja do wirtualnego zwiedzania unikatowych laboratoriów Politechniki Krakowskiej, jak Laboratorium Metrologii Współrzędnościowej czy Laboratorium Badań Technoklimatycznych i Maszyn Roboczych.

Pracownicy Wydziału Inżynierii i Technologii Chemicznej przygotowali interesujące wykłady, które będzie można śledzić na YouTube: „Krótka historia śmieci…”, „Jak naukowcy wskrzesić mamuta postanowili…”, „Świecące suplementy diety, czyli o wykorzystaniu fluorescencji w oznaczaniu przeciwutleniaczy”, „Inżynieria chemiczna w naszym życiu codziennym”, „Nanomateriały włókniste o makromocy”. Nie zabraknie też atrakcji dla najmłodszych widzów. Program pn. „Chemia jest fajna i… wszędzie wokół nas!” składa się z następujących punktów: „Magia kolorów”, „Ale jaja…”, „Laboratorium chemiczne w kuchni”, „Fascynująca fluorescencja”, „Czy wydruk 3D potrafi pływać?”, „Czym jest żywica UV?”, „Światło też ma moc”, „Mleko w oczach chemika”, „Pisanie drożdżami”, „Zaginanie światła”, „Mroczne oblicze chemii…”. WIiTCh przygotował też quizy i zagadki chemiczne: „Czy wiesz jak segregować odpady?”, „Chemik w domu”, „Biochemia na co dzień”, „Nie taka chemia straszna jak ją malują, czyli quiz wiedzy dotyczący chemii w codziennym życiu”, „Jak dobrze znasz wybitnych polskich chemików? –  quiz wiedzy o naukowcach, którzy zmienili świat”, „Czy los Matki Ziemi jest dla mnie ważny? – sprawdź jaki wpływ na środowisko ma Twoje postępowanie”, „Agenci czystości, czyli którym ekologicznym środkiem czyszczącym jesteś?”, „Na bis!... Bagietka, szkiełko, cylinder, czyli wizyta w chemicznym laboratorium!”. Wszystkie materiały będą dostępne 24 września od godz. 10.00. 

 

Pełny program pokazów i prezentacji Politechniki Krakowskiej w ramach 15. edycji Małopolskiej Nocy Naukowców znajduje się na stronie wydarzenia: nocnaukowcow.malopolska.pl

 

 

 

 

 

Dramatyczne skutki ostatniego trzęsienia ziemi w Turcji i Syrii sprawiły, iż wróciło pytanie o to, w jaki sposób skutecznie zabezpieczać budynki na wypadek tak gwałtownych zjawisk sejsmicznych? Pomoc w tej sprawie zaoferować mogą naukowcy Politechniki Krakowskiej, którzy opracowali technologię polimerowych złączy podatnych. Prof. Arkadiusz Kwiecień z Katedry Mechaniki Budowli i Materiałów Wydziału Inżynierii Lądowej PK, tłumaczył ostatnio na antenie Radia Kraków zalety oferowanego  rozwiązania. 

 

– Na Politechnice Krakowskiej rozwinęliśmy technologię polimerowych złączy podatnych. Na terenach sejsmicznych potrzebujemy systemów, które przenoszą duże obciążenia, a równocześnie przenoszą duże deformacje, czyli odkształcenia, wszelkiego rodzaju przemieszczenia poziome. Jeśli konstrukcja potrafi lepiej przenieść przemieszczenia poziome, tym samym rozprasza energię, która jest dostarczana do budynku i dzięki temu konstrukcji łatwiej przetrwać trzęsienie ziemi – tłumaczył prof. dr hab. inż. Arkadiusz Kwiecień w rozmowie z redaktorem Jackiem Bańką.

 

– Nasze rozwiązania są w stanie przenosić duże obciążenia i duże deformacje równocześnie, a także zabezpieczają oddziaływanie między sobą dwóch elementów konstrukcyjnych kruchych. Wykonanie między nimi złącza podatnego powoduje, że rozkładamy naprężenia na większą powierzchnię i pozwalamy im przetrwać większe obciążenia – dodaje naukowiec z PK.

 

 

 

W wywiadzie dla Radia Kraków prof. Kwiecień podkreślał, że od kilku lat badacze z Politechniki we współpracy z naukowcami z Turcji, Włoch i Grecji, rozwijają technologię polimerowych złączy podatnych właśnie pod kątem zabezpieczenia budynków na terenach sejsmicznych. Cała rozmowa z prof. Arkadiuszem Kwietniem dostępna jest na stronie Radia Kraków. Ekspert z PK tłumaczył też, dlaczego straty w Turcji są tak ogromne, jak budynki reagują na wstrząsy o dużej skali oraz w jaki sposób można je zabezpieczyć, by zapobiec zniszczeniom w przyszłości.

 

 

ROZMOWA Z PROF. ARKADIUSZEM KWIETNIEM NA ANTENIE RADIA KRAKÓW >>> POSŁUCHAJ

 

 

---

Rozwiązania naukowców z PK są w stanie przenosić duże obciążenia i duże deformacje równocześnie, a także zabezpieczają oddziaływanie między sobą dwóch elementów konstrukcyjnych kruchych.

---

 

 

Prof. dr hab. inż. Arkadiusz Kwiecień pracuje w Katedrze Mechaniki Budowli i Materiałów Wydziału Inżynierii Lądowej PK. Zajmuje się zagadnieniami dynamiki podłoża i oddziaływaniem drgań na budowle. Szczególnie interesuje go zachowanie uszkodzonych betonowych i murowanych obiektów budowlanych. Zaproponował skuteczne w praktyce sposoby diagnostyki takich obiektów i metody naprawy uszkodzeń za pomocą polimerowych złączy podatnych lub też wzmacniania konstrukcji taśmami kompozytowymi. W swojej działalności wykorzystuje doświadczenie naukowe przy wdrażaniu prac badawczo-rozwojowych na rynku. W 2016 r. powstała firma FlexAndRobust Systems Sp. z o.o., która komercjalizuje innowacyjne rozwiązania powstające na Politechnice Krakowskiej.

 

Zachęcamy również do wysłuchania rozmowy z prof. Arkadiuszem Kwietniem w ramach audycji „Eureka”, emitowanej na antenie Programu I Polskiego Radia. Naukowiec mówił o zasadach budownictwa antysejsmicznego i stosowanych rozwiązaniach. 

 

– Jeżeli chodzi o budynki niskie, jednorodzinne, to w Europie przyjęto normę „Eurokod 8”, czyli wytyczne, z jakiego materiału możemy budować, jakiego rodzaju zbrojenia stosować w elementach żelbetonowych i czy konstrukcja może być powiązana z elementami murowymi. Jeżeli konstrukcje były budowane zgodnie z tymi normami, to takie budynki mają szansę przetrwać mocniejsze trzęsienia ziemi. Około 600 tys. budynków w Turcji zostało zbudowanych przed wejściem normy w życie i dlatego mamy dosyć duży problem – podkreślał gość Jedynki PR.

 

 

POSŁUCHAJ ROZMOWY Z PROF. ARKADIUSZEM KWIETNIEM W PROGRAMIE I POLSKIEGO RADIA

 

 

(bk)

 

 

 

Zarejestrowane osoby będą mogły odwiedzić wirtualne stoiska Politechniki Krakowskiej w dniach: 

 

 

 

 

 

Salon Maturzystów to nie tylko okazja do rozmowy za pośrednictwem chatu z pracownikami Działu Promocji PK, ale także możliwość poznania uczelni, w czym pomogą ciekawe materiały. Z myślą o maturzystach przygotowaliśmy „Informator dla kandydatów na studia”, zawierający ofertę edukacyjną, zasady rekrutacji i opisy poszczególnych kierunków. Materiały wideo pomogą przyszłym żakom dowiedzieć się, w jaki sposób połączyć pasję ze studiami oraz poznać Osiedle Studenckie Politechniki Krakowskiej. Nie zabraknie filmów zrealizowanych na PK przez znanych Youtuberów z kanałów: Kamil in Travel, Ziemniak TV oraz DisStream. Na wirtualnym stoisku wszyscy zainteresowani będą mogli również pobrać zestaw materiałów przygotowanych przez Samorząd Studencki. 

 

Więcej o Salonach Maturzystów i możliwość rejestracji uczestników: salonmaturzystow.pl/2021

 

 

Na zdjęciu, Krakowski Salon Maturzystów w 2019 r. / fot. Jan Zych

 

 

 

 

 

 

Pięć krakowskich uczelni i opracowane na nich technologie, które w przyszłości mogą stać się dostępnymi na rynku produktami lub usługami. Tak zapowiada się wydarzenie Demo Day Innowacji 4.0, które odbędzie się już 9 marca o godz. 10.00 w Auditorium Maximum UJ. Nie zabraknie oczywiście rozwiązań proponowanych przez zespoły badawcze z Politechniki Krakowskiej.

 

Demo Day Innowacji 4.0 współorganizują Centra Transferu Technologii pięciu krakowskich uczelni: Politechniki Krakowskiej, Akademii Górniczo-Hutniczej, Uniwersytetu Ekonomicznego, Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Uniwersytetu Rolniczego. – Demo Day Innowacji organizujemy wspólnie po raz drugi. Uważamy, że zaprezentowanie oferty technologicznej pięciu uczelni w jednym miejscu, przynosi dodatkowe korzyści i spowoduje większe zainteresowanie przedsiębiorców naszym wydarzeniem – mówi mgr inż. Marlena Marek z Zespołu ds. komercjalizacji Centrum Transferu Technologii PK. – Chcemy podkreślić gotowość do współpracy i stać się dla firm z sektora MŚP swoistym „działem badawczo-rozwojowym”. Zwłaszcza, iż w najbliższym czasie planowane jest duże wsparcie finansowe z Programu Fundusze Europejskie dla Nowoczesnej Gospodarki 2021-2027 (FENG) w zakresie wdrożeń nowych rozwiązań i współpracy sektora nauki z przedsiębiorstwami.

 

Przekrój wynalazków, które będą prezentowane podczas Demo Day będzie bardzo szeroki: od nowych urządzeń poprzez materiały, żywność funkcjonalną oraz ochronę środowiska naturalnego, aż po nowe terapie i leki. Wszystkie technologie mogą stać się dostępnymi na rynku produktami czy usługami o dużym znaczeniu dla społeczeństwa. Warunek jest jeden – muszą „wyjść z laboratorium”. To dlatego naukowcy z Politechniki Krakowskiej zaprezentują aż 18 innowacyjnych rozwiązań z różnych dziedzin.

 

 

Politechnika zaproponuje m.in. rozwiązania dla inżynierii biomedycznej. Przykładem może być materiał o zaawansowanych właściwościach biologicznych, który posiada zdolność wspierania naturalnej regeneracji kości. Wynalazek opracował zespół pod kierunkiem dr inż. Julii Radwan-Pragłowskiej. Technologia może znaleźć zastosowanie w klinikach stomatologicznych oferujących zabiegi wszczepienia implantów. Dzięki niej można wspierać proces regeneracji kości w trakcie przygotowywania pacjenta pod leczenie implantoprotetyczne.

 

To jednak nie jedyny politechniczny wynalazek, który może znaleźć zastosowanie w stomatologii. Podczas DEMO DAY zostanie zaprezentowana także innowacyjna technologia przygotowana przez zespół badaczy pod kierownictwem mgr inż. Moniki Topy-Skwarczyńskiej. Mowa o fotoutwardzalnych systemach polimerowych do wypełnień stomatologicznych.

 

Stosowane obecnie w gabinetach wypełnienia posiadają różne wady. W swoim składzie zawierają nanomery akrylanowe, które niekiedy działają alergizująco, a także składniki cyto- i genotoksyczne. Współczesne wypełnienia charakteryzują się również dużym skurczem polimeryzacyjnym, sprawiającym, że czasem między tkanką zęba a wypełnieniem tworzą się szczeliny brzeżne. Niestety, konsekwencją może być próchnica wtórna. Odpowiedzią na te wszystkie problemy stają się wypełnienia stomatologiczne nowej generacji, przygotowane przez badaczy z PK. Wypełnienie charakteryzuje się zmniejszonym skurczem polimeryzacyjnym, a także stabilnością barwy. System jest prosty i szybki w aplikacji, a jego właściwości użytkowe zbliżone są do naturalnych zębów.

 

---

Przekrój wynalazków, które będą prezentowane podczas Demo Day będzie bardzo szeroki: od nowych urządzeń poprzez materiały, żywność funkcjonalną oraz ochronę środowiska naturalnego, aż po nowe terapie i leki. Wszystkie technologie mogą stać się dostępnymi na rynku produktami czy usługami o dużym znaczeniu dla społeczeństwa.

---

 

Podczas Demo Day, Politechnika zaprezentuje technologie związane z odnawialnymi źródłami energii. W laboratorium Intensyfikacji Procesów Otrzymywania Bio- i Nanomateriałów na Wydziale Inżynierii i Technologii Chemicznej, dr hab. inż. Katarzyna Matras-Postołek, prof. PK wraz z zespołem i partnerami z Instytutu Fizyki UJ opracowali nowego typu cienkowarstwowe ogniwa fotowoltaiczne. Posiadają one przewagę technologiczną zarówno nad tradycyjnymi ogniwami krzemowymi I generacji, jak i cienkowarstwowymi III generacji. Cechuje je szeroka funkcjonalność uzyskana m.in. dzięki takim cechom jak plastyczność, lekkość, niski koszt produkcji czy brak substancji toksycznych. Cienkowarstwowe ogniwa fotowoltaiczne nie tylko produkują ekologiczny prąd, ale mogą również stanowić element dekoracyjny budynków czy różnych powierzchni użytkowych.

 

Ciekawe rozwiązanie związane z poprawą bezpieczeństwa na górskich szlakach zaproponował zespół badawczy dr. inż. Krzysztofa Adama Ostrowskiego. Opracowany przez nich polimerowy łańcuch kompozytowy nie przewodzi ładunku elektrycznego i z powodzeniem może zabezpieczać szlaki turystyczne w wyżej położnych partiach górskich. O tym, jak potrzebne są tego typu rozwiązania, przekonaliśmy się w sierpniu 2019 r. Wówczas piorun uderzył w skały i łańcuchy na Giewoncie, w wyniku czego wielu ludzi zostało rannych, a pięć osób zmarło.

 

Wiele powstających na PK innowacji dedykowanych jest takim branżom, jak automatyka i robotyka czy mechanika. To choćby opracowana przez zespół pod kierownictwem mgr. inż. Jarosława Tulickiego maszyna indukcyjna z cewką pomiarową do monitoringu i diagnostyki stanu silnika lub luminescencyjne powłoki do precyzyjnych pomiarów w tunelach aerodynamicznych (projekt opracowany przez zespół mgr. inż. Macieja Pilcha).

 

Powyższe rozwiązania to tylko przykłady technologii, które powstały na Politechnice Krakowskiej, a które zostaną zaprezentowane w czasie Demo Day Innowacji 4.0. Pokazują one jak szeroki jest zakres tematyczny wynalazków. Wszystkie są równie ciekawe i bardzo użyteczne. Pełną ich ofertę można znaleźć na stronie internetowej wydarzenia. Warto tam zajrzeć, by dokładnie zapoznać się z opisem każdego wynalazku i przekonać się jak wiele niezwykłych technologii powstało na Politechnice Krakowskiej.

 

Podczas Demo Day w Auditorium Maximum będzie można porozmawiać z twórcami wynalazków rozwijanych w ramach projektu współfinansowanego przez Ministerstwo Edukacji i Nauki z programu Inkubator Innowacyjności 4.0. Wydarzenie będzie okazją do skorzystania z konsultacji z rzecznikami patentowymi z Okręgu Małopolskiego Polskiej Izby Rzeczników Patentowych czy z doradcami podatkowymi z Krajowej Izby Doradców Podatkowych. Podczas takich indywidualnych rozmów podpowiedzą oni jak skorzystać z ulg podatkowych na działalność B+R.

 

Przedstawiciele firm, które poszukują funduszy na dofinansowanie innowacyjnych rozwiązań, będą mogły porozmawiać z ekspertami sieci Enterprise Europe Network oraz Horyzontalnego Punktu Kontaktowego Polska Południowo-Wschodnia. Podmioty te na co dzień działają w ramach Centrum Transferu Technologii PK.

 

 

 

 

 

Przepuklina pachwinowa to patologiczny stan, gdy narządy wewnętrzne, wskutek osłabienia wewnętrznej warstwy mięśni brzucha, wydostają się z jamy brzusznej i tworzą w okolicy pachwiny bolesne i uciążliwe dla pacjenta wybrzuszenie, przypominające miękkiego guza. Wymaga leczenia chirurgicznego, bo oprócz silnych dolegliwości bólowych, obrzęku w pachwinie i dyskomfortu w jamie brzusznej chorego, może prowadzić do groźnych dla zdrowia i życia powikłań. Według danych Narodowego Funduszu Zdrowia w Polsce w 2019 r. operacje przepuklin jamy brzusznej z wszczepem przeszło blisko 70 tys. pacjentów, z tego blisko 55 tys. dotyczyło właśnie przepukliny pachwinowej. 

 

W trakcie operacji, aby wzmocnić uszkodzone tkanki i struktury ściany brzucha, choremu wszywa się specjalne siatki syntetyczne. – Ich wprowadzenie w drugiej połowie XX w. zrewolucjonizowało sposoby zaopatrzenia przepuklin i całkowicie zmieniło rokowanie po takich zabiegach, ale nie rozwiązywało wszystkich problemów – mówi prof. dr hab. n. med. Maciej Śmietański z Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego, światowej klasy specjalista w dziedzinie chirurgii przepukliny, współtwórca nowego implantu. Mało elastyczne siatki, nie uwzględniające skomplikowanej struktury ścian brzucha i wypukłości pachwiny konkretnego pacjenta, wywoływały często pooperacyjne komplikacje, ból i odczucie ciała obcego w organizmie, nawroty przepuklin. – Implanty więc ewaluowały, a marzeniem medyków było, aby zamiast silnych, gęstych splotów polipropylenu czy poliestru zmierzać podczas zaopatrywania przepuklin w kierunku lekkich implantów, dedykowanych konkretnemu pacjentowi – wyjaśnia prof. Śmietański. I taki właśnie spersonalizowany implant opracował zespół polskich medyków i inżynierów pod kierunkiem prof. Śmietańskiego z GUM, prof. Krzysztofa Karbowskiego z Wydziału Mechanicznego Politechniki Krakowskiej (na zdjęciu obok / fot. Piotr Gibas) oraz dr. hab. inż. Witolda Sujki i specjalistów z Tricomed SA. z Łodzi. 

 

 

 

Implant Optomesh 3D ILAM (na zdjęciu powyżej / fot. pierwszanaswiecie.pl), czyli pachwinowa anatomiczna siatka do laparoskopii to niewchłanialny, chirurgiczny wyrób siatkowy o przestrzennej konstrukcji, wytwarzany techniką dziewiarską z monofilamentowej transparentnej i niebieskiej przędzy. – Implant dostosowany do anatomii konkretnego pacjenta został opracowany na postawie obrazów tomografii komputerowej. To pozwala na dobór kształtu dopasowanego do struktur anatomicznych pachwiny danego pacjenta – mówi prof. Krzysztof Karbowski z Katedry Inżynierii i Automatyzacji Produkcji Wydziału Mechanicznego Politechniki Krakowskiej. Naukowiec PK – na podstawie wyników obrazowania metodami tomografii komputerowej 50 pacjentów – od 2019 r. pracował nad stworzeniem modelu struktur anatomicznych, na których powinien zostać oparty implant: – Analizując powyższe modele dokonałem podziału na grupy selekcyjne ze względu na budowę ciała pacjentów i doszedłem do wniosku, że dla większości pacjentów potrzebne są dwa rozmiary implantu (S-M i L), każdy w wersji prawej i lewej. Zaprojektowałem implanty, których modele, wykonane metodą druku 3D, zostały sprawdzone w Gdańskim Uniwersytecie Medycznym. Następnie zaprojektowałem formy do termicznego kształtowania implantów, przygotowałem technologię wykonania form i programy sterujące dla 3-osiowego centrum frezarskiego. Formy zostały wykonane w laboratorium Katedry Inżynierii i Automatyzacji Produkcji Wydziału Mechanicznego PK – opisuje prof. Krzysztof Karbowski. 

 

 Zobacz film promocyjny

 

 

Dało to możliwość opracowania nowego implantu w trzech wersjach – tzw. standardowej (dla większości pacjentów) – o wyraźnie odmiennym kształcie od dostępnych na rynku wyrobów medycznych, umożliwiającej lepsze dopasowanie do struktur anatomicznych pacjenta oraz dwóch wersji spersonalizowanych, dopasowywanych do anatomii konkretnego pacjenta. – To dopasowanie odbywać się może na dwa sposoby – albo poprzez wirtualne dopasowanie implantu do anatomii pacjenta oraz zdefiniowanie krawędzi siatki, albo poprzez zaprojektowanie i wykonanie spersonalizowanego implantu na potrzeby konkretnego pacjenta – wymienia prof. Krzysztof Karbowski z PK. 

 

 

 

To przyszłość chirurgicznego leczenia przepuklin. Jak podkreślają twórcy polskiego wynalazku, jego zastosowanie niesie korzyści zarówno dla pacjenta, jak i lekarzy. Nowy produkt bardzo dobrze dopasowuje się do struktur anatomicznych pacjenta, dzięki czemu jego wszczepienie ogranicza odczucie tzw. ciała obcego, skraca czas operacji i okres rekonwalescencji po niej, zmniejsza też ryzyko powikłań pooperacyjnych oraz ryzyko nawrotów przepuklin po operacji. Ułatwia też pracę lekarzom, bo innowacyjny implant łatwo ułożyć w strukturach anatomicznych, jest wytrzymały i nie wymaga mocowania podczas zabiegu, łatwo integruje się z ciałem pacjenta, minimalizuje ryzyko nawrotów przepuklin po operacji.

 

Pierwsze na świecie wszczepienie pacjentowi innowacyjnego implantu Optomesh 3D ILAM (Inguinal Laparoskopic Anatomical Mesh) przeprowadzi w Szpitalu Specjalistycznym Matopat w Toruniu prof. Maciej Śmietański z Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego, współtwórca wynalazku. Wydarzenie odbędzie się 14 września br. podczas warsztatów dla medyków towarzyszących 70. Jubileuszowemu Kongresowi Towarzystwa Chirurgów Polskich i będzie transmitowane online. – Implant, który zaprojektowaliśmy i unikalny proces jego wytworzenia to następny krok w rozwoju leczenia przepuklin. Wykorzystanie tomografu, zbierającego dane anatomiczne i przetwarzających pliki dla obrabiarek przemysłowych, produkujących implant w oparciu o koncepcje matematyki, fizyki i wytrzymałości to przyszłość tej dziedziny chirurgii – podkreśla prof. Śmietański. 

 

Więcej informacji na stronie: pierwszanaswiecie.pl

 

 

 

 

Narodowe Centrum Nauki rozstrzygnęło kolejne edycje konkursów MAESTRO i SONATA BIS. W obu zostało złożonych 427 wniosków, ale finansowanie na łączną kwotę ponad 188 mln złotych otrzymają 63 projekty. W gronie laureatów jest dr hab. inż. Katarzyny Matras-Postołek, prof. PK z WIiTCh.

 

 

 

"Szyte na miarę" perowskitowe kropki kwantowe jako element nowych funkcjonalnych nanomateriałów – to nazwa projektu badawczego dr hab. inż. Katarzyny Matras-Postołek, prof. PK. W zorganizowanym przez Narodowe Centrum Nauki (NCN) konkursie SONATA BIS otrzymał on finansowanie w wysokości ponad 2,1 mln zł.

Konkurs SONATA BIS odbył się już po raz dwunasty. Jest on skierowany do badaczy, którzy chcieliby powołać nowy zespół badawczy. Otrzymane środki można przeznaczyć m.in. na wynagrodzenia, stypendia dla studentów i doktorantów, zakup aparatury naukowo-badawczej czy też w celu pokrycia innych kosztów, które związane są z realizacja danego projektu. Spośród 400 złożonych wniosków zostało wyłonionych 58 laureatów (9 w obszarze nauk humanistycznych, społecznych i o sztuce, 33 w naukach ścisłych i technicznych oraz 16 w naukach o życiu).

 

---

Finansowanie w wysokości ponad 2,1 mln zł otrzymał projekt dr hab. inż. Katarzyny Matras-Postołek, prof. PK pn. "Szyte na miarę" perowskitowe kropki kwantowe jako element nowych funkcjonalnych nanomateriałów.

---

Drugim zorganizowanym przez NCN konkursem był MAESTRO przeznaczony jest dla doświadczonych naukowczyń i naukowców. W jego 14 edycji zostały złożone 72 wnioski spośród których wyłoniono 5 laureatów.

Grant przyznany przez NCN to nie jedyne tego typu wyróżnienie w dorobku dr inż. Katarzyna Matras-Postołek, prof. PK. Jest ona bowiem laureatką kilku nagród oraz stypendiów. Wśród nich znajduje się m.in. stypendium naukowe dla doktorantów z Funduszu im. Stanisława Pigonia Uniwersytetu Jagiellońskiego, stypendium naukowe dla wybitnych polskich doktorantów przebywających w Niemczech DAAD czy stypendium FNP w ramach projektu Homing Plus.

W 2015 r. dr inż. Katarzyna Matras-Postołek, prof. PK została laureatką programu TOP 500 Innovators organizowanego przez MNiSW, w ramach którego odbyła 9-tygodniowy staż na University of California w Berkeley w Stanach Zjednoczonych. Od 2014 r. jest również profesorem wizytującym na University of Jinan w Chinach. Dr inż. Katarzyna Matras-Postołek jest autorką i współautorką wielu prac naukowych, kilku międzynarodowych zgłoszeń patentowych oraz kilku monografii. W 2015 r. otrzymała ona złoty medal na 43. Międzynarodowej Wystawie Wynalazków Genewie.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

W rankingu podmiotów zgłaszających według liczby patentów udzielonych w 2020 r., Politechnika Krakowska znalazła się na 8. miejscu z liczbą 51 patentów, wyprzedzając Politechnikę Warszawską, Uniwersytet Jagielloński i Uniwersytet Śląski w Katowicach. Wśród opatentowanych rozwiązań z PK znalazł się m.in. sposób przetwarzania odpadów wtórnych ze spalarni (popioły lotne, żużle, mieszanki popiołowo-żużlowe) opracowany m.in. przez dr. hab. inż. Janusza Mikułę, prof. PK i dr. inż. Michała Łacha (Wydział Inżynierii Materiałowej i Fizyki), emulsja kosmetyczna z ekstraktem z kwiatostanów i owoców czeremchy opracowana przez zespół z udziałem dr hab. inż. Elżbiety Sikory, prof. PK i dr inż. Małgorzaty Miastkowskiej (patent wspólny z Uniwersytetem Rolniczym), czy sposób otrzymywania bioaktywnego biomateriału kompozytowego polimerowo-ceramicznego pozwalającego zrekonstruować tkankę chrzestną (zespół naukowy: prof. dr hab. inż. Agnieszka Sobczak-Kupiec, dr hab. inż. Bożena Tyliszczak, prof. PK, dr inż. Dagmara Malina, dr inż. Katarzyna Bialik-Wąs, dr inż. Klaudia Pluta, mgr inż. Anna Drabczyk, mgr inż. Wioletta Florkiewicz, mgr inż. Sonia Kudłacik-Kramarczyk). Tylko w 2020 r. Politechnika Krakowska dokonała 26 zgłoszeń patentowych. Najwięcej pochodziło z Wydziału Inżynierii i Technologii Chemicznej, a także z Wydziału Inżynierii Lądowej, Wydziału Inżynierii Elektrycznej i Komputerowej oraz Wydziału Mechanicznego.

 

Okazją do lepszego poznania szerokiej palety zagadnień, którymi zajmują się naukowcy z Politechniki Krakowskiej będzie Dzień Wynalazków organizowany przez INTECH PK i Dział Promocji uczelni. W tym roku wydarzenie przybrało inną niż zwykle, bo wirtualną formę. – Względy bezpieczeństwa związane z sytuacją epidemiczną skłoniły nas do zmiany dotychczasowej formuły wydarzenia i przeniesienia Dnia Wynalazków do sieci. Szybko dostrzegliśmy atuty nowej formy. Przede wszystkim możemy przekrojowo zaprezentować wybrane rozwiązania i ich twórców ze wszystkich wydziałów Politechniki Krakowskiej oraz dotrzeć do bardzo szerokiego kręgu odbiorców, wykorzystując możliwości Internetu i portali społecznościowych. Od 4 października będziemy prezentować osiągnięcia naszych badaczy za pomocą krótkich filmów, które znajdą się na stronie naszego wydarzenia na Facebooku – tłumaczy mgr Izabela Paluch, prezes zarządu spółki celowej Politechniki Krakowskiej INTECH PK sp. z o.o. – Idea Dnia Wynalazków pozostaje jednak niezmienna – prezentacja nowatorskich, innowacyjnych rozwiązań pokazujących jak przyjaznym, twórczym i kreatywnym miejscem jest Politechnika Krakowska oraz zachęta dla kolejnych wstępujących w nasze mury studentów do rozwijania swoich pasji i talentów. Dzień Wynalazków pomaga też w nawiązaniu nowych relacji z inwestorami i partnerami branżowymi, wspiera komercjalizację wiedzy.

 

 

 Obejrzyj spot promujący „Dzień Wynalazków 2021 na PK” 

 

 

Wszyscy zainteresowani będą mogli poznać zalety implantu wspomagającego regenerację tkanki kostnej, a także sposób wytwarzania ekologicznych kosmetyków, dowiedzą się jak druk 3D może wspomóc budownictwo jednorodzinne, zobaczą wynalazek ułatwiający produkcję miodu oraz elektroniczną protezę dłoni, nad którą pracuje studentka PK. – Naukowcy z Politechniki Krakowskiej to ludzie z pasją, którzy swoją wiedzę i doświadczenie przekuwają na konkretne rozwiązania, mające zastosowanie w codziennym życiu i wspierające różne branże, od medycyny po budownictwo, przetwórstwo i produkcję – mówi mgr Elżbieta Niechciał z Działu Promocji PK. Emisja pierwszego odcinka cyklu „Dzień Wynalazków 2021 na PK” została zaplanowana na 4 października o godz. 11.00.

 

Dzień Wynalazków potrwa od 4 do 14 października br. Każdemu wydziałowi będzie dedykowany konkretny dzień. Wszystkie informacje i aktualności związane z wydarzeniem można śledzić na Facebooku. 

 

 

 

Grafika / materiały PK  

 

 

 

 

 

 

Historia zatoczyła koło. Prof. Stanisław Juchnowicz, zmarły w 2020 r. wybitny architekt, wieloletni pracownik Politechniki Krakowskiej i były dziekan Wydziału Architektury PK, był członkiem zespołu, który projektował Nową Hutę. Dziś ta dzielnica Krakowa – m.in. dzięki zaangażowaniu architektów krajobrazu z PK – została Pomnikiem Historii. 3 lutego prezydent Polski Andrzej Duda wręczył prezydentowi Krakowa Jackowi Majchrowskiemu rozporządzenie ogłaszające „Kraków – zespół architektoniczny i urbanistyczny dzielnicy Nowa Huta” Pomnikiem Historii. W uroczystości w Pałacu Prezydenckim wziął udział prof. Zbigniew Myczkowski z PK, kierownik zespołu, który opracował wytyczne w zakresie ochrony i kszałtowania krajobrazu dzielnicy. 

 
Nowe obiekty na liście Pomników Historii to – poza zespołem architektonicznym i urbanistycznym Nowej Huty – również: Jabłeczna – prawosławny klasztor św. Onufrego, Małujowice – kościół parafialny pod wezwaniem św. Jakuba Apostoła, Opatów – zespół kolegiaty pod wezwaniem św. Marcina Biskupa, Radom – zespół klasztorny Bernardynów, Stoczek Klasztorny – Sanktuarium Matki Pokoju, Supraśl – klasztor Męski Zwiastowania NMP, Tum – zespół archikolegiaty pw. NMP i św. Aleksego, Warszawa – gmach dawnego Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. – Pielęgnowanie tych pereł, które są, bardzo często ukryte i zapomniane, ma ogromne znaczenie dla zrozumienia wielkiej siły, jaka tkwi w nas i w naszej tradycji, z której mamy wręcz obowiązek być dumni – zaznaczył prezydent Andrzej Duda podczas uroczystości w Pałacu Prezydenckim. 
 

Uznanie za Pomnik Historii jest jedną z form ochrony zabytków w Polsce. Dotychczas miano to zostało nadane 123 obiektom i miejscom w kraju, szczególnie cennym dla kultury narodowej. W Krakowie za Pomnik Historii uznano Stare Miasto, Opactwo Benedyktynów w Tyńcu, Kopiec Kościuszki, a teraz Nową Hutę. Dzisiejsze wydarzenie jest pozytywnym finałem wieloletnich zabiegów wielu środowisk o docenienie krajobrazu kulturowego obszaru XVIII dzielnicy Krakowa i dopełnieniem inicjatyw promujących jej dziedzictwo. Uznanie roli Nowej Huty w historii Polski pozwoli rozwijać turystykę kulturową, edukację historyczną, ale też otwiera drogę do starań o wpis tej części miasta na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. 

 

Początki Nowej Huty
 
W 1949 r. rozpoczęła się budowa kombinatu metalurgicznego pod Krakowem, a także osiedla mieszkaniowego dla przyszłych pracowników. Generalnym projektantem Nowej Huty mianowano Tadeusza Ptaszyckiego, który do współpracy przy ogromnym przedsięwzięciu zaprosił Stanisława Juchnowicza, kierownika Pracowni Urbanistycznej zajmującej się odbudową Gdańska. Młody architekt objął stanowisko głównego projektanta w Biurze Projektów Nowej Huty. Pracował nad kształtem jej układu przestrzennego i był projektantem zespołów mieszkaniowych. W 1954 r. Stanisław Juchnowicz rozpoczął pracę naukowo-dydaktyczną w Katedrze Urbanistyki na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej. Z uczelnią związał się na wiele lat. Prof. Juchnowicz za swoje najbardziej udane nowohuckie dzieło uważał osiedle B-2 (dziś Osiedle Zielone), otoczone: aleją Róż, ulicami Mościckiego, Wojciechowskiego i Żeromskiego. Więcej na temat prof. Stanisława Juchnowicza, wybitnego architekta i urbanisty, Honorowego Obywatela Miasta Krakowa, można przeczytać w archiwalnym numerze czasopisma „Nasza Politechnika”. 

 

Plan Nowej Huty oparto na pięcioboku. W ten układ wpisano plac Centralny, od którego promieniście odchodziły główne arterie, tworzące podział przestrzeni na cztery sektory: A, B, C, D. Ulice miasta przecinały się pod kątem prostym tworząc kwartały pod zabudowę. W odróżnieniu jednak od luźnego modernistycznego założenia plan był zwarty, a budynki tworzyły ścisłe ciągi zabudowy. W 1951 r. Nowa Huta została przyłączona do Krakowa jako dzielnica.
 

 

Starania o ochronę dziedzictwa dzielnicy

 

Ogromnym walorem Nowej Huty jest fakt, że składa się zarówno z charakterystycznej architektury i unikatowej siatki urbanistycznej, jak i dobrze zachowanych obiektów, z których wiele utrzymało do dziś pierwotne funkcje użytkowe. W trosce o ochronę dziedzictwa Nowej Huty, w 2004 r. układ urbanistyczny dzielnicy został wpisany do rejestru zabytków. W 2010 r. został przygotowany pierwszy wniosek o uznanie centrum Nowej Huty za Pomnik Historii. W 2013 r. centrum Nowej Huty zostało objęte planem miejscowym, chroniącym wszystkie elementy kształtujące urbanistykę dzielnicy. 

---

Stanisław Juchnowicz pracował nad kształtem jej układu przestrzennego i był projektantem zespołów mieszkaniowych

---

W 2014 r. miasto Kraków podjęło starania o utworzenie w Nowej Hucie parku kulturowego. Diagnozę i wytyczne w zakresie ochrony i kształtowania krajobrazu dzielnicy stworzyli członkowie zespołu projektowego z Politechniki Krakowskiej, pod kierunkiem prof. dr. hab. inż. arch. Zbigniewa Myczkowskiego. Eksperci z PK mogli czerpać m.in. ze swojego bogatego doświadczenia. Zespół prof. Zbigniewa Myczkowskiego z ówczesnego Instytutu Architektury Krajobrazu (obecnie Katedra Architektury Krajobrazu) Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej, w składzie: dr inż. arch. Krzysztof Wielgus, dr hab. inż. arch. Urszula Forczek-Brataniec, prof. PK, mgr inż. arch. kraj. Karol Chajdys, mgr inż. arch. kraj. Karolina Latusek, mgr inż. arch. kraj. Paulina Nosalska, dr inż. arch. Wojciech Rymsza-Mazur, prof. PK, mgr inż. arch. kraj. Olena Zapolska, otrzymał w 2013 r. Nagrodę Miasta Krakowa za „Plan ochrony Parku Kulturowego Stare Miasto”. 

 

 
W 2020 r. obszar Parku Kulturowego Nowa Huta objął 376 hektarów, w tym m.in.: wpisany do rejestru zabytków układ urbanistyczny Nowej Huty, postmodernistyczne os. Centrum E, tereny wokół Zalewu Nowohuckiego i Nowohuckiego Centrum Kultury, część dawnej wsi Krzesławice wraz z posiadłością dworską, należącą niegdyś m.in. do Hugona Kołłątaja i Jana Matejki, a także gotycki drewniany kościół św. Bartłomieja z XV w.
 
W dokumencie dotyczącym uznania Nowej Huty za Pomnik Historii, złożonym w 2022 r., oprócz wskazania na wyjątkową architekturę nowohuckiego centrum, zostały uwzględnione także ważne wydarzenia związane z dzielnicą, m.in. narodziny ruchu solidarnościowego, działalność opozycyjna w PRL, a także znaczenie dzieł literackich i filmowych, polityka kulturalna, prace rewaloryzacyjne, wprowadzone formy ochrony, zaangażowanie społeczności lokalnej. 
 
W rozporządzeniu prezydenta RP w sprawie uznania Nowej Huty za Pomnik Historii, możemy przeczytać, że obszar „Kraków – zespół architektoniczny i urbanistyczny dzielnicy Nowa Huta” obejmuje najstarszą część dzielnicy, kształtowaną od drugiej połowy XX w. 
 

 

(prezydent.pl, krakow.pl, bk)
 
 
 
 
 

 

 

 

 

XI Festiwal Chóralnej Pieśni Maryjnej odbywał się w dniach 28-29 sierpnia w parafii św. Wojciecha w Częstochowie. Wzięły w nim udział chóry z Polski i zagranicy. Każdy zespół miał do zaprezentowania cztery utwory o charakterze maryjnym. I miejsce w konkursie zajął Chór Młodzieżowy „Megaron” ze słoweńskiej stolicy – Lublany. W tym roku jury nie przyznało III miejsca. Dwa II miejsca na podium zajęły: Akademicki Chór Politechniki Krakowskiej „Cantata” oraz Chór Żeński „ Harmonia” z Łukowej. Przyznano także trzy wyróżnienia, które otrzymały: Chór Męski im. St. Moniuszki ze Żnina, Chór Mieszany „Brosci Chorus” z Brożca i Chór Nauczycielski „Canto” z Przysuchy.

 

Akademicki Chór Politechniki Krakowskiej „Cantata” powstał w 1990 r. Od 2001 r. jego dyrygentem jest mgr Marta Stós. Zespół gromadzi studentów i absolwentów krakowskich szkół wyższych. „Cantata” prezentuje bogaty i zróżnicowany repertuar składający się z utworów polskich i zagranicznych. – Śpiewaliśmy i wciąż śpiewamy utwory kompozytorów wszystkich epok – od muzyki dawnej przez klasycznych, romantycznych aż do współczesnych. W repertuarze mamy wielkie dzieła wokalno-instrumentalne, jak oratoria czy msze, pieśni, psalmy, kolędy, gospel, utwory świeckie, pieśni patriotyczne, muzykę rozrywkową – tłumaczy Marta Stós.

 

Chór aktywnie uczestniczy w życiu Politechniki Krakowskiej uświetniając oficjalne uroczystości, a także jest stale obecny na mapie kulturalnej Krakowa. W ciągu trzydziestu lat działalności zdobył wiele nagród i wyróżnień podczas krajowych i zagranicznych konkursów oraz festiwali. W ostatnich latach były to m.in.: I miejsce w kategorii chórów akademickich podczas XX Łódzkiego Festiwalu Chóralnego „Cantio Lodziensis”, dwa Srebrne Dyplomy Międzynarodowego Konkursu „Voce Magna” w Żylinie (Słowacja) i Ogólnopolskiego Konkursu „O złotą strunę” w Niepołomicach, I miejsce w V Ogólnopolskim Przeglądzie Chórów Akademickich „Święty Krzyż 2018”, II miejsce w XXXIX Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Cerkiewnej „Hajnówka 2020”, I miejsce w kategorii „Zespoły kameralne” podczas VIII Międzynarodowego Rzeszowskiego Festiwalu Kolęd i Pastorałek. 

 

 

 

 

 

Fot. Anna Jasińska-Pazera

 

 

 

 

{fastsocialshare}

Tworzywa sztuczne - z tą nazwą spotkał się niemal każdy, ale mało kto zna się na nich tak jak studentka PK Kinga Krużel. Jej wiedza ujęta w pracy dyplomowej zachwyciła jury konkursu zorganizowanego przez Polski Związek Przetwórców Tworzyw Sztucznych.

 

 

Inż. Kinga Krużel znalazła się w gronie finalistek konkursu na najlepsza pracę dyplomową z zakresu nowatorskiego zastosowania tworzyw sztucznych. Za prace zatytułowaną „Ocena wpływu kondycjonowania na strukturę i właściwości nanokompozytów biopoliamidu z nanocelulozą” otrzymała wyróżnienie. Wyniki swoich badań studentka Politechniki Krakowskiej przedstawiła podczas finału konkursu. Finał odbył się na Politechnice Warszawskiej, a Kindze Krużel podczas niego towarzyszyła promotorka dr inż. Agnieszka Leszczyńska oraz recenzent pracy dr Konstantinos Raftopoulos.

 

 

 

Tworzywa sztuczne zrewolucjonizowały wiele dziedzin życia. W świadomości społecznej często kojarzą się one z zagrożeniem dla środowiska. Rynek ten jednak ciągle się rozwija, choćby w związku z ideą zrównoważonego rozwoju. Jej realizacja widoczna jest m.in. w zastępowaniu w produkcji przemysłowej tworzyw pochodzenia petrochemicznego materiałami polimerowymi opartymi o surowce odnawialne.

 

Kinga Krużel opracowała nową koncepcję „zielonego” materiału kompozytowego do zastosowań w przemyśle maszynowym, np. do wytwarzania rurek przewodów paliwowych. Materiał ten łączy dwa biomateriały, takie jak biopoliamid 1010 i nanokryształy celulozowe (CNC). Napełniacze celulozowe są z jednej strony silnie hydrofilowe, a jednocześnie wywołują efekt barierowy w stosunku do dyfundujących cząsteczek wody. Przy ich zastosowaniu pojawia się pytanie o to, jak kompozyty bioPA/CNC będą się zachowywać w warunkach kondycjonowania. Zjawisko to jest wykorzystywane między innymi w procesach automatycznego montażu elementów wtryskowych na linii produkcyjnej w celu zapobiegania pękaniu detali – tłumaczy autorka wyróżnionej pracy.

Studentka badaniom kondycjonowania poddała kompozyty z trzema rodzajami napełniaczy celulozowych, różniących się budową powierzchniową. Na podstawie tych badań stwierdziła ona, że typ modyfikacji powierzchniowej napełniacza ma wpływ na krystaliczność, sorpcję rozpuszczalników a także charakterystykę termomechaniczną bionanokompozytów.

 

 

---

Z badań studentki wynika, że bionanokompozyty mogą potencjalnie zostać zastosowane m. in. w przemyśle motoryzacyjnym (np. do produkcji rurek paliwowych).

---

 

 

Jak dodaje inż. Kinga Krużel do podjęcia takiej tematyki zainspirowały ją badania dr inż. Agnieszki Leszczyńskiej nad materiałami kompozytowymi oraz obecne trendy związane z coraz częstszym wdrażaniem i testowaniem materiałów pochodzących ze źródeł odnawialnych.

Kinga Krużel ukończyła na Politechnice Krakowskiej studia I stopnia na kierunku technologia chemiczna na specjalizacji technologia polimerów. Obecnie kontynuuje ona naukę na studiach magisterskich na tym samym kierunku. Jak sama przyznaje badania nad wytrzymałością i potencjalnymi zastosowaniami bionanokompozytów to nie jedyne jej zainteresowania. Na polu naukowym fascynuje ją także temat optymalizacji wytwarzania kapsuł, które mają potencjalne zastosowanie jako nośniki leków, a także badanie ich stabilności, a to wszystko pod kątem przeciwdziałania takim chorobom jak nowotwory, czy niedokrwienne udary mózgu.

 

 

(jg) 

 

 

 

Politechnika Krakowska od wielu lat prowadzi szeroką współpracę z MPK S.A. Pracownicy Katedry Pojazdów Szynowych i Transportu (wcześniej: Instytut Pojazdów Szynowych) świadczą dla krakowskiego przewoźnika różne usługi związane z pracami badawczymi i analitycznymi oraz ekspertyzami. Katedra jest też jednostką upoważnioną do realizacji badań technicznych tramwajów. W 2020 r. Politechnika Krakowska i MPK wraz z firmami NEWAG S.A, CYBID sp. z o.o. i MEDCOM sp. z o.o. w ramach wspólnego projektu pn. „Autonomizacja jazdy tramwajem jako narzędzie wspierające pracę motorniczych” przeprowadziły w Krakowie udany przejazd tramwaju w trybie sterowania autonomicznego. Szkolenia przyszłych motorniczych z wykorzystaniem symulatora tramwaju to kolejna odsłona współpracy uczelni z Miejskim Przedsiębiorstwem Komunikacyjnym w Krakowie. 

 

– Główna zaleta naszych szkoleń polega na tym, że jeszcze przed rozpoczęciem jazd prawdziwym tramwajem, kandydaci na motorniczych mogą zapoznać się z zasadami prowadzenia tego pojazdu i zwrócić szczególną uwagę na obowiązujące przepisy oraz sytuacje, z którymi spotkają się podczas realnej jazdy. Oczywiście, dzięki symulowanej rzeczywistości, wszystko odbywa się w bezpiecznych warunkach i nawet niebezpieczne z puntu widzenia rzeczywistej jazdy zdarzenia, w symulatorze nikomu nie zagrażają, a uczą przyszłych prowadzących prawidłowych zachowań i reakcji – mówi Maciej Górowski z Katedry Pojazdów Szynowych i Transportu, współtwórca i instruktor symulatora. – Wszystkie elementy wyposażenia kabiny symulatora działają tak, jak w rzeczywistym tramwaju, a więc kursanci poznają praktyczne działanie poszczególnych funkcji, o których słyszeli na szkoleniu teoretycznym.

 

Pierwsze pilotażowe szkolenia z użyciem symulatora tramwaju odbyły się 20 sierpnia, a kolejne 27 sierpnia. W planach są następne. Obecnie między PK a MPK S.A. trwają uzgodnienia warunków dalszej współpracy, których efektem będzie włączenie szkoleń do procesu kształcenia motorniczych w Krakowie. – Szkolenia miały być prowadzone wcześniej, jednak plany pokrzyżowała pandemia koronawirusa. Dla przykładu, w kolejnictwie szkolenia na symulatorach są już standardem. Od 2023 r. egzaminy na licencję maszynisty będą realizowane właśnie z użyciem symulatorów. Wraz z MPK S.A. zrobiliśmy pierwszy krok, by również dla kandydatów na prowadzących tramwaje wdrożyć taki model nauki – dodaje Maciej Górowski z PK. 

 

 Symulator tramwaju z Politechniki Krakowskiej

 

 

W ramach szkolenia z użyciem symulatora tramwaju NGT6 kursant przejeżdża wirtualne trasy w taki sposób, jak w trakcie jazdy wagonem szkoleniowym. Wszystko zaczyna się w wirtualnej zajezdni, skąd „pojazd” wyjeżdża na ulice miasta. – Symulator ma zaimplementowane trasy fikcyjne oraz te realne, krakowskie, przez co nie ma mowy o jeździe z pamięci. Prowadzący musi przez cały czas obserwować otoczenie, zwracać uwagę na innych uczestników ruchu drogowego, stosować się do obowiązujących przepisów. Musi odpowiednio reagować na sygnalizację, znaki, wskaźniki. Istotnym elementem jest oczywiście utrzymanie prawidłowej prędkości – tłumaczy Maciej Górowski. Symulator umożliwia użytkownikom zapoznanie się z poszczególnymi elementami wyposażenia pulpitu sterowniczego, zasadami obsługi przystanków, systemu zdalnego sterowania zwrotnicami, w tym obserwacji prawidłowego położenia iglic w zwrotnicach itp. Osoby biorące udział w szkoleniu trenują prawidłową jazdę pod izolatorami sekcyjnymi zamontowanymi na sieci trakcyjnej. Urządzenie pozwala również symulować różne usterki i nieprawidłowości w działaniu tramwaju i infrastruktury, w tym wykolejenie pojazdu. 

 

 

 Obejrzyj film o symulatorze tramwaju, zrealizowany na PK przez popularnych youtuberów 

 

 

Budowa pierwszego w Polsce symulatora tramwaju Bombardier Flexity Classic (NGT6) rozpoczęła się w kwietniu 2006 r. W skład urządzenia wchodzi – wykonana od podstaw na wzór oryginalnej – kabina tramwaju, układ projekcji scenerii jazdy oraz specjalistyczne oprogramowanie komputerowe. Od 2013 r. symulator wykorzystywany jest w kształceniu studentów podczas zajęć dydaktycznych z takich przedmiotów, jak: teoria i inżynieria ruchu pojazdów szynowych, projektowanie środków transportu szynowego, budowa i eksploatacja pojazdów szynowych czy ergonomia i wzornictwo w transporcie. Projekt jest stale rozwijany, dodawane są nowe funkcje i elementy oprogramowania.

 

 

 

 

 

Na zdjęciu, symulator tramwaju / fot. Katedra Pojazdów Szynowych i Transportu

 

 

 

 

 

 

Alstom ZWUS, lider w zakresie produkcji i instalacji systemów i urządzeń sterowania ruchem kolejowym, rozpoczyna strategiczną współpracę z Politechniką Krakowską. Porozumienie firmy z uczelnią dotyczy współpracy w obszarze badawczym, edukacyjnym i kadrowym. Pozwoli wzmacniać inżynierskie kompetencje studentów PK i realizować wspólne projekty badawczo-rozwojowe, związane z systemami sterowania ruchem kolejowym.

 

Porozumienie o współpracy podpisali Krzysztof Struzik, członek zarządu Alstom ZWUS i Alfred Kurkowski (prokurent firmy) oraz prof. Andrzej Białkiewicz, rektor PK i prof. Dariusz Bogdał, prorektor uczelni ds. nauki.  W spotkaniu oficjalnie inaugurującym współpracę, które 7 lutego 2023 r. odbyło się na Politechnice Krakowskiej, udział wzięli: Adam Juretko, dyrektor zarządzający ALSTOM ZWUS, Karol Skrobol, dyrektor inżynierii ALSTOM ZWUS, Aneta Juretko, specjalista ds. planowania, w tym współpracy z uczelniami, Alina Grabowy (Site HR Director ALSTOM), a ze strony uczelni: dr hab. inż. Jerzy Zając, prof. PK, prorektor ds. kształcenia i współpracy z zagranicą, dr hab. inż. Maciej Sułowicz, prof. PK, dziekan Wydziału Inżynierii Elektrycznej i Komputerowej, dr hab. inż. Maciej Szkoda, prof. PK kierownik Katedry Pojazdów Szynowych i Transportu Wydziału Mechanicznego wraz z pracownikiem Katedry dr. inż. Grzegorzem Kaczorem,  dr inż. Aleksandra Ciastoń-Ciulkin (WIL). 

 

 

Umowa o współpracy zakłada m.in. organizowanie przez ALSTOM praktyk i stażów dla studentów PK, proponowanie tematów do prac dyplomowych i projektów inżynierskich, realizowanych przez studentów, udział ekspertów firmy w tworzeniu  programów kształcenia na kierunkach studiów i specjalnościach związanych z działalnością firmy (m.in. środki transportu i logistyka, transport, elektrotechnika i automatyka, specjalności: inżynieria pojazdów szynowych, cyberbezpieczeństwo, transport kolejowy), wykłady kadry inżynierskiej Alstom ZWUS w ramach zajęć dydaktycznych na PK, organizowanie wycieczek edukacyjnych, spotkań integracyjnych, prezentacji zasobów infrastrukturalnych i dydaktycznych partnerów porozumienia. Otwiera ono także możliwości stałej wymiany wiedzy, doświadczeń i kompetencji pomiędzy ekspertami ALSTOM ZWUS i Politechniki oraz współpracy przy prowadzeniu prac badawczo-rozwojowych, a także promocji osiągnięć związanych z rozwojem nowoczesnych systemów sterowania ruchem kolejowym. Politechnika Krakowska oferuje także możliwość prowadzenia kształcenia dla pracowników firmy na studiach wyższych, doktoranckich i podyplomowych czy w ramach dedykowanych kursów  i szkoleń. Ze strony uczelni we współpracę zaangażowane będą Wydziały: Mechaniczny, Inżynierii Lądowej, Inżynierii Elektrycznej i Komputerowej oraz Informatyki i Telekomunikacji.

 

– We współpracy z firmą ALSTOM ZWUS, światowym liderem rozwiązań technicznych w branży kolejowej, Politechnika Krakowska będzie realizowała działania w obszarze dydaktycznym i naukowo-badawczym. Obu stronom przyniosą one korzyści. Dzięki lepszemu poznaniu potrzeb przedsiębiorstwa o globalnej marce będziemy mogli rozwijać i udoskonalać ofertę edukacyjną uczelni, zwłaszcza w obszarze kształcenia wykwalifikowanej kadry inżynierskiej dla branży kolejowej w ramach prowadzonej już na PK specjalności dualnej „inżynieria pojazdów szynowych” – mówi prof. Andrzej Białkiewicz, rektor Politechniki Krakowskiej. – Możliwość realizacji staży czy praktyk studenckich w firmie AlSTOM to dla naszych studentów niepowtarzalna szansa na uczenie się od najlepszych. Z kolei współpraca naszych naukowców i ekspertów firmy da obu stronom możliwość wzajemnego wparcia merytorycznego i będzie szansą na realizację wspólnych projektów badawczo-rozwojowych.

---

Możliwość realizacji staży czy praktyk studenckich w firmie ALSTOM to dla naszych studentów niepowtarzalna szansa na uczenie się od najlepszych.

---

Alstom ZWUS od wielu lat rozwija współpracę ze szkołami wyższymi (najszerszą miał dotąd z Politechniką Śląską) i szkołami średnimi w obszarze nowoczesnych systemów sterowania ruchem kolejowym.  Studentom ALSTOM stwarza możliwości połączenia nauki ze stażem zawodowym, co pozwala znacząco skrócić proces wdrażania się w realizowane przez firmę projekty. – Współpraca z Politechniką Krakowską pozwoli nam rozwijać w studentach i absolwentach studiów technicznych, informatycznych i inżynierskich kompetencje związane z projektowaniem i wdrażaniem systemów sterowania ruchem kolejowym. To fascynująca, niezwykle przyszłościowa i poszukiwana na rynku dziedzina wiedzy, będąca podstawą zrównoważonego transportu szynowego – podkreśla Adam Juretko, dyrektor zarządzający Alstom ZWUS Sp. z o.o. – Warto pamiętać, że kolej to dziś nie tylko nowoczesne pojazdy, które widzimy na torach, ale też złożone i coraz bardziej wymagające systemy sterowania ruchem, które zapewniają płynność i bezpieczeństwo pociągów. W Alstom ZWUS łączymy ponad stuletnią tradycję z najnowszymi innowacjami i pracą przy międzynarodowych projektach, które dają naszym ekspertom niezwykle w skali świata możliwości rozwoju zawodowego i naukowego.

  

Alstom to jeden ze światowych liderów w branży transportu szynowego. W oparciu o wizję niskoemisyjnej przyszłości opracowuje i wprowadza na rynek nowoczesne rozwiązania, które stanowią podstawę zrównoważonego transportu. Portfolio Alstom obejmuje kolej dużych prędkości, metro, pociągi jednoszynowe i tramwaje, a także zintegrowane systemy, dedykowane usługi, infrastrukturę, signalling oraz rozwiązania w zakresie mobilności cyfrowej. Na całym świecie w użyciu znajduje się 150 tys. pojazdów Alstom. W 2022 roku, po raz dwunasty z rzędu, spółka została uwzględniona w indeksach Dow Jones Sustainability, obejmujących podmioty z całego świata i Europy. W ubiegłym roku podatkowym Grupa odnotowała przychody na poziomie 15,5 mld euro. Główna siedziba Alstom znajduje się we Francji. Spółka działa w 70 krajach i zatrudnia ponad 74 tys. pracowników.  W Polsce Alstom jest obecny od ponad 25 lat i jest największym producentem w branży kolejowej w kraju. W 9 polskich oddziałach firmy pracuje ponad 4 000 osób. Firma czerpie z bogatego dziedzictwa przemysłowego zakładów: 180 lat Pafawagu we Wrocławiu, 150 lat Konstalu w Chorzowie i 100 lat zakładu ZWUS w Katowicach. Szczyci się tytułem Top Employer 2020, 2021 oraz 2022, potwierdzającym najlepsze praktyki HR zgodne z międzynarodowymi standardami Top Employers. Więcej informacji: www.alstom.com

 

Na zdjęciu: Spotkanie inaugurujące współpracę PK z ALSTOM ZWUS. Od lewej: dr inż. Aleksandra Ciastoń-Ciulkin (WIL PK), dr inż. Grzegorz Kaczor (WM PK), dr hab. inż. Maciej Szkoda, prof. PK (WM PK),  dr hab. inż. Jerzy Zając, prof. PK, prorektor PK ds. kształcenia i współpracy z zagranicą,  Adam Juretko, dyrektor zarządzający ALSTOM ZWUS, Karol Skrobol, dyrektor inżynierii ALSTOM ZWUS, dr hab. inż. Maciej Sułowicz, dziekan Wydziału Inżynierii Elektrycznej i Komputerowej PK, Alina Grabowy (Site HR Director ALSTOM), Aneta Juretko, specjalista ds. planowania oraz współpracy ALSTOM z uczelniami

 

 

Na zdjęciach: 1. Spotkanie przedstawicieli uczelni z gośćmi z Ambasady Japonii; 2. Ambasador Japonii, Akio Miyajima; 3. Uczestnicy spotkania, od lewej: Michiko Makino, Katarzyna Baron-Lisiakiewicz, prof. Marek Brzeżański, ambasador Japonii, Akio Miyajima, dziekan Wydziału Mechanicznego, prof. Jerzy Sładek oraz prorektor ds. studenckich, dr Marek Bauer / fot. Jan Zych

Rusza budowa Laboratorium Ultraprecyzyjnych Pomiarów Współrzędnościowych Politechniki Krakowskiej. Warte ponad 26 mln zł nowe centrum badawcze Wydziału Mechanicznego powstaje na terenie kampusu PK przy al. Jana Pawła II. Będzie realizowane w ramach projektu Narodowej Sieci Metrologii Współrzędnościowej (NSMET), którego liderem jest Politechnika Krakowska.

 

Najdokładniejsze pomiary świata w Krakowie

 

Naukową sieć i ośrodek badawczy światowej klasy tworzą cztery czołowe uczelnie techniczne: Politechnika Krakowska (lider konsorcjum) oraz Politechniki: Poznańska, Warszawska i Świętokrzyska. Celem sieciowej współpracy jest utworzenie w Polsce wyspecjalizowanej infrastruktury badawczej dla rozwoju metrologii współrzędnościowej – obszaru nauki zajmującego się pomiarem i obrazowaniem 3D wszelkich obiektów geometrycznych. Ważnym zadaniem NSMET będzie też wzorcowanie systemów współrzędnościowych, stosowanych w przemyśle i instytutach badawczych.

 

Wart ponad 49,8 mln zł projekt NSMET jest realizowany w ramach Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój (działanie 4.2 „Rozwój nowoczesnej infrastruktury badawczej sektora nauki”). Cztery uczelnie otrzymały na jego realizację dofinansowanie w wysokości ponad 33,2 mln zł, z czego najwięcej trafi do Politechniki Krakowskiej (blisko 17 mln zł), lidera konsorcjum. Dzięki tym środkom w Krakowie zostanie doposażone działające już na Wydziale Mechanicznym PK Laboratorium Metrologii Współrzędnościowej oraz powstanie Laboratorium Ultraprecyzyjnych Pomiarów Współrzędnościowych (LUPW).

 

 

 

Unikatowa, specjalnie zaprojektowana aparatura badawcza Narodowej Sieci Metrologii Współrzędnościowej pozwoli na wykonywanie w Polsce najdokładniejszych pomiarów współrzędnościowych świata. Są one wykorzystywane we wszystkich dziedzinach nauki i przemysłu – od zaawansowanej optyki, medycyny przez mechanikę, mechatronikę po energetykę. – Takie pomiary wykonuje się w zaledwie kilku światowych ośrodkach, przy czym możliwości aparaturowe polskiej sieci uczynią ją jednym z najnowocześniejszych centrów badawczych, o najszerszym zakresie badań – mówi prof. Jerzy A. Sładek, dziekan Wydziału Mechanicznego PK, pomysłodawca Narodowej Sieci Metrologii Współrzędnościowej.

 

 

 

 

Dla wielu dziedzin nauki i przemysłu

 

Laboratorium Ultraprecyzyjnych Pomiarów Współrzędnościowych Politechniki Krakowskiej stanie na terenie kampusu Wydziału Mechanicznego PK przy al. Jana Pawła II w krakowskich Czyżynach. Budynek będzie stanowił swoistą obudowę dla instalowanych maszyn pomiarowych, zapewniając im odpowiednią stabilność termiczną oraz izolację drgań i ruchów ziemi. To wymagało m.in. zaprojektowania specjalistycznych systemów klimatyzacji oraz fundamentowania.

 

---

Unikatowa, specjalnie zaprojektowana aparatura badawcza Narodowej Sieci Metrologii Współrzędnościowej pozwoli na wykonywanie w Polsce najdokładniejszych pomiarów współrzędnościowych świata.

---

 

W laboratorium zamontowana zostanie unikalna w skali międzynarodowej aparatura umożliwiająca wykonywanie pomiarów geometrii struktur wewnętrznych oraz zewnętrznych obiektów mierzonych, w skalach od nano do pomiarów wielkogabarytowych (co odpowiada zakresowi od 10^-9 m do 10^2 m). Poddawane pomiarom obiekty to przede wszystkim części maszyn i układów z różnorodnych branż przemysłu, m.in.: samochodowego, lotniczego, energetycznego (w tym odnawialnych źródeł energii), maszynowego, AGD, oraz medycyny, fotowoltaiki, technologii światłowodowych, optoelektroniki, bioinżynierii, produkcji materiałów kompozytowych i nanomateriałów, itd. Zakres realizowanych w laboratorium badań będzie obejmował pomiary tomograficzne w skali nano oraz mikro, nano pomiary współrzędnościowe geometrii mierzonych elementów oraz topografii ich powierzchni, pomiary multisensoryczne części maszyn wykonywane z zastosowaniem skanujących głowic stykowych oraz głowic optycznych, których funkcjonowanie oparte jest na różnych zjawiskach fizycznych, a także pomiary wielkogabarytowe elementów, których najdłuższy wymiar sięga 8 m, z mikronowymi dokładnościami.

 

– Biorąc pod uwagę kompleksowość planowanego wyposażenia, jego najnowocześniejszy i najdokładniejszy z obecnie dostępnych charakter, nasze laboratoria dołączą do światowej czołówki i będą dysponowały takimi możliwościami w zakresie infrastruktury badawczej jak wiodące laboratoria metrologiczne przy Krajowych Instytutach Metrologicznych w Niemczech, w Wielkiej Brytanii oraz w Stanach Zjednoczonych – podkreśla dr hab. inż. Adam Gąska, prof. PK, kierownik Laboratorium Metrologii Współrzędnościowej Politechniki Krakowskiej i projektu NSMET.

 

Budynek nowego laboratorium w formule „Zaprojektuj i wybuduj” wykona firma OLEXBUD, wartość kompleksowej umowy (m.in. na prace projektowe, budowlane oraz związane z zagospodarowaniem terenu wokół laboratorium) opiewa na 12 mln zł. Wartość infrastruktury badawczej nowego laboratorium to z kolei około 14,4 mln zł. Dla inwestycji zostały już wydane stosowne pozwolenia (decyzja o ULICP i pozwolenie na budowę). Planowany termin zakończenia prac to koniec 2023 roku.

 

Podstawowe parametry budynku Laboratorium Ultraprecyzyjnych Pomiarów Współrzędnościowych

 

Powierzchnia zabudowy – 520 m2. Powierzchnia użytkowa – 615,07 m2. Powierzchnia całkowita – 780,25 m2. Kubatura – ok. 5 954 m3. Wysokość budynku: 11,5 m. Wymiary zewnętrzne budynku: 20 x 26 m. Liczba kondygnacji nadziemnych: 2

 

Politechnika Krakowska rozwija nowoczesną infrastrukturę badawczą

 

Nowe laboratorium Wydziału Mechanicznego nie jest jedynym, o które wzbogaci się w tym roku uczelnia. W styczniu br. do użytku zostało oddane Wydziałowe Laboratorium Badawcze Wydziału Inżynierii i Technologii Chemicznej. Zostało wyposażone w najwyższej klasy sprzęt do prowadzenia badań fizykochemicznych w wielu obszarach nauki i przemysłu. Mogą z niego skorzystać nie tylko badacze i studenci WIiTCh, ale też innych wydziałów uczelni oraz zewnętrznych jednostek naukowych. Nowe centrum badawcze ma też bogatą ofertę dla partnerów przemysłowych. Zakres badań, które będzie można podejmować w nowym laboratorium, jest bardzo szeroki – obejmuje tematy z obszarów technologii i inżynierii chemicznej, katalizy, chemii, w tym chemii farmaceutycznej, a także biotechnologii przemysłowej, nanotechnologii i nanomateriałów, inżynierii materiałowej, fizyki, bioinżynierii, inżynierii środowiska.

 

Wiosną tego roku zostanie oddane do użytku kolejne ważne dla uczelni i całej Małopolski centrum badawcze – Laboratorium Aerodynamiki Środowiskowej Wydziału Inżynierii Lądowej, budynek laboratorium już stoi w Czyżynach (obok budynków Wydziału Mechanicznego, postępy w pracach można obserwować na bieżąco dzięki przekazowi online). Budynek laboratorium już stoi w Czyżynach (obok budynków Wydziału Mechanicznego). Trwa wyposażanie i uruchamianie urządzeń badawczych, m.in. dwóch tuneli aerodynamicznych o obiegu mieszanym. W laboratorium będą prowadzone badania modelowe i symulacje komputerowe dotyczące dynamicznego oddziaływania na smog i przewietrzanie miast oraz eksperymentalne badania wpływów środowiskowych i klimatycznych na rozwiązania inżynierskie. Wśród najważniejszych realizowanych tematów badawczych, oprócz tych związanych z oddziaływaniem wiatru w miastach, transportem zanieczyszczeń i sposobami dynamicznego wpływania na redukcję smogu, będą także problemy inżynierii wiatrowej, energetyki wiatrowej, wpływów środowiskowych na budowle i ludzi, aerodynamiki i dynamiki budynków, w tym badania obiektów budowlanych i konstrukcyjnych, narażonych na oddziaływanie wiatru i obciążenia śniegiem. Na budowę laboratorium uczelnia i Wydział Inżynierii Lądowej pozyskały środki m.in. z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Małopolskiego.

 

 

 

Peru Design Biennial to jedna z ważniejszych światowych organizacji powołanych w celu promowania wzornictwa, grafiki i sztuki użytkowej. Organizacja angażuje w swoje działania branżowe firmy, stowarzyszenia oraz instytucje. Jedną z większych inicjatyw jest World Poster Forum i towarzyszący mu międzynarodowy konkurs. 

 

Swoje prace na WPF przesłało 65 980 artystów z całego świata – w sumie 95 972 plakaty. Tylko 465 z nich zakwalifikowano do kolejnego etapu rywalizacji, w tym plakat (po lewej – kliknij i powiększ) autorstwa prof. Zbigniewa Latały z Politechniki Krakowskiej. Wybrane przez jury plakaty zostaną zaprezentowane podczas wystawy, która w listopadzie br. odbędzie się w Peru. 

 

Dr hab. inż. Zbigniew Latała, prof. PK (na zdjęciu / fot. Jan Zych) urodził się w 1955 r. w Krakowie. Jest absolwentem Akademii Górniczo-Hutniczej. Pracę na Politechnice Krakowskiej rozpoczął w 1982 r. W latach 1983-2003 pracował też jako fotograf i grafik w wydawnictwach polskich i skandynawskich. Interdyscyplinarną rozprawę doktorską pt. „Zastosowanie komputerowej analizy obrazu ultrasonograficznego do badania serca” obronił z wyróżnieniem w 2002 r. (promotor: prof. dr hab. inż. Leszek Wojnar). Przygotowując rozprawę habilitacyjną, wykorzystał tradycyjne i nowe media do stworzenia serii grafik, plakatów i multimediów inspirowanych muzyką. Rada Wydziału Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie nadała mu stopień doktora habilitowanego w styczniu 2018 r. Prof. Zbigniew Latała na Politechnice Krakowskiej kieruje Laboratorium Inżynierii Wzornictwa Przemysłowego. 

 

Prof. Latała specjalizuje się w zagadnieniach z zakresu analizy obrazów i szeroko rozumianego projektowania. Jest autorem lub współautorem 39 publikacji naukowych oraz ponad 120 wystaw artystycznych pokazywanych na całym świecie. Laureat 37 prestiżowych konkursów projektowych, krajowych i zagranicznych. Uhonorowany m.in. Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, Odznaką „Honoris Gratia”, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Złotym za Długoletnią Służbę. 

 

 

 

 

 

14 stycznia odbył się I etap (on-line) konkursu „O Złoty Indeks PK”, w którym 350 tegorocznych maturzystów rywalizowało w zakresie czterech przedmiotów: matematyki, chemii, informatyki i – po raz pierwszy – predyspozycji architektonicznych.  Do finału, zaplanowanego na 25 lutego, zakwalifikowało się 131 osób. Laureaci konkursu otrzymają dodatkowe punkty w rekrutacji na Politechnikę Krakowską. 

 

 

 

I etap konkursu „O Złoty Indeks PK” został zorganizowany za pomocą platformy e-learningowej. Między 5 grudnia 2022 r. a 9 stycznia 2023 r. odbywała się elektroniczna rejestracja, podczas której osoby zainteresowane udziałem w rywalizacji wskazywały jeden z czterech konkursowych przedmiotów. W bieżącej, 8 edycji po raz pierwszy naukowe zmagania toczą się w zakresie predyspozycji architektonicznych.

Duże zainteresowanie politechnicznym konkursem

 

Spośród 350 osób, które zgłosiły się do konkursu, 189 wybrało matematykę, 48 chemię, 22 osoby informatykę, a 91 predyspozycje architektoniczne. Wśród 131 finalistów, 51 powalczy w dyscyplinie matematyka, 30 sprawdzi swoje umiejętności chemiczne, 18 – informatyczne, a 32 – predyspozycje architektoniczne.

 

 

Przyszli architekci i architekci krajobrazu w II etapie wykonają model fizyczny z dostarczonych przez organizatorów materiałów, w oparciu o wskazany temat konkursowy, przy czym oceniana będzie kompozycja, forma i zgodność pracy z tematem. Na śmiałków rywalizujących w matematyce, chemii i informatyce, podobnie jak w I etapie, czekać będą zadania obliczeniowe i problemowe.

 

---

W pierwszym etapie konkursu „O Złoty Indeks PK” rywalizowało w tym roku 350 maturzystów

---

 

 

II etap konkursu „O Złoty Indeks PK” odbędzie się 25 lutego (sobota) o godz. 10.00 na kampusie Politechniki Krakowskiej przy ul. Warszawskiej 24. W zależności od uzyskanych wyników, laureaci otrzymają 200, 100 lub 60 dodatkowych punktów w postępowaniu rekrutacyjnym na wybrany kierunek studiów I stopnia na Politechnice Krakowskiej (z wyjątkiem inżynierii wzornictwa przemysłowego).

 

 

Więcej informacji na temat konkursu na stronie internetowej: indeks.pk.edu.pl

 

 

(bk, mm) 

 

 

 

 

Zainteresowanie kandydatów wyrażone liczbą osób na jedno miejsce w pierwszych postępowaniach kwalifikacyjnych zdecydowanie wskazuje, że najpopularniejszym kierunkiem tegorocznej rekrutacji na studia I stopnia jest informatyka oferowana przez Wydział Informatyki i Telekomunikacji. O jedno miejsce walczyło tam 12 osób. Podsumowanie w liczbach bezwzględnych również wypada imponująco, bowiem na informatykę stacjonarną aplikowało ponad 1300 osób. Dla porównania, w ubiegłym roku w I turze zarejestrowało się 1222 kandydatów. Po przeprowadzeniu dwóch postępowań kwalifikacyjnych limit przewidzianych miejsc został wypełniony i Wydziałowa Komisja Rekrutacyjna WIiT zdecydowała o zamknięciu rejestracji na stacjonarne i niestacjonarne studia I stopnia na informatyce. 

 

Popularność kierunków informatycznych wśród absolwentów szkół średnich została potwierdzona dużym zainteresowaniem informatyką w inżynierii komputerowej prowadzoną przez Wydział Inżynierii Elektrycznej i Komputerowej. O jedno miejsce na ten kierunek w trybie stacjonarnym starało się 9 osób, a rejestracji dokonało 645 kandydatów. Wypełnienie przewidzianego limitu miejsc spowodowało, że rejestracja na informatykę w inżynierii komputerowej, zarówno stacjonarną jak i niestacjonarną, została już zamknięta. Na brak chętnych do studiowania informatyki stosowanej nie może z kolei narzekać Wydział Mechaniczny. W pierwszym postępowaniu kwalifikacyjnym na jedno miejsce przypadło 10 chętnych (aplikowało 727 osób). Ubiegłoroczna nowość rekrutacyjna Wydziału Inżynierii Środowiska i Energetyki – geoinformatyka, łącząca zagadnienia informatyczne z geoinżynierią i hydroinżynierią, także odnotowała dobry wynik. 

 

Wśród kierunków cieszących się największym zainteresowaniem kandydatów – tradycyjnie – znalazła się architektura. Na studia prowadzone w języku polskim, ale także te oferowane w języku angielskim aplikowało blisko 800 osób, podobnie jak w ubiegłorocznej I turze rekrutacji. Wzrost chętnych do studiowania w porównaniu z 2020 r. odnotowano na elektrotechnice i automatyce z oferty Wydziału Inżynierii Elektrycznej i Komputerowej. Przed pierwszym postępowaniem kwalifikacyjnym na kierunek prowadzony stacjonarnie zarejestrowało się 571 osób (513 kandydatów łącznie aplikowało we wszystkich turach rekrutacji rok temu). Limit miejsc na studia stacjonarne i niestacjonarne I stopnia na elektrotechnice i automatyce został wypełniony i rejestracja nie jest już prowadzona. 

 

Tegoroczni maturzyści licznie aplikowali na automatykę i robotykę, mechanikę i budowę maszyn w j. polskim, inżynierię medyczną, inżynierię produkcji, środki transportu i logistykę (Wydział Mechaniczny), budownictwo (Wydział Inżynierii Lądowej), energetykę, inżynierię środowiska, odnawialne źródła energii i infrastrukturę komunalną (Wydział Inżynierii Środowiska i Energetyki), biotechnologię, technologię chemiczną (Wydział Inżynierii i Technologii Chemicznej), matematykę stosowaną, matematykę (Wydział Informatyki i Telekomunikacji; zakończona rejestracja na matematykę i matematykę stosowaną – studia stacjonarne I stopnia), inżynierię materiałową (Wydział Inżynierii Materiałowej i Fizyki). Dużym zainteresowaniem cieszy się też gospodarka przestrzenna – kierunek międzywydziałowy. 

 

Rekrutacja na PK – inaczej niż przed rokiem – prowadzona jest w trybie ciągłym. Ostateczne wyniki znane będą dopiero we wrześniu. Wszystkie niezbędne informacje dotyczące zasad rekrutacji, harmonogramów prac poszczególnych komisji rekrutacyjnych, kierunków studiów oraz wymaganych dokumentów można znaleźć w Portalu Rekrutacyjnym uczelni. Tam również możliwość przejścia do systemu elektronicznej rejestracji. Należy bardzo dokładnie sprawdzać sekcję ogłoszeń WKR, w której komisje m.in. podają informacje o zakończonych naborach na poszczególne kierunki. Ponieważ w tym roku sposobów dostarczania dokumentów do komisji jest kilka (wgranie do systemu rekrutacji, dostarczenie osobiste, wgranie do systemu rekrutacji wraz z połączeniem się z komisją za pośrednictwem platformy internetowej i przesłanie dokumentów pocztą tradycyjną), warto w Portalu Rekrutacyjnym zweryfikować, którą z metod stosuje sią na danym wydziale.

 

 

 

Na zdjęciu, kampus Politechniki Krakowskiej przy ul. Warszawskiej 24 / fot. materiały PK

 

 

 

 

 

EURODOC z siedzibą w Brukseli to istniejąca od 2005 r. międzynarodowa federacja, która zrzesza doktorantów i młodych naukowców z krajów należących do Unii Europejskiej i Rady Europy. Organizacja reprezentuje interesy młodych naukowców w dziedzinie edukacji, badań i rozwoju zawodowego. EURODOC monitoruje sytuację początkujących naukowców pod względem mobilności, warunków pracy, możliwości zatrudnienia i wyboru kariery oraz pracuje nad polepszeniem programów studiów doktoranckich i szkolnictwa wyższego w Europie.

 

Nowa przewodnicząca Europejskiej Rady Doktorantów i Młodych Naukowców – mgr inż. Agnieszka Żyra – od kilku lat angażuje się w działalność doktorancką na szczeblu uczelnianym, krajowym i międzynarodowym. W kadencji 2020/2021 pełniła funkcję sekretarza Zarządu EURODOC. 

 

Agnieszka Żyra (na zdjęciu / fot. archiwum prywatne) ukończyła z wyróżnieniem studia na kierunku inżynieria produkcji na Wydziale Mechanicznym Politechniki Krakowskiej. Kontynuuje swoją karierę naukową na PK – jest doktorantką, a także pracownikiem dydaktycznym na stanowisku asystenta w Katedrze Inżynierii i Automatyzacji Produkcji. W swoich badaniach zajmuje się zagadnieniami związanymi z niekonwencjonalnymi technikami obróbki, szczególnie obróbką elektroerozyjną.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Nabór wniosków na konkurs ,,Infostrateg I” odbywał się od 4 stycznia do 3 marca br. Głównym celem tego strategicznego programu badań naukowych i prac rozwojowych pt. „Zaawansowane technologie informacyjne, telekomunikacyjne i mechatroniczne” jest rozwój polskiego potencjału SI poprzez opracowanie rozwiązań wykorzystujących sztuczną inteligencję i blockchain, a mających bezpośrednie zastosowanie w praktyce. 

 

NCBR zwraca szczególnie uwagę na: utworzenie zbiorów danych testowych i stworzenie na ich bazie standardów wyboru najlepszych rozwiązań; rozwijanie polskiego potencjału badawczego w sztucznej inteligencji; znaczące zwiększenie aktywności rynkowej polskich zespołów informatycznych; zastosowanie sieci neuronowych w robotyce i automatyzacji; stworzenie narzędzi opartych o technologię blockchain (technologia służąca do przechowywania oraz przesyłania informacji o transakcjach zawartych w Internecie; informacje zostają ułożone w postaci następujących po sobie bloków danych) przyspieszających rozwój gospodarki cyfrowej; stworzenie rozwiązań opartych o uczenie maszynowe podnoszących jakość produktów i usług oraz efektywność procesów. Spełnienie tych założeń będzie możliwe dzięki projektom wyłonionym w trybie konkursowym. 

 

W pierwszej edycji konkursu ,,Infostrateg” złożono 54 wnioski. Tylko 10 projektów otrzymało finansowanie na łączną kwotę 57 453 227,12 zł. Wśród nich znalazł się projekt „Detekcja zmanipulowanych treści audio-wideo w celu ochrony przed rozprzestrzenianiem wiadomości o charakterze deepfake” kierowany przez dr. hab. inż. Michała Beretę, prof. PK z Katedry Informatyki Wydziału Informatyki i Telekomunikacji Politechniki Krakowskiej. Kwota dofinansowania wynosi 3 965 841,58 zł. 

 

Wyniki konkursu ,,Infostrateg” zostały opublikowane na stronie NCBR. 

 

 

 

 

 

 

 

 

Konkurs PK adresowany jest zarówno do profesjonalistów, jak i amatorów fotografii. Każdy uczestnik może nadesłać maksymalnie cztery prace (format minimum 30x40 cm) lub zwarte tematycznie cykle (do czterech zdjęć), które traktowane będą jako jedna praca. 

 

Na laureatów czekają atrakcyjne nagrody finansowe w wysokości: 1500 zł (I nagroda), 1200 zł (II nagroda) i 1000 zł (III nagroda). Wernisaż i ogłoszenie wyników nastąpi w czasie trwania XVI Dni Jana Pawła II: 15-18 listopada 2021 r.

 

Prace konkursowe należy dostarczyć pocztą (w odpowiednim opakowaniu zabezpieczającym je przed zniszczeniem) na adres: Politechnika Krakowska, Pawilon Konferencyjno-Wystawowy „Kotłownia”, ul. Warszawska 24, 31-155 Kraków, z dopiskiem „Konkurs fotograficzny” lub osobiście na wskazany adres (od poniedziałku do piątku w godz. 9.00-15.00). 

 

Do prac należy dołączyć ich elektroniczną wersję na nośnikach CD, DVD lub pendrive albo przesłać w formie załącznika wiadomości e-mail (pliki do 5 MB) na adres: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript., a także zaklejoną kopertę z wypełnioną i podpisaną kartą zgłoszenia. Dodatkowo, osoby niepełnoletnie dołączają w zaklejonej kopercie zgodę na udział w konkursie podpisaną przez rodziców lub opiekunów prawnych. 

 

 

 

 

Celem Dni Jana Pawła II jest popularyzacja dziedzictwa Ojca Świętego. W wydarzenie zaangażowane są szkoły wyższe z Krakowa i Małopolski, w tym Politechnika Krakowska. Hasłami poprzednich edycji były m.in.: „Niepodległość”, „Prawa człowieka i prawa narodów”, „Miłosierdzie”, „Świętość”, „Nadzieja”, „Uniwersytet”.

 

 

 

 

 

W ramach 31. Finału Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy można wylicytować przejazd w politechnicznym symulatorze tramwaju. W ten sposób Politechnika Krakowska włącza się po raz piąty w zbiórkę.

 

 

31. Finał Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy odbędzie się 29 stycznia 2023 roku. Tegoroczna zbiórka odbywa się pod hasłem „Żyj zdrowo w zdrowym świecie", a zebrane podczas niej środki zostaną przeznaczone na walkę z sepsą. W związku ze zbiórką została uruchomiona licytacja przejazdu w pierwszym polskim symulatorze tramwaju z w pełni odzwierciedloną kabiną. Wylicytowany przejazd będzie połączony z wykładem na temat budowy i eksploatacji tramwajów oraz obowiązujących przepisów. Podczas jazdy zwycięzca aukcji będzie mógł liczyć na wparcie ze strony wykwalifikowanego instruktora. Taka sesja w symulatorze stanowi także okazję do zapoznania się z zasadami funkcjonowania zbiorowego transportu miejskiego. Organizatorem licytacji jest Katedra Pojazdów Szynowych i Transportu Wydziału Mechanicznego Politechniki Krakowskiej.

 

Działający na Politechnice Krakowskiej pierwszy polski symulator tramwaju NGT6, który powstał na Wydziale Mechanicznym, stanowi wyjątkowe laboratorium badawczo-dydaktyczne. Jego budowa rozpoczęła się w kwietniu 2006 r. W skład urządzenia wchodzi – wykonana od podstaw na wzór oryginalnej – kabina tramwaju, układ projekcji scenerii jazdy, stanowisko instruktażowe oraz specjalistyczne oprogramowanie komputerowe. Podczas wirtualnej przejażdżki można zasymulować wszelkie możliwe niespodzianki, zdarzające się prowadzącym pojazd, jak  np. śliskie tory, wtargnięcie pieszego lub samochodu na drogę czy awaria tramwaju. Projekt jest ciągle rozwijany, dodawane są nowe funkcje i elementy oprogramowania. Od 2021 r. symulator tramwaju wspomaga szkolenie kandydatów na motorniczych krakowskiego MPK.

 

 

Link do aukcji: Poczuj się jak motorniczy w symulatorze tramwaju! - Aukcje WOŚP - Allegro.pl

 

 

 

 

 

 

 

 

{fastsocialshare} 

 

 

 

Narodowe Centrum Badań Jądrowych powstało 1 września 2011 r. Jest jednym z największych instytutów naukowych w Polsce, który dysponuje – jedynym w kraju – jądrowym reaktorem badawczym. Główna siedziba Centrum znajduje się w Otwocku (dzielnica Świerk). Zakłady i pracownie naukowe NCBJ zlokalizowane są także w Warszawie i Łodzi. 

 

Narodowe Centrum Badań Jądrowych zajmuje się badaniami podstawowymi z dziedziny fizyki subatomowej (fizyka cząstek elementarnych i jądrowa, fizyka plazmy gorącej itp.) oraz stosowaniem metod fizyki jądrowej i rozwijaniem technologii jądrowych. Centrum produkuje m.in. radiofarmaceutyki, a także urządzenia dla rozmaitych gałęzi nauki i gospodarki, w tym medycyny. NCBJ tworzy infrastrukturę informatyczną i laboratoryjną niezbędną dla wsparcia eksperckiego programu budowy energetyki jądrowej w Polsce. Jest partnerem Wspólnego Centrum Badawczego (ang. Joint Research Centre), stanowiącego zaplecze badawczo-naukowe Komisji Europejskiej. Centrum prowadzi również studia doktoranckie w zakresie fizyki cząstek elementarnych, fizyki promieniowania kosmicznego, kosmologii i astrofizyki, fizyki jądrowej, fizyki i technologii plazmy, fizyki ciała stałego i badań materiałowych, w tym dwa kierunki elitarnych interdyscyplinarnych studiów doktoranckich: w zakresie reaktorów jądrowych nowych generacji i projektowania radiofarmaceutyków.

 

Do zadań Rady Naukowej Narodowego Centrum Badań Jądrowych, w skład której został powołany prof. Błażej Skoczeń (na zdjęciu / fot. Jan Zych), należy m.in.: opiniowanie kierunkowych planów tematycznych badań naukowych i prac rozwojowych oraz finansowych NCBJ, a także rocznych sprawozdań dyrektora z wykonania zadań; zatwierdzanie perspektywicznych kierunków działalności naukowej, rozwojowej i wdrożeniowej; opiniowanie kwalifikacji osób na stanowiska pracowników naukowych i badawczo-technicznych oraz dokonywanie okresowej oceny dorobku naukowego i technicznego tych pracowników; opiniowanie wniosków o przyznanie stypendiów naukowych; przeprowadzanie przewodów doktorskich i habilitacyjnych oraz postępowań o nadanie tytułu naukowego w zakresie posiadanych uprawnień; opiniowanie programów prowadzonych przez Instytut studiów podyplomowych i doktoranckich; opiniowanie regulaminu zarzadzania prawami autorskimi i prawami pokrewnymi oraz prawami własności przemysłowej oraz zasad komercjalizacji wyników badań naukowych i prac rozwojowych. 

 

Prof. dr hab. inż. Błażej Skoczeń jest absolwentem Politechniki Krakowskiej. Obecnie kieruje Centrum Projektowania Akceleratorów Wydziału Mechanicznego PK. Od 2019 r. przewodniczy Komisji Ewaluacji Nauki. Odbył staże naukowe na Uniwersytecie Technicznym w Wiedniu (1992) i w Toyohashi University of Technology w Japonii (1993). Pracował również w Institut Français de Mécanique Avancée (2006). Kierował w CERN jednym z zespołów zajmujących się projektem Wielkiego Zderzacza Hadronów (LHC). W 2013 r. został członkiem Komitetu Ewaluacji Jednostek Naukowych Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Autor około 200 publikacji, książek, raportów i opracowań naukowych, m.in. trzech monografii.

 

 

 

 

 

 

 

 

W skład zespołu odpowiedzialnego za projekt pn. „Znakowane luminescencyjnie powłoki dedykowane do mapowania ciśnienia na powierzchniach testowanych w tunelach aerodynamicznych modeli obiektów rzeczywistych (takich jak budynki wysokościowe i maszyny transportowe)”, na czele którego stoi mgr inż. Maciej Pilch ze Szkoły Doktorskiej PK, wchodzą: prof. dr hab. inż. Roman Popielarz i dr hab. inż. Joanna Ortyl, prof. PK z Wydziału Inżynierii i Technologii Chemicznej, doktorant mgr inż. Paweł Fiedor, a także inż. Magdalena Jankowska, studentka technologii chemicznej (II stopień) na WIiTCh. Kwota dofinansowania badań z programu „Inkubator Innowacyjności 4.0” wynosi ponad 66 tys. zł. 

 

 

 

– Rozwiązanie, nad którym pracujemy, skupia się na wykorzystaniu farb czułych na ciśnienie typu Pressure Sensitive Paints (PSP) do testów aerodynamicznych. Technologia ta jest wykorzystywana przez NASA m.in. do testów aerodynamicznych samolotów oraz promów kosmicznych. Nasze zadanie polega na jej przystosowaniu do badań konstrukcji budowlanych, np. budynków wysokościowych czy mostów – tłumaczy mgr inż. Maciej Pilch. Wyniki badań prowadzonych przez zespół naukowy z Politechniki Krakowskiej będą miały duże znacznie przy projektowaniu budynków wysokościowych, ponieważ pozwolą określić m.in. wymagany poziom wytrzymałości konstrukcji na działanie wiatru. – Chcemy poprawić parametry użytkowe, takie jak czułość czy odporność na wahania temperatury. Możemy to osiągnąć poprzez wykorzystanie systemów PSP zawierających dodatkowy składnik w postaci rozpuszczalnika organicznego – dodaje młody naukowiec z PK.

 

 

 

Naukowcy zaczęli swoje prace badawcze w Laboratorium Fotochemii Stosowanej na Wydziale Inżynierii i Technologii Chemicznej PK. Na tym etapie zsyntezowali nowe sensory luminescencyjne i zbadali właściwości powłok PSP. – Prace badawcze w Laboratorium Fotochemii Stosowanej są nadal prowadzone w tym obszarze i skupiają się na poszukiwaniu nowych systemów PSP o zwiększonej czułości oraz silniejszej luminescencji – mówi Maciej Pilch. Rozwiązanie opracowywane przez badaczy z Wydziału Inżynierii i Technologii Chemicznej wymagało przetestowania w tunelu aerodynamicznym. Z pomocą pospieszyło Laboratorium Inżynierii Wiatrowej Wydziału Inżynierii Lądowej PK. Na potrzeby testów w tunelu przygotowana została specjalna przystawka pomiarowa do badań z użyciem systemów PSP w świetle ultrafioletowym. Modele budynków wysokościowych, wykonanych przy pomocy techniki druku 3D, naukowcy pomalowali luminescencyjną powłoką świecącą na czerwono. Mapowanie nacisku ciał stałych przy użyciu technologii PSP umożliwił specjalnie skonstruowany skaner 3D. – Wyniki testów prowadzonych w LIW są niezwykle obiecujące. Zdajemy sobie sprawę, że nadal istnieje konieczność poszukiwania systemów PSP o polepszonych parametrach użytkowych, w szczególności w odniesieniu do czułości takich układów i nad tym będziemy pracować – dodaje Pilch. 

 

 

 

Rozwiązanie proponowane przez zespół Macieja Pilcha dedykowane jest przede wszystkim placówkom zajmującym się badaniami aerodynamicznymi nowopowstających konstrukcji budowlanych. Jedną z nich jest wspomniane wyżej Laboratorium Inżynierii Wiatrowej PK, które regularnie przeprowadza testy takich konstrukcji. Docelowo naukowcy z Wydziału Inżynierii i Technologii Chemicznej chcą zainteresować wynikami swoich prac firmy zajmujące się wykonywaniem testów aerodynamicznych dla budownictwa oraz producentów maszyn transportowych. Atutami nowej technologii – w porównaniu z klasycznymi technikami pomiarowymi – są m.in. ekonomiczność, a także większa dokładność pomiarów. Dzięki możliwości uzyskania wyników o znacznie większej rozdzielczości przestrzennej, przebadane konstrukcje budowlane będą też bezpieczniejsze dla ich użytkowników. 

 

Kierujący projektem „Znakowane luminescencyjnie powłoki dedykowane do mapowania ciśnienia na powierzchniach testowanych w tunelach aerodynamicznych modeli obiektów rzeczywistych (takich jak budynki wysokościowe i maszyny transportowe)” mgr inż. Maciej Pilch jest absolwentem Wydziału Inżynierii i Technologii Chemicznej PK (kierunki: inżynieria chemiczna i procesowa, technologia chemiczna). Od października 2019 r. realizuje doktorat w trybie interdyscyplinarnym w ramach programu POLIDOCTUS (dyscyplina wiodąca: Inżynieria chemiczna; dyscyplina dodatkowa: Inżynieria lądowa i transport). Tytuł jego przewodu doktorskiego to „Innowacyjne luminescencyjne systemy sensoryczne do mapowania rozkładu termodynamicznych parametrów stanu na powierzchniach obiektów rzeczywistych”. Zainteresowania naukowe Macieja Pilcha obejmują fotochemię, elektrochemię, inżynierię wiatrową, badania aerodynamiczne i druk 3D. 

 

Młody badacz był wielokrotnie nagradzany za swoje dokonania. W 2018 r. został laureatem ogólnopolskiego konkursu „Złoty Medal Chemii” – zdobył III nagrodę za pracę inżynierską pt. „Badanie wpływu ciśnienia na charakterystykę emisji molekularnych sensorów luminescencyjnych w polimerowych materiałach powłokowych”. W 2019 r. zajął I miejsce w konkursie „Młodzi Innowacyjni”. W tym samym roku zespół z PK, w którego pracach uczestniczył, zajął III miejsce w konkursie dla studenckich kół naukowych „Students Science Clubs Contest” za projekt pn. „Study of the effect of pressure on the emission characteristics of luminescent sensors in polymeric coating materials”. Maciej Pilch jest również laureatem Nagrody Fundacji Wspierania Młodych Talentów Profesora Janusza Magiery przy Politechnice Krakowskiej. 

 

 

 

 

 

 

Na zdjęciach, 1) testy w Laboratorium Inżynierii Wiatrowej PK / fot. Maciej Pilch ; 2) Maciej Pilch montuje modele budynków do testów w LIW / fot. Łukasz Flaga; 3) testy w Laboratorium Inżynierii Wiatrowej / fot. Maciej Pilch 

 

 

 

 

 

 

 

 

W zeszłym miesiącu zostały ogłoszone wyniki II edycji konkursu „Innowacje w drogownictwie” zorganizowanego przez Generalną Dyrekcję Dróg Krajowych i Autostrad. W kategorii Inżynieria ruchu, inteligentne systemy zarządzania ruchem oraz rozwiązania BRD pierwsze miejsce zdobył Jacek Bartusiak, absolwent Wydziału Inżynierii Lądowej PK za pracę pt. „Ocena prędkości pojazdów oraz jakości oznakowania drogi na podstawie nagrań wideo: analiza strefy robót drogowych w Polsce”. Promotorem głównym pracy był dr Tomasz E. Burghardt, pracownik firmy M. Swarovski GmbH (Austria), natomiast konsultantem (promotorem pomocniczym) – dr inż. Anton Pashkevich, pracownik Katedry Systemów Transportowych Wydziału Inżynierii Lądowej Politechniki Krakowskiej. Celem konkursu było wyłonienie najlepszych prac dyplomowych, których wyniki można zastosować w drogownictwie. 

 

Jak zauważa autor pracy nagrodzonej przez Kapitułę konkursową, mgr inż. Jacek Bartusiak: – Do podjęcia tematyki związanej z bezpieczeństwem ruchu drogowego na polskich drogach skłoniły mnie doświadczenia zdobyte podczas studiów, zarówno inżynierskich, jak i magisterskich, kiedy to prowadziłem badania dotyczące oznakowania poziomego dróg. Przygotowując jeden z przeglądów literatury dostrzegłem braki w tematyce badań na odcinkach robót drogowych. Jacek Bartusiak stwierdził, że zastosowanie naturalistycznych badań może być metodą, która sprawdzi się podczas poszukiwań sposobu na poprawę bezpieczeństwa na odcinkach dróg, na których trwają prace remontowe i budowlane. Naturalistyczne badanie jazdy (Naturalistic Driving Study – NDS) charakteryzuje się bowiem ciągłym rejestrowaniem informacji dotyczących jazdy w rzeczywistych warunkach, a zatem przezwycięża wiele problemów związanych z użyciem tradycyjnych metod eksperymentalnych. 

 

Przygotowując pracę pt. „Ocena prędkości pojazdów oraz jakości oznakowania drogi na podstawie nagrań wideo: analiza strefy robót drogowych w Polsce” Jacek Bartusiak przeprowadził naturalistyczną obserwację przebudowywanego odcinka drogi krajowej nr 1 pomiędzy Częstochową a Piotrkowem Trybunalskim. Zbieranie danych odbywało się za pomocą dwóch skoordynowanych kamer (z odbiornikiem danych GPS) zamontowanych w pojeździe testowym. – Celem moich naukowych działań było opracowanie metodyki pozwalającej na ocenę prędkości pojazdów wykonujących manewr wyprzedzania oraz jakości i poprawności tymczasowego oznakowania odcinków robót drogowych w codziennych, rzeczywistych warunkach podróży. Dodatkowo zbadałem wpływ utworzenia odcinkowego pomiaru prędkości (OPP) na przestrzeganie ustawionych ograniczeń określających maksymalną dopuszczalną prędkość poruszania się oraz przeprowadziłem analizę zachowania odstępu między pojazdami – tłumaczy Jacek Bartusiak. – W pracy poruszyłem także problem niskiej jakości i niepoprawności usytuowania oznakowania pionowego. Omówiłem też istniejące możliwości oceny widoczności oznakowania poziomego przy wykorzystaniu metody zgodnej z założeniami NDS.

 

Z pracy Jacka Bartusiaka wypływa wiele interesujących wniosków. Podczas jazdy dwupasmowym, jednokierunkowym odcinkiem drogi będącym w przebudowie zaobserwowano 1706 pojazdów, z których 1359 wyprzedzało pojazd testowy. Z analizy wynika, że pomimo trwających prac remontowych, nie brakowało samochodów, które poruszały się z prędkością powyżej 140 km/h (rekordzista jechał z prędkością 200 km/h!). Prędkości nie przekroczyło tylko 21 proc. pojazdów. Analiza udowodniła również hipotezę, że radar jest dobrym sposobem na zmniejszenie prędkości jazdy. Jednakże zaraz po usunięciu oznakowania informującego o tym, że dany fragment drogi objęty jest OPP, zjawisko przekraczania prędkości powróciło (choć w nieco mniejszym stopniu).

 

Wyniki badania pokazały także, że wielu kierowców nie zachowuje wymaganej bezpiecznej odległości między pojazdami. Kolejnym aspektem, na który autor pracy zwrócił uwagę były znaki drogowe. Na podstawie przeprowadzonej analizy okazało się, że w większości przypadków były one dobrej jakości, jednak duża część z nich została ustawiona nieprawidłowo lub niepotrzebnie. Jak zauważa Jacek Bartusiak: – Kierowca napotykający tak niesłychany nadmiar znaków drogowych, z których część jest w sposób oczywisty nieprawidłowa, nie może polegać na informacjach przekazywanych przez te znaki. Można więc przyjąć, że jeżdżąc po polskich drogach po prostu je ignoruje, co może być również jedną z przyczyn notorycznego przekraczania prędkości. W swojej pracy, absolwent zwrócił także uwagę na oznakowanie poziome, którego niska jakość lub błędnie poprowadzone linie utrudniają właściwą interpretację. 

 

Zaproponowana przez Jacka Bartusiaka metoda naturalistycznych badań jazdy może być zastosowana w drogownictwie. – NDS oferuje nowe, uzupełniające podejście do istniejących metod zrozumienia zachowania kierowcy oraz pojazdu w różnych codziennych sytuacjach. Umożliwia także zbadanie powiązania pomiędzy warunkami drogowymi a zachowaniem użytkowników dróg, a także wiele innych aspektów ruchu, których obserwacja jest trudna przy wykorzystaniu tylko tradycyjnych metod – mówi autor nagrodzonej pracy. Metoda ta pozwala np. zlokalizować odcinek drogi, na którym dochodzi do wielu przekroczeń przepisów. W zidentyfikowanym miejscu można zamontować fotoradar lub odcinkowy pomiar prędkości i tym samym zapobiegać wykroczeniom.

 

Mgr inż. Jacek Bartusiak jest absolwentem kierunku transport na  Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Krakowskiej. Obecnie kontynuuje naukę w Szkole Doktorskiej PK w dyscyplinie inżynieria lądowa i transport. W swojej rozprawie doktorskiej planuje zająć się analizą oznakowania drogowego z wykorzystaniem metody LiDAR. Młody naukowiec od początku studiów interesuje się szeroko rozumianym bezpieczeństwem ruchu drogowego, w szczególności oznakowaniem dróg. Jest współautorem kilku artykułów naukowych. Dwukrotnie uzyskał ministerialne stypendium dla studentów. Naukę w Szkole Doktorskiej PK łączy z pracą w Zarządzie Dróg Wojewódzkich w Krakowie (Wydział Inżynierii Ruchu). 

 

 

 

Fot. archiwum prywatne

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Na konkurs OPUS + LAP wpłynęły aż 2122 wnioski na łączną kwotę ponad 2,3 mld zł. Naukowcy mogli starać się o finansowanie projektów realizowanych bez udziału partnerów zagranicznych, projektów prowadzonych we współpracy międzynarodowej dwustronnej lub wielostronnej, w tym w ramach współpracy LAP (Lead Agency Proceduret – kooperacja z zagranicznymi zespołami badawczymi z Austrii, Czech, Słowenii, Niemiec lub Szwajcarii), a także projektów wymagających wykorzystania wielkich, międzynarodowych urządzeń badawczych. Po przeprowadzeniu procesu oceny formalnej i merytorycznej eksperci zakwalifikowali do finansowania 342 projekty o wartości ponad 449 mln zł, w tym 79 wniosków OPUS LAP. 

 

Wsparcie w wysokości 1 363 050 otrzymał polsko-czeski projekt „Zaawansowane fotoutwardzalne nanokompozyty polimerowe otrzymywane w technologiach szybkiego prototypowania 3D-VAT”, realizowany przez Politechnikę Krakowską oraz Brno University of Technology. Kierownikiem projektu na Politechnice jest dr hab. inż. Joanna Ortyl, prof. PK z Wydziału Inżynierii i Technologii Chemicznej. Wspólne prace polskich i czeskich naukowców to odpowiedź na wyzwanie, jakim są wysoce konfigurowalne materiały funkcjonalne do zastosowań nowej generacji. 

 

W ramach konkursu OPUS dofinansowany został również wspólny projekt AGH (lider konsorcjum) i PK pn. „Reologia cieczy magnetoreologicznych w niejednorodnym polu magnetycznym – tryb szczypania”. Zadania realizowane na Politechnice koordynuje dr hab. inż. Janusz Gołdasz, prof. PK z Wydziału Inżynierii Elektrycznej i Komputerowej. Kwota dofinansowania projektu wynosi 533 262 zł z czego dla PK – 296 826 zł. Celem prowadzonych badań jest zrozumienie mechanizmu rządzącego zachowaniem cieczy magnetoreologicznej w – słabo do tej pory zbadanym – trybie szczypania. Wyniki projektu mogą przynieść szereg interesujących rezultatów, także w zakresie wytycznych do projektowania urządzeń z cieczami MR, które znajdują zastosowanie w inteligentnych układach napędowych jak sprzęgła i hamulce, a także tłumiących (amortyzatory, tłumiki drgań i pochłaniacze energii) oraz w obróbce dokładnościowo-gładkościowej powierzchni. 

 

Wyniki konkursu OPUS 20 znajdują się na stronie internetowej Narodowego Centrum Nauki. 

 

 

 

 

 

 

 

 

Pomysłodawcą plebiscytu jest Krzysztof Kusak, I wiceprzewodniczący Parlamentu Samorządu Studenckiego Politechniki Krakowskiej i przewodniczący Komisji Kultury. Inspiracją było wydarzenie z Politechniki Gdańskiej – Plebiscyt „Złote Lwiątka”. – Pierwszy raz pomysł na organizację plebiscytu na Politechnice Krakowskiej pojawił się w 2019 r. Niestety, przez pandemię idea musiała czekać na realizację aż trzy lata, ale wreszcie się udało. Chciałem, by były to nagrody od studentów dla studentów, dlatego wynik głosowania ogółu społeczności studenckiej stanowi 70 proc. ostatecznej liczby punktów, a tylko 30 proc. to głosowanie Kapituły – mówi Krzysztof Kusak. 

 

Głównym celem Plebiscytu „Szafirowe Smoki” jest promowanie i nagradzanie dodatkowej aktywności studentów Politechniki Krakowskiej w ramach kół naukowych, organizacji studenckich lub działalności indywidualnej. Rywalizacja odbywała się w ramach 10 kategorii indywidualnych: Działacz Roku, Student Sportowiec, Student Naukowiec, Student Artysta, Przyjaciel Samorządu, a także obejmowała inicjatywy studenckie: Najlepsza Akcja Promocyjna, Najlepszy Projekt Integracyjny, Najlepsza Inicjatywa Społeczna, Najlepszy Projekt Naukowy, Najlepszy Bal Wydziałowy. Dla większości kategorii przeprowadzono dwuetapowe głosowanie – najpierw Kapituły Plebiscytu, w której zasiedli prorektor ds. studenckich oraz członkowie Prezydium Samorządu Studenckiego PK, a następnie głosy mogli oddawać studenci Politechniki.

 

Laureatami poszczególnych kategorii zostali:

 

I miejsce – Festiwal Mechanika (organizator: Wydziałowa Rada Samorządu Studenckiego WM), 

II miejsce – Planszówki PK (organizator: Komisja Kultury SSPK),

III miejsce – Liga PK Quiz (organizator: Komisja Kultury SSPK).

 

I miejsce – Maciej Gibas (student WIEiK), 

II miejsce – Radosław Mazgaj (student WA).

 

I miejsce – Dzień Lądowca (organizator: Wydziałowa Rada Samorządu Studenckiego WIL),

II miejsce – „Odnajdź w sobie AZS!” (organizator: AZS PK), 

III miejsce – Wieczorek Dendrologiczny (organizator: Studenckie Koło Naukowe Arboris).

 

I miejsce – Jakub Stolarski (WM), 

II miejsce – Piotr Kidoń (WM), 

III miejsce – Filip Kostkiewicz (WIiT). 

 

I miejsce – „Wampiriada” (NZS), 

II miejsce – „O Włos od pomocy na PK!” (Komisja Kultury SSPK), 

III miejsce – „Posadź z nami wiosnę tej jesieni!” (Studenckie Koło Naukowe Krajobrazy „Landscapes”).

 

I miejsce – Weronika Gozdur (studentka WIMiF), 

II miejsce – Kamila Kotnis (studentka WM), 

III miejsce – Katarzyna Jamioł (studentka WA). 

 

I miejsce – HABSat – Budowa sondy stratosferycznej (Koło Naukowe Cosmo PK), 

II miejsce – PKanoe – beton tekstylny ze spoiwem mineralnym o obniżonym śladzie węglowym (Koło Naukowe Footprint),

III miejsce – „Aktywność studencka niejedno ma imię” (Koło Naukowe Nanomateriały).

 

I miejsce – „Atom i Elektryk” (organizatorzy: Wydziałowe Rady Samorządu Studenckiego WIMiF i WIEiK),

II miejsce – „AstroChemik” (organizator: Wydziałowa Rada Samorządu Studenckiego WIiTCh),

III miejsce – „Mechanik” (organizator: Wydziałowa Rada Samorządu Studenckiego WM).

 

I miejsce – Dominika Wanat (studentka WIMiF), 

II miejsce – Marcin Różycki (student WIL), 

III miejsce – Wioleta Łoś (studentka WM).

 

W kategorii Przyjaciel Samorządu nagrodę przyznano Barbarze Woźniak, pracownicy Działu Spraw Studenckich. 

 

Ogłoszenie laureatów I edycji Plebiscytu Aktywności Studenckiej „Szafirowe Smoki” odbyło się podczas gali z okazji 30-lecia działalności Samorządu Studentów Politechniki Krakowskiej. Jubileuszowe wydarzenie, będące okazją do spotkania osób, które angażowały się w studencką działalność na przestrzeni lat, zostało zorganizowane 16 grudnia 2022 r. w Muzeum Lotnictwa Polskiego. 

 

 

 

 

Fot. Jan Zych

 

 

 

 

 

 

 

 

Konkurs „Wnętrze, Światło, Cień” służy podkreśleniu związków teorii z praktyką poprzez wykorzystanie dostępnych, obecnych na rynku produktów współczesnego designu wysokiej jakości w nadawaniu wnętrzu jego unikalnego charakteru. Zadanie uczestników polega na aranżacji wnętrza mieszkalnego, biurowego lub strefy wejściowej do budynku usługowego w powiązaniu z kontekstem zewnętrznym – przestrzenią publiczną, wejściową, ogrodem. 

 

 

Temat wiodący XII edycji – „Izolacja – stan, wybór, konieczność” – nawiązywał do ograniczeń związanych z pandemią koronawirusa. Aranżacja wnętrza mogła być dowolną interpretacją koncepcji izolacji, np. upamiętnieniem wydarzeń związanych z pandemią, wyrażeniem pustki, którą odczuwamy w odosobnieniu, przestrzenią przystosowaną do zachowania reżimu sanitarnego, a także dowolną interpretacją stanu ducha, potrzeb fizycznych i psychicznych związanych ze stanem izolacji, również tej dobrowolnej. 

 

W tym roku na konkurs wpłynęły 43 projekty. Członkowie jury nagrodzili siedem z nich. Przyznano również wyróżnienia pozaregulaminowe. Laureatów poznaliśmy 17 czerwca podczas wirtualnego wernisażu prac uczestników. Nagrodę Prorektora ds. Studenckich PK za pracę pt. „Szkoła w Białołęce. Projekt wnętrza hallu wejściowego” otrzymała Adrianna Baka. Laureatką Nagrody Dziekana Wydziału Architektury PK została Laura Janik, autorka projektu „Kolonia artystów w Gdańsku – galeria miejscem spotkań”. 

 

XII edycję Ogólnopolskiego Otwartego Studenckiego Konkursu „Wnętrze, Światło, Cień” objęli patronatem honorowym: prorektor ds. studenckich Politechniki Krakowskiej dr inż. Marek Bauer, dziekan Wydziału Architektury PK dr hab. inż. arch. Magdalena Kozień-Woźniak, prof. PK i SARP Oddział Kraków. 

 

 

Więcej na temat konkursu: wsc.pk.edu.pl

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Noworoczne Spotkanie Szkół Doktorskich Polskich Uczelni Technicznych (SD PUT) w dn. 12-13 stycznia organizuje Szkoła Doktorska Politechniki Krakowskiej. – Stwarzamy możliwość szerokiej wymiany doświadczeń związanych z kształceniem w szkołach doktorskich - zarówno między  przedstawicielami  uczelni technicznych i jednostek PAN, które kształcą doktorantów w swoich szkołach doktorskich, jak i przedstawicielami Ministerstwa Edukacji i Nauki oraz innych instytucji i podmiotów, zaangażowanych w kształcenie doktorantów. O tym, że taka platforma spotkań jest potrzebna, świadczy duże zainteresowanie pierwszym spotkaniem – mówi dr hab. inż. Małgorzata Cimochowicz-Rybicka, prof. PK, dyrektor Szkoły Doktorskiej Politechniki Krakowskiej.

 

Większość uczestników pierwszego spotkania to przedstawiciele szkół doktorskich czołowych polskich uczelni technicznych, zrzeszonych w KRPUT oraz instytutów PAN, ale będą też reprezentanci uniwersyteckich szkół doktorskich. – Chcemy, aby seminarium miało jak najbardziej otwartą formułę i rozwijało się w kolejnych latach jako platforma dzielenia się dobrymi praktykami w kształceniu w szkołach doktorskich. To może być także kompetentne forum do konsultowania nowych inicjatyw, w tym prawnych, służących rozwojowi polskich kadr naukowych – zaznacza prof. Cimochowicz-Rybicka.

W pierwszym dniu Noworocznego Spotkania Szkół Doktorskich Polskich Uczelni Technicznych zaplanowano m.in. wystąpienia przedstawicieli MEiN na temat funkcjonowania szkół doktorskich w Polsce, planowanych zmian prawnych dotyczących kształcenia doktorantów oraz ewaluacji szkół doktorskich. Przedstawią je Tomasz Piotrowski, zastępca dyrektora Departamentu Nauki MEiN oraz dr Przemysław Wewiór, naczelnik Wydziału Awansu Naukowego DN.

W piątek, 13 stycznia, w drugim dniu obrad prof. Błażej Skoczeń, przewodniczący Komisji Ewaluacji Nauki przedstawi referat pt. „Integralność ewaluacji nauki uczelni wyższych z ewaluacją szkół doktorskich – doświadczenia krajowe i międzynarodowe”, a następnie odbędą się dwie tury paneli tematycznych. Dyskusje w nich toczyć się będą m.in. wokół zasad ewaluacji jakości kształcenia w szkołach doktorskich, wynikających z  rozporządzeniu ministra z września 2021, ale nie tylko.

 

Wśród tematów paneli dyskusyjnych m.in. takie zagadnienia, jak:

W krakowskim spotkaniu biorą udział przedstawiciele szkół doktorskich: Akademii Techniczno-Humanistycznej w Bielsku-Białej, Uniwersytetu Morskiego w Gdyni, Politechniki Bydgoskiej, Akademii Górniczo-Hutniczej, Politechniki Warszawskiej, Politechniki Częstochowskiej, Politechniki Koszalińskiej, Politechniki Poznańskiej, Politechniki Wrocławskiej, Politechniki Łódzkiej, Politechniki Opolskiej, Politechniki Świętokrzyskiej, Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie, Politechniki Rzeszowskiej, Politechniki Białostockiej, Politechniki Morskiej w Szczecinie, Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu, Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, Politechniki Lubelskiej, Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie, Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie, Politechniki Śląskiej, Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach, Zakładu Geoinżynierii i Inżynierii Środowiska PAN, Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN, oraz Szkoły Doktorskiej Technologii Informacyjnych i Biomedycznych Instytutów PAN i Krakowskiej Interdyscyplinarnej Szkoły Doktorskiej (tworzą ją 4 instytuty PAN i  2 wydziały AGH).

Pierwszy dzień seminarium, w czwartek 12 stycznia, odbywa się w Sali Senackiej PK (ul. Warszawska 24) od godz. 11.30. Obrady otworzy rektor Politechniki Krakowskiej prof. Andrzej Białkiewicz. W piątek 13 stycznia w Pawilonie Konferencyjno-Wystawowym „Kotłownia” (na kampusie głównym PK) druga część spotkania rozpocznie się o godz. 9.00 wystąpieniem prof. Błażeja Skoczenia z KEN. Po nim zaplanowano prace w panelach tematycznych, a ok. g 13 podsumowanie seminarium.

 

 

 

 

{fastsocialshare} 

 

 

 

Na czele zespołu, który opracował uniwersalną metodę opartą na ultradźwiękach, stoi dr inż. Jolanta Jaśkowska (na zdjęciu / fot. Jan Zych) z Katedry Chemii i Technologii Organicznej Wydziału Inżynierii i Technologii Chemicznej PK. Technologia znajduje zastosowanie w produkcji leków antydepresyjnych, przeciwnowotworowych oraz przeciwbólowych. Bazuje na wykorzystaniu ultradźwięków jako niskoenergetycznej i skutecznej alternatywy dla klasycznych sposobów produkcji obecnie stosowanych w przemyśle farmaceutycznym. – Najlepsze efekty osiągamy przy lekach przeciwdepresyjnych, gdzie skrócenie czasu otrzymywania produktu wynosi aż 90 proc. W innych grupach skrócenie czasu produkcji wynosi od 30 do 50 proc. – tłumaczy dr inż. Jolanta Jaśkowska. 

 

Koncerny farmaceutyczne wykorzystujące tę technologię będą mogły znacząco obniżyć koszty produkcji, co przełoży się również na niższy koszt końcowy leku dla pacjenta. Naukowcy szacują, że ceny leków wykorzystujących opracowaną metodę powinny spaść o około 20-30 proc. 

 

Eksperci podkreślają, że wykorzystanie ultradźwięków pozwala również na zmniejszenie negatywnego wpływu na środowisko. – Mimo ogromnego znaczenia jakie ma branża farmaceutyczna dla całego społeczeństwa, nie możemy pozostać obojętni na uboczne skutki produkcji leków. Dlatego opracowana przez mój zespół metoda wyróżnia się przede wszystkim mniejszym zużyciem energii oraz możliwością zastąpienia toksycznych rozpuszczalników np. wodą – mówi dr inż. Jaśkowska.

 

Więcej o osiągnięciu naukowców z Politechniki Krakowskiej można przeczytać na portalu rynekzdrowia.pl

 

 

 

 

 

 

 

– Politechniczna kolekcja „Cracoviana" to bardzo wartościowy zbiór pod względem historycznym. Najstarszy dokument kolekcji pochodzi z roku 1745, a zasięg chronologiczny pozostałych obejmuje lata 1816-1945 – mówi Marek Górski, dyrektor Biblioteki Politechniki Krakowskiej. – Cenne zbiory mogą stanowić warsztat badań historyczno-literackich, a upublicznienie informacji o nich, a także digitalizacja i udostępnienie wybranych pozycji w Repozytorium Politechniki Krakowskiej otworzy niczym nieograniczony dostęp do nich dla odbiorców na całym świecie. Szerszy dostęp do kolekcji to szansa na popularyzację wiedzy o historii Krakowa i Małopolski.

 

Szerokie udostępnienie kolekcji będzie możliwe dzięki pozyskaniu przez Bibliotekę PK finansowania prac w ramach ministerialnego programu „Społeczna odpowiedzialność nauki (SON)” – moduł: Wsparcie dla bibliotek naukowych”. Projekt o wartości blisko ćwierć miliona złotych realizowany jest przez zespół wykwalifikowanych bibliotekarzy i pracowników Biblioteki PK, prace zakończą się jesienią tego roku. W ich ramach zaplanowano udostępnienie informacji o historycznych zbiorach BPK tworzących tzw. Kolekcję Cracoviana, a także udostępnienie kopii cyfrowych wybranych pozycji z niej. Całość kolekcji, licząca ok 1400 książek, zostanie spisana (w celu określenia cech charakterystycznych poszczególnych egzemplarzy), a następnie ponownie – zgodnie z aktualnymi zasadami – wpisana do inwentarzy i katalogów bibliotecznych, co pozwoli na udostępnienie informacji o poszczególnych książkach nie tylko w katalogach lokalnych, ale również ogólnopolskich NUKAT i KaRo oraz światowym WordCat. 

 

– Wszystkie książki z kolekcji zostaną sprawdzone pod kątem możliwości ich udostępnienia w wersji cyfrowej i te, co do których ustalone zastaną takie możliwości, a które dotychczas nie miały swych odpowiedników cyfrowych, zostaną zdigitalizowane. Szacujemy, że będzie to ok. 13 proc. kolekcji. Kopie cyfrowe udostępnione zostaną w Repozytorium PK – Kolekcja Cracoviana – zapowiada Dorota Buzdygan, koordynator merytoryczny projektu. 

 

Biblioteka PK dysponuje profesjonalną pracownią digitalizacji, wyposażoną w specjalistyczne skanery oraz innowacyjny system informatyczny Redo, zapewniający pełną obsługę procesu digitalizacji i udostępnienia kopii cyfrowych. Elektroniczne wersje książek zostaną opracowane i udostępnione w sposób otwarty, a więc nieodpłatnie i przy jak najmniejszych barierach dla ich ponownego wykorzystania, w tym również dla osób z niepełnosprawnością wzrokową. Uzyskane w procesie digitalizacji pliki zostaną poddane procesowi OCR czyli optycznego rozpoznawania znaków oraz ręcznej korekcie językowej warstwy tekstowej. Pełna treść zasobów udostępniona zostanie w różnych formatach, wykorzystując standardy do: interaktywnego przeglądania zasobów w formie obrazów, pobierania oryginałów zdigitalizowanej treści w wysokiej rozdzielczości oraz pobierania treści w formie e-booków.  

 

– Jesteśmy przekonani, że dzięki realizacji projektu wiedza o dziedzictwie artystycznym i kulturowym Krakowa z XIX i początków XX wieku zyska nowe przestrzenie do zgłębiania nie tylko przez naukowców, historyków czy instytucje dbające o krakowskie dziedzictwo, ale i nas wszystkich – fanów miasta – mówi rektor PK prof. Andrzej Białkiewicz. 

 

⇒ Posłuchaj rozmowy Radia Nowinki z Dorotą Buzdygan i Agnieszką Górską z Biblioteki PK

 

 

 

Grafiki użyte w tekście – nr 11 i 12: okładka i karta z oryginalnego projektu architektonicznego „Pomysł kościoła w Porębie Radlnej” autorstwa Jana S. Zubrzyckiego z 1903 r.; nr 5: karta z „Albumu zabytków Krakowa” autorstwa Ignacego Kriegera, Natana Kriegera, Amalii Krieger (w zbiorach BPK znajdują się dwa takie albumy i są one unikatami; więcej o albumach można przeczytać tutaj)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Tradycyjnie, główna przystań została ulokowana w pobliżu Ośrodka Szkolenia Żeglarskiego Politechniki Krakowskiej przy ul. św. Wita 73 w Żywcu. Najlepsi w swoich kategoriach okazali się:

 

 

43. Regaty o Puchar Rektora PK zostały zorganizowane przez: Klub Uczelniany Akademickiego Związku Sportowego PK oraz Centrum Sportu i Rekreacji PK. Sponsorem głównym przedsięwzięcia była Energa. Patronat nad wydarzeniem objął burmistrz Żywca, Antoni Szlagor.

 

 

Pierwsze politechniczne regaty odbyły się w 1977 r. Rozegrano wtedy wyścigi w klasie omega. Celem zawodów jest popularyzacja żeglarstwa na Jeziorze Żywieckim, propagowanie aktywnego i bezpiecznego korzystania z akwenów wodnych, a także promocja atrakcyjnych terenów do uprawiania sportów wodnych.

 

 

 (bk)

 

 

Fot. Jan Zych

 

 

 

 

 

 

 

 

W rozstrzygniętym właśnie przez NCN konkursie finansowanie otrzymało 15 dwustronnych polsko-niemieckich projektów badawczych (3 z obszaru nauk humanistycznych, społecznych i o sztuce, 4 z obszaru nauk o życiu i 8 z obszaru nauk ścisłych i technicznych) o łącznej wartości ponad 19 mln zł. Projekt, którego liderem jest Politechnika Krakowska, dotyczy jednego z największych współczesnych wyzwań w walce o powstrzymanie kryzysu klimatycznego – redukcji emisji dwutlenku węgla z procesów energetycznych. Globalny problem współczesnej energetyki wywołany jest nie tylko zmniejszeniem się zasobów głównych źródeł energii, ale i degradacją środowiska m.in. poprzez ogromną emisję do atmosfery gazów cieplarnianych, w tym dwutlenku węgla (CO2). – Wymusza to poszukiwanie alternatywnych – wobec naturalnego procesu fotosyntezy – rozwiązań służących obniżeniu stężenia CO2. Jednym z nich może być odnalezienie katalizatora, który przy wykorzystaniu promieniowania słonecznego, będzie redukował dwutlenek węgla do prostych związków chemicznych. Nad opracowaniem substancji, która przyśpieszy przebieg takiej reakcji chemicznej, będziemy pracować w naszym projekcie – mówi dr hab. inż. Katarzyna Matras-Postołek, prof. PK. Badaczka Wydziału Inżynierii i Technologii Chemicznej PK pokieruje polsko-niemieckimi badaniami nad nanoklastrami ZnTe o tzw. wielkości magicznej jako platformą do wysokowydajnej redukcji chemicznej.

 

Redukcja pod wpływem promieniowania słonecznego CO2 do CO lub innych związków chemicznych to proces przebiegający powoli. Można go usprawnić wykorzystując tellurek cynku (ZnTe), charakteryzujący się unikalnymi własnościami. – Jednakże, aby ten związek mógł stać się użyteczny w procesie redukcji CO2, trzeba podnieść jego fotochemiczną stabilność. Celem naszego projektu jest opracowanie syntezy i ocena możliwości zastosowania ZnTe w postaci nanoklastrów o tzw. rozmiarach ,,magicznych” jako efektywnego, wysokowydajnego katalizatora. Wstępne badania pokazały, że nanoklastry ZnTe o określonych, niewielkich liczbach atomów zwanych ,,magicznymi”, są zdecydowanie bardziej stabilne od przeciętnej nanocząsteczki – mówi naukowczyni PK. Oprócz przygotowania i charakteryzacji takich nanoklastrów projekt obejmuje opracowanie metody otrzymywania nanokompozytów, które zostaną sprawdzone pod względem możliwości zastosowania do fotokatalitycznej redukcji CO2 oraz N2.

 

Ambitny cel badań wymaga podejścia interdyscyplinarnego, stąd połączenie sił naukowców z dwóch krajów i czterech uczelni. Liderem badań jest Politechnika Krakowska z Katarzyną Matras-Postołek na czele. Jej Zespół Funkcjonalnych Nanomateriałów będzie odpowiedzialny za opracowanie nanoklastrów ZnTe oraz ich nanokompozytów. Zespoły z AGH (pod kierownictwem prof. Andrzeja Biernasika z Akademickiego Centrum Materiałów i Nanotechnologii) i UJ (pod kierunkiem prof. Jakuba Rysza z Wydziału Fizyki,  Astronomii i Informatyki Stosowanej) będą odpowiedzialne za dogłębną analizę morfologii, składu i stanów chemicznych opracowanych materiałów. Partner z Niemiec – zespół prof. Michaela Bredola z Münster University of Applied Sciences – zajmie się fotoelektrochemiczną charakteryzacją opracowanych nanomateriałów. Całkowita wartość projektu dla polskiej strony w sumie 1 922 050 zł, w tym  1 370 000 zł dla PK. Polska część finansowana będzie jest przez NCN, a niemiecka przez  German Research Foundation (DFG, Deutsche Forschungsgemeinschaft).  

 

Program Weave, w ramach  którego realizowany będzie projekt, został uruchomiony na początku 2021 r. Opiera się na wielostronnej współpracy między instytucjami finansującymi badania naukowe, skupionymi w stowarzyszeniu Science Europe. Ma na celu uproszczenie procedur składania i wyboru projektów badawczych we wszystkich dyscyplinach nauki, angażujących badaczy z dwóch lub trzech krajów/regionów europejskich. Program realizowany jest zgodnie z procedurą agencji wiodącej (Lead Agency Procedure, LAP), co oznacza, że wspólne, międzynarodowe projekty badawcze oceniane są tylko w jednej instytucji – agencji wiodącej – właściwej dla jednego z uczestniczących w danym projekcie zespołów, w obrębie konkursu stanowiącego stały element jej oferty. Agencja wiodąca przedstawia pozostałym zaangażowanym instytucjom projekty rekomendowane do finansowania, wyłonione w wyniku tej oceny, one akceptują wyniki oceny merytorycznej i przyznają finansowanie. W przypadku ogłoszonych właśnie rozstrzygnięć współpraca NCN objęła niemiecką agencję German Research Foundation (DFG, Deutsche Forschungsgemeinschaft) i Slovenian Research Agency (ARRS).

 

W ramach konkursu OPUS 22 + LAP/Weave badacze mogli starać się o finansowanie projektów realizowanych bez udziału partnerów zagranicznych, jak również dwu- lub trójstronnych projektów we współpracy LAP, projektów z udziałem innych partnerów zagranicznych, a także projektów wymagających wykorzystania wielkich, międzynarodowych urządzeń badawczych. Konkurs przeznaczony był dla naukowców na wszystkich etapach kariery.

 

 

 

Na zdjęciu, dr hab. inż. Katarzyna Matras-Postołek, prof. PK / fot. Marcin Trela

 

 

 

 

 

 

 

 

Inspiratorem przedsięwzięcia był dr inż. arch. Andrzej Hrabiec, prof. PK. – Dzieci, którym zadedykowaliśmy naszą wystawę, naprawdę widzą rękoma. Czują skalę prezentowanych elementów i za pomocą rąk odczytują architekturę – mówi. Makiety udostępnione w ośrodku przy ul. Tynieckiej były bardzo różne. Pojawiła się np. kolejka górska, centrum biurowe w bułgarskiej stolicy czy małe polskie miasteczko. 

 

Wystawę otworzył kierownik Katedry Planowania Przestrzennego, Projektowania Urbanistycznego i Ruralistycznego dr hab. inż. arch. Rafał Blazy, prof. PK, który – w sposób przystępny dla dzieci i młodzieży – wytłumaczył czym zajmuje się jego jednostka, czego uczą się studenci oraz dlaczego kompozycja jest tak ważna dla układów urbanistycznych oraz architektury. Podopieczni ośrodka dowiedzieli się także, w jaki sposób studenci z Politechniki Krakowskiej wykonali swoje makiety i co było najważniejsze w ich tworzeniu. 

 

Patronat nad wydarzeniem objęli: rektor Politechniki Krakowskiej prof. Andrzej Białkiewicz, dziekan Wydziału Architektury PK dr hab. inż. arch. Magdalena Kozień-Woźniak, prof. PK, prezydent Miasta Krakowa prof. Jacek Majchrowski oraz TVP 3 Kraków.

 

 

 

 (bk)

 

 

 

Na zdjęciach, 1) prof. R. Blazy (w środku) otwiera wystawę, po prawej dyrektor ośrodka przy ul. Tynieckiej M. Dębski, po lewej prof. A. Hrabiec; 2) grupa uczniów wraz z nauczycielkami przy makietach / fot. M. Chuderska

 

 

 

 

 

 

 

 

Dla uzyskania akredytacji RIBA ważne było też podjęcie współpracy w ramach Międzynarodowej Szkoły Inżynierskiej (ang. International School of Engineering). W 2021 r. Politechnika Krakowska i Politechnika Białostocka podpisały z Uniwersytetem Tianjin Chengjian w Chinach szczegółową umowę dotyczącą funkcjonowania tej unikatowej w formie szkoły kształcenia. Dzięki niej chińscy studenci mogą kształcić się pod okiem naukowców z Polski i otrzymać podwójny dyplom. Eksperci z PK zajmują się edukowaniem na kierunkach architektura oraz architektura krajobrazu. Umowa zawarta między PK, PB i uczelnią w Tianjinie zakłada wspólne opracowywanie programów dla wszystkich rodzajów studiów, w tym celów kształcenia zawodowego, wymagań dotyczących kształcenia zawodowego, programów nauczania, planów nauczania itp. Wydział Architektury Politechniki Krakowskiej może też pochwalić się realizacją kursów projektowych z udziałem zagranicznych naukowców, prowadzonych w języku angielskim. 

 

Na podstawie zebranych informacji, komisja walidacyjna Royal Institute of British Architects udzieliła Politechnice Krakowskiej akredytacji na kolejne 5 lat - do 2027 r. W związku z tym absolwenci architektury w dalszym ciągu będą otrzymywać dyplom Royal Institute of British Architects, dający podstawy do wykonywania zawodu architekta na całym świecie. 

 

Przypomnijmy, że kierunek architektura prowadzony na Wydziale Architektury PK jest również notyfikowany przez Komisję Europejską, co oznacza, że dyplomy ukończenia studiów są uznawane w całej Unii Europejskiej. Ponadto, kierunek uzyskał w 2020 r. Certyfikat Doskonałości Kształcenia w kategorii „Doskonały kierunek – doskonałość w kształceniu”, który przyznaje Polska Komisja Akredytacyjna. Studenci architektury na PK otrzymują szerokie wykształcenie ogólne, artystyczne i techniczne w czterech podstawowych blokach: architektura, urbanistyka, planowanie przestrzenne oraz ochrona i konserwacja zabytków – wszystkie z uwzględnieniem zagadnień kształtowania krajobrazu. 

 

Kandydaci mogą wybrać studia architektoniczne w języku polskim lub angielskim (I i II stopień). Program studiów zapewnia wykształcenie wysokiej klasy specjalistów. Kształcenie odpowiada na wyzwania współczesności pod względem zakresu przekazywanej wiedzy i umiejętności praktycznych przynależnych studiom o charakterze inżynierskim, ze szczególnym uwzględnieniem nowoczesnych technik wspomagania projektowania architektoniczno-urbanistycznego i technologii BIM. Zawodowa praktyka projektowa realizowana jest przy wsparciu Małopolskiej Okręgowej Izby Architektów, natomiast zawodowa praktyka budowlana w oparciu o indywidualne umowy z przedsiębiorstwami budowlanymi. W ramach Programu Erasmus+ studenci polscy mogą także uczestniczyć w dwumiesięcznych praktykach zawodowych w zagranicznych biurach architektonicznych.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Projekty nad którymi pracuje ambitna doktorantka dotyczą m.in. modyfikacji tworzyw sztucznych, przede wszystkim na biopochodne i biodegradowalne polimery. – W mojej pracy zajmuję się produkcją funkcjonalnych biopochodnych kompozytów polimerowych o zwiększonych właściwościach wytrzymałościowych oraz o małym negatywnym wpływie na środowisko naturalne, a także oceną wpływu struktury kompozytów polimerowych na właściwości mechaniczne, zmęczeniowe czy termiczne. Podjęłam próbę stworzenia procesu recyklingu tworzyw sztucznych oraz ich powtórnego przetworzenia bez znacznych spadków właściwości produktów – mówi mgr inż. Karolina Mazur (na zdjęciu / fot. archiwum prywatne).

 

To właśnie ostatni z wymienionych projektów, będący odpowiedzią na problem gromadzenia się odpadów z tworzyw sztucznych w środowisku naturalnym, był podstawą do przyznania stypendium w wysokości 5 tys. zł w pierwszej edycji programu „Kobieta z Pasją”, dedykowanemu młodym, przedsiębiorczym paniom w wieku od 20 do 35 lat. Komisja Stypendialna zwróciła uwagę na dotychczasowe dokonania laureatki (liczne nagrody i wyróżnienia, udział w krajowych i zagranicznych konferencjach oraz sympozjach naukowych) i chęć rozwijania kwalifikacji zawodowych – zdobyte stypendium chce przeznaczyć na kurs językowy i kurs obsługi wtryskarki. 

 

W ub. tygodniu Karolina Mazur – wraz 216 młodymi naukowcami z całej Polski – otrzymała od ministra edukacji i nauki stypendium dla wybitnych młodych naukowców, prowadzących innowacyjne badania na wysokim poziomie i mających na koncie imponujący dorobek naukowy o wysokim prestiżu i międzynarodowym zasięgu. Dodatkowo, za publikacje: „Green high density polyethylene (HDPE) reinforced with basalt fiber and agricultural fillers for technical applications” oraz „Mechanical behavior and morphological study of polytetrafluoroethylene (PTFE) composites under static and cyclic loading condition” doktorantka została nagrodzona wsparciem w ramach programu stypendialnego Politechniki Krakowskiej. 

 

Zapytana o źródło swoich sukcesów naukowych, Karolina Mazur odpowiada: – Może to banalne, ale są trzy sposoby na osiągnięcie celów: marzenia, ciężka praca i… ciężka praca. Jeśli połączymy te aspekty, jesteśmy naprawdę w stanie sięgać wysoko. Tytuł jej przewodu doktorskiego (promotor: dr hab. inż. Stanisław Kuciel, prof. PK) to „Biodegradowalne i antybakteryjne kompozyty polimerowe o zwiększonej wytrzymałości mechanicznej do zastosowań na elementy sprzętu medycznego”. Doktorantka jest obecnie zaangażowana w dwa projekty finansowane przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju. Pierwszy, realizowany przez PK i firmę AM Consulting, dotyczy opracowania kompletów jednorazowych, posiadających właściwości biobójcze sztućców i naczyń, wytwarzanych na bazie degradowalnych/kompostowalnych kompozytów nanocelulozy i polimeru. Karolina Mazur pełni w projekcie rolę specjalisty w dziedzinie inżynierii materiałowej. 

 

Drugie przedsięwzięcie związane jest z firmą Walstead Kraków, gdzie doktorantka z Politechniki Krakowskiej została zatrudniona jako główny specjalista w dziedzinie inżynierii materiałowej. Projekt ma na celu opracowanie innowacyjnego prośrodowiskowego standu reklamowego o właściwościach antybakteryjnych. 

 

Karolina Mazur jest absolwentką studiów I stopnia na kierunku inżynieria biomedyczna (praca inżynierska: „Ocena zmian właściwości wytrzymałościowych biokompozytów PLA i PHA w warunkach silnego schłodzenia”, promotor: dr hab. inż. Stanisław Kuciel, prof. PK). Studia II stopnia ukończyła na inżynierii materiałowej (praca magisterska: „Influence of particles shape and size on the oxidation behavior of 316L stainless steel”, promotor: dr hab. inż. Marek Hebda, prof. PK). Doktorantka odbyła staże zagraniczne w ramach prestiżowych programów – Fulbrighta i DAAD (Deutscher Akademischer Austauschdienst). Od grudnia 2018 r. do kwietnia 2019 r. realizowała stypendium DAAD w Klinice Uniwersyteckiej w Erlangen (Niemcy), gdzie prowadziła badania dotyczące kompatybilności komórek ludzkich z kompozytami polimerowymi i dodatkiem nanocząstek antybakteryjnych. W 2020 r. przez pół roku przebywała na stażu na Uniwersytecie Kalifornijskim. W Stanach Zjednoczonych zajmowała się wpływem antybakteryjnych cząstek na właściwości kompozytów polimerowych i badała właściwości hybrydowych kompozytów polimerowych na osnowie PLA i PHBV wzmacnianych naturalnymi cząstkami.

 

Największą pasją Karoliny Mazur są podróże. – Dzięki nim mogę poznawać kulturę innych krajów oraz sposób myślenia ich mieszkańców. Podróże pomagają mi również w mojej pracy naukowej. To z nich często czerpię inspiracje do nowych działań – mówi doktorantka. W wolnych chwilach Karolina gra na pianinie, a jej ulubionym kompozytorem jest Luigi Boccherini. Nie stroni też od sportu – pływa i gra w tenisa. 

 

 

 

 

 

 

 

 

Konkursu na Najlepszą Książkę i Poradnik Techniczny Technicus organizuje Federacja Stowarzyszeń Naukowo-Technicznych NOT. Nagrody przyznaje kapituła powołana przez Zarząd Główny FSNT-NOT, w skład której wchodzą eksperci kierunków technicznych, praktycy-wydawcy oraz przedstawiciele organizatora. Nagrody przyznawane są w dwóch kategoriach: Książka techniczna i Poradnik techniczny.

 

Za najlepszą książkę techniczną tegorocznej edycji konkursu Technicus uznano „Projektowanie samochodów” autorstwa Aleksandry Sładek-Zapletal, znanej designerki pracującej m.in. dla koncernów Škoda i Volkswagen. Książkę wydało Wydawnictwo Politechniki Krakowskiej. Nagrodę w kategorii Poradnik techniczny za publikację Andrzeja Flagi i Łukasza Flagi pt. „Aerodynamika napowietrznych linii elektroenergetycznych z uwzględnieniem innych wpływów środowiskowych” również otrzymało Wydawnictwo PK. Doceniona monografia powstała w oparciu o wyniki prac naukowo-badawczych zespołu Laboratorium Inżynierii Wiatrowej Politechniki Krakowskiej, realizowanych w ramach projektu Gekon – Generator Koncepcji Ekologicznych. Książka jest pierwszą w Polsce pozycją bibliograficzną podejmującą zagadnienia aerodynamiki napowietrznych linii elektroenergetycznych przy jednoczesnym uwzględnieniu innych wpływów środowiskowych. 

 

– Cieszymy się z nagród przyznanych Wydawnictwu PK przez kapitułę Konkursu na Najlepszą Książkę i Poradnik Techniczny Technicus. To ogromne wyróżnienie i docenienie pracy całego zespołu redakcyjnego – mówi kierownik Wydawnictwa mgr Dorota Sapek. 

 

W kategorii Książka techniczna tegorocznej edycji konkursu Technicus wyróżnienia otrzymały: Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Wydawnictwo AGH, Pomorskie Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, Centrum Wydawnicze TKP Oddział Gdańsk. W kategorii Poradnik techniczny wyróżniono Oficynę Politechniki Warszawskiej. 

 

Wydawnictwo Politechniki Krakowskiej wielokrotnie zdobywało nagrody i wyróżnienia, m.in. w konkursie „Gaudeamus” organizowanym przez Stowarzyszenie Wydawców Szkół Wyższych. >>> przeczytaj

 

 

 

Fot. Dorota Sapek

 

 

 

 

 

 

Być może niektórzy studenci będą lekko zaskoczeni, gdy okaże się, że podręcznik z którego mogą już swobodnie korzystać, a który stanowi przystępne wprowadzenie do zagadnień dotyczących elektrotechniki, został napisany przez ich starszego kolegę – Macieja Gibasa. Zaskoczenie może być jeszcze większe, gdy wspomnimy, iż młody inżynier z PK rozpoczął prace nad książką na początku swoich studiów! Co ważne, publikacja – opracowana wspólnie z dr. inż. Konradem Hawronem – została napisana przystępnym językiem i z pewnością ułatwi naukę pierwszoroczniakom. – Książka jest – najogólniej rzecz ujmując – takim całkowitym wprowadzeniem w szeroko pojęte zagadnienia związane z elektrotechniką. Jest skierowana głównie dla studentów I roku studiów inżynierskich, ale myślę, że uczniowie techników również mogą na niej dużo skorzystać – mówi inż. Maciej Gibas. Ambitny student (obecnie infotroniki na II stopniu) nie spoczywa na laurach i planuje kolejne publikacje dydaktyczne. 

 

„Teoria i analiza obwodów. Omówienie podstawowych narzędzi stosowanych przy analizie obwodów elektrycznych” to podręcznik, który został opracowany wspólnie przez inż. Macieja Gibasa i dr. inż. Konrada Hawrona z Katedry Inżynierii Elektrycznej Wydziału Inżynierii Elektrycznej i Komputerowej PK. Publikacja pozwala zapoznać się z elementarnymi zagadnieniami związanymi z elektrotechniką. Autorzy wychodzą od definicji prądu i podstawowych pojęć oraz warunków przepływu prądu, by dalej przejść do sposobów łączenia rezystorów, a następnie wyjaśnić bardziej zaawansowane metody stosowane w analizie obwodów elektrycznych. Wszystko to za pomocą prostych przykładów i analogii. Każde zagadnienie zostało dokładnie opisane. Poza przedstawieniem narzędzi stosowanych w elektrotechnice, podręcznik zawiera przykładowe zadania obliczeniowe w formie: zadanie, rozwiązanie, komentarz. 

 

Maciej Gibas, współautor podręcznika, tłumaczy: – Nie ukrywam, że przy pisaniu podręcznika kierowałem się sylabusem, który przecież i mnie dotyczył, gdy byłem studentem pierwszych lat studiów. Ponadto, jednym z moich celów było napisanie podręcznika językiem, który trafia do młodych ludzi i w ten sposób zachęci ich do dalszego zgłębiania tematu. Można to chyba potraktować jako swoistą „innowację” wprowadzoną do tego typu publikacji. Podręcznik mojego współautorstwa ma im uzmysłowić, że określone zagadnienia tylko pozornie wyglądają na bardzo skomplikowane. Walory językowe podkreślił też recenzent książki, dr hab. inż. Marcin Jaraczewski, prof. PK (WIEiK), które – jego zdaniem – ułatwiają komunikację z czytelnikami i pozwalają zrozumieć obliczenia stosowane w elektrotechnice. 

 

Co ciekawe, niewiele brakowało, żeby podręcznik „Teoria i analiza obwodów” w ogóle nie powstał. Maciej Gibas planował początkowo przygotowanie materiałów edukacyjnych na YouTube. Szybko jednak porzucił ten pomysł. – Napisanie książki było spełnieniem marzenia z dzieciństwa. Często wyobrażałem sobie, że wchodząc do księgarni mogę znaleźć książkę swojego autorstwa – mówi student Politechniki Krakowskiej. Ostateczną motywacją do pisania były dla niego doświadczenia zdobyte w czasie zajęć wyrównawczych, które prowadził ze studentami I roku. To właśnie wtedy zrozumiał, że jego metody przekazywania wiedzy przynoszą pozytywne rezultaty i mogą zostać z powodzeniem wykorzystane w publikacji. Ważną rolę odegrała też najbliższa rodzina i pracownicy Politechniki Krakowskiej. – Inspiracją byli tak naprawdę ludzie z jakimi się w życiu spotkałem, począwszy od rodziców, którzy zawsze spokojnie i cierpliwie tłumaczyli to, co wydawało mi się skomplikowane. Pozytywny wpływ na moje działania wywarli dziekan WIEiK dr hab. inż. Maciej Sułowicz, prof. PK oraz dr inż. Zbigniew Pilch. Z kolei moja współpraca przy pisaniu książki z dr. inż. Konradem Hawronem była nawiązaniem do początku studiów na Politechnice Krakowskiej. To właśnie wtedy poznałem Pana Doktora, podczas – realizowanych przez niego w sposób niezwykle inspirujący – zajęć z przedmiotu Analiza Obwodów – wspomina Maciej Gibas. 

 

Teraz z efektu wspólnej pracy Macieja Gibasa i Konrada Hawrona mogą korzystać studenci Politechniki Krakowskiej i innych uczelni, a także uczniowie techników. Podręcznik, którego powstanie było możliwe dzięki finansowaniu pozyskanemu z programu POWER, dostępny jest na stronie internetowej: power.pk.edu.pl/materialy-dydaktyczne. W przyszłości planowany jest również niewielki nakład papierowy, który trafi m.in. do Biblioteki Politechniki Krakowskiej. Autorzy planują już drugą część publikacji. Na ukończeniu są prace nad podręcznikiem do projektowania 3D, w którego opracowanie zaangażowali się – oprócz Macieja Gibasa – dr inż. Tomasz Makowski z WIEiK oraz studentki PK, Amelia Święcicka (WIEiK) i Marcelina Jałowiec (WM). 

 

Inż. Maciej Gibas jest absolwentem kierunku elektrotechnika (specjalność: automatyka w układach elektrycznych), a obecnie studentem infotroniki na Wydziale Inżynierii Elektrycznej i Komputerowej. Specjalizuje się w programowaniu i obsługiwaniu procesu druku 3D. Od dwóch lat pracuje w Zespole ds. Obsługi Inżynieryjno-Technicznej na WIEiK i prowadzi zajęcia wyrównawcze ze studentami I roku. Od października 2022 r. pełni funkcję pełnomocnika dziekana ds. organizacji szkoleń, kursów i szkół letnich. Aktywnie uczestniczy w tworzeniu artykułów naukowych, polskich i zagranicznych konferencjach naukowych oraz w pracach przedwdrożeniowych TRL 4.0 we współpracy z Centrum Transferu Technologii PK. Ponadto, udziela się w Kole Naukowym „el-Rappro” i jest zaangażowany w kilka projektów finansowanych w konkursach FutureLab. Po studiach magisterskich planuje dalej podążać ścieżką naukową w Szkole Doktorskiej PK. 

 

 

 

Na zdjęciu, Maciej Gibas / fot. @urbanclassicphoto

 

 

 

 

 

 

 

 

 

XIV Międzynarodowe Targi Wynalazków i Innowacji INTARG odbywały się w formule on-line w dniach 15-16 czerwca br. Wydarzenie służy prezentacji i promocji wynalazków i innowacyjnych rozwiązań w różnych dziedzinach na forum międzynarodowym, a także wymianie kontaktów naukowych oraz biznesowych pomiędzy przedstawicielami świata nauki, przemysłu, biznesu oraz finansów. Targom towarzyszą różne wydarzenia, w tym konkursy. Jednym z nich jest „Lider Innowacji”, organizowany od 2001 r. Godło promocyjne i tytuł „Lidera Innowacji” to wyróżnienia honorowe przyznawane osobom i instytucjom za szczególne zasługi w dziedzinie wynalazczości, transferu technologii oraz upowszechniania kultury innowacyjności. W tym roku odbyła się już XIX edycja konkursu „Lider Innowacji”. W kategorii Kobieta Wynalazca zwyciężyła dr hab. inż. Joanna Ortyl, prof. PK (na zdjęciu / fot. NAWA) z Wydziału Inżynierii i Technologii Chemicznej. 

 

Kapituła konkursu doceniła działalność naukowo-badawczą prowadzoną przez laureatkę, a więc: liczne publikacje, patenty, wzory użytkowe, projekty wynalazcze oraz praktyczne zastosowania i wdrożenia przemysłowe, szczególnie w dziedzinie fotochemii (obejmującej procesy fotopolimeryzacji w układach polimerowych i fotochemiczne procesy przebiegające w cząsteczkach organicznych), a także wysokiej rangi krajowe i międzynarodowe nagrody i wyróżnienia przyznane za działalność naukową i prowdrożeniową. 

 

Co więcej, w kategorii Start-up typu spin-off konkursu „Lider Innowacji” zwyciężyła firma Photo4Chem Sp. z o.o., założona przez prof. Joannę Ortyl. Nagroda, jak czytamy w uzasadnieniu, została przyznana za wzorcową działalność prorynkową, bazującą na współpracy z jednostkami sfery nauki, zwłaszcza z Wydziałem Inżynierii i Technologii Chemicznej Politechniki Krakowskiej, w celu komercjalizacji projektów konstruktorskich z zakresu inżynierii chemicznej i inżynierii mechanicznej, dotyczących rozwiązań technologicznych nowej aparatury i urządzeń dedykowanych do druku 3D. Start-up świadczy też innowacyjne usługi badawcze dotyczące analiz foto-utwardzalnych materiałów polimerowych. Podstawą działalności spółki Photo4Chem jest interdyscyplinarny zespół naukowo-projektowy B+R oraz unikatowe zaplecze aparaturowe. 

 

Prof. Joanna Ortyl jest absolwentem kierunku technologia chemiczna (specjalność: technologia tworzyw sztucznych) na Wydziale Inżynierii i Technologii Chemicznej Politechniki Krakowskiej. Staże naukowe odbywała na Zachodniopomorskim Uniwersytecie Technologicznym w Szczecinie i Münster University of Applied Sciences w Niemczech. Obecnie pracuje w Katedrze Biotechnologii i Chemii Fizycznej WIiTCh PK. 

 

Problematyka naukowo-badawcza, którą zajmuje się dr hab. inż. Joanna Ortyl, prof. PK, obejmuje: nowoczesne technologie fotochemiczne; syntezę i charakterystykę właściwości fotochemicznych i fotofizycznych inicjatorów polimeryzacji kationowej, fotoinicjowanej promieniowaniem nadfioletowym i widzialnym; fotochemię i fotofizykę sond spektroskopowych; syntezę nowych, efektywnych fotoinicjatorów oraz koinicjatorów polimeryzacji kationowej, a także badania procesu fotoinicjowania polimeryzacji; prace nad właściwościami fotochemicznymi i fotofizycznymi sond molekularnych.

 

Badaczka jest autorką i współautorką kilkudziesięciu wynalazków, które zdobyły liczne nagrody, zarówno krajowe, jak i zagraniczne oraz laureatką konkursów organizowanych przez Fundację na rzecz Nauki Polskiej, Narodowe Centrum Nauki, czy Narodowe Centrum Badań i Rozwoju.

 

Zobacz materiał filmowy z ogłoszenia wyników konkursu „Lider Innowacji”. 

 

 

 

 

 

 

 

 

– Pragnę Państwu gorąco podziękować za codzienną aktywność. To właśnie w takich zawodach, jak pracownik naukowy, pracownik dydaktyczny czy pracownik wspierający działalność badawczą, wyraża się poczucie misji. Każdy, kto pracuje w murach uczelni ma świadomość tego, że wypełnia bardzo ważne powinności wobec świata nauki i wobec studentów – powiedział w trakcie uroczystości wiceminister Włodzimierz Bernacki.

 

 

 

 

 

W czasie uroczystości odznaczenia państwowe i resortowe odebrali: 

 

Dr hab. inż. Mieczysław Drabowski, prof. PK (odznaczenie przyznane w 2022 r.)

1. Dr inż. arch. Rafał Zawisza, prof. PK (odznaczenie przyznane w 2022 r.)

2. Dr inż. arch. Bogdan Dziedzic (odznaczenie przyznane w 2022 r.)

3. Dr hab. inż. arch. Patrycja Haupt, prof. PK (odznaczenie przyznane w 2021 r.)

 

1. Dr hab. inż. Tomasz Kisilewicz, prof. PK (odznaczenie przyznane w 2022 r.)

2. Dr hab. inż. Aleksander Kuranowski, prof. PK (odznaczenie przyznane w 2022 r.)

3. Dr hab. inż. Lidia Żakowska, prof. PK (odznaczenie przyznane w 2022 r.)

4. Dr inż. Adriana Biernacka (odznaczenie przyznane w 2022 r.)

5. Dr inż. Dorota Machowska (odznaczenie przyznane w 2022 r.)

6. Dr inż. Jacek Wojs (odznaczenie przyznane w 2022 r.)

7. Mgr Dorota Majewska (odznaczenie przyznane w 2022 r.)

8. Mgr Ewa Różańska (odznaczenie przyznane w 2022 r.)

9. Inż. Edward Mićków (odznaczenie przyznane w 2022 r.)

10. Prof. dr hab. inż. arch. Maciej Motak (odznaczenie przyznane w 2021 r.)

11. Dr inż. Jerzy Dutczak (odznaczenie przyznane w 2021 r.)

12. Dr hab. inż. arch. Teresa Kusionowicz, prof. PK (odznaczenie przyznane w 2020 r.) 

13. Mgr Anna Zawrzykraj (odznaczenie przyznane w 2020 r.)

 

1. Dr hab. inż. Tomasz Zdeb, prof. PK (odznaczenie przyznane w 2022 r.)

2. Dr hab. inż. Krzysztof Zima, prof. PK (odznaczenie przyznane w 2022 r.)

3. Dr inż. arch. Stanisław Jurczakiewicz, prof. PK (odznaczenie przyznane w 2022 r.)

4. Dr inż. Magdalena Kromka-Szydek, prof. PK (odznaczenie przyznane w 2022 r.)

5. Dr hab. inż. arch. Agnieszka Ozimek (odznaczenie przyznane w 2022 r.)

6. Dr inż. arch. Paweł Żuk (odznaczenie przyznane w 2022 r.)

7. Dr inż. Andrzej Drwal (odznaczenie przyznane w 2022 r.)

8. Dr inż. Marek Sieja (odznaczenie przyznane w 2022 r.)

9. Mgr inż. Magdalena Borys (odznaczenie przyznane w 2022 r.)

10. Mgr Agnieszka Knap (odznaczenie przyznane w 2022 r.)

11. Mgr inż. Mariusz Krawczyk (odznaczenie przyznane w 2022 r.)

12. Dr inż. Jerzy Białas (odznaczenie przyznane w 2021 r.)

13. Dr Anna Bistroń (odznaczenie przyznane w 2021 r.)

 

1. Dr inż. Aleksandra Ciastoń-Ciulkin (odznaczenie przyznane w 2022 r.)

2. Dr inż. Bartosz Kopiczak (odznaczenie przyznane w 2022 r.)

3. Dr inż. Kinga Korniejenko (odznaczenie przyznane w 2022 r.)

4. Dr inż. Karolina Łach (odznaczenie przyznane w 2022 r.)

5. Dr inż. Elżbieta Malewska (odznaczenie przyznane w 2022 r.)

6. Dr inż. arch. Paweł Mika (odznaczenie przyznane w 2022 r.)

7. Dr inż. Marek Pańtak (odznaczenie przyznane w 2022 r.)

8. Dr inż. arch. Łukasz Wesołowski (odznaczenie przyznane w 2022 r.)

9. Dr inż. Dominik Wyszyński (odznaczenie przyznane w 2022 r.)

10. Mgr inż. Krzysztof Czajkowski (odznaczenie przyznane w 2022 r.)

11. Mgr Milena Mikuta (odznaczenie przyznane w 2022 r.)

12. Mgr inż. Barbara Zając (odznaczenie przyznane w 2022 r.)

13. Dr hab. inż. Dariusz Borkowski, prof. PK (odznaczenie przyznane w 2021 r.)

14. Dr Joanna Korpak (odznaczenie przyznane w 2021 r.)

15. Mgr inż. Łukasz Faracik (odznaczenie przyznane w 2021 r.)

 

1. Dr hab. inż. Andrzej Bielski, prof. PK (odznaczenie przyznane w 2022 r.)

2. Dr hab. inż. arch. Katarzyna Hodor, prof. PK (odznaczenie przyznane w 2022 r.)

3. Dr hab. inż. Aneta Liber-Kneć, prof. PK (odznaczenie przyznane w 2022 r.)

4.Dr hab. inż. Tomasz Tracz, prof. PK (odznaczenie przyznane w 2022 r.)

5. Dr inż. Renata Dwornicka, prof. PK (odznaczenie przyznane w 2022 r.)

6. Dr hab. inż. arch. Anna Kulig (odznaczenie przyznane w 2022 r.)

7. Dr inż. arch. Krzysztof Wielgus (odznaczenie przyznanie w 2021 r.)

8. Mgr inż. Katarzyna Fabijanowska (odznaczenie przyznanie w 2021 r.)

9. Dr hab. inż. Agnieszka Lechowska, prof. PK (odznaczenie przyznane w 2020 r.)

10. Dr hab. inż. arch. Teresa Kusionowicz, prof. PK (odznaczenie przyznane w 2019 r.)

 

 

 

 

Fot. Jan Zych

 

 

 

 

 

 

{fastsocialshare}

 

 

Rektor Politechniki Krakowskiej prof. dr hab. inż. arch. Andrzej Białkiewicz został powołany przez prezydenta RP do Rady ds. Energii, Środowiska i Zasobów Naturalnych. Uroczystość wręczenia nominacji oraz pierwsze posiedzenie Rady odbyły się w środę 30 czerwca br. w Pałacu Prezydenckim. Nowo powołane gremium konsultacyjno-doradcze zajmie się m.in. kwestiami transformacji energetycznej, ochrony środowiska i budowania niezależności energetycznej. 

 

Na czele Rady ds. Energii, Środowiska i Zasobów Naturalnych przy Prezydencie RP stanął Paweł Sałek, prezydencki doradca do spraw ochrony środowiska, polityki klimatycznej i zrównoważonego rozwoju. Zespół ekspertów jest częścią Narodowej Rady Rozwoju, do której zadań należy formułowanie celów strategicznych oraz metod ich osiągania poprzez analizowanie sytuacji w kluczowych dziedzinach funkcjonowania państwa, definiowanie wyzwań i wskazywanie zagrożeń w perspektywie przyszłości. 

 

 

Każdy zespół działający w ramach NRR tworzą eksperci, teoretycy i praktycy, reprezentujący różne środowiska i specjalizacje. Narodowa Rada Rozwoju pierwszej kadencji (2015-2020) przygotowała kilkaset ekspertyz i opinii, a także założeń merytorycznych do prezydenckich projektów ustaw. W skład NRR wchodzą – poza nowo powołaną Radą ds. Energii, Środowiska i Zasobów Naturalnych – Rada ds. Ochrony Zdrowia, Rada ds. Rolnictwa i Obszarów Wiejskich, Rada ds. Samorządu Terytorialnego, Rada ds. Społecznych. 

 

 

Prof. Andrzej Białkiewicz (na zdjęciu / fot. Jan Zych) jako rektor Politechniki Krakowskiej, a wcześniej prorektor ds. ogólnych (w kadencjach: 2012-2016 i 2016-2020) jest zaangażowany w rozwój bazy dydaktycznej i materialnej PK oraz infrastruktury badawczej uczelni, dedykowanej m.in. badaniom nad energooszczędnymi technologiami i materiałami, rozwiązaniami projektowymi, konstrukcyjnymi i instalacyjnymi przyjaznymi środowisku i ludziom, a także bazy laboratoryjnej służącej badaniom nad technologiami odnawialnych źródeł energii, minimalizacji jej zużycia i odzysku energii w zamkniętej gospodarce cyrkulacyjnej, aerodynamiką środowiskową i zrównoważonym projektowaniem. Inicjował i współuczestniczył we współpracy naukowców i studentów uczelni z jednostkami samorządowymi i instytucjami zewnętrznymi m.in. w zakresie zrównoważonego rozwoju miast i regionów, planowania przestrzennego, ewolucji przemysłowej w kierunku zielonej gospodarki, a także projektów edukacyjnych i popularyzujących wiedzę m.in. o ochronie środowiska i klimatu oraz odpowiedzialnym korzystaniu z zasobów naturalnych.

 

Główne obszary indywidualnych zainteresowań badawczych prof. Andrzeja Białkiewicza dotyczą architektury modernistycznej, roli rysunku w działalności architektów, zachowania dziedzictwa architektonicznego z wykorzystaniem nowoczesnych technologii i technik rewaloryzacji, procesów nadawania zabytkom architektury współczesnych funkcji, w tym zjawiska desakralizacji obiektów zabytkowych. Jest autorem lub współautorem 125 publikacji naukowych w czasopismach krajowych i międzynarodowych oraz 3 monografii. Równolegle do pracy badawczej i dydaktycznej na uczelni, prowadził działalność jako architekt, uzyskując kolejne uprawnienia i doświadczenia projektowe. Jest autorem lub współautorem ponad 180 zrealizowanych projektów, w tym ponad 50 realizacji kościołów i założeń sakralnych w Polsce (największa to kościół z zespołem klasztornym oo. Paulinów w Toruniu), na Ukrainie, Łotwie, Słowacji, Węgrzech, w Kamerunie, Chorwacji, Republice Południowej Afryki.

 

Równie istotnym kierunkiem działań architektonicznych prowadzonych przez prof. Białkiewicza są realizacje konserwatorskie (m.in. na Jasnej Górze w Częstochowie i Skałce w Krakowie). Należy do międzynarodowych stowarzyszeń działających w obszarze ochrony dziedzictwa kulturowego, takich jak: ICOMOS, DOCOMOMO, ReUSO, SKZ. Jest członkiem branżowych organizacji architektonicznych i budowlanych: SARP, MOIA, Rady Naukowej Galicyjskiej Izby Budownictwa, a także członkiem Międzynarodowego Instytutu ds. Edukacji Inżynierów WIETE w Melbourne.

 

 

 

Na zdjęciu nr 1, członkowie Rady ds. Energii, Środowiska i Zasobów Naturalnych w towarzystwie prezydenta Andrzeja Dudy / źródło: prezydent.pl

 

 

 

 

Zimowa edycja uniwersjady czyli światowych igrzysk sportowych studentów odbędzie się 12-22 stycznia 2023 r. w amerykańskim Lake Placid (gospodarzu zimowych igrzysk olimpijskich, 1932 i 1980). Impreza wraca do sportowego kalendarza po pandemicznej  przerwie – w 2021 r., zaledwie tydzień przed startem, odwołano zawody w szwajcarskiej Lucernie z powodu COVID-19. W ogłoszonym właśnie przez Akademicki Związek Sportowy składzie reprezentacji Polski na zbliżająca się 31. Zimową Uniwersjadę znalazło się 55 studentów, którzy wystartują w 8 dyscyplinach. Wśród nich jest 9 olimpijczyków z Pekinu i 7 uczestników poprzedniej uniwersjady (w 2019 r. w Krasnojarsku). W tym doborowym gronie znalazł się student Politechniki Błażej Budz. Utalentowany alpejczyk będzie uniwersjadowym debiutantem, wystartuje w swoich koronnych konkurencjach – slalomie i slalomie gigancie. Obecnie jest członkiem kadry narodowej juniorów, powołanej przez Polski Związek Narciarski (PZN). Przepustką do niej były udane starty alpejczyka w kategoriach młodzieżowych. Błażej był w nich m.in. zdobywcą Pucharu Polski (2018) i mistrzem Polski (2020). Do seniorskiego sportu dopiero wchodzi, zbiera pierwsze doświadczenia w zawodach FIS. – Uniwersjada to dla mnie fajna szansa na sprawdzenie się wśród bardziej utytułowanych zawodników i zebrania niezwykle cennych doświadczeń. Po raz pierwszy będę startował w Stanach Zjednoczonych. Wylatujemy 12 stycznia, a już dwa dni później start. Na pewno będę walczył z wszystkich sił. To dla mnie duże wyróżnienie reprezentować Polskę i uczelnię w tak dużej imprezie – mówi sportowiec. 

 

Narciarstwo alpejskie to jego pasja od wczesnodziecięcych lat i kontynuacja rodzinnych tradycji. Uprawiał je tata Błażeja – Wojciech, co ciekawe absolwent architektury na Politechnice Krakowskiej. Dziś jest pierwszym trenerem syna (drugim Wojciech Mitan). Gdy ten miał 2,5 roku pierwszy raz  zjechał samodzielnie z Kasprowego Wierchu, jako 8-latek zaczął odnosić pierwsze sportowe sukcesy, które kontynuował także w starszych kategoriach wiekowych. Obecnie reprezentuje barwy UKS Mitan Ski Zakopane. Jako kadrowicz jest objęty wsparciem programu rozwoju polskiego narciarstwa alpejskiego i snowboardu „PolSKI Mistrz”, realizowanego przez PZN  i grupę sponsorów. 

 

Treningi na wyczynowym poziomie łączył wcześniej z obowiązkami szkolnymi, a teraz studenckimi. – Wybrałem biotechnologię na Politechnice Krakowskiej, bo to przyszłościowy kierunek studiów. Staram się łączyć treningi z obowiązkami na uczelni. To duże wyzwanie, dlatego jestem bardzo wdzięczny za pomoc prodziekana mojego Wydziału Inżynierii i Technologii Chemicznej Piotra Suryły. Dzięki temu udaje mi się na razie odrabiać zaległości czy realizować zajęcia laboratoryjne w dodatkowych terminach, gdy muszę uczestniczyć w przygotowaniach do zawodów i samych startach. Podczas inauguracji roku akademickiego usłyszałem w prezentacji oferty AZS, że sportowcy, członkowie kadr narodowych mogą na Politechnice Krakowskiej otrzymać takie wsparcie, choćby w organizacji zajęć i zwróciłem się o pomoc. To dopiero pierwsze miesiące studiów, ale na razie się udaje się łączyć obowiązki – mówi 19-latek, który jest już członkiem sekcji narciarstwa i snowboardu AZS Politechniki Krakowskiej i może reprezentować uczelnię także w małopolskiej i ogólnopolskiej rywalizacji studentów. W najbliższym czasie będzie musiał połączyć uniwersjadowe wyzwanie z uczelnianymi – pierwszą sesją egzaminacyjną na PK. – Mam nadzieję, że się uda – mówi Błażej Budz. 

 

Sportowcy, także ci profesjonalnie uprawiający sport, mogą liczyć na Politechnice Krakowskiej na różne formy pomocy ze strony uczelni, tak, by łatwiej byłoby im łączyć trening na zawodowym poziomie z wymagającymi studiami technicznymi. Obecnie student-sportowiec może na Politechnice Krakowskiej uzyskać stypendium rektora tylko na podstawie punktów przyznawanych za znaczące osiągnięcia sportowe (średnia ocen nie jest wymagana przy aplikowaniu o nie, choć może pomóc). Medaliści mistrzostw Polski już od I roku studiów mogą otrzymać stypendium rektora. Uczelnia zapewnia możliwość dopasowania planu studiów do indywidualnych potrzeb i możliwości studenta (poprzez uwzględnioną w regulaminie studiów Indywidualną Organizację Studiów), korzystali lub korzystają z niej m.in. koszykarka Natalia Popiół, studentka Wydziału Architektury, lekkoatleta Filip Kostkiewicz, student informatyki na WIiT, a we wcześniejszych latach biegacz Patryk Marmon, student Wydziału Mechanicznego czy reprezentantka Polski w szermierce, olimpijka Renata Knapik-Miazga (teraz już absolwentka Wydziału Mechanicznego). Sportowcy mogą też starać się o miejsce w akademiku ze specjalnej puli dla nich (na wniosek złożony do klubu uczelnianego AZS). – Oferujemy też wsparcie w składaniu wniosków o stypendium ministra za osiągnięcia sportowe i pomoc - ze strony Biura Sportu w Centrum Sportu i Rekreacji PK - we wszelkich sprawach organizacyjnych – mówi Krzysztof Pszczółka, prezes KU AZS PK i pracownik CSiR PK. 

 

Przyjazny stosunek do sportowców to od lat znak rozpoznawczy Politechniki Krakowskiej, której absolwentami jest wielu znakomitych sportowców, także olimpijczyków. Błażej Budz miał na PK utytułowanych poprzedników w sportach zimowych. Studentem Wydziału Architektury PK był m.in. najwybitniejszy dotąd w historii polski alpejczyk Andrzej Bachleda-Curuś (medalistka MŚ). Słynny "Ałuś" w barwach Politechniki Krakowskiej wygrał uniwersjadę w roku 1966 w Sestriere w slalomie oraz zdobył srebrne medale w gigancie i trójkombinacji. Cztery lata później w Rovaniemi w światowej rywalizacji studentów zdobył dwa srebrne medale - w alpejskim gigancie i w kombinacji.

 

 

 

 

Fot. Marcin Kin / PolSKI Mistrz

 

 

 

 

 

 

 

Uroczystość wręczenia stypendiów odbyła się 23 czerwca br. Ministerstwo nagrodziło stypendiami 217 młodych naukowców, w tym 52 doktorantów, którzy prowadzą innowacyjne badania na wysokim poziomie i mają na koncie imponujący dorobek naukowy o wysokim prestiżu i międzynarodowym zasięgu. Najwyżej punktowano autorstwo lub współautorstwo monografii naukowej, rozdziału w monografii naukowej lub artykułu naukowego, o ile zostały wydane przez wydawnictwo albo opublikowane przez czasopismo ujęte w ministerialnym wykazie.

 

W tegorocznej edycji wpłynęło łącznie 1897 wniosków o przyznanie stypendium, z czego 1835 spełniło warunki formalne. Doktorantki z Politechniki Krakowskiej – Monika Topa, Sonia Kudłacik-Kramarczyk i Karolina Mazur – zostały nagrodzone w dyscyplinie naukowej „inżynieria materiałowa”. Będą otrzymywały miesięczne wsparcie w wysokości 5 390 zł. 

 

Wnioski o stypendium dla wybitnych młodych naukowców zostały ocenione przez specjalny ministerialny zespół metodą punktową, w ramach poszczególnych dziedzin nauki i sztuki, tak aby wsparcie mogło trafić do naukowców z różnych środowisk naukowych. Laureaci stypendium musieli uzyskać co najmniej 78 na 100 punktów. W przypadku doktorantów, próg uprawniający do otrzymania stypendium został ustalony na poziomie 68 na 100 punktów, co wynika z przepisów rozporządzenia, gwarantującym młodym naukowcom posiadającym status doktoranta przyznanie minimum 50 stypendiów. 

 

Lista laureatów stypendium dostępna jest na stronie internetowej Ministerstwa Edukacji i Nauki. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Trójstronne ogólne porozumienie o utworzeniu Międzynarodowej Szkoły Inżynierskiej (ISE) zostało zawarte w 2017 r. Umowa z 22 czerwca doprecyzowuje zapisy dotyczące organizacji i kształcenia w ISE. Uroczystość z udziałem przedstawicieli trzech uczelni odbyła się z wykorzystaniem platformy komunikacji zdalnej. Z ramienia Politechniki Krakowskiej podpis złożył rektor prof. dr hab. inż. arch. Andrzej Białkiewicz. – Dziś formalnie konstytuuje się projekt pod nazwą Międzynarodowa Szkoła Inżynierska. Szczegółowe porozumienie między Politechniką Krakowską, Uniwersytetem Tianjin Chengjian i Politechniką Białostocką wieńczy kilkuletni okres negocjacji oraz wznosi współpracę tych uczelni na wyższy poziom – mówi prof. Andrzej Białkiewicz. 

 

Międzynarodowa Szkoła Inżynierska działa w strukturach Uniwersytetu Tianjin Chengjian w mieście Tianjin położonym 114 km na południowy wschód od Pekinu, będącym dużym ośrodkiem handlu i przemysłu, a także ważnym portem nad Morzem Żółtym i ośrodkiem wydobycia ropy naftowej. Językiem wykładowym ISE jest angielski, a kształcenie odbywa się na studiach I i II stopnia.

 

Pierwsza rekrutacja do Międzynarodowej Szkoły Inżynierskiej została przeprowadzona w 2020 r. Założono, że każdego roku ISE przyjmie 240 studentów na studia I stopnia i 60 na II stopień. Strony umowy – PK, PB i TCU – będą prowadzić Szkołę do 2028 r., a inicjatywa może zostać przedłużona. – Międzynarodowa Szkoła Inżynierska jest wyjątkowym w skali Polski projektem trójstronnej współpracy w dziedzinie kształcenia chińskich studentów na tak masową skalę oraz uzyskiwania przez nich podwójnych dyplomów chińskiej i polskiej uczelni – tłumaczy kierownik Działu Współpracy Międzynarodowej PK mgr Katarzyna Baron-Lisiakiewicz. 

 

Umowa zawarta między Politechniką Krakowską, Politechniką Białostocką i uczelnią w Tianjinie zakłada wspólne opracowywanie programów dla wszystkich rodzajów studiów, w tym celów kształcenia zawodowego, wymagań dotyczących kształcenia zawodowego, programów nauczania, planów nauczania itp. Pracownicy naukowo-dydaktyczni Politechniki Krakowskiej będą kształcić chińskich studentów na kierunkach: architektura oraz architektura krajobrazu. Politechnika Białostocka odpowiedzialna jest za budownictwo oraz inżynierię środowiska. Po ukończeniu nauki, chińscy studenci otrzymają dyplom odpowiednio jednej z polskich uczelni. Docelowo naukowcy z Polski mają regularnie odwiedzać Uniwersytet Tianjin Chengjian, by prowadzić tam zajęcia. Również chińscy studenci spędzą część swoich studiów w Polsce.

 

Nadzór nad prowadzeniem Szkoły sprawuje Wspólny Komitet Zarządzający. Przy okazji uroczystego podpisania umowy odbyło się pierwsze posiedzenie tego gremium, którego wiceprzewodniczącym jest prof. dr hab. inż. Jan Kazior, rektor Politechniki Krakowskiej w kadencji 2016-2020. – Odczuwam dużą satysfakcję z faktu, że starania ostatnich czterech lat – dobra i rzetelna praca na rzecz wspólnej inicjatywy – przyniosły rezultat w postaci dzisiejszego wydarzenia. Mam nadzieję, że Międzynarodowa Szkoła Inżynierska spełni oczekiwania studentów i wszystkich współtworzących ją stron – mówi prof. Jan Kazior. 

 

Członkiem Wspólnego Komitetu Zarządzającego ISE jest także Katarzyna Baron-Lisiakiewicz, kierownik Działu Współpracy Międzynarodowej. Funkcję prodziekana Katedry Architektury i Architektury Krajobrazu sprawuje dr hab. inż. arch. Krzysztof Bojanowski, prof. PK. Wicedyrektorami Katedry działającej w ramach ISE są: dr hab. inż. arch. Katarzyna Łakomy, prof. PK oraz dr inż. arch. Rafał Zawisza, prof. PK z Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej. 

 

 

Fot. Joanna Skowrońska

 

 

 

 

 

 

 

W bieżącym roku akademickim został uruchomiony nowy program premiujący aktywnych studentów-naukowców. Uczelnia stworzyła na jego potrzeby własny fundusz stypendialny. W 2021 r. trafiło z niego do odnoszących naukowe i konkursowe sukcesy studentów i doktorantów 200 tys. zł (100 tys. w pierwszej, lutowej edycji i 100 tys. zł w czerwcu). Stypendia będą przyznawane dwa razy do roku za prestiżowe osiągnięcia. Mogą to być wartościowe publikacje naukowe, aktywny udział w realizowanych na PK projektach badawczych (ze środków NCN, NCBiR czy Unii Europejskiej), zrealizowane patenty oraz wysokie miejsca w konkursach międzynarodowych lub krajowych.

 

– Studenci Politechniki Krakowskiej są niezwykle aktywni, co przekłada się na duże sukcesy naukowe będące chlubą dla całej uczelni. Dlatego chcieliśmy w szczególny sposób uhonorować studentów i doktorantów za to, co robią dodatkowo poza programem studiów. Właśnie stąd wziął się pomysł na własny fundusz stypendialny i nowe stypendia, które są nagrodą dla aktywnych i motywacją do dalszej pracy – tłumaczy prorektor PK ds. studenckich dr inż. Marek Bauer, współinicjator własnego programu stypendialnego.  

 

W drugiej edycji programu stypendialnego Politechniki Krakowskiej doceniono 22 studentów studiów II stopnia oraz 9 doktorantów. Pola ich działalności naukowej są bardzo różne. Uznanie zdobyły m.in. dokonania Magdaleny Jankowskiej i Moniki Topy z Wydziału Inżynierii i Technologii Chemicznej. Pierwsza z pań bierze aktywny udział w projekcie badawczym w ramach konkursu TANGO 2, pn. „Implementacja fotogeneratorów mocnych kwasów protonowych (PAG-s) opartych o innowacyjne molekuły akcelerujące do aplikacji w przemyśle fotoutwardzalnych powłok polimerowych”. Politechniczne stypendium zostało przyznane studentce technologii chemicznej również za zdobycie – wraz z zespołem badawczym – srebrnego medalu podczas Międzynarodowej Warszawskiej Wystawy Wynalazków IWIS 2020. Doktorantka na WIiTCh, Monika Topa, uczestniczy w prestiżowym projekcie finansowanym przez Narodowe Centrum Nauki, a ponadto jest współautorką publikacji naukowej w czasopiśmie „Materials”. 

 

Wśród politechnicznych stypendystów nie mogło zabraknąć architektów. Należy do nich Patrycja Wierzchanowska – autorka publikacji „Miasta w chmurach. Ewoluujący schemat przestrzeni miast azjatyckich”, będącej częścią opracowania monograficznego z serii „Arch-Eco”. Studentka została także nagrodzona za zdobycie II nagrody w konkursie „Rewitalizacja Gminnego Ośrodka Sportu i Rekreacji w Troninach”. 

 

Kierowanie projektem „Nowa metoda określania efektywnych właściwości materiałów kompozytowych” (finansowanym przez NCN), a także publikacja pt. „Effective properties of composite material based on total strain energy equivalence” w periodyku naukowym „Composites. Part B, Engineering” to osiągnięcia, za które nagrodzono Annę Wiśniewską z Wydziału Mechanicznego. 

 

Wśród laureatów stypendium z Własnego Funduszu Stypendialnego PK znalazła się studentka transportu, Gabriela Frań, która zdobyła II miejsce w konkursie organizowanym przez Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Komunikacji RP, za swoją pracę inżynierską pt. „Analiza i koncepcja obsługi komunikacyjnej przystanku kolejowego Łuczyce”. Inny student Wydziału Inżynierii Lądowej – Kamil Wala – został doceniony za publikację „Słownik podstawowych pojęć i terminów norm ISO 19650-1 i 19650-2 – propozycja polskiej terminologii BIM”. 

 

– Niezmiernie cieszy nas wysoka jakość osiągnięć studentów i doktorantów. Jesteśmy dumni ze wszystkich i z przyjemnością za nie nagradzamy – mówi prorektor dr inż. Marek Bauer. 

 

 

1. Agnieszka Fryźlewicz (WIiTCh)

 

2. Aleksandra Wdowik (WA)

 

3. Marta Mojsik (WA)

 

4. Justyna Więcek (WM)

 

5. Karolina Szawiraacz (WM)

 

6. Patrycja Wierzchanowska (WA)

 

7. Magdalena Jankowska (WIiTCh)

 

8. Gabriela Frań (WIL)

 

9. Krzysztof Pszczółka (WIiTCh)

 

10. Dominika Krok (WIiTCh)

 

11. Monika Prokopiuk (WA)

 

12. Paulina Sapuła (WIiTCh)

 

13. Klaudia Kluz (WIiTCh)

 

14. Patrycja Środa (WIiTCh)

 

15. Patryk Szymaszek (WIiTCh)

 

16. Wiktoria Kuzia (WA)

 

17. Aleksandra Paszkowska (WA)

 

18. Eduard Bairamov (WIL)

 

19. Anna Czaplejewicz (WIL)

 

20. Kamil Wala (WIL)

 

21. Jacek Bartusiak (WIL)

 

22. Rafał Jaremski (WIL)

 

23. Anna Wiśniewska (WM)

 

24. Katarzyna Węglarz (Wrona) (SD)

 

25. Karolina Mazur (WM)

 

26. Maciej Pilch (SD)

 

27. Monika Topa (WIiTCh)

 

28. Krzysztof Polaczek (WIiTCh)

 

29. Mateusz Richter (WIŚiE)

 

30. Wojciech Bizoń (WM)

 

31. Emilia Franczyk (WM)

 

 

 

 

{fastsocialshare}

 

 

 

– Gratuluję wszystkim nagrodzonym znakomitych osiągnięć. Należycie Państwo do nielicznej, elitarnej grupy pracowników Politechniki, wyróżnionych tegorocznymi nagrodami Rektora. Dziękuję za Państwa pracę na rzecz uczelni – mówił do zebranych rektor PK prof. Andrzej Białkiewicz. Wręczenia nagród dokonał wspólnie z prorektorem uczelni dr. hab. inż. Tomaszem Kapeckim, prof. PK.

 

 

 

 

 

Nagrodę indywidualną Rektora Politechniki Krakowskiej za całokształt dorobku (działalność naukową, dydaktyczną, organizacyjną oraz kształcenie kadr naukowych) otrzymał prof. dr hab. inż. arch. Wacław Celadyn z Wydziału Architektury.

 

Nagroda zespołowa Rektora Politechniki Krakowskiej za osiągnięcia naukowe została przyznana dr hab. inż. arch. Jadwidze Środulskiej-Wielgus, prof. PK i dr. inż. arch. Krzysztofowi Wielgusowi za koncepcję szlaku kultury wołoskiej stanowiącego podstawę opisu wpływu badań nad krajobrazem pasterskim na ochronę dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego Karpat. 

 

Nagroda zespołowa Rektora Politechniki Krakowskiej za osiągnięcia organizacyjne została przyznana czterem zespołom:

1. Dr inż. arch. Anna Porębska, dr inż. arch. Daniel Ogrodnik, mgr inż. arch. Maciej Wójtowicz, dr hab. inż. arch. Jadwiga Środulska-Wielgus, prof. PK, dr inż. arch. Justyna Tarajko-Kowalska, dr inż. arch. Miłosz Zieliński, dr inż. arch. Krzysztof Wielgus, dr inż. Roman Paruch, prof. PK zostali docenieni za przygotowanie dokumentacji sprawozdawczej na potrzeby ewaluacji jakości działalności naukowej w dyscyplinie architektura i urbanistyka (2017-2021). 

 

2. Dr hab. inż. arch. Rafał Blazy, prof. PK, dr inż. arch. Hanna Hrehorowicz-Gaber, prof. PK, dr inż. arch. Jakub Błachut, dr inż. arch. Agnieszka Ciepiela, mgr inż. arch. Jakub Dudek, mgr inż. arch. Alicja Hrehorowicz-Nowak, dr inż. arch. Rita Łabuz, dr inż. arch. Mariusz Łysień otrzymali Nagrodę Rektora PK za opracowanie i złożenie kilku wniosków grantowych: „Moc w elektromobilności” w ramach programu priorytetowego „Międzydziedzinowa Edukacja Ekologiczna” realizowanego ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, „Szkoła przyszłości: modularny i mobilny system Zielonych Klas” w ramach programu Ministra Edukacji i Nauki „Nauka dla Społeczeństwa”, „Carpathian health resorts for post-covid rehabilitation” w ramach grantów związanych z działalnością Grupy Wyszehradzkiej – Visegrad/Visegrad+/Strategic Grants. 

 

3. Dr hab. inż. arch. Rafał Blazy, prof. PK, dr inż. arch. Hanna Hrehorowicz-Gaber, prof. PK, mgr inż. arch. Alicja Hrehorowicz-Nowak, mgr Aneta Nowacka otrzymali Nagrodę Rektora za „Ścieżkę treningu umysłu” w ramach projektu Inkubator Dostępności, realizowanego przez Regionalny Ośrodek Polityki Społecznej w Krakowie we współpracy z Fundacją Instytutu Rozwoju Regionalnego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego (IV Oś Priorytetowa Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój) 

 

4. Dr inż. arch. Lukas Olma, dr inż. arch. Maciej Skaza, dr inż. arch. Agnieszka Wójtowicz-Wróbel, mgr inż. arch. Anna Marek za opracowanie założeń do programu nauczania na kierunku architektura dla I i II stopnia studiów na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej.

 

 

 

Nagrodę indywidualną Rektora Politechniki Krakowskiej za osiągnięcia naukowe otrzymało pięciu pracowników WIiT: 

 

1. Dr hab. inż. Paweł Pławiak, prof. PK, który został doceniony za 13 publikacji naukowych w czasopismach z listy Ministerstwa Edukacji i Nauki.  

 

2. Dr inż. Dariusz Żelasko za 3 publikacje w czasopismach z ministerialnego wykazu.

 

3. Dr hab. inż. Lesław Bieniasz, prof. PK za 4 publikacje w czasopismach z ministerialnego wykazu.

 

4. Dr Marek Malinowski za 3 publikacje w czasopismach z ministerialnego wykazu.

 

5. Prof. dr hab. Anatolij K. Prykarpatski za 4 publikacje w czasopismach z ministerialnego wykazu.

 

Nagrodę indywidualną Rektora PK za osiągnięcia organizacyjne odebrała dr inż. Anna Plichta. Pani Doktor zaangażowana jest w organizację wydarzeń o charakterze edukacyjnym, promocyjnym i szkoleniowym oraz działania dotyczące współpracy WIiT z otoczeniem społeczno-gospodarczym.

 

 

 

Nagroda indywidualna Rektora Politechniki Krakowskiej za osiągnięcia naukowe przyznana została dr inż. Natalii Radwan-Pragłowskiej za wyróżnioną pracę doktorską pt. „Modelowanie generatorów tarczowych wzbudzanych magnesami trwałymi”. Nagrodą Rektora za kształcenie kadr naukowych uhonorowany został dr hab. inż. Tomasz Węgiel, prof. PK – promotor powyższej pracy. 

 

Nagroda zespołowa Rektora Politechniki Krakowskiej za osiągnięcia organizacyjne trafiła do zespołu w składzie: dr hab. inż. Zbigniew Kokosiński, prof. PK, prof. dr hab. inż. Volodymyr Samotyy, dr hab. inż. Janusz Gołdasz, prof. PK, mgr inż. Grzegorz Nowakowski. Pracownicy WIEiK przyczynili się do rozszerzenia współpracy międzynarodowej na rzecz podnoszenia jakości badań naukowych i kształcenia, a także brali udział w organizacji międzynarodowej konferencji naukowej 11th IEEE International Conference on Intelligent Data Acquisition and Advanced Computing Systems: Technology and Applications IDAACS 2021.

 

 

 

Nagrodę indywidualną Rektora Politechniki Krakowskiej za osiągnięcia naukowe otrzymali:

 

1. Prof. dr hab. inż. Witold Cecot za cykl 5 artykułów dotyczących rozwijania metod obliczeniowych w inżynierii, opublikowanych w czasopismach z ministerialnego wykazu.

 

2. Dr inż. Michał Kołaczkowski za wyróżnioną pracę doktorską pt. „Optymalizacja topologii konstrukcji tarczowych ze względu na minimum przemieszczenia”.

 

3. Dr inż. Rafał Sieńko za 11 publikacji, w tym 8 artykułów oraz materiały konferencyjne. 

 

Nagrodę indywidualną Rektora PK za osiągnięcia dydaktyczne otrzymał mgr inż. Mirosław Boryczko. Został doceniony za przygotowanie programów studiów dla przedmiotu „Praktyki Zawodowe – Budowlane”.

 

Nagroda indywidualna Rektora PK za osiągnięcia organizacyjne trafiła do dwóch pracowników. Są nimi: 

 

1. Dr inż. Wacław Reczek, który dostosował formy zajęć dydaktycznych z geometrii wykreślnej do współczesnych metod i środków technicznych.

 

2. Dr inż. Bogusław Jarek za działania organizacyjne na rzecz Politechniki Krakowskiej. 

 

Nagroda zespołowa Rektora Politechniki Krakowskiej za osiągnięcia naukowe została przyznana pracownikom WIL: prof. dr. hab. inż. Andrzejowi Machowskiemu, dr inż. Izabeli Tylek, dr. inż. Pawłowi Żwirkowi, za monografię „Wybrane zagadnienia kształtowania i obliczania szkieletów stalowych budynków”. 

 

Nagroda zespołowa Rektora PK za osiągnięcia naukowe została także przyznana pracownikom WIL, dr. hab. inż. Tomaszowi Zdebowi, prof. PK, dr. hab. inż. Tomaszowi Traczowi, prof. PK, mgr. inż. Marcinowi Adamczykowi, którzy wraz z innych naukowcami z PK (WIŚiE: dr hab. inż. Małgorzata Cimochowicz-Rybicka, prof. PK, dr inż. Justyna Górka, dr inż. Małgorzata Kryłów, dr hab. inż. Stanisław M. Rybicki, prof. PK, dr inż. Małgorzata Olek; WIiTCh: prof. dr hab. inż. Witold Żukowski i dr inż. Dariusz Bradło), zrealizowali projekt badawczy finansowany z funduszy europejskich oraz przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju pn. „Innowacyjne technologie odzysku i przetwarzania odpadów oraz rewitalizacja terenów zanieczyszczonych w systemie komunalnej gospodarki cyrkulacyjnej”.

 

Nagroda zespołowa Rektora Politechniki Krakowskiej za osiągnięcia organizacyjne:

 

1. Prof. dr hab. inż. Joanna Dulińska, prof. dr hab. inż. Tadeusz Tatara, dr inż. Paweł Boroń, dr inż. Nadzieja Jurkowska za budowę stanowiska do dwukierunkowej symulacji poziomych drgań sejsmicznych wraz ze zgłoszeniem patentowym.

 

2. Dr hab. inż. Tomasz Kisilewicz, prof. PK, dr inż. Katarzyna Nowak, dr inż. Aleksander Byrdy, dr inż. Jacek Dębowski, dr inż. Anna Dudzińska, dr inż. Michał Kołaczkowski, dr inż. arch. Łukasz Łukaszewski, mgr inż. Ryszard Skiba, mgr inż. arch. Karolina Warzocha, mgr inż. arch. Bartłomiej Ziarko za organizację 14. edycji Konferencji Energodom 2022.

 

 

 

Nagroda indywidualna Rektora PK za osiągnięcia naukowe została przyznana dr. hab. inż. Stanisławowi Kucielowi, prof. PK za zbiór publikacji na temat biodegradowalnych i biopochodnych kompozytów polimerowych. 

 

Nagroda indywidualna Rektora PK za osiągnięcia organizacyjne trafiła do dr. inż. Sławomira Parzycha, który opracował program studiów, kart przedmiotów oraz efektów kształcenia na potrzeby studiów podyplomowych „Międzynarodowy/Europejski Inżynier Spawalnik IWE”.

 

Nagrodą zespołową Rektora Politechniki Krakowskiej za osiągnięcia organizacyjne wyróżnieni zostali: dr hab. inż. Bożena Tyliszczak, prof. PK, dr inż. Kinga Korniejenko, dr inż. Dariusz Mierzwiński, dr hab. inż. Michał Łach, prof. PK. Naukowcy opracowali dokumentację do oceny ewaluacyjnej dyscypliny inżynieria materiałowa. 

 

 

 

Nagrodę indywidualną Rektora PK za osiągnięcia naukowe otrzymała prof. dr hab. inż. Agnieszka Generowicz za publikację naukową. 

 

Nagrodę zespołową Rektora PK za osiągnięcia naukowe otrzymały dwa zespoły: 

 

1 Prof. dr hab. inż. Jan Taler, prof. dr hab. inż. Dawid Taler, dr hab. inż. Piotr Dzierwa, prof. PK, dr hab. inż. Marcin Trojan, prof. PK, dr hab. inż. Magdalena Jaremkiewicz, prof. PK, dr inż. Karol Kaczmarski, mgr inż. Katarzyna Węglarz, mgr inż. Mateusz Marcinkowski za 7 publikacji naukowych w czasopismach znajdujących się w wykazie Ministerstwa Edukacji i Nauki, 5 publikacji punktowanych Web of Science albo Scopus oraz publikacje naukowe w recenzowanych monografiach.

 

2. Dr hab. inż. Małgorzata Cimochowicz-Rybicka, prof. PK, dr hab. inż. Stanisław M. Rybicki, prof. PK, dr inż. Justyna Górka, dr inż. Małgorzata Kryłów, dr inż. Małgorzata Olek wraz z pracownikami innych wydziałów PK: WIiTCh – prof. dr hab. inż. Witold Żukowski i dr inż. Dariusz Bradło oraz WIL – dr hab. inż. Tomasz Zdeb, prof. PK, dr hab. inż. Tomasz Tracz, prof. PK, mgr inż. Marcin Adamczyk, za zrealizowanie projektu badawczego finansowanego z funduszy europejskich oraz przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju „Innowacyjne technologie odzysku i przetwarzania odpadów oraz rewitalizacja terenów zanieczyszczonych w systemie komunalnej gospodarki cyrkulacyjnej”. 

 

Nagrodę zespołową Rektora za osiągnięcia organizacyjne otrzymali: dr hab. Tomasz Ściężor, dr inż. Anna Młyńska, dr hab. inż. Anna Czaplicka, dr Marek Kubala. Wymienieni pracownicy PK angażowali się w organizację II Międzynarodowej Konferencji na temat Środowiskowego i Astronomicznego Zanieczyszczenia Świetlnego EALPO. 

 

 

 

Nagrodą zespołową Rektora PK za osiągnięcia naukowe zostali wyróżnieni prof. dr hab. inż. Aleksander Prociak i dr hab. inż. Maria Kurańska, prof. PK – twórcy 2 artykułów naukowych w czasopismach z ministerialnego wykazu oraz patentu dotyczącego wytwarzania innowacyjnych i eko-przyjaznych pianek poliuretanowych z udziałem surowców odnawialnych. 

 

Nagrodę zespołową Rektora PK za osiągnięcia naukowe otrzymali pracownicy WIiTCh, prof. dr hab. inż. Witold Żukowski i dr inż. Dariusz Bradło, którzy wraz z innych naukowcami z PK (WIŚiE: dr hab. inż. Małgorzata Cimochowicz-Rybicka, prof. PK, dr inż. Justyna Górka, dr inż. Małgorzata Kryłów, dr hab. inż. Stanisław M. Rybicki, prof. PK, dr inż. Małgorzata Olek; WIL: dr hab. inż. Tomasz Zdeb, prof. PK, dr hab. inż. Tomasz Tracz, prof.PK, mgr inż. Marcin Adamczyk), zrealizowali projekt badawczy finansowany z funduszy europejskich oraz przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju pn. „Innowacyjne technologie odzysku i przetwarzania odpadów oraz rewitalizacja terenów zanieczyszczonych w systemie komunalnej gospodarki cyrkulacyjnej”.

 

 

 

Nagroda indywidualna Rektora PK za osiągnięcia naukowe została przyznana dwóm naukowczyniom. Otrzymały ją:

 

1. Prof. dr hab. inż. Beata Niezgoda-Żelasko za współautorstwo trzech publikacji naukowych publikowanych w czasopismach z ministerialnego wykazu.

 

2. Dr hab. inż. Aneta Liber-Kneć, prof. PK za publikacje naukowe ujęte w wykazie MEiN. 

 

Nagrodę indywidualną Rektora PK za osiągnięcia dydaktyczne otrzymali: 

 

1. Dr inż. Magdalena Kromka-Szydek, prof. PK m.in. za różne inicjatywy w realizacji procesu dydaktycznego i rozwijanie kształcenia na kierunku inżynieria medyczna.

 

2. Dr inż. Krzysztof Krupa, prof. PK za książkę pt. „Systemy wspomagania decyzji. Metody badań operacyjnych z zastosowaniem arkusza kalkulacyjnego”, publikacji ujętej w wykazie Ministerstwa Edukacji i Nauki.

 

Nagrodę zespołową Rektora PK za osiągnięcia naukowe uzyskały dwa zespoły:

 

1. Dr inż. Grzegorz Kaczor, dr inż. Magdalena Machno, dr hab. inż. Maciej Szkoda, prof. PK, prof. dr hab. inż. Wojciech Zębala, dr inż. Grzegorz Struzikiewicz, dr inż. Emilia Franczyk za cykl 16 publikacji naukowych, z czego 7 (wysoko punktowanych) w wykazie Ministerstwa Edukacji i Nauki. 

 

2. Dr inż. Marcin Malec, dr inż. Marcin Morawski – autorzy 2 patentów, współautorzy 3 publikacji naukowych, współautorzy przyjętego do realizacji międzynarodowego projektu SABUVIS II realizowanego w ramach European Defence Agency, współautorzy 5 zgłoszeń patentowych, opiekunowie prac studenckich nagrodzonych podczas Sesji Kół Naukowych i opiekunowie naukowi projektu realizowanego w ramach konkursu FutureLab PK. 

 

Nagrodę zespołową Rektora PK za osiągnięcia dydaktyczne dostali: dr inż. Agnieszka Chojnacka-Brożek, dr hab. inż. Grzegorz Milewski, prof. PK, dr inż. Marcin Trzebicki, za opracowanie nowatorskiego podręcznika, bazującego na praktycznych doświadczeniach autorów, przeznaczonego dla studentów studiów inżynierskich i magisterskich, szczególnie kierunku mechanika i budowa maszyn, jak również kierunków pokrewnych prowadzonych na wydziałach mechanicznych uczelni technicznych. W podręczniku przedstawiono najważniejsze podstawowe schematy zniszczenia konstrukcji, których znajomość ma podstawowe znaczenie dla projektanta, jak również dla inżyniera nadzorującego eksploatację maszyn. 

 

Nagroda zespołowa Rektora PK za osiągnięcia organizacyjne została przyznana prof. dr. hab. inż. Markowi Kozieniowi, dr. hab. inż. Janowi Bielskiemu, prof. PK i dr hab. inż. Anecie Liber-Kneć, prof. PK za przygotowanie wniosku do ewaluacji działalności naukowej dyscypliny inżynieria mechaniczna zakończonej uzyskaniem kategorii naukowej A. 

 

 

 

Nagrodę zespołową Rektora PK za osiągnięcia organizacyjne otrzymali pracownicy CSiR: mgr Barbara Grabacka-Pietruszka, mgr Jarosław Dudek, mgr Małgorzata Downar-Zapolska, dr Andrzej Bahr, mgr Anita Łagosz-Michalec, mgr Arkadiusz Jodłowski, mgr Markiza Jakubowska, mgr Agnieszka Słupska,   mgr Iwona Zięba. Doceniono w ten sposób starania o upowszechnianie sportu i kultury fizycznej, a także edukację prozdrowotną wśród społeczności PK, w tym m.in. organizację w minionym roku akademickim takich przedsięwzięć, jak: I Mityng Lekkoatletyczny, 44. Bieg Sztafetowy Szlakiem Pomników Pamięci Tadeusza Kościuszki, 68. Mistrzostwa Politechniki Krakowskiej w Narciarstwie i Snowboardzie, Konferencja Popularno-Naukowa „Mens sana in corpore sano. Edukacja prozdrowotna młodzieży”, 44. Regaty o Puchar JM Rektora Politechniki Krakowskiej, obozy dla osób z niepełnosprawnościami i dzieci pracowników PK oraz różne inwestycje realizowane w obiektach należących do CSiR PK.

 

 

 

Nagrodę indywidualną Rektora PK za osiągnięcia naukowe otrzymał dr hab. Jacek Jaśtal, prof. PK za monografię „Nadzieja z Melos. Przyczynek do debaty nad pojęciem elpis”. 

 

Nagrodę indywidualną Rektora PK za osiągnięcia naukowe otrzymał dr Aleksander Iwaszczuk za 9 publikacji naukowych. 

 

 

 

 

Fot. Jan Zych

 

 

 

 

 

 

 

 

QS World University Rankings jest jednym z czterech najważniejszych światowych rankingów edukacyjnych (obok Rankingu Szanghajskiego, THE World University Rankings i US News Global University Ranking). Zestawienie przygotowuje brytyjska firma Quacquarelli Symonds, która wydaje publikacje poświęcone edukacji i studiowaniu za granicą. Zestawienie powstaje w oparciu o sześć kryteriów: reputacja w środowisku akademickim, prestiż wśród pracodawców, stosunek liczby wykładowców do liczby studentów, liczba cytowań oraz liczba studentów i pracowników z zagranicy.

 

 

W rankingu zostało ujętych 1300 szkół wyższych z całego świata, w tym 19 polskich uczelni (w 2020 r. było ich 15). Najwyżej uplasował się Uniwersytet Warszawski (308 pozycja w zestawieniu), Uniwersytet Jagielloński (309) oraz Politechnika Warszawska (501-510). Politechnika Krakowska znalazła się w przedziale 801-1000 wraz z: Uniwersytetem im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Akademią Górniczo-Hutniczą w Krakowie, Politechniką Gdańską, Politechniką Łódzką, Uniwersytetem im. Mikołaja Kopernika w Toruniu, Politechniką Poznańską,  Politechniką Śląską, Uniwersytetem Gdańskim, Uniwersytetem Łódzkim, Uniwersytetem Wrocławskim oraz Politechniką Wrocławską. Notowane po raz pierwszy w rankingu: Politechnika Lubelska, Uniwersytet w Białymstoku, Uniwersytet Śląski w Katowicach oraz Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, zostały sklasyfikowane w przedziale 1001-1200. 

 

Na czele światowego zestawienia odnotowano uczelnie ze Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii. Pierwsze miejsce zajął Massachusetts Institute of Technology (MIT), drugie – Uniwersytet Oksfordzki, a na trzecim uplasowały się ex aequo Uniwersytet Stanforda i University of Cambridge. 

 

 

 

 

 

 

 

 

OPUS to konkurs o szerokiej formule. Mogą brać w nim udział naukowczynie i naukowcy na wszystkich etapach kariery naukowej, bez ograniczenia co do stopnia naukowego, wieku lub doświadczenia w prowadzeniu badań. Jedynym warunkiem, który na wstępie musi spełnić kierownik projektu, jest posiadanie w dorobku co najmniej jednej opublikowanej lub przyjętej do druku pracy albo – w przypadku nauk o sztuce – jednego dokonania artystycznego lub artystyczno-naukowego. Finansowanie można otrzymać na projekty badawcze trwające 12, 24, 36 lub 48 miesięcy, w tym również na takie, które zakładają wykorzystanie przez polskie zespoły wielkich międzynarodowych urządzeń lub współpracę z partnerami z zagranicy. Laureatami konkursu OPUS 23 zostało 266 badaczek i badaczy. Budżet przyznany na ich realizację to ponad 401,5 mln zł.Wśród beneficjentów konkursu OPUS znaleźli się badacze z Politechniki Krakowskiej.

 

 

Finansowanie w wysokości 1 854 400 zł otrzymał projekt pn. „Hierarchiczne podejście do inżynierii tkanki kostno-chrzęstnej OsteoHierarch”, którego kierownikiem będzie prof. dr hab. inż. Agnieszka Sobczak-Kupiec z Katedry Inżynierii Materiałowej Wydziału Inżynierii Materiałowej i Fizyki. Celem naukowców jest opracowanie specjalnie zaprojektowanych hierarchicznych biomateriałów na bazie biopolimerów i fosforanów wapnia dla przyszłej generacji implantów o zwiększonej osteokonduktywności. Ta modyfikacja ma kluczowe znaczenie, ponieważ najnowocześniejsze materiały implantów, zwłaszcza w rusztowaniach zaprojektowanych do naprawy i regeneracji tkanki chrzęstno-kostnej, charakteryzują się niską odpornością na zużycie, potencjalnymi problemami z toksycznością i słabym mocowaniem. - Główną przeszkodą w leczeniu ubytków chrzęstno-kostnych są różne zdolności gojenia dwóch rodzajów zaangażowanych tkanek - chrząstki stawowej i kości podchrzęstnej. Podejścia biomimetyczne do inżynierii tkanki kostno-chrzęstnej, oparte na biologicznych zasadach rozwoju i regeneracji tkanek, mają potencjał do dostarczania nowych metod leczenia i regeneracji w układach kostno-chrzęstnych - zaznacza prof. Agnieszka Sobczak-Kupiec. Takie podejście przyjmie zespół badaczy, ktorym będzie kierować. - Oryginalność proponowanej pracy opiera się na podejściu oddolnym uwzględniającym cały system materiałowy: od wytwarzania wzbogaconych cząstek CaPs o określonej morfologii, poprzez kontrolowane procesy sieciowania w celu uzyskania kompozytów, po zaawansowaną funkcjonalizację powierzchni przez związki aktywne. Rusztowania będą modyfikowane szeregiem czynników wzrostu, które, jak wykazano, mają pewien potencjał osteogenny i angiogenny. Główne pytanie badawcze dotyczy międzyfazowego synergistycznego i antagonistycznego oddziaływania między CaPs/matrycą biopolimerową oraz mechanizmu wbudowywania domieszek jonowych do CaPs, które będą odgrywać istotną rolę w biomechanice i stymulowaniu komórek macierzystych w kierunku osteo- i chondro- geneza/angiogeneza. - Głównym obszarem badań będą rusztowania nanokompozytowe o hierarchicznej strukturze składające się z biopolimerów (białek/polisacharydów) i fosforanów wapnia zawierających bioaktywne jony przeznaczonych dla inżynierii tkankowej chrzęstno-kostnej (OC). Nasze wysiłki będą skoncentrowane na opracowaniu wieloetapowego procesu otrzymywania materiałów z uwzględnieniem celu naukowego projektu - mówi prof. Sobczak-Kupiec.

 

 

Dr hab. inż. Piotr Michorczyk, prof. PK z Katedry Chemii i Technologii Organicznej Wydziału Inżynierii i Technologii Chemicznej (dziekan Wydziału) na realizację projektu badawczego „Połączenie odwodornienia z metatezą jako sposób integracji surowcowej oraz efektywna metoda generowania metatetycznych centrów aktywnych”, który realizowany będzie we współpracy z Wydziałem Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego, otrzymał 1 628 760 zł. Prof. Piotr Michorczyk będzie kierownikiem projektu, w którym naukowcy będą poszukiwać nowej metody wytwarzania jednych z najważniejszych  chemikaliów w przemyśle chemicznym - alkenów.  - Od wielu dekad alkeny, takie jak etylen, propylen i buteny, są głównymi chemikaliami pod względem skali produkcji w sektorze chemicznym. Są wykorzystywane powszechnie jako półprodukty w wielkotonażowej syntezie organicznej oraz substancje budulcowe (monomery) wchodzące w skład wszechobecnych tworzyw sztucznych. Skala produkcji, sięgająca blisko 400 mln ton rocznie, powoduje, że istnieje szereg technologii ich otrzymywania, które można podzielić ogólnie na nieselektywne i selektywne (celowe). Dwa najważniejsze przemysłowe źródła otrzymywania alkenów to piroliza olefinowa oraz kraking katalityczny, które są technologiami nieselektywnymi. W obu procesach z różnych surowców rafineryjnych uzyskiwana jest złożona mieszanina produktów, w tym wspomniane alkeny oraz inne chemikalia. Ważną grupę technologii otrzymywania alkenów stanowią procesy ukierunkowane wyłącznie na produkcję konkretnych alkenów, tzw. technologie celowe (ang. on-purpose). W tej grupie procesów znajdują się wysokotemperaturowe procesy odwodornienia alkanów do alkenów, metateza alkenów oraz inne technologie o mniejszym znaczeniu. Zaletą tych celowych rozwiązań jest ich ukierunkowanie na wytwarzanie konkretnego alkenu, bez jednoczesnego tworzenia produktów ubocznych. Nasz projekt ma na celu połączenie dwóch selektywnych technologii wytwarzania alkenów - odwodornienia oraz konwersji powstałych alkenów pomiędzy sobą (tzw. metatezy) - wyjaśnia prof. Piotr Michorczyk. Dwie wymienione ścieżki reakcyjne zostaną sprzężone w jednym reaktorze w sekwencji odwodornienie-metateza, co umożliwi ich cykliczną realizację w obecności jednego katalizatora stałego. - Opisywane połączenie powinno pozwolić na przeprowadzenie w jednym ciągu instalacyjnym konwersji alkanów do alkenów oraz alkenów między sobą, tak by zmaksymalizować produkcję deficytowego alkenu (przykładowo obecnie propylenu). W projekcie proponowane jest zastosowanie stałych katalizatorów molibdenowych. Zakłada się w tym przypadku, że w trakcie odwodornienia alkanów prowadzonego w wysokiej temperaturze powstaną nowe miejsca aktywne na powierzchni katalizatora dla reakcji metatezy, umożliwiającej jej przebieg nawet w temperaturze pokojowej, w której udział niepożądanych reakcji ubocznych (np. izomeryzacji czy oligomeryzacji) jest znikomy. Nieliczne doniesienia literaturowe oraz prace wstępne autorów projektu wskazują, że wysokotemperaturowa obróbka katalizatora molibdenowego alkenami/alkanami powoduje wzrost szybkości reakcji metatezy względem materiału wygrzanego w powietrzu lub gazie inertnym (np. azocie) o 1-2 rzędy wielkości - mówi Piotr Michorczyk. 

 

 

Finansowe wsparcie NCN w wysokości 1 518 000 zł otrzymał również projekt badawczy pn. „Projektowanie i wytwarzanie modyfikowanych termoplastycznych bezizocyjanianowych włókien polihydroksyuretanowych”, realizowany pod kierunkiem prof. dr. hab. inż. Krzysztofa Pielichowskiego, kierownika Katedry Chemii i Technologii Polimerów Wydziału Inżynierii i Technologii Chemicznej. Głównym celem naukowym projektu jest uzyskanie nowej wiedzy na temat projektowania, otrzymywania i warunków produkcji (nano)włókien z termoplastycznego poliuretanu bezizocyjanianowego (NIPU) z wielościennymi oligomerycznymi silseskwioksanami (POSS) oraz ich mieszaninami z wybranymi polisacharydami, a w szczególności określenie wpływu warunków wytwarzania włókien hybrydowych techniką elektroprzędzenia na ich strukturę i właściwości termiczne, mechaniczne i biologiczne. Jak mówi prof. Krzysztof Pielichowski: – Przyczyny podjęcia tego konkretnego tematu badawczego wynikają z nowych możliwości, jakie dają poliuretany nieizocyjanianowe (NIPU), stanowiące nową klasę poliuretanów o obiecujących, ale wciąż nie do końca poznanych właściwościach. W przeciwieństwie do konwencjonalnych poliuretanów (PU), synteza NIPU nie wiąże się ze stosowaniem szkodliwych diizocyjanianów jako substratów, co pozwala uniknąć bezpośrednich zagrożeń dla ludzi, np. zaburzeń lub uczulenia dróg oddechowych, zatrucia, astmy i reakcji alergicznych.

 

 

Sukces w innym konkursie Narodowego Centrum Nauki – PRELUDIUM 21 – odnieśli doktoranci Politechniki Krakowskiej z Wydziału Inżynierii i Technologii Chemicznej. PRELUDIUM wspiera rozwój młodych naukowców poprzez umożliwienie im zdobycia doświadczenia w kierowaniu projektem jeszcze przed uzyskaniem stopnia doktora. Badacze mogą otrzymać w tym konkursie grant w wysokości 70, 140 lub 210 tys. zł na badania trwające odpowiednio 12, 24 lub 36 miesięcy. Kierownik projektu PRELUDIUM nie może mieć stopnia naukowego doktora, co więcej – nie musi być nawet doktorantem. Temat projektu finansowego przez NCN może być zbieżny z tematyką planowanej rozprawy doktorskiej, ale nie jest to warunek konieczny. W konkursie PRELUDIUM 21 do finansowania zakwalifikowano 258 projektów. Laureaci tej edycji otrzymają na realizację swoich projektów ponad 41,2 mln zł. 

 

Mgr inż. Andrzej Świeży z Wydziału Inżynierii i Technologii Chemicznej, kierownik projektu pt. „Badania w kierunku ilościowego opisu zachowania się podczas fotopolimeryzacji wolnorodnikowej nowych jednoskładnikowych fotoinicjatorów o znacznie ulepszonej zdolności fotoinicjowania uzyskanej poprzez rozbudowę układu wiązań sprzężonych”, otrzymał od NCN środki finansowe w wysokości 209 979 zł. Opiekunem naukowym młodego badacza jest dr hab. inż. Joanna Ortyl, prof. PK z Katedry Biotechnologii i Chemii Fizycznej Wydziału Inżynierii i Technologii Chemicznej PK. Na projekt pn. „Innowacyjna metoda spalania biomasy w złożu fluidalnym o zmiennym pionowym profilu gęstości”, którego kierownikiem będzie mgr inż. Krystian Leski, przyznano finansowanie w wysokości 139 324 zł. Opiekunem naukowym badacza jest prof. dr hab. inż. Witold Żukowski, kierownik Katedry Chemii Ogólnej i Nieorganicznej WIiTCh. 

 

 

 

 

 

 

Na zdjęciach, prof. Agnieszka Sobczak-Kupiec / fot. archiwum prywatne; prof. Piotr Michorczyk / fot. Jan Zych; prof. Krzysztof Pielichowski / fot. WIiTCh

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Już po raz 24. uczniowie liceów i techników wzięli udział w Olimpiadzie Wiedzy i Umiejętności Budowlanych, mierząc się z zagadnieniami z zakresu podstaw programowych dla zawodów budowlanych oraz matematyki, fizyki i chemii. Celem Olimpiady jest rozwijanie wśród młodzieży zainteresowań budownictwem, lepsze przygotowanie uczniów do podejmowania dalszego kształcenia na kierunkach budowlanych szkół wyższych, zapoznanie z najnowszymi rozwiązaniami konstrukcyjnymi i technologicznymi w dziedzinie budownictwa oraz stworzenie płaszczyzny współzawodnictwa między szkołami. Politechnika Krakowska i jeden z najstarszych wydziałów uczelni – Wydział Inżynierii Lądowej, wspierają tę inicjatywę. Komitetowi Okręgowemu Olimpiady Wiedzy i Umiejętności Budowlanych z siedzibą w Krakowie przewodniczy dr inż. Marcin Radoń z WIL PK. Organizatorem głównym Olimpiady jest Wydział Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej. 

 

OWiUB odbywała się w trzech etapach: szkolnym, okręgowym i centralnym. Zawody okręgowe XXXIV Olimpiady zorganizowano 6 marca br. Do rywalizacji przystąpiło 104 uczniów szkół średnich z Małopolski. Z tego grona wyłoniono 18 finalistów:

 

1. Anna Musiał (IV Zespół Szkół Ogólnokształcących i Zawodowych im. ks. prof. Józefa Tischnera w Limanowej)

2. Piotr Chlipała (IV Zespół Szkół Nr 1 im. Józefa Piłsudskiego w Limanowej)

3. Franciszek Hutek (IV Zespół Szkół Ogólnokształcących i Zawodowych im. ks. prof. Józefa Tischnera w Limanowej)

4. Krzysztof Wielek (IV Zespół Szkół Ogólnokształcących i Zawodowych im. ks. prof. Józefa Tischnera w Limanowej)

5. Łukasz Dziedzic (IV Zespół Szkół Ogólnokształcących i Zawodowych im. ks. prof. Józefa Tischnera w Limanowej)

6. Wojciech Skowronek (IV Zespół Szkół Ogólnokształcących i Zawodowych im. ks. prof. Józefa Tischnera w Limanowej)

7. Mariusz Mika (IV Zespół Szkół Techniczno-Ekonomicznych im. Mikołaja Reja w Myślenicach)

8. Karol Sułkowski (IV Zespół Szkół Nr 1 im. Józefa Piłsudskiego w Limanowej)

9. Joanna Palac (II Zespół Szkół Ogólnokształcących i Zawodowych im. ks. prof. Józefa Tischnera w Limanowej)

10. Sara Burdek (III Zespół Szkół Ogólnokształcących i Zawodowych im. ks. prof. Józefa Tischnera w Limanowej)

11. Jakub Sułkowski (II Zespół Szkół Ogólnokształcących i Zawodowych im. ks. prof. Józefa Tischnera w Limanowej)

12. Igor Malisz (III Zespół Szkół Budowlanych Nr 1 w Krakowie)

13. Dawid Siudut (III Zespół Szkół Technicznych i Branżowych im. Bohaterów Westerplatte w Brzesku)

14. Krzysztof Mól (IV Zespół Szkół Nr 1 im. Józefa Piłsudskiego w Limanowej)

15. Błażej Kwaśny (IV Zespół Szkół im. Walerego Goetla w Suchej Beskidzkiej)

16. Martyna Talarczyk (II Zespół Szkół Ogólnokształcących i Zawodowych im. ks. prof. Józefa Tischnera w Limanowej)

17. Marcelina Paździo (IV Zespół Szkół Budowlanych Nr 1 w Krakowie)

 

18. Katarzyna Łukaszczyk (IV Zespół Szkół Budowlanych im. dra Władysława Matlakowskiego Zakopanem)

 

 

Od lat w eliminacjach okręgowych Olimpiady Wiedzy i Umiejętności Budowlanych czołowe miejsca zajmują uczniowie szkół limanowskich. Obecny rok był dla nich wyjątkowo udany. Prawdziwy triumf odniósł Zespół Szkół Ogólnokształcących i Zawodowych im. ks. prof. J. Tischnera w Limanowej, którego reprezentanci świetnie poradzili sobie z etapem okręgowym, a następnie okazali się najlepsi w Polsce. W zawodach centralnych, które zorganizowano 16 kwietnia br. w Gdańsku, zdobyli łącznie 516 punktów i tym samym uplasowali się na pierwszym miejscu w rankingu szkół. Najwyższe miejsce indywidualnie w finałowych zawodach XXXIV Olimpiady Wiedzy i Umiejętności Budowlanych zajął Krzysztof Wielek z Zespołu Szkół Ogólnokształcących i Zawodowych im. ks. prof. Józefa Tischnera w Limanowej. Piąty był Piotr Chlipała z Zespołu Szkół Nr 1 im. Józefa Piłsudskiego w Limanowej. 

 

Podczas spotkania w „Działowni” zarówno prorektor ds. kształcenia i współpracy z zagranicą dr hab. inż. Jerzy Zając, prof. PK, jak i dziekan WIL prof. dr hab. inż. Andrzej Szarata zachęcali finalistów i laureatów OWiUB do podjęcia studiów na Politechnice Krakowskiej. Prof. Szarata zwrócił uwagę, że kierunek budownictwo oferowany przez Wydział Inżynierii Lądowej ma bardzo szeroko rozwiniętą współpracę z firmami z branży budowlanej, co znacznie ułatwia studentom start na rynku pracy oraz zdobywanie potrzebnych kompetencji. 

 

(ps, bk)

 

 

Na zdjęciach, rozdanie nagród laureatom i finalistom XXXIV edycji Olimpiady Wiedzy i Umiejętności Budowlanych (9 czerwca 2021 r.) / fot. Jan Zych

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Gala wręczenia nagród odbyła się 25 listopada br. na Politechnice Białostockiej. Główną ideą przyświecającą konkursowi „Drewno w architekturze” jest upowszechnianie wiedzy na temat wartości i wyjątkowości drewnianej architektury. Konkurs dotyczył dyplomowych projektów magisterskich wykonanych na wydziałach architektury (w 4. edycji – projektów architektonicznych wykonanych i obronionych w latach 2021-2022), w których ukazano walory drewna jako materiału konstrukcyjnego, budowlanego i wykończeniowego. Autorzy mogli skupić się na wykorzystaniu właściwości drewna zarówno w każdym z tych trzech aspektów, jak i tylko w jednym.

 

Decyzją jury konkursowego, I Nagrodę otrzymała Nadia Sajjad za pracę „Architektura mieszkaniowa w obliczu zmian klimatu. Projekt budynku wielorodzinnego w Warszawie”, wykonaną na Politechnice Warszawskiej. II Nagroda została przyznana Adrianowi Matuszewskiemu z Politechniki Krakowskiej – autorowi pracy pn. „The spiral – projekt budynku wielofunkcyjnego z częścią hotelową”. Promotorem dyplomu był dr inż. arch. Bartosz Dendura z Katedry Architektury Miejsc Pracy, Sportu i Usług Wydziału Architektury PK. W swojej opinii, jury zwróciło uwagę na interesujący i trafny dialog zaproponowanej przez autora projektu rewitalizacji zapomnianego miejsca i próby wpisania nowej funkcji zabytkowej budowli za pomocą współczesnego języka architektonicznego. – Walorem rozwiązania jest przyjęcie ascetycznej zasady budowania tkanki funkcjonalnej w oparciu o symbolikę dawnych Celtów. Wzajemne przenikanie różnych form przestrzennych uznać należy za niezaprzeczalny walor pracy. Konsekwentnie i interesująco poprowadzona została przez autora narracja graficzna pracy, oddająca w pełni surowość miejsca – napisało jury. 

 

III Nagrodą w konkursie „Drewno w architekturze” doceniono pracę Konstancji Wojdak, również absolwentki Politechniki Krakowskiej. Dyplom nosi tytuł „L’arte della vita. Centrum artterapii i adaptacja renesansowej kaplicy”. Praca wykonana została pod kierunkiem dr. inż. arch. Lukasa Olmy z Katedry Architektury Miejsc Pracy, Sportu i Usług WA PK. Jury pozytywnie odebrało dokonaną przez autorkę próbę architektonicznej podróży w czasie, w dodatku podróży terapeutycznej. – Autorka z dużą pokorą wprowadza odbiorcę w świat bezpiecznych przestrzeni, kreując formy umożliwiające spełnienie celu terapeutycznego i wpisując się trafnie w klimat zabytkowej architektury środkowej Italii – możemy przeczytać w opinii.

 

Dwa wyróżnienia równorzędne przyznane zostały Justynie Dmytryk z Politechniki Wrocławskiej i Weronice Majchrowicz z Politechniki Warszawskiej.

 

 

 

 

 

 

 

 

Grafiki użyte w tekście – kolejno wizualizacje projektów autorstwa Adriana Matuszewskiego i Konstancji Wojdak / www.architekturaibiznes.pl

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Podczas jubileuszowego koncertu „Cantaty” usłyszymy m.in. utwory Claudio Monteverdiego, Zbigniewa Wodeckiego czy Ēriksa Ešenvaldsa. Transmisja on-line odbędzie się 10 czerwca o godz. 19.30 na kanale chóru w serwisie YouTube. 

  

 

Akademicki Chór Politechniki Krakowskiej „Cantata” powstał w 1990 r. Od 2001 r. jego dyrygentem jest mgr Marta Stós. Zespół gromadzi studentów i absolwentów krakowskich szkół wyższych. „Cantata” prezentuje bogaty i zróżnicowany repertuar składający się z utworów polskich i zagranicznych. – Śpiewaliśmy i wciąż śpiewamy utwory kompozytorów wszystkich epok – od muzyki dawnej przez klasycznych, romantycznych aż do współczesnych. W repertuarze mamy wielkie dzieła wokalno-instrumentalne, jak oratoria czy msze, pieśni, psalmy, kolędy, gospel, utwory świeckie, pieśni patriotyczne, muzykę rozrywkową – tłumaczy Marta Stós.

 

Chór aktywnie uczestniczy w życiu Politechniki Krakowskiej uświetniając oficjalne uroczystości, a także jest stale obecny na mapie kulturalnej Krakowa. W ciągu trzydziestu lat działalności zdobył wiele nagród i wyróżnień podczas krajowych i zagranicznych konkursów oraz festiwali. – Chór „Cantata” wpisał się trwale w tradycję Politechniki Krakowskiej. Jego obecność przy najważniejszych uczelnianych wydarzeniach dodaje im rangi i niepowtarzalnej atmosfery. Jest nieodłącznym towarzyszem uroczystości inaugurujących nowy rok akademicki, Święta Szkoły czy okolicznościowych posiedzeń Senatów PK. Godnie reprezentuje i wspaniale promuje Politechnikę Krakowską podczas licznych koncertów w kraju i zagranicą. Jako zdobywca wielu nagród i wyróżnień dostarcza nam wielu powodów do dumy. Naszym studentom tworzy przestrzeń do rozwoju talentów i pasji, prawdziwego obcowania ze sztuką – mówi rektor Politechniki Krakowskiej prof. dr hab. inż. arch. Andrzej Białkiewicz.

 

W ostatnich latach pula nagród i wyróżnień Akademickiego Chóru PK „Cantata” poszerzyła się o: III miejsce podczas Ogólnopolskiego Przeglądu Chórów Akademickich „Święty Krzyż” (lipiec 2016), Złoty Dyplom w czasie IV Rzeszowskiego Festiwalu Kolęd i Pastorałek (styczeń 2017), II miejsce na XXVI Myślenickim Festiwalu Pieśni Chóralnej „Kolędy i Pastorałki” (styczeń 2017), Srebrne Pasmo w Międzynarodowym Konkursie Chóralnym „Voce Magna” w Żylinie na Słowacji (październik 2017), I miejsce w kategorii „Chóry akademickie” na XX Łódzkim Festiwalu Chóralnym „Cantio Lodziensis” (listopad 2017), Srebrną Strunę w Ogólnopolskim Konkursie Chórów „O Złotą Strunę” w Niepołomicach (kwiecień 2018), I miejsce w V Ogólnopolskim Przeglądzie Chórów Akademickich „Święty Krzyż” (czerwiec 2018), Brązowy Dyplom na VIII Gdańskim Międzynarodowym Festiwalu Chóralnym (marzec 2019), „Golden Plaque” oraz I miejsce w kategorii „Chóry i zespoły wokalne” na „XXV Balkan Folk Fest 2019” w Warnie w Bułgarii (sierpień 2019), II miejsce w kategorii „Chóry amatorskie świeckie” oraz wyróżnienie dla Marty Stós podczas XXXIX Festiwalu Muzyki Cerkiewnej „Hajnówka” w Białymstoku (wrzesień 2020), I miejsce w kategorii „Zespoły kameralne” na VIII Międzynarodowym Rzeszowskim Festiwalu Kolęd i Pastorałek (styczeń 2021). 

 

 

 

 

 

 

 

 

Powołanie Małopolskiej Regionalnej Grupy ds. Rozwoju Technologii Wodorowych zainicjował Urząd Marszałkowski Województwa Małopolskiego, który jest jej koordynatorem. Grupa ma być płaszczyzną realnej współpracy na rzecz rozwoju technologii wodorowych oraz maksymalizacji zarówno wkładu, jak i partycypowania w przyszłych inicjatywach, instytucji i firm z Małopolski w tym obszarze. Budowa sieci współpracy podmiotów działających w obszarze wodorowego łańcucha wartości w regionie zainicjowana została m.in. na potrzeby rozwoju międzynarodowego projektu pilotażowego pn. Wodór (H2). Pilot realizowany jest przez europejskie regiony wchodzące w skład Inicjatywy Awangarda, a Małopolska – wraz ze Słowenią i Lombardią – jest jego głównym koordynatorem – informuje serwis UMWM Innowacyjna Małopolska.pl. Jak przypomina, wodór traktowany jest jako kluczowe rozwiązanie w procesie dekarbonizacji w przemyśle, a jego potencjał dla gospodarki dostrzega wiele firm i instytucji z naszego regionu. W tym kontekście zainteresowane budową regionalnego ekosystemu wodorowego firmy i instytucje z Małopolski spotkały się na drugim posiedzeniu Małopolskiej Regionalnej Grupy ds. Rozwoju Technologii Wodorowych.

 

Wśród uczestników spotkania znaleźli się przedstawiciele partnerów przedsięwzięcia: Politechniki Krakowskiej, reprezentowanej przez prof. Marka Brzeżańskiego z Wydziału Mechanicznego i prof. Witolda Żukowskiego z Wydziału Inżynierii i Technologii Chemicznej,  Akademii Górniczo-Hutniczej, Centrum Transferu Technologii CITTRU UJ, Polenergii, Grupy Azoty S.A., Krakowskiego Holdingu Komunalny S.A., Krakowskiego Parku Technologicznego, Małopolskiej Agencji Rozwoju Regionalnego, Miejskiego Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej S.A. w Krakowie, ORLEN Południe S.A., Polskiego Klastra Technologii Kompozytowych, Łukasiewicz – Instytutu Ceramiki i Materiałów Budowlanych, Śląsko-Małopolskiej Doliny Wodorowej, firmy Wiśniowski Sp. z o.o., Polskiej Spółki Gazownictwa, spółki Kraków Nowa Huta Przyszłości oraz Urzędu Marszałkowskiego WM. 

 

Podczas spotkania omówione zostały aktualne inicjatywy w zakresie technologii wodorowych pod kątem zastosowania w produkcji, przechowywania oraz przesyłania wodoru jako paliwa. Najnowsze wydarzenia i działania w ramach projektu Wodór H2 przedstawił Jerzy Kopeć, dyrektor Departamentu Nadzoru Właścicielskiego i Gospodarki Urzędu Marszałkowskiego Województwa Małopolskiego. Małopolska stanęła na czele projektu pilotażowego Wodór (H2), utworzonego przez Inicjatywę Awangarda (IA), w którym uczestniczą też Słowenia i Lombardia. Celem projektu jest wzmocnienie i promocja gospodarki wodorowej w regionach i państwach biorących w nim udział. W projekt zaangażowane zostały ośrodki badawcze, agencje rozwoju, przedstawiciele przemysłu czy uniwersytety z całej Europy. Inicjatywa wspiera działania Małopolski w procesie przygotowań do stopniowej transformacji energetycznej i zmiany dotychczasowych nawyków związanych z pozyskiwaniem i przetwarzaniem energii. 

 

Podczas spotkania przedstawiono też plany przystąpienia Małopolski do Europejskiego Sojuszu na Rzecz Czystego Wodoru oraz możliwości finansowania działań związanych z projektami wodorowymi. Poinformowano także o planowanej na pierwszą połowę 2023 r. konferencji wodorowej z udziałem naukowców i gości zagranicznych w ramach inicjatywy Science Meets Regions. Przedstawiciele Grupy zostali zaproszeni do udziału i aktywnego zaangażowania w realizację projektu. W jego ramach wybrani naukowcy i eksperci zostaną liderami kilkuosobowych grup tematycznych skorelowanych z określonymi obszarami wykorzystania wodoru (m.in. wodór w przemyśle czy wodór w środkach transportu). 

 

Następne spotkanie Grupy planowane jest w styczniu 2023 r. Województwo Małopolskie zachęca nowe osoby bądź podmioty z branży wodorowej lub pokrewnych jej dziedzin do aktywnego włączenia się w pracę gremium, które ma charakter otwarty i niesformalizowany, a odpowiedzialnym za jej obsługę jest Departament Nadzoru Właścicielskiego i Gospodarki.

 

 

 

Fot. innowacyjna.malopolska.pl

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1. Dr hab. inż. arch. Justyna Kleszcz

Osiągnięcie naukowe: „Bio-Polis. Wizja miasta nieantropocentrycznego”

2. Dr hab. inż. arch. Anna Staniewska

Osiągnięcie naukowe: „Obłędne ogrody. Idea krajobrazu terapeutycznego w kompozycji zespołów szpitali psychiatrycznych XIX i początku XX wieku”

 

 

1. Dr hab. inż. Michał Juszczyk

Osiągnięcie naukowe: cykl powiązanych tematycznie publikacji nt. „Modele wspomagające analizy kosztowe na wczesnym etapie realizacji przedsięwzięć budowlanych oparte o wybrane metody sztucznej inteligencji”

2. Dr hab. inż. Adam Wosatko

Osiągnięcie naukowe: cykl powiązanych tematycznie publikacji nt. „Zaawansowane modelowanie zarysowania betonu i konstrukcji betonowych”

3. Dr hab. inż. Tomasz Zdeb

Osiągnięcie naukowe: cykl powiązanych tematycznie publikacji nt. „Niekonwencjonalne procesy i składniki w technologii betonów z proszków reaktywnych o specjalnych właściwościach”

 

 

1. Dr hab. inż. Marta Cebulska

Osiągnięcie naukowe: „Zmienność i uwarunkowania cyrkulacyjne najwyższych sum opadów atmosferycznych o różnej rozdzielczości czasowej w polskich Karpatach i ich północnego przedpola”

 

 

1. Dr hab. inż. Jolanta Pulit-Prociak

Osiągnięcie naukowe: „Otrzymywanie i zastosowanie nanocząstek metali i tlenków metali w materiałach użytkowych”

 

 

 

 

1. Dr inż. arch. Edyta Banachowska